Ik woon al jaren samen met mijn vriend. Vriend is inmiddels de 30 al gepasseerd.
Vriend heeft een zeer dominante moeder die dus een erg sterke eigen mening heeft. Zij laat te pas en te onpas weten wat zij van dingen vindt. Mijn vriend krijgt van hieruit heel vaak commentaar van haar over allerlei zaken. Denk hierbij aan gewicht, kleding, gespreksonderwerpen, vrienden, e.d. van mijn vriend. Om de situatie wat duidelijker te maken: het is voor de moeder van mijn vriend niet mogelijk om een normaal gesprek met hem te voeren zonder commentaar over iets te geven of zonder te commanderen wat hij wel of niet moet doen. Dit commanderen of commentaar noemt zij advies of ze zegt dat ze alleen maar eerlijk is. Elke keer als we dus bij haar op bezoek zijn, krijgt hij een lading kritiek over zich heen of is ze geirriteerd op hem. Een normaal gesprek voeren zit er gewoon niet in.
Het karakter van mijn vriend is heel anders. Mijn vriend is niet assertief,geeft zijn mening niet, is onzeker en komt niet voor zichzelf op. Het resultaat is dat zijn moeder compleet over hem heen walst. Mijn vriend probeert er weleens tegenin te gaan, maar dit lukt meestal niet omdat hij dan wordt afgebekt en geen weerwoord meer weet te geven. Zij heeft dus altijd het laatste woord.
Dit zit mij al jaren heel erg dwars. We hebben het hier ook weleens met haar over gehad, maar dit helpt niet echt. Alles gaat gewoon zo door. De laatste keer was ze bij ons thuis op bezoek. Ook bij deze bezoekjes is het voor haar niet mogelijk om gewoon op bezoek te komen en een praatje te maken. Meestal doet ze als het ware een inspectieronde door het huis en geeft dat 'advies' wat zij anders had gedaan en wat zij niet leuk of mooi vindt. Mijn vriend gaat niet dus niet tegen in en neemt alles aan wat zij zegt. Dus als zij zegt dat dit beeldje beter daar kan staan, dan doet mijn vriend dat. (dit is dan maar een vb, maar zo gaat het dus met heel veel dingen) Hij laat zich gewoon zeggen wat hij moet doen.
Ik heb het hier al heel vaak over gehad met mijn vriend, maar hij blijft dit alles gewoon slikken. Momenteel zit het mij heel erg hoog. Ik begin me ook aan mijn vriend te irriteren omdat ik het eigenlijk gewoon slap van hem vindt dat hij dit pikt en het geen halt toeroept.
Wat zouden jullie doen in zo'n situatie?
Je zegt dat de gesprekken die jullie met zijn moeder hebben gehad geen effect hebben gehad. Maar hoe zagen die gesprekken er precies uit? Jullie (of alleen jij) zei(den) dat ze daar mee op moest houden en zij beloofde beterschap?
Zou ik doen tenminste.
Ik zie het zelf zo dat zij haar dominante positie gewoon niet op wil geven.
quote:Ik heb al eens zoiets in die richting gezegd. Maar ook dat heeft het kritiek en commentaar op mijn vriend niet doen afnemen.Op zondag 7 juni 2009 21:05 schreef cerror het volgende:
Gewoon tegen de moeder zeggen (als ze weer begint): Oprotten, en kom pas terug als je normaal kan doen.
Zou ik doen tenminste.
quote:dat vraag ik mij nu dus af. Ik heb het er al met mensen over gehad en zij zeggen dan dat ik het los moet laten en het naast me neer moet leggen. Maar ik kan dat gewoon niet. Ik kan niet aanzien hoe iemand zo respectloos wordt behandeld en hoe iemand zo wordt afgebrand door zijn eigen moeder. Ik kan daar echt niet tegen. Ik zou het bij mijzelf never nooit accepteren. Mijn vriend doet alleen niets en praat het goed wat zij doet. Zegt dan ook nog dat ik te gevoelig reageer. Daar kan ik de laatste tijd dus heel erg kwaad om worden.Op zondag 7 juni 2009 21:09 schreef N.icka het volgende:
De situatie gaat echt niet veranderen , dus wat ga jij er aan doen voor jezelf?
quote:nee die is overleden en heb ik verder ook nooit gekend. Ik denk wel dat mijn vriend ongeveer hetzelfde karakter als hij had. Maar dat weet ik niet zeker.Op zondag 7 juni 2009 21:13 schreef Feestkabouter het volgende:
is er ook nog een pa in het spel (of buiten dit spel dan, maar in het leven van je vriend)?
quote:Op zondag 7 juni 2009 21:13 schreef cat2 het volgende:
[..]
dat vraag ik mij nu dus af. Ik heb het er al met mensen over gehad en zij zeggen dan dat ik het los moet laten en het naast me neer moet leggen. Maar ik kan dat gewoon niet. Ik kan niet aanzien hoe iemand zo respectloos wordt behandeld en hoe iemand zo wordt afgebrand door zijn eigen moeder. Ik kan daar echt niet tegen. Ik zou het bij mijzelf never nooit accepteren. Mijn vriend doet alleen niets en praat het goed wat zij doet. Zegt dan ook nog dat ik te gevoelig reageer. Daar kan ik de laatste tijd dus heel erg kwaad om worden.
Ok... jij kan het niet aanzien en de situatie gaat niet veranderen, dus......
quote:dus zit ik nu met een probleem want we zijn net verhuisd.Op zondag 7 juni 2009 21:16 schreef N.icka het volgende:
[..]
Ok... jij kan het niet aanzien en de situatie gaat niet veranderen, dus......
Het is verder een schat van een man, een heel goed persoon e.d. maar van dit punt word ik gewoon niet goed.
Wat wil je liever je man met vervelende schoonfamilie of geen man ?
het is duidelijk niet meer mogelijk om het in overleg met haar op te lossen. dus grenzen stellen.
naar je partner toe, zeggen dat de maat vol is en dat het absoluut moet veranderen en dat het anders heel moeilijk gaat worden tussen jullie.
en dan samen met hem naar zijn moeder toe de grenzen heel duidelijk communiceren. en consequenties aangeven (eerst met je partner bespreken).
jullie leven, jullie keuzes. zij mag best haar mening hebben, maar in het vervolg die alleen noemen als jullie er specifiek om vragen.
als zij er is en iets van een beeldje zegt en je partner gaat dat beeldje dan verplaatsen, dan zeg je heel duidelijk: "zet terug waar het stond, het is stompzinnig om het nu te verplaatsen en straks als je moeder weer weg is weer terug te zetten, dus je zet het nu meteen terug."
dat is meteen ook een duidelijk signaal aan je schoonmoeder.
ik weet het, makkelijk gezegd allemaal. maar het is duidelijk dat daadkracht nu van jou af moet komen, want van hem en haar komt het niet.
veel mensen hebben ong hetzelfde probleem over de opvoeding van hun kinderen. dat oma zich ernstig bemoeit met de manier waarop je je kids verzorgt/opvoedt.
quote:Het is eigenlijk alleen in de situatie met zijn moeder dat het mij dwars zit. Omdat zij compleet over hem heen walst. Andere mensen niet in die extreme mate, dus in die andere gevallen irriteert het mij niet.Op zondag 7 juni 2009 21:35 schreef Devz het volgende:
Is het alleen de situatie met zijn moeder die je dwars zit, of ook zijn gedrag/persoonlijkheid (niet assertief,geeft zijn mening niet, is onzeker en komt niet voor zichzelf op) in het algemeen? Klinkt namelijk nogal als een slappe zak.
quote:Ik snap wel dat mensen dit als slappe zak beschrijven. Ik heb er altijd anders over gedacht. Mijn vriend is van kinds af aan al zo behandeld en heeft hierdoor niet assertief kunnen worden, en niet geleerd voor zichzelf op te komen, en zijn mening niet heeft gegeven. Juist omdat hij zo ondergesneeuwd werd. Ik heb hier altijd begrip voor gehad. De laatste tijd heb ik dit niet meer zo veel als eerst. Ik vind het gewoon belachelijk dat hij dit accepteert en alles laat zeggen.Op zondag 7 juni 2009 21:35 schreef Devz het volgende:
Is het alleen de situatie met zijn moeder die je dwars zit, of ook zijn gedrag/persoonlijkheid (niet assertief,geeft zijn mening niet, is onzeker en komt niet voor zichzelf op) in het algemeen? Klinkt namelijk nogal als een slappe zak.
