PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 19

Dat het geen natuurlijk gedrag is, maar aangeleerd vind ik interessant. Toen ik nog een kleuter was, was ik heel anders: ik speelde niet met andere kinderen, maar stapelde bijvoorbeeld blokken op elkaar. Inmiddels heb ik veel sociale zaken aangeleerd en kost het minder moeite dan vroeger.

Is het nu zo dat vrijwel alle autisten een natuurlijk gedrag hebben dat compleet anders is dan dat van normale mensen? Dus dat je op jonge leeftijd niet echt een autistisch spectrum hebt, maar slechts twee groepen genaamd normaal en autistisch.

quote:

Op vrijdag 17 juli 2009 17:02 schreef sempron2400 het volgende:
Dat het geen natuurlijk gedrag is, maar aangeleerd vind ik interessant. Toen ik nog een kleuter was, was ik heel anders: ik speelde niet met andere kinderen, maar stapelde bijvoorbeeld blokken op elkaar. Inmiddels heb ik veel sociale zaken aangeleerd en kost het minder moeite dan vroeger.

Is het nu zo dat vrijwel alle autisten een natuurlijk gedrag hebben dat compleet anders is dan dat van normale mensen? Dus dat je op jonge leeftijd niet echt een autistisch spectrum hebt, maar slechts twee groepen genaamd normaal en autistisch.

Ik deed dat veel, met blokken enzo. Maar toch bijna elke dag was er iemand over de vloer, of ik daar.

quote:

Op vrijdag 17 juli 2009 17:02 schreef sempron2400 het volgende:
Is het nu zo dat vrijwel alle autisten een natuurlijk gedrag hebben dat compleet anders is dan dat van normale mensen?

Precies. Dat woordje anders is het meest van toepassing.

quote:

Dus dat je op jonge leeftijd niet echt een autistisch spectrum hebt, maar slechts twee groepen genaamd normaal en autistisch.

Voor geboorte al... Eea is wel gradueel, dus niet zwart wit.

Toch... ik voel me niet eens zo anders als normale mensen, zeker niet nu ik wel in een realistische werkomgeving zit. Mijn jobcoach praat over strategieën en trucjes om dingen aan te leren. In autistische kringen spreekt men soms wel van toneel spelen. En die ‘strategieën’ zal ik gaan leren, ondanks het van de werktijd afgaat.

Als normale mensen hun sociale vaardigheden ontwikkelen (bijvoorbeeld door middel van een cursus samenwerken), dan noemen we dat toch ook geen trucjes? Wat is dan het verschil?

[ Bericht 13% gewijzigd door sempron2400 op 17-07-2009 18:59:31 ]

quote:

Op vrijdag 17 juli 2009 17:12 schreef Jotcha het volgende:

[..]

Ik deed dat veel, met blokken enzo. Maar toch bijna elke dag was er iemand over de vloer, of ik daar.

Dat laatste had ik dan weer nauwelijks: ik speelde vrijwel overwegend alleen. Door deze ellende was ik ook bijna afgekeurd voor groep 3. Mijn ouders waren het daar niet mee eens. Na een intelligentietest met resultaat ver boven gemiddeld (voor 5- of 6-jarige leeftijd) mocht ik toch naar groep 3.

Als meer mensen met autisme in hun vakgebied kunnen gaan werken, zou ik wel een stuk positiever tegen mijn beperking aankijken

Mijn autistische vriend zei: ‘Laten we het luchtig houden, anders raak ik heel erg vol met prikkels in mijn hoofd.’

Kun je nou echt overprikkeld raken van wat dieper gaande informatie of is dit onzin? Bij geluiden zou ik het me nog enigszins kunnen voorstellen, maar dit... dat je hoofd helemaal volraakt met prikkels bij wat informatie. Het gespreksonderwerp was trouwens autisme.

quote:

Op vrijdag 17 juli 2009 23:21 schreef sempron2400 het volgende:
Mijn autistische vriend zei: ‘Laten we het luchtig houden, anders raak ik heel erg vol met prikkels in mijn hoofd.’

