Soms loop ik rustig door de mooie rustige wijkjes hier in de stad. Tussen de enorme huizen en mooie natuur probeer ik een beetje tot rust te komen, maar dat lukt lang niet altijd.
Elke keer gebeurt er weer iets vreemds. Laatst leek het net alsof ik een schim zag, terwijl ik door de straten liep. Het was de schim van een vrouw, op een pleintje. Ik kon haar niet goed zien, want er stond een grote rij struiken voor, maar zodra ik haar zag probeerde ik ongezien dichterbij haar te komen, terwijl ik ondertussen mijn blik niet van haar afwendde.
En toen hoorde ik ineens haar stem mijn naam roepen. Bovendien weerkaatsten de ramen en de stilte het geluid zodat haar stem nog een paar seconden nagalmde. Ik kreeg er een vreemd gevoel door.
Na een tiental meter bleef ik plotseling stil staan op het pleintje. Ik keek om me heen en zag alleen nog maar bankjes en struiken. Die vrouw was nergens meer te bekennen
Ineens realiseerde ik me dat die vrouw er nooit geweest was, dat kon bijna niet anders.
Een soort fata morgana ofzo? Maar bestaat dat tevens voor geluid?
Op zondag 21 juni 2009 14:23 schreef steeg het volgende:haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!