Hij heeft ze moeder toch niet nodig om hem te vertellen hoe hij zijn leven moet leven!! Wtf!!
Waar is zijn ruggegraad gebleven??
Ze zeggen achter elke sterke man staat een sterke vrouw..
........
Maak m sterker!! Ofzo vergroot zijn ego of overrule zijn mammie. Maar wel met tactiek want je moet er zeker niet al te opvallend tussen gaan staan. Daar houden mannen niet van..
Jullie wonen toch samen waarom sta jij toe dat ze je huisje verbouwd??
Dus gewoon die vent van je van zijn moeders tepel afrukken en aan de jouwe leggen blijkbaar heeft tie het nodig!!
good luck!!'Waarom zou ik het laten? Dit vind je toch zo lekker? Van je mammie pik je het ook!'
quote:Je bent dus nog geen flikker verder sinds je in 2008 zo'n beetje exact hetzelfde topic opende?Op zondag 7 juni 2009 20:58 schreef cat2 het volgende:
Ik zit al heel lang ergens mee. Ik zal proberen de situatie te schetsen.
Ik woon al jaren samen met mijn vriend. Vriend is inmiddels de 30 al gepasseerd.
Vriend heeft een zeer dominante moeder die dus een erg sterke eigen mening heeft. Zij laat te pas en te onpas weten wat zij van dingen vindt. Mijn vriend krijgt van hieruit heel vaak commentaar van haar over allerlei zaken. Denk hierbij aan gewicht, kleding, gespreksonderwerpen, vrienden, e.d. van mijn vriend. Om de situatie wat duidelijker te maken: het is voor de moeder van mijn vriend niet mogelijk om een normaal gesprek met hem te voeren zonder commentaar over iets te geven of zonder te commanderen wat hij wel of niet moet doen. Dit commanderen of commentaar noemt zij advies of ze zegt dat ze alleen maar eerlijk is. Elke keer als we dus bij haar op bezoek zijn, krijgt hij een lading kritiek over zich heen of is ze geirriteerd op hem. Een normaal gesprek voeren zit er gewoon niet in.
Het karakter van mijn vriend is heel anders. Mijn vriend is niet assertief,geeft zijn mening niet, is onzeker en komt niet voor zichzelf op. Het resultaat is dat zijn moeder compleet over hem heen walst. Mijn vriend probeert er weleens tegenin te gaan, maar dit lukt meestal niet omdat hij dan wordt afgebekt en geen weerwoord meer weet te geven. Zij heeft dus altijd het laatste woord.
Dit zit mij al jaren heel erg dwars. We hebben het hier ook weleens met haar over gehad, maar dit helpt niet echt. Alles gaat gewoon zo door. De laatste keer was ze bij ons thuis op bezoek. Ook bij deze bezoekjes is het voor haar niet mogelijk om gewoon op bezoek te komen en een praatje te maken. Meestal doet ze als het ware een inspectieronde door het huis en geeft dat 'advies' wat zij anders had gedaan en wat zij niet leuk of mooi vindt. Mijn vriend gaat niet dus niet tegen in en neemt alles aan wat zij zegt. Dus als zij zegt dat dit beeldje beter daar kan staan, dan doet mijn vriend dat. (dit is dan maar een vb, maar zo gaat het dus met heel veel dingen) Hij laat zich gewoon zeggen wat hij moet doen.
Ik heb het hier al heel vaak over gehad met mijn vriend, maar hij blijft dit alles gewoon slikken. Momenteel zit het mij heel erg hoog. Ik begin me ook aan mijn vriend te irriteren omdat ik het eigenlijk gewoon slap van hem vindt dat hij dit pikt en het geen halt toeroept.
Wat zouden jullie doen in zo'n situatie?
respectloos?
Wat verwacht je nog van fok dan?? Je hebt kennelijk zelf niet genoeg ruggengraat om een keuze te maken.
quote:Op maandag 8 juni 2009 00:29 schreef Xennia het volgende:
[..]
Je bent dus nog geen flikker verder sinds je in 2008 zo'n beetje exact hetzelfde topic opende?
respectloos?
Wat verwacht je nog van fok dan?? Je hebt kennelijk zelf niet genoeg ruggengraat om een keuze te maken.
Tumterumtemtumtumderum!!
Inspector gadget!!!
Goed gevonden speurneus...
quote:Ik herinner me dat topic gewoon nog en ik snap niet waarom je een nieuwe zou openen als de situatie niet veranderd is. Het werd daar ook al gezegd: vriend en moeder veranderen niet, TS moet bij zichzelf na gaan of ze het accepteert, of niet. Dat kan niemand anders voor haar doen.Op maandag 8 juni 2009 00:37 schreef Joe-Momma het volgende:
[..]
Tumterumtemtumtumderum!!
Inspector gadget!!!
Goed gevonden speurneus...
quote:Sommige mensen hebben een denkbeeldige holschop nodig om hun leven op orde te krijgen, en zij is er 1 van... Denk ik...Op maandag 8 juni 2009 00:45 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik herinner me dat topic gewoon nog en ik snap niet waarom je een nieuwe zou openen als de situatie niet veranderd is. Het werd daar ook al gezegd: vriend en moeder veranderen niet, TS moet bij zichzelf na gaan of ze het accepteert, of niet. Dat kan niemand anders voor haar doen.
Verder ben ik het met je eens.
Zal dit ook opgaan: achter elke slappe vent staat een nog slappere vrouw!!
[ Bericht 49% gewijzigd door Mordreth op 08-06-2009 08:54:53 (ONZ is ergens anders) ]
quote:Omdat als zij er niet is jij alles voor het zeggen hebt en hij jouw kruiphondje is?Op zondag 7 juni 2009 21:59 schreef cat2 het volgende:
[..]
Het is eigenlijk alleen in de situatie met zijn moeder dat het mij dwars zit. Omdat zij compleet over hem heen walst. Andere mensen niet in die extreme mate, dus in die andere gevallen irriteert het mij niet.
Volgens mij irriteert het je gewoon dat zijn moeder hem net iets meer kan laten kruipen dan jijzelf, en niet zozeer het feit dat je vriend een ruggengraatloos ventje is.
Mannen veranderen in de regel niet, hoe vrouwen er ook van dromen en het nutteloos proberen.
Als hij niet met geld om kan gaan, dan moet je hem niet leren budgeteren, maar het uit handen nemen.
Als hij een dominante man met losse handjes is, blijft hij een dominante man met losse handjes.
Als hij een introverte, niet assertieve, verlegen man is blijft hij dat.
Dus als jij niet om kan gaan met de kritiek van die moeder, die hem waarschijnlijk al jaren een schop onder zijn hol probeert te geven en probeert te veranderen (omdat het per slot van rekening een vrouw is en hem natuurlijk probeert te veranderen), dan moet je of de contacturen minimaliseren, of erin berusten dat het zo is (accepteren), of de situatie verlaten.
Jij kan dat niet voor hem doen, je bent z'n vriendin, niet zijn therapeut.
Leert hij misschien wel van zodat hij het zelf ook beter durft en haar wordt het misschien ook eens duidelijk dat ze dat niet zo veel moet doen. Of ze wordt alleen maar bozer en jullie verbeken het contact, probleem opgelost.
En zorg dat je vriend naar een assertiviteitscursus gaat.
quote:heb ik allang gedaan. Dan is het flauw en kinderachtig waar ik over val.Op maandag 8 juni 2009 16:25 schreef Luxuria het volgende:
Ga jij dan iedere keer tegen zijn moeder in als ze weer eens kritiek heeft, neem het voor hem op.