Kun je nou echt overprikkeld raken van wat dieper gaande informatie of is dit onzin? Bij geluiden zou ik het me nog enigszins kunnen voorstellen, maar dit... dat je hoofd helemaal volraakt met prikkels bij wat informatie. Het gespreksonderwerp was trouwens autisme.

Ik vermoed dat het niets te maken had met prikkels, maar meer met 'geen zin hebben in dit onderwerp'

quote:

Op vrijdag 17 juli 2009 07:05 schreef sempron2400 het volgende:
Zo, genoten van deeltijddag gisteren? Vandaag kunnen we er weer tegenaan en posten

Ik ben ook wel aan het analyseren hoor. Ik zeg dan wel dat het met mijn wiskundige achtergrond te maken heeft in plaats van door autisme. Het is moeilijk om te leren leven met een autisme-diagnose (mocht die er komen). Ik heb deze leuke uitspraak gewonden op een internationaal auti-forum (over Engels denken gespronken):

"My relatives are NT people, I’m different from them but I’m even more different from an autistic person. I can identify and relate to much of what NT people do and think even though I can’t be like them 100% and experience everything they experience the same way. However, the world of an autist is alien to me."

Belangrijk vind ik zelf passend werk, zodat je door het autisme geen of niet te veel geld misloopt.

Alhoewel Engels (... ) vind ik het wel een passende uitspraak.

quote:

Op vrijdag 17 juli 2009 18:53 schreef sempron2400 het volgende:
Toch... ik voel me niet eens zo anders als normale mensen, zeker niet nu ik wel in een realistische werkomgeving zit. Mijn jobcoach praat over strategieën en trucjes om dingen aan te leren. In autistische kringen spreekt men soms wel van toneel spelen. En die ‘strategieën’ zal ik gaan leren, ondanks het van de werktijd afgaat.

Ik ben een enorm goede acteur, ik verdien er alleen mijn geld niet mee...

Ik denk dat ik best wel behoefte heb aan structuur in mijn werk. Dat merk ik ook in mijn vrije tijd. Iemand enig idee hoe dit mijn carrièrekansen kan beïnvloeden? Of beter gezegd: mijn loonwaarde (in het werk dat ik nu doe).

Ik heb een weekje een lichte verwonding, ben al de hele tijd chagrijnig en somber. Behalve op mijn werk, want het is heel leuk werk
Mijn structuur is wel helemaal weg, raak sneller geïrriteerd, of overprikkeld.

Ik zou heel graag willen dat ik +/- 25 euro nauwkeurig kan vaststellen hoeveel geld ik over 3 of 6 maanden heb in plaats van op +/- 250 of zelfs 500 euro. En weer structuur in activiteiten: in de zomer stoppen veel dingen en gaan er mensen weg.

Ik heb ook behoefte aan structuur ja, soms wat meer dan anders, en soms wat minder. Mijn werk is heel gestructureerd, ik weet precies wat ik volgende week ga doen omdat het altijd hetzelfde is. Dus er mag zo onderhand wel wat meer uitdaging in, of wat meer interacties met andere mensen

quote:

Op vrijdag 17 juli 2009 19:06 schreef sempron2400 het volgende:

[..]


Als meer mensen met autisme in hun vakgebied kunnen gaan werken, zou ik wel een stuk positiever tegen mijn beperking aankijken

Lang leve de arbeidsmarkt.

Bestaat bij de gratie van de winner takes it all.

Hm, het is inmiddels juli.
Ik heb een screenshotje gemaakt van wat zaken die sempron2400 heeft geprobeert uit te leggen, ik snap er nog niet zoveel van allemaal


Inmiddels is het dus juli, moet ik nog wat aanvragen of niet? (belasting voordeel?)
Jonggehandicaptenkorting moet ik niet vergeten met de belasting aangifte (oh ik lees net dat dit automatisch gebeurt als je een uitkering ontvangt )

En dan is er nog :

Extra tegemoetkoming zorgverzekering.
Moet ik dit aanvragen? Zit dit bij de wajong uitkering in? Hm..

