In dit derde seizoen van Dalziel & Pascoe wordt het gelijknamige Britse detectiveduo weer met de nodige mysterieuze misdrijven geconfronteerd. Maar deze keer raken de twee speurders af en toe wel héél erg persoonlijk betrokken bij wat er gebeurt. Zo zet Pascoe’s vrouw Ellie haar leven en huwelijk op het spel als ze op een gevaarlijke manier verwikkeld raakt in een moordzaak. En Dalziel speelt een beklemmende hoofdrol in een psychologisch spel met een meedogenloze moordenaar.
![]()
De sober uitgevoerde dvd box bevat vier afleveringen van 90 minuten:
‘Under World’, waarin in een verlaten mijnschacht het lijk van een man wordt gevonden. De plaatselijke gemeenschap is in rep en roer, allerlei duistere verhalen uit het verleden komen ineens weer tot leven. Als vervolgens Pascoe’s vrouw Ellie betrokken raakt, en opnieuw een ernstig toegetakeld lijk wordt gevonden maken kwaardaardige roddels en oude vetes het bijna onmogelijk om de zaak op te lossen.
‘Bones And Silence’ wordt getekend door een psychologisch kat-en-muis spel met een sluwe en gevaarlijke moordenaar. De man lijkt met opzet onwaarschijnlijk alibi’s te verzinnen als er onder zijn vrienden en dierbaren doden beginnen te vallen. Dalziel heeft geen direct bewijs, maar gaat hardnekkig op zoek waarmee hij deze gladde charmeur aan het kruis kan nagelen. Is het domme koppigheid van Dalziel, of is hij inderdaad een moordenaar?
‘Child’s Play’ handelt over een erfenis van een rijke vrouw, en een plotseling opgedoken man die haar zoon beweerd te zijn. Wellicht niet zo wijs, want kort daarna wordt hij vermoord. Dalziel en Pascoe onderzoeken de moord, maar dat vordert slechts gestaag, niet in de laatste plaats omdat de familie niet echt meewerkt.
In ‘The Wood Beyond’ onderzoeken Dalziel en inspecteur Weld een overval van dierenactivtisten op een farmaceutisch bedrijf. Tegelijkertijd houdt Dalziel zich echter bezig met de dood van zijn grootmoeder, en zijn familieverleden.
Deze afleveringen hebben iets bitters over zich heen. Veelal is de moordzaak een alibi om allerlei giftige smalltown roddels op te rakelen, dorpsgenoten die het altijd wel geweten hebben, enzovoorts. Aan de ene kant is het dus een (Engelse) detective, met de altijd nukkige en eigenwijze Dalziel in de hoofdrol, aan de andere kant verhaalt het van een kleinburgerlijke kaasstolp, van ongenoegen, roddel, wraak, vetes en jaloezie.
Het verschil met Amerikaanse detective series kan haast niet groter zijn. Bij Dalziel & Pascoe hebben de hoofdrolspelers overgewicht voor twee, en wallen onder hun ogen. Bovendien is de achtergrond vrij kaal, zeg maar sober. Dat is zowel een zegen als een gemis. Het vestigt de aandacht op de dialogen (en die zijn er heel veel), maar het heeft ook iets armoedigs. Misschien hoort het bij de het Yorkshire platteland.
De verhaallijnen zijn in lijn met wat we gewend zijn van Dalziel & Pascoe, het persoonlijke element is wel bijzonder. Dalziel is met zijn karakteristieke nukken aanwezig genoeg om de serie te dragen, maar als je een hekel hebt aan deze norse cynische dwarsligger, houdt dit ook in dat je weinig plezier eraan zal beleven.
Ik mag ‘m daarentegen wel, de mopperende knuffelbeer