Leert hij misschien wel van zodat hij het zelf ook beter durft en haar wordt het misschien ook eens duidelijk dat ze dat niet zo veel moet doen. Of ze wordt alleen maar bozer en jullie verbeken het contact, probleem opgelost.
En zorg dat je vriend naar een assertiviteitscursus gaat.
Ik vind trouwens dat hij dit zelf moet doen en niet ik.
quote:nee dat zou mij niet gelukkig maken.Op maandag 8 juni 2009 14:07 schreef As_33 het volgende:
IK heb het je vorige keer ook al gevraagd in het andere topic: als je vriend nu de omgang met zijn moeder ineens drastisch zou veranderen op een manier die jouw goedkeuring kan hebben en hij vervolgens daar zelf minder gelukkig van wordt, zou dat jou dan wél gelukkig maken?
(kan me niet herinneren dat dit ooit eerder is gevraagd)
quote:Mijn vriend is toch het product van zijn eigen (lees haar) opvoeding? Waarom dan iemand veranderen?Op maandag 8 juni 2009 11:01 schreef Aardwetenschapper het volgende:
Dus als jij niet om kan gaan met de kritiek van die moeder, die hem waarschijnlijk al jaren een schop onder zijn hol probeert te geven en probeert te veranderen (omdat het per slot van rekening een vrouw is en hem natuurlijk probeert te veranderen), dan moet je of de contacturen minimaliseren, of erin berusten dat het zo is (accepteren), of de situatie verlaten.
Als het schoppen onder de kont zijn, dan mag ze daar weleens mee ophouden. Ze bereikt namelijk het tegenovergestelde ermee: iemand die juist onzeker wordt. Niet echt slim dan.
quote:jij vind dat hij jouw bevelen moet opvolgen? je bent een zeikwijf, want zelf doe je er niks aan behalve hier klagen!Op maandag 8 juni 2009 18:29 schreef cat2 het volgende:
[..]
heb ik allang gedaan. Dan is het flauw en kinderachtig waar ik over val.
Ik vind trouwens dat hij dit zelf moet doen en niet ik.
quote:En dadelijk wordt vriendlief eens assertief naar haar toe, dan is het ook weer niet goed, want het was de bedoeling dat hij assertief naar zijn moeder toe werd!Op maandag 8 juni 2009 20:09 schreef Empje het volgende:
Zij geeft meningen, geen feiten. Als zij een beeldje daar en daar mooier vindt, kan je vriend toch zeggen: "mag je vinden, maar ik vind het zo mooi". Hij hoeft d'r niet af te bekken, gewoon weerleggen wat ze zegt. Dat kan je vriend goed oefenen door een assertiviteit-training te volgen. Het heeft echt geen zin dit soort mensen de bek te snoeren. Rustig blijven, mening accepteren en daarna weerleggen met dat van jou en dan erover ophouden. Probeer je vriend eens aan zo'n training te krijgen. Dat is ook gewoon goed om te trainen voor andere situaties
Ik hoor die vriend niet klagen, alleen de TS hier.
maar zij klaagt alleen maar, ipv actie te ondernemen
Ik wil helemaal niet dat mijn vriend mijn bevelen uitvoert zoals iemand dat hier zei. Ik wil graag dat mijn vriend zelfrespect krijgt en inziet dat hij beter verdient. Niet voor mij, maar voor zichzelf. En waar nodig zijn moeder dus corrigeert als ze te ver gaat en hem aan het kleineren is. Dat is alles.
quote:JIJ vindt, hij blijbkaar niet. Waarom is wat jij vindt belangrijker dan wat hij vindt? Want hij vindt het wel goed zo, hij wordt waarschijnlijk helemaal niet gelukkiger van in opstand komen tegen zijn moeder aangezien hij wat zij doet helemaal niet opvat als kleinerend, maar gewoon als een normaal onderdeel van hun relatie. En de relatie tussen die twee is er eentje die ze zelf mogen bepalen, niet jij.Op maandag 8 juni 2009 23:57 schreef cat2 het volgende:
ik heb de laatste jaren al zat actie ondernomen. Ik begin het nu gewoon zat te worden want ik vind dit geen normale manier van omgang. De man is midden 30!
Ik wil helemaal niet dat mijn vriend mijn bevelen uitvoert zoals iemand dat hier zei. Ik wil graag dat mijn vriend zelfrespect krijgt en inziet dat hij beter verdient. Niet voor mij, maar voor zichzelf. En waar nodig zijn moeder dus corrigeert als ze te ver gaat en hem aan het kleineren is. Dat is alles.
quote:Dus je wil niet dat hij je bevelen uitvoert, maar dat ie wel doet wat jij beter voor hem vindt. hmm...Op maandag 8 juni 2009 23:57 schreef cat2 het volgende:
ik heb de laatste jaren al zat actie ondernomen. Ik begin het nu gewoon zat te worden want ik vind dit geen normale manier van omgang. De man is midden 30!
Ik wil helemaal niet dat mijn vriend mijn bevelen uitvoert zoals iemand dat hier zei. Ik wil graag dat mijn vriend zelfrespect krijgt en inziet dat hij beter verdient. Niet voor mij, maar voor zichzelf. En waar nodig zijn moeder dus corrigeert als ze te ver gaat en hem aan het kleineren is. Dat is alles.
Wat ik uit het voorgaande opmaak is dat je vriend het allemaal wel best vindt eigenlijk.
Je kan wel weer bij iedere reactie lopen klagen buuh buuh buuh mijn vriend heeft geen zelfrespect door zijn moeder, maar zoals ik teruglees stamt dit topic eigenlijk al uit 2008 en is er niks verandert. Misschien moet je eens wat ONDERNEMEN ipv klagen.
quote:Laat hem een assertiviteitscursus volgen, dat helpt echt heel veel weet ik uit ervaring.Op maandag 8 juni 2009 23:57 schreef cat2 het volgende:
ik heb de laatste jaren al zat actie ondernomen. Ik begin het nu gewoon zat te worden want ik vind dit geen normale manier van omgang. De man is midden 30!
Ik wil helemaal niet dat mijn vriend mijn bevelen uitvoert zoals iemand dat hier zei. Ik wil graag dat mijn vriend zelfrespect krijgt en inziet dat hij beter verdient. Niet voor mij, maar voor zichzelf. En waar nodig zijn moeder dus corrigeert als ze te ver gaat en hem aan het kleineren is. Dat is alles.
quote:Dat is toch ook gewoon zo dat hij geen zelfrespect heeft door haar. Kom jij dan maar met opties met dingen die ik kan ondernemen slimmerik. Ik heb van jou geen opties gehoord.Op dinsdag 9 juni 2009 09:58 schreef Aardwetenschapper het volgende:
[..]
Dus je wil niet dat hij je bevelen uitvoert, maar dat ie wel doet wat jij beter voor hem vindt. hmm...
Wat ik uit het voorgaande opmaak is dat je vriend het allemaal wel best vindt eigenlijk.
Je kan wel weer bij iedere reactie lopen klagen buuh buuh buuh mijn vriend heeft geen zelfrespect door zijn moeder, maar zoals ik teruglees stamt dit topic eigenlijk al uit 2008 en is er niks verandert. Misschien moet je eens wat ONDERNEMEN ipv klagen.
Er zijn trouwens zat vrouwen die thuis door hun partner geslagen en mishandeld worden. Zij vinden dit ook best want zij ondernemen niets ertegen. Dat ze er niets tegen doen komt vooral omdat ze bang zijn voor hun partner en er niets tegenin durven te brengen.
Wie zegt dat mijn vriend niet ook gewoon niet tegen haar in te durft te gaan en het eigenlijk helemaal niet zo best vindt?
Niet zomaar aannemen dat iemand iets prima vindt.
quote:Dat hebben we in je vorige topic toch allang ontkracht, je hebt net zo lang doorgezeurd totdat ie zei dat ie het niet leuk vond. Zelf zit ie er niet mee, JIJ zit er mee, het is JOUW probleem niet het zijne.