Nog even een update aan de hand van de sessie die ik vrijdagmiddag had. Zoals gewoonlijk ben ik mezelf tijdens de gesprekken in een moordend tempo aan het analyseren, iets wat me blijkbaar pas goed lukt als ik met iemand anders aan het praten ben. Ben toch weer achter wat dingen gekomen.

Ik moet veel moeite doen om om te schakelen van mijn eigen wereld naar een sociale activiteit. Maakt niet uit wat dat is, maar als er onverwachts sociale interactie van me wordt gevraagd sla ik dicht omdat ik me er niet op heb kunnen voorbereiden. Dingen die ik dan kan weigeren weiger ik ook meestal.

Heb ik een week van tevoren vast gezet dat ik naar een feestje oid ga, of een gesprek met iemand aan moet gaan, dan heb ik daar stukken minder moeite mee. Het leuke is alleen dat ik een ramp ben qua plannen.

Bovenstaande is iets wat voor mij problemen oplevert, onder andere in de relationele sfeer, maar als ik het zo uitgespeld voor me zie is het wel iets waar ik wat mee kan.
Ik kan bijvoorbeeld vaste dagen in de week afspreken dat ik mijn vriendin zie, ik zou van tevoren ja of nee moeten zeggen voor feestjes en dergelijke ipv te zeggen "dat zien we dan wel". Zou denk ik al een hoop wrijving wegnemen.

Ik heb duidelijk gemerkt, aan de hand van de gerichte vragen die ik kreeg, dat ik best wel behoefte heb aan structuur, hoewel ik die zelf dus echt niet maak. Als ik kan aanleren om dingen wél te plannen zou dat zeker perspectief bieden.

Al met al dus weer een érg nuttige sessie gehad. Ben nog steeds blij dat ik aan die onderzoeken begonnen ben, want ik leer elke keer wel iets waar ik wat mee kan. En dan zit ik nog niet eens in een behandeltraject

EDIT: ik had ook het verhaaltje "Engels denken" nog even op tafel gegooid. Hij had er nog nooit van gehoord maar hij vond het wel interessant!

quote:

Op zaterdag 18 juli 2009 23:15 schreef Thrackan het volgende:
Nog even een update aan de hand van de sessie die ik vrijdagmiddag had. Zoals gewoonlijk ben ik mezelf tijdens de gesprekken in een moordend tempo aan het analyseren, iets wat me blijkbaar pas goed lukt als ik met iemand anders aan het praten ben. Ben toch weer achter wat dingen gekomen.

Ik moet veel moeite doen om om te schakelen van mijn eigen wereld naar een sociale activiteit. Maakt niet uit wat dat is, maar als er onverwachts sociale interactie van me wordt gevraagd sla ik dicht omdat ik me er niet op heb kunnen voorbereiden. Dingen die ik dan kan weigeren weiger ik ook meestal.

Heb ik een week van tevoren vast gezet dat ik naar een feestje oid ga, of een gesprek met iemand aan moet gaan, dan heb ik daar stukken minder moeite mee. Het leuke is alleen dat ik een ramp ben qua plannen.

Bovenstaande is iets wat voor mij problemen oplevert, onder andere in de relationele sfeer, maar als ik het zo uitgespeld voor me zie is het wel iets waar ik wat mee kan.
Ik kan bijvoorbeeld vaste dagen in de week afspreken dat ik mijn vriendin zie, ik zou van tevoren ja of nee moeten zeggen voor feestjes en dergelijke ipv te zeggen "dat zien we dan wel". Zou denk ik al een hoop wrijving wegnemen.

Ik heb duidelijk gemerkt, aan de hand van de gerichte vragen die ik kreeg, dat ik best wel behoefte heb aan structuur, hoewel ik die zelf dus echt niet maak. Als ik kan aanleren om dingen wél te plannen zou dat zeker perspectief bieden.

Al met al dus weer een érg nuttige sessie gehad. Ben nog steeds blij dat ik aan die onderzoeken begonnen ben, want ik leer elke keer wel iets waar ik wat mee kan. En dan zit ik nog niet eens in een behandeltraject

EDIT: ik had ook het verhaaltje "Engels denken" nog even op tafel gegooid. Hij had er nog nooit van gehoord maar hij vond het wel interessant!

Klinkt allemaal zeer bekend. Ik ben redelijk aan het leren om te plannen, vooral via/voor mijn werk. Probleem is alleen dat ik het 'vergeet' om ook privé toe te passen. Of, wat ook vaak voorkomt, ik pas de planning aan

Even een tvp hier, mijn zusje heeft sindskort de diagnose gehad dus wel interessant om even hier mee te lezen

Afgelopen week trouwens naar het UWV geweest voor een uitkering, wat was dat een ontzettende rare gast en nog een gekker gesprek. Alleen maar focussen op wat je niet kunt, en waarom je dat niet kunt. Ik zou als niet-autist nog depressief van zo'n gesprek thuis komen, denkende dat ik niks kan.

quote:

Op zondag 19 juli 2009 13:03 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

En als je dan daar komt om hulp te vragen krijg je nul op je request.
Tegen mij zeiden als jij je problemen hebt opgelost kom dan maar terug.

Je gaat toch juist zo'n uitkering aanvragen omdat je problemen hebt?

Maar sowieso raar ook, in de krant lees je dat ze willen proberen om wajongers meer aan het werk te krijgen. Maar bij zo'n gesprek om de uitkering te krijgen, bekijken ze alleen maar de negatieve aspecten. Eigenlijk vragen ze alleen maar wat je allemaal niet kunt, met andere woorden, het leek er meer op dat ze graag de uitkering wilde geven.

Er is serieus niet een keer gevraagd aan haar, goh, wat kun je allemaal wel? Wat voor werk lijkt je eventueel leuk etc.

quote:

Op zondag 19 juli 2009 13:13 schreef tijnbrein het volgende:

[..]cht

Gelukkig zit ik nog niet in dat traject.
Alhoewel dit waarschijnlijk binnenkort wel gaat gebeuren.

Als je niet in het traject zit, moet je helemaal zelf de boer opgaan. Anders kunnen ze voor je bemiddelen, maar daarvoor moet je wel eerst 80-100% afgekeurd worden. Geen recht op een uitkering betekent ook geen recht op arbeidsondersteuning. Als je een Wajong-uitkering hebt, hoef je dat natuurlijk niet te vertellen aan een potentiële werkgever.

Een reïntegratievisie wil inderdaad weleens aan de conservatieve kant zijn.

quote:

Op zondag 19 juli 2009 14:09 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Als je een Wajong-uitkering dan moet je dat toch juist wel vertellen als je gaat solliciteren?

Daar zijn wij 'autisten' inderdaad veel te eerlijk in. We staan er om bekend dat we goudeerlijk zijn. Over autisme hoef je ook niet te vertellen: zat mensen die niet weten dat ze het hebben. Wat niet weet, wat niet deert.

quote:

Op zondag 19 juli 2009 14:33 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Als je in een wajongtraject zit dan wordt je diagnose bij iedere sollicitatie verteld. Omdat dit nu eenmaal verplicht is. Maar als jij op eigenkracht solliciteerd dan niet.

Volgens mij is dat niet juist. Zoals ik het begrepen heb is het zo dat als het uwv via het reintegratie-traject een baan voor je vindt, ze inderdaad erbij zeggen dat jij wajong krijgt. Maar wanneer jij wajong ontvangt en je gaat gewoon zelf ergens werk zoeken, vervolgens geef je dat door bij het uwv, halen zij gewoon een bedrag van je wajong af, maar bemoeien ze zich verder niet met de sollicitatie zelf.