Wie zegt dat mijn vriend niet ook gewoon niet tegen haar in te durft te gaan en het eigenlijk helemaal niet zo best vindt?
En in het vorig topic heb ik volgens mij al geadviseerd om te kiezen voor hem met z'n moeder of voor jezelf en dus bij hem weg te gaan. Er zijn geen andere smaken meid!!!
quote:Dat ja. Hij zal er weinig problemen mee hebben gezien het gedrag van je vriend. En jij mag dus besluiten dat ze neit meer welkom is. Toevallig ken ik zelf ook zo'n iemand, en af en toe denk je echt van "Men groei eens op!Op zondag 7 juni 2009 21:29 schreef RPG het volgende:
zo moeilijk is het toch niet? moeder is dan gewoon niet meer welkom in jullie husi en jij gaat niet mee naar haar huis. Als je vriend dan slim is steunt hij je erin en anders weet je sowieso al wat je aan hem hebt en zal er sowieso nooit iets veranderen.
"quote:Ik blijf erbij dat hij alles accepteert omdat ie er niet tegenin durft te gaan, niet omdat ie het prima vindt. En wie weet dat nou beter? Wie ziet alle reactie over en weer gaan? Jij of ik?Op dinsdag 9 juni 2009 19:41 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Dat hebben we in je vorige topic toch allang ontkracht, je hebt net zo lang doorgezeurd totdat ie zei dat ie het niet leuk vond. Zelf zit ie er niet mee, JIJ zit er mee, het is JOUW probleem niet het zijne.
En in het vorig topic heb ik volgens mij al geadviseerd om te kiezen voor hem met z'n moeder of voor jezelf en dus bij hem weg te gaan. Er zijn geen andere smaken meid!!!
Make up your mind!!
wat denk je (ts) toch te bereiken als je constant alles wat krom is recht te lullen!!
Wil je wel advies of heb je gewoon zin in een lekkere ouderwetse (letterlijk 1tje uit 2008) discussie?
Krijg een beetje het idee dat jij overal je zin in wilt krijgen en het gewoon niet kan uitstaan dat je vriend de trampoline erbij pakt als z'n moeder zegt 'spring'!!!
En hij een dubbele salto met schroef maakt zgn tegen zijn zin..
Enne wat voor angt heeft tie voor zijn moeder?? Dat ze m mishandeld of dat ze niet meer de baas over hem komt spelen???
Nah dan blijft ze toch lekker weg, probleem opgelost en je vangt 2 vliegen in 1 klap.
Sjezus, of zoek een echte vent of accepteer gewoon dat die van jou een slapjanus is!!
Stuur m voor straf naar een cursus 'voor jezelf opkomen' hij doet het toch wel, met of zonder zin..
[ Bericht 20% gewijzigd door Joe-Momma op 09-06-2009 20:49:43 ]
quote:En er zijn ook mannen genoeg die geestelijk mishandeld worden door hun vrouw of gemanipuleerd om tegen hun moeder in opstand te komen.Op dinsdag 9 juni 2009 19:37 schreef cat2 het volgende:
[..]
Dat is toch ook gewoon zo dat hij geen zelfrespect heeft door haar. Kom jij dan maar met opties met dingen die ik kan ondernemen slimmerik. Ik heb van jou geen opties gehoord.
Er zijn trouwens zat vrouwen die thuis door hun partner geslagen en mishandeld worden. Zij vinden dit ook best want zij ondernemen niets ertegen. Dat ze er niets tegen doen komt vooral omdat ze bang zijn voor hun partner en er niets tegenin durven te brengen.
Wie zegt dat mijn vriend niet ook gewoon niet tegen haar in te durft te gaan en het eigenlijk helemaal niet zo best vindt?
Niet zomaar aannemen dat iemand iets prima vindt.
Jij wilt gewoon een kerel hebben ipv een moederskindje!
Als jij wilt dat er dingen veranderen, zal je er toch echt zelf iets aan moeten doen.
Gezien dit topic en dat uit 2008 hebt je zat advies gehad, maar je hebt niks uitgevoerd.
slappe hap.
quote:In mijn reactie op bladzijde 1 heb ik je toch echt 3 opties gegeven, namelijk:Op dinsdag 9 juni 2009 19:37 schreef cat2 het volgende:
[..]
Dat is toch ook gewoon zo dat hij geen zelfrespect heeft door haar. Kom jij dan maar met opties met dingen die ik kan ondernemen slimmerik. Ik heb van jou geen opties gehoord.
Er zijn trouwens zat vrouwen die thuis door hun partner geslagen en mishandeld worden. Zij vinden dit ook best want zij ondernemen niets ertegen. Dat ze er niets tegen doen komt vooral omdat ze bang zijn voor hun partner en er niets tegenin durven te brengen.
Wie zegt dat mijn vriend niet ook gewoon niet tegen haar in te durft te gaan en het eigenlijk helemaal niet zo best vindt?
Niet zomaar aannemen dat iemand iets prima vindt.
1 Contact uren minimaliseren
2 Berusten in de situatie (accepteren)
3 Situatie verlaten (op zoek naar een relatie waarin jij alleen het dominante vrouwtje bent)
Er zijn geen wonderbaarlijke viva-oplossingen waardoor vriendlief ineens veranderd en zijn moeder op haar plaats gaat zetten. Misschien kunnen realtie-deskundigen daar meer over zeggen iets met systemen waarin je zit geloof ik.
Hoogstens kun je hem zoals reeds genoemd een assertiviteits cursus laten volgen, waardoor hij langzaam aan meer voor zichzelf opkomt.
Als iemand mij wel zou kleineren en iemand anders zou mij daarop wijzen dan zou ik daar zeker op letten en proberen er iets aan te doen als het idd klopt wat die persoon zegt. In dit geval gaat het niet over gewoon normaal contact met iemand die ik toevallig niet zo aardig vind. Nee, het gaat hier over het contact met iemand die de ander structureel kleineert. Dat vind ik iets anders dan normaal contact tussen vrienden of ouder-kind.
Het jarenlang kleineren van iemand (kritiek op alles, vrienden belachelijk maken, bij speciale gelegenheden iemand buitensluiten, schreeuwen, afbekken, nooit positief ergens op reageren) staat voor mij gelijk aan psychische mishandeling. Daarom vind ik het slecht als ouders zich zo tegen hun kinderen gedragen want je geeft ze zo wel een boodschap mee. Het is niet voor niets dat mijn vriend niet assertief is.
[ Bericht 13% gewijzigd door cat2 op 10-06-2009 19:03:49 ]
quote:Heeft HIJ er last van in het dagelijks leven, wat doet hij voor werk, is hij daar ook iemand die maar van iedereen alles pikt en zijn mannetje niet staat. Is hij passief in bed, gaat hij wel eens met iemand in discussie over een onstreden onderwerp en delft hij dan altijd het onderspit?Op woensdag 10 juni 2009 18:58 schreef cat2 het volgende:
Ik ga niet om met mensen die mij kleineren of mij niet netjes behandelen. Mensen die dit wel proberen te doen kap ik af. Ik heb er dan geen last meer van. Dus de laatste vraag hierboven is eigenlijk niet van toepassing.
Als iemand mij wel zou kleineren en iemand anders zou mij daarop wijzen dan zou ik daar zeker op letten en proberen er iets aan te doen als het idd klopt wat die persoon zegt.
Het jarenlang kleineren van iemand (kritiek op alles, vrienden belachelijk maken, bij speciale gelegenheden iemand buitensluiten, schreeuwen, afbekken, nooit positief ergens op reageren) staat voor mij gelijk aan psychische mishandeling. Daarom vind ik het slecht als ouders zich zo tegen hun kinderen gedragen want je geeft ze zo wel een boodschap mee. Het is niet voor niets dat mijn vriend niet assertief is.
Of is hij alleen wat minder assertief naar zijn moeder toe?
quote:Al met al dus oplossingen waar ik niets mee kan. De enige bruikbare optie die je geeft is die cursus maar dat had je op blz 1 nog niet gedaan.Op woensdag 10 juni 2009 08:32 schreef Aardwetenschapper het volgende:
[..]
In mijn reactie op bladzijde 1 heb ik je toch echt 3 opties gegeven, namelijk:
1 Contact uren minimaliseren Dat is al gebeurd
2 Berusten in de situatie (accepteren) Dat gaat niet gebeuren
3 Situatie verlaten (op zoek naar een relatie waarin jij alleen het dominante vrouwtje bent) Doe je ook niet zomaar na 8 jaar
Er zijn geen wonderbaarlijke viva-oplossingen waardoor vriendlief ineens veranderd en zijn moeder op haar plaats gaat zetten. Misschien kunnen realtie-deskundigen daar meer over zeggen iets met systemen waarin je zit geloof ik.
Hoogstens kun je hem zoals reeds genoemd een assertiviteits cursus laten volgen, waardoor hij langzaam aan meer voor zichzelf opkomt.
quote:Hij is vooral niet assertief bij zijn moeder.Op woensdag 10 juni 2009 19:06 schreef Re het volgende:
[..]
Heeft HIJ er last van in het dagelijks leven, wat doet hij voor werk, is hij daar ook iemand die maar van iedereen alles pikt en zijn mannetje niet staat. Is hij passief in bed, gaat hij wel eens met iemand in discussie over een onstreden onderwerp en delft hij dan altijd het onderspit?
Of is hij alleen wat minder assertief naar zijn moeder toe?
quote:Wat voor soort oplossing heb je zelf ingedachten??Op woensdag 10 juni 2009 19:06 schreef cat2 het volgende:
[..]
Al met al dus oplossingen waar ik niets mee kan.
quote:Dat hij niet alles over zijn kant hoeft laten gaan en best eens van zich af mag bijten.Op woensdag 10 juni 2009 19:07 schreef Joe-Momma het volgende:
[..]
Wat voor soort oplossing heb je zelf ingedachten??
quote:dus die psychische mishandeling valt eigenlijk wel mee in het dagelijks leven...Op woensdag 10 juni 2009 19:07 schreef cat2 het volgende:
[..]
Hij is vooral niet assertief bij zijn moeder.
quote:Vindt ie zelf ook dat ie dat eerste moet en dat ie dat 2e best wel eens mag?
[..]
Dat hij niet alles over zijn kant hoeft laten gaan en best eens van zich af mag bijten.
Vraag hem eens om daarover in dit topic te posten. Ben wel benieuwd naar zijn mening uit zijn mond
. Als je hem hier het verhaal vanuit zijn oogpunt laat plaatsen kunnen wij hem ook beter helpen.quote:ik heb het hier al vaker met hem over gehad. Hij weet dat hij dat ook mag, maar hij zegt dan dat zijn moeder dan heel erg kwaad gaat worden en dat ie daar geen zin in heeft, in gezeik.Op woensdag 10 juni 2009 19:12 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Vindt ie zelf ook dat ie dat eerste moet en dat ie dat 2e best wel eens mag?
Vraag hem eens om daarover in dit topic te posten. Ben wel benieuwd naar zijn mening uit zijn mond
(persoonlijk vind ik dan dat je dan bang bent voor iemand en daarom dus altijd iemand maar zijn zin geeft. Ik vind dat dus heel slecht. Dan wordt je dus altijd de mond gesnoerd)
Ik zal aan hem vragen, weet niet of ie iets neer wil zetten hier.
Jij had duidelijk behoefte aan een man die jij als klein jongetje kon gebruiken omdat jij geen man op je eigen nieavu aan kan. Werk dus aan jezelf. Waarom wil een een vriend met deze probleem?
quote:
Het jarenlang kleineren van iemand (kritiek op alles, vrienden belachelijk maken, bij speciale gelegenheden iemand buitensluiten, schreeuwen, afbekken, nooit positief ergens op reageren) staat voor mij gelijk aan psychische mishandeling.
quote:Ik begrijp geen snars van je weet je dat?... je laat verdomd veel gedrag zien wat lijkt op dat van zijn moeder., alleen heb jij blijkbaar nog geen succes ermee, maar dat komt vanzelf wel met de jaren, of ls moeder dood gaat zal hij jou dan eindelijjk als surrogaat moeder accepteren.
dat zeg ik toch niet? Ik zeg dat hij vooral bij zijn moeder niet erg assertief is.Dan is het heel extreem. Ik heb niet gezegd dat ie in andere situaties wel assertief is.
quote:Als dat de enige situatie is, wat klaag je dan. Hij heeft dus geen zin in ruzie met zijn moeder en laat haar maar zeggen wat ze wil. Het gaat waarschijnlijk het ene oor in en het andere uit. Jij dwingt hem nu om wel ruzie met zijn moeder te maken. Is dat eerlijk?Op woensdag 10 juni 2009 19:12 schreef cat2 het volgende:
dat zeg ik toch niet? Ik zeg dat hij vooral bij zijn moeder niet erg assertief is.Dan is het heel extreem. Ik heb niet gezegd dat ie in andere situaties wel assertief is.
Broer en zus worden niet gelijk behandeld door moeder. Hij wordt min of meer als pispaaltje gezien waar je alles tegen kan doen en zeggen. Verder is het duidelijk dat ze hem er liever niet bij hebben. Dit is te merken aan het feit dat ze niet of nauwelijks tegen hem praten maar wel tegen elkaar. Ook wordt mijn vriend niet betrokken bij dingen. Met mensen die zo met anderen omgaan daar wil je toch niet mee omgaan? In dit geval kan dat dus niet en blijf je ze zien. Je hoeft dan niet heel aardig tegen die mensen te zijn. Je mag hun dan andersom ook op dezelfde wijze terug behandelen en commentaar geven. Alleen dat vinden ze dan niet leuk en worden ze kwaad en dan heb jij het gedaan.
Mijn vriend heeft een goed karakter en accepteert heel erg veel. Als mensen hem bv uit zouden schelden dan zou hij diezelfde mensen de volgende dag gewoon gaan helpen als dat nodig is. Ik ben daar veel harder in. Mijn vriend geeft geen grenzen aan. Moeder en dochter gaan maar door. Mijn vriend mag dit best een halt toeroepen want hij verdient echt beter dan dit. Zulk gedrag hoef je niet te accepteren, ook niet van je eigen familie.
quote:Lees deze zinnen nogmaals. Zie je dat jij de enige bent die er een probleem mee heeft?
Mijn vriend heeft een goed karakter en accepteert heel erg veel. Als mensen hem bv uit zouden schelden dan zou hij diezelfde mensen de volgende dag gewoon gaan helpen als dat nodig is. Ik ben daar veel harder in.
quote:Maar hij dóet het wel telkens! Dus blijkbaar zit hij er niet zo mee.
Nee. Als mensen jou niet goed behandelen hoef je niet voor hen klaar te staan en je mag ze best eens op hun plaats zetten. Mensen kunnen namelijk ook te ver gaan en in sommige gevallen kan dit ten koste gaan van bv iemands zelfvertrouwen, juist omdat iemand altijd maar accepteert en het onderspit delft.
En ik ben weer degene die hem verteld dat dat allemaal niet klopt. De veroorzaker die ervoor gezorgd heeft dat hij deze dingen denkt, doet dat niet. Maar gaat gewoon vrolijk verder met nog meer schade aan te richten.
[ Bericht 13% gewijzigd door cat2 op 11-06-2009 19:21:06 ]
(een breuk is niet nodig. Ik kan me wel voorstellen dat het tot een breuk kan komen omdat de moeder in dit geval haar dominante positie niet wil opgeven)
quote:Ik denk niet dat zijn moeder de veroorzaakster is, en ik denk niet dat als zij er ineens niet meer (op die manier) zou zijn, dat die onzekerheid weg zou zijn, die onzekerheid zit in hém, is een onderdeel van hem. En jij bent op hem gevallen indertijd, zoals hij is. Het is nu aan jou om te kiezen of zijn onzekerheid een breekpunt voor jou is of niet, niet om alles uit zijn leven dat eventueel aanleiding voor onzekerheid zou kunnen zijn weg te gaan halen. Maar op dit moment stel jij je op als een tweede moeder en dat is voor jullie beiden niet gezond, jij bent hier veel te veel mee bezig, dat is niet leuk voor jou, en hij krijgt op die manier extra kritiek, en dat is niet leuk voor hem.Op maandag 15 juni 2009 21:07 schreef cat2 het volgende:
as_33, wat vind je er nou van dat ik degene ben die gesprekken heeft waarbij ik mijn vriend weer kan opvangen en moed in kan praten, terwijl de veroorzaakster dit niet doet en vrolijk verder gaat met kleineren? Daar hoor ik je niet over.
quote:Blijft een herhaling van zetten dit topic en het vorige he. Wat wil je nou nog horen?Op maandag 15 juni 2009 21:05 schreef cat2 het volgende:
zo denk ik er dus ook over. Je hoeft van iemand die zo over je heen walst en die dus geen rekening met jou houdt, niet alles te accepteren. Aanpakken dus.
quote:schijnbaar dat de dominantie van zijn moeder moet ophouden, zodat ze zelf totall control heeft.Op maandag 15 juni 2009 22:14 schreef Xennia het volgende:
[..]
Blijft een herhaling van zetten dit topic en het vorige he. Wat wil je nou nog horen?
quote:Natuurlijk is ze wel de oorzaakster. De onzekerheid zit nu idd in mijn vriend, het is nu een vast onderdeel van hem geworden. Maar dat komt omdat hij van kleins af aan al gekleineerd wordt en dus ook van kleins af aan heeft geleerd dat hij niet goed genoeg is, niets kan, dat mensen niet op hem zitten te wachten enz enz. Als je dat van kleins af aan te horen krijgt wordt het inderdaad een onderdeel van je.Op maandag 15 juni 2009 21:52 schreef As_33 het volgende:
[..]
Ik denk niet dat zijn moeder de veroorzaakster is, en ik denk niet dat als zij er ineens niet meer (op die manier) zou zijn, dat die onzekerheid weg zou zijn, die onzekerheid zit in hém, is een onderdeel van hem. En jij bent op hem gevallen indertijd, zoals hij is. Het is nu aan jou om te kiezen of zijn onzekerheid een breekpunt voor jou is of niet, niet om alles uit zijn leven dat eventueel aanleiding voor onzekerheid zou kunnen zijn weg te gaan halen. Maar op dit moment stel jij je op als een tweede moeder en dat is voor jullie beiden niet gezond, jij bent hier veel te veel mee bezig, dat is niet leuk voor jou, en hij krijgt op die manier extra kritiek, en dat is niet leuk voor hem.
De schade die is aangebracht is al te groot. Als de moeder er ineens niet meer zou zijn, is de onzekerheid niet weg. Omdat het in de jaren een onderdeel van hem is geworden. Het is belangrijk dat hij eerst onder dat juk van kritiek en afwijzing uitkomt. Dan heeft hij even rust en ruiimte om tot zichzelf te komen. Daarna kan iemand pas zelfvertrouwen e.d. opbouwen. Dat is hoe ik erover denk en mijn doel is dus niet om mijn vriend te domineren. Juist om hem meer zelfvertrouwen te laten hebben en vrij te laten zijn. Maar eerst moet dat juk weg.
[ Bericht 16% gewijzigd door cat2 op 16-06-2009 18:52:09 ]
quote:Klinkt als dat je zijn hulpverlener bent,maar ja, stuur hem maar naar de psycholoog of ga er samen heen en leg het maar uit, dan heb je een prof oordeel.Op dinsdag 16 juni 2009 18:45 schreef cat2 het volgende:
[..]
Natuurlijk is ze wel de oorzaakster. De onzekerheid zit nu idd in mijn vriend, het is nu een vast onderdeel van hem geworden. Maar dat komt omdat hij van kleins af aan al gekleineerd wordt en dus ook van kleins af aan heeft geleerd dat hij niet goed genoeg is, niets kan, dat mensen niet op hem zitten te wachten enz enz. Als je dat van kleins af aan te horen krijgt wordt het inderdaad een onderdeel van je.
De schade die is aangebracht is al te groot. Als de moeder er ineens niet meer zou zijn, is de onzekerheid niet weg. Omdat het in de jaren een onderdeel van hem is geworden. Het is belangrijk dat hij eerst onder dat juk van kritiek en afwijzing uitkomt. Dan heeft hij even rust en ruiimte om tot zichzelf te komen. Daarna kan iemand pas zelfvertrouwen e.d. opbouwen. Dat is hoe ik erover denk en mijn doel is dus niet om mijn vriend te domineren. Juist om hem meer zelfvertrouwen te laten hebben en vrij te laten zijn. Maar eerst moet dat juk weg.
quote:ja lollige redenatie, dat zegt mijn geregistreerd partner ook steeds over die schoonkrengen van me. goed punt, en volstrekt zinloos ook. Die moeder is dan blijkbaar zo, maar ts net zo goed.Op maandag 8 juni 2009 17:20 schreef Florian_ het volgende:
Die moeder is gewoon zo. Haar gedrag kun je in ieder geval onmogelijk aanpassen, het zit in de aard van het beestje. Wat je wel kunt doen is proberen om je er niet zo aan te ergeren. Ze komt af en toe een uurtje langs en zeurt dan. Ach, als dat het is? Natuurlijk is het irritant, maar ik kan uit ervaring vertellen dat het onmogelijk is om iemand van die leeftijd nog om te vormen in iets anders.
nja. wat anderen zeggen. je hebt feitelijk 3 opties:
1) slikken en stikken. pech voor je, niet jouw probleem. je vriend zn moeder en niet de jouwe
2) beetje als boven. contacturen beperken. als ze op bezoek komt ben je toevallig net weg en mee op bezoek doe je liefst ook niet tenzij het echt niet anders kan
3) uitmaken.
ik heb nog wel wat practische adviezen mbt optie 2
quote:Als z'n vader overleden is gaat dat never nooit niet gebeuren.Op zondag 7 juni 2009 21:16 schreef THEFXR het volgende:
Op de leeftijd die zijn moeder heeft, gaat zij nooit meer veranderen, ik denk dat als zijn relatie hem lief is, dat hij afscheid van zijn moeder met nemen en zijn eigen leven moet gaan leiden.
quote:je hebt nu zo veel adviezen gehad en je weet het nog niet?Op dinsdag 16 juni 2009 21:39 schreef cat2 het volgende:
praktische adviezen zijn altijd welkom simmu.
Conclusie: slotje.
quote:Jij denkt te weten wat het beste voor hem is en dat moet dus ook gebeuren, ongeacht wat hij wil. Dat noemen we dus domineren.Op dinsdag 16 juni 2009 18:45 schreef cat2 het volgende:
[..]
Natuurlijk is ze wel de oorzaakster. De onzekerheid zit nu idd in mijn vriend, het is nu een vast onderdeel van hem geworden. Maar dat komt omdat hij van kleins af aan al gekleineerd wordt en dus ook van kleins af aan heeft geleerd dat hij niet goed genoeg is, niets kan, dat mensen niet op hem zitten te wachten enz enz. Als je dat van kleins af aan te horen krijgt wordt het inderdaad een onderdeel van je.
De schade die is aangebracht is al te groot. Als de moeder er ineens niet meer zou zijn, is de onzekerheid niet weg. Omdat het in de jaren een onderdeel van hem is geworden. Het is belangrijk dat hij eerst onder dat juk van kritiek en afwijzing uitkomt. Dan heeft hij even rust en ruiimte om tot zichzelf te komen. Daarna kan iemand pas zelfvertrouwen e.d. opbouwen. Dat is hoe ik erover denk en mijn doel is dus niet om mijn vriend te domineren. Juist om hem meer zelfvertrouwen te laten hebben en vrij te laten zijn. Maar eerst moet dat juk weg.
quote:ik zou zeggen beëindig de relatie, dan heeft je vriend er ook wat aan, je stelt je hier iig niet positief op,maar erg koppig en eigenwijs. en das niet de juiste vrouw voor hem, zo kan hij zich nooit ontplooien.Op dinsdag 16 juni 2009 21:39 schreef cat2 het volgende:
praktische adviezen zijn altijd welkom simmu.
Voor mij zit een juiste oplossing er inderdaad nog niet bij. Het is heel makkelijk te zeggen dat je het maar moet uitmaken en dat je het los moet maken, maar ik denk dat als iemand in dezelfde situatie zou zitten daar heel anders over denkt. Ik vind de hele houding naar mijn vriend toe meestal niet respectvol en ik vind dat hij beter verdient.
quote:nou, vergeet niet dat dit een forum is he. dit is een plaats waar je ongegeneerd je ergernis mag uiten. in ruil daarvoor wordt je door alle andere mensen hier dan ook net zo ongegeneerd neergesabeldOp woensdag 17 juni 2009 16:47 schreef THEFXR het volgende:
[..]
ik zou zeggen beëindig de relatie, dan heeft je vriend er ook wat aan, je stelt je hier iig niet positief op,maar erg koppig en eigenwijs. en das niet de juiste vrouw voor hem, zo kan hij zich nooit ontplooien.
ik kan natuurlijk alleen voor mezelf (mbt de schoonkrengen) spreken, maar het van je afschrijven op een forum kan iig eventjes opluchten en soms doe je ideetjes op. (tip: google "simmu schoonfamilie" voor ergenis over schoonkrengen)
een voorbeeldje uit de practische hoek. als mijn schoonfamilie sangdrax (mijn partner) willen bereiken bellen ze altijd? juist: mij. en allemaal minstens tweemaal per week. niet opnemen helpt niet (dan stroomt steeds de vopicemail over), direct zeggen dat we dit niet waarderen helpt niet. die lui hebben een blok beton van 5 meter lang en 3 meter dik voor hun kop.
oplossing: andere mobiel (+nr) voor mij en mijn oude mobiel naar sandrax. en nee. mijn nr krijgen ze gewoon niet. punt. (daar is nu dan weer gezever over aangezien sangdrax zo handig was om te zeggen dat ik een nieuw mobiel heb.......). en op wonderlijke wijze heb ik altijd als schoonpa op bezoek komt elders een afspraak, hoe wonderlijk nou toch, sorrie!
in een dergelijke hoek moet je het zoeken. zoek gewoon een practische oplossing voor wat *jij* vervelend vind, en never mind de rest. blijkbaar ben je verder heel gelukkig met je vriend. tis zijn moeder. niet de jouwe. dus dan ook niet jouw probleem. niks mis met stevig vluchtgedrag op de juiste tijd
quote:stimuleer dat dan toch meid! dan gaan jullie toch gewoon niet mee naar familieevenement X waar de rest wel voor uitgenodigd had! en verjaardagen? als je vriend er niet aan denkt, hunnie jullie niet uitnodigen, dan hoef je toch verder ook niks met die lui. ironisch genoeg kom ik er zelf niet zo makkelijk vanaf. mijn schoonkrengen zouden liefst elke dag op de stoep staan (volgende tip: ga gewoon 200 kilometer ver weg wonen, dat scheelt al een boel in bezoekjesHet feit dat ze amper tegen mijn vriend praten, hem nergens bij betrekken
)Maar als ie aangeeft niet te willen komen worden ze kwaad op hem. Hij durft dus echt niet zonder iets te laten weten weg te blijven omdat hij bang is dat zijn moeder dan hysterisch voor onze deur staat omdat ze kwaad is dat hij niet is geweest.
Verder zijn ze helemaal niet dwingend of zo.
simmu hoe zou je het volgende dan doen: uitnodigingen verjaardagen van zijn zus/zwager e.d. loopt altijd via zijn moeder. Zijn zus vraagt hem zelf niet. Dan maar gewoon niet gaan??
quote:Dat lijkt me logisch, als je niet door iemand zelf wordt uitgenodigd, dan is het niet sjiek om wel te komen op te dagen.Op woensdag 17 juni 2009 18:58 schreef cat2 het volgende:
simmu hoe zou je het volgende dan doen: uitnodigingen verjaardagen van zijn zus/zwager e.d. loopt altijd via zijn moeder. Zijn zus vraagt hem zelf niet. Dan maar gewoon niet gaan??
Dus gewoon niet komen en als mamma commentaar heeft, pech daar ben je geen verantwoording voor schuldig,ook niet aan die zus, want je hebt toch geen uitnodiging ontvangen.
quote:Als mijn zus jarig is dan bel ik zelf wel op om te vragen of en wanneer ze het viert. Verder horen mijn zus en ik ook veel over elkaar via mijn moeder, dus kan ook maar zo dat mijn moeder begint over de verjaardag.Op woensdag 17 juni 2009 18:58 schreef cat2 het volgende:
Dat heb ik al een paar keer aangegeven. Vind ik zelf ook de beste oplossing.
Maar als ie aangeeft niet te willen komen worden ze kwaad op hem. Hij durft dus echt niet zonder iets te laten weten weg te blijven omdat hij bang is dat zijn moeder dan hysterisch voor onze deur staat omdat ze kwaad is dat hij niet is geweest.
Verder zijn ze helemaal niet dwingend of zo.
simmu hoe zou je het volgende dan doen: uitnodigingen verjaardagen van zijn zus/zwager e.d. loopt altijd via zijn moeder. Zijn zus vraagt hem zelf niet. Dan maar gewoon niet gaan??
Maar vriend durft dit niet snel te doen. Hoop dat hij het toch een keer doet.
Maar het is toch ook niet echt normaal dat alles via de moeder verloopt en dat broer en zus verder geen direct contact hebben met elkaar??
@Xennia, jij belt je zus tenminste zelf nog op af en toe. Bij mijn vriend en zus loopt echt alle contact via de moeder. Ze bellen elkaar echt nooit. Zus belt 3 keer per jaar of zo naar ons om te vragen of wij dan weten waar moeder is. Dat is het contact tussen broer en zus. Vind ik ook niet erg eigenlijk. Het gaat mij meer om de denigrerende houding naar mijn vriend toe. Daar val ik wel over.
quote:kijk, als zn moeder hem uitnodigt is het afhankelijk van of hij wil of niet. en daarna komt pas aan jou de keus of je meegaat. als die moeder er verder niks specifiek van zegt, tsja. dan gewoon wijselijk de mond houden en achteraf de nijd negeren onder het motto "had je maar iets moeten zeggenOp woensdag 17 juni 2009 18:58 schreef cat2 het volgende:
Dat heb ik al een paar keer aangegeven. Vind ik zelf ook de beste oplossing.
Maar als ie aangeeft niet te willen komen worden ze kwaad op hem. Hij durft dus echt niet zonder iets te laten weten weg te blijven omdat hij bang is dat zijn moeder dan hysterisch voor onze deur staat omdat ze kwaad is dat hij niet is geweest.
Verder zijn ze helemaal niet dwingend of zo.
simmu hoe zou je het volgende dan doen: uitnodigingen verjaardagen van zijn zus/zwager e.d. loopt altijd via zijn moeder. Zijn zus vraagt hem zelf niet. Dan maar gewoon niet gaan??
quote:Als ze daar beiden geen behoefte aan hebben, doet het er niet toe of het als normaal wordt beschouwdOp woensdag 17 juni 2009 19:59 schreef cat2 het volgende:
Maar het is toch ook niet echt normaal dat alles via de moeder verloopt en dat broer en zus verder geen direct contact hebben met elkaar??
Ik tel daar wel alle keren bij op dat mijn vriend wordt genegeerd en buiten gelegenheden wordt gehouden. Dan zie ik het gebrek aan contact niet meer als geen behoefte hebben aan. Ik zie het dan meer als opzettelijk niet bellen of op andere manieren contact hebben met elkaar omdat mijn vriend niet belangrijk genoeg is. Daarom vind ik het niet normaal.
quote:Ik denk niet dat mijn vriend dat durft. Hij durft niet tegen ze te zeggen dat hij niet gaat of zonder iets te zeggen weg te blijven. Hij is bang dat zijn moeder (met zus) dan hysterisch voor de deur staat en dat wil hij niet. Dus doet hij alles maar onder dwang. Durft geen grenzen aan te geven.Op woensdag 17 juni 2009 20:25 schreef simmu het volgende:
[..]
kijk, als zn moeder hem uitnodigt is het afhankelijk van of hij wil of niet. en daarna komt pas aan jou de keus of je meegaat. als die moeder er verder niks specifiek van zegt, tsja. dan gewoon wijselijk de mond houden en achteraf de nijd negeren onder het motto "had je maar iets moeten zeggen
Maar ik zou dit inderdaad ook zo doen zoals jij beschrijft. Prima oplossing.
quote:Dat lijkt me de kern van het probleem.Op zondag 7 juni 2009 21:08 schreef cat2 het volgende:
nicka, klopt. Ik zit er alleen nog steeds mee. Momenteel zit het me erg hoog.
Zo te lezen heeft je vriend nergens problemen mee. Zijn moeder is ook blij en gelukkig in deze relatie.
Jij bent de enige die er niet blij mee is, en de enige oplossing die jij kunt verzinnen is: Twee mensen moeten zich aanpassen om jou een plezier te doen.
Dat is natuurlijk opzettelijk omgedraaid, maar vooral om aan te geven: jij hebt ook een aandeel hier in.
Ik heb daar problemen mee ja. Zeker omdat ik degene ben die mijn vriend weer moed ik kan praten omdat hij denkt dat mensen niet op hem zitten te wachten, denkt dat hij niets kan enz enz. Mijn vriend heeft er dus wel degelijk problemen mee, want zijn weinige zelfvertrouwen is er een gevolg van.
quote:Maar je maakt het jezelf ook wel erg moeilijk...Op woensdag 17 juni 2009 21:32 schreef cat2 het volgende:
ik vind het niet normaal dat een moeder een volwassen kind afblaft en de les leest. Ik kan me goed voorstellen dat zijn moeder daar blij mee is. Lekker makkelijk, een ander afkraken en de les lezen.
Ik heb daar problemen mee ja. Zeker omdat ik degene ben die mijn vriend weer moed ik kan praten omdat hij denkt dat mensen niet op hem zitten te wachten, denkt dat hij niets kan enz enz. Mijn vriend heeft er dus wel degelijk problemen mee, want zijn weinige zelfvertrouwen is er een gevolg van.
Je kunt het niet aanzien als zijn moeder hem kleineert, maar kennelijk ben je toch altijd net in de buurt. Ik zou zoals Simmu doen en er gewoon niet wezen. Waarom zou je? En als jullie samenwonen, het is ook jouw huis, als je geen zin hebt in bezoek zeg je poeslief: "Oh, wat lief dat jullie langsgekomen zijn, maar het komt nu echt helaas niet uit. Tot gauw maar weer" en dan doe je de deur dicht.
Vervolgens mag je vriend dus kennelijk oeverloos klagen over de situatie en over zijn eigen onzekerheid.
Consequentie voor jou: Eindeloos irritatie over de situatie en vermoeidheid met het weer oppeppen van je partner.
Consequentie voor je schoonmoeder: geen
Consequentie voor je partner: geen
Tijd om te zorgen dat er voor hen ook consequenties zijn!
Laat je schoonmoeder niet over je heen lopen en beperk contact met haar. Consequentie voor haar dat ze je minder ziet. Vindt ze misschien niet erg, maar wel als je partner dus ook meer wat jou gaat doen en jullie er samen niet zijn.
Vertel je partner dat hij iets aan z'n onzekerheid moet gaan doen en dat hij niet mag klagen over dingen waar hij niets aan doet, omdat hij het niet aandurft. Consequentie voor hem: Hij heeft niemand om tegen te zeuren en hij zal dus OF wat moeten gaan veranderen OF het maar gewoon dragen zonder zelfvertrouwen problemen te krijgen.
Je zegt dat je zelf geen problemen hebt met grenzen stellen, maar je zorgt er nu gewoon voor dat beide personen over de jouwe heen gaan. Geen consequenties stellen aan gedrag wat je vervelend vindt staat gelijk aan toestaan dat ze lekker doen waar ze zin in hebben!
quote:je wilt dus een vriend met ruggegraat?Op woensdag 17 juni 2009 21:32 schreef cat2 het volgende:
ik vind het niet normaal dat een moeder een volwassen kind afblaft en de les leest. Ik kan me goed voorstellen dat zijn moeder daar blij mee is. Lekker makkelijk, een ander afkraken en de les lezen.
Ik heb daar problemen mee ja. Zeker omdat ik degene ben die mijn vriend weer moed ik kan praten omdat hij denkt dat mensen niet op hem zitten te wachten, denkt dat hij niets kan enz enz. Mijn vriend heeft er dus wel degelijk problemen mee, want zijn weinige zelfvertrouwen is er een gevolg van.
Ik neem aan dat hij zich er slecht onder voelt, hoe zijn moeder doet?
ik zou inspelen op dat gevoel.
Omdat zij controle willen houden bekritiseren zij constant van alles wat het kind doet, ook als het kind allang uit huis is. Door steeds kritiek te hebben hoopt de ouder zeggenschap en controle te houden in het leven van het (volwassen) kind.
Kinderen die zo worden opgevoed worden heel onzeker omdat het nooit goed genoeg is wat ze doen, of omdat de ouder kwaad wordt als deze wordt tegengesproken en altijd het laatste woord heeft. Deze kinderen worden dus heel afhankelijk van hun ouder en zijn vaak ook bang voor hen. Verder hebben ze nooit geleerd voor zichzelf op te komen. Ook al zijn ze al lang volwassen, en zijn ze bij andere mensen niet onzeker en zeggen ze wel hun mening, bij hun ouders gedragen ze zich automatisch net als vroeger. Dit is ook zo bij mijn vriend, en dit is wat hier op het forum ' geen ruggengraat' wordt genoemd. Dit komt puur door zijn opvoeding en het kost heel veel tijd dit te veranderen. Ook omdat het kind dit zijn leven lang gewend is en het grensoverschreidende gedrag normaal vindt. Hij ziet niet meer dat zijn ouder te ver gaat. Het kost tijd te laten inzien dat het niet normaal is hoe zij ouder zich gedraagt.
Wat ik heel apart vond om te lezen was dat sommige van deze ouders hun andere kind of kinderen als bondgenoot kiezen om zich samen tegen dat andere kind te richten. Dit is absoluut ook het geval bij mijn vriend. Zijn zusje wordt heel anders behandeld dat hij. Het maakt niet uit dat zijn zusje kritiek heeft op mijn vriend, zijn moeder staat haar altijd bij daarin. Maar als mijn vriend kritiek heeft op zijn zusje neemt ze het altijd voor haar op. En nog veel meer dingen die te veel zijn om hier op te noemen.
Mochten er meer mensen met dit probleem, lees dan Toxic Parents en Toxic in-laws van Susan Forward. Je zult veel herkennen.
quote:waak er wel voor dat je niet zelf vervalt in steeds maar kritiek hebben op je vriend over zijn moeder. nog buiten dat het niks uithaalt, enkel ergernis levert voor alle partijen en algeheel zaken alleen maar erger maakt. het maakt je net zo naar als je vriend zn moeder.Door steeds kritiek te hebben hoopt de ouder zeggenschap en controle te houden in het leven van het (volwassen) kind.
Bv vorige week is ze bij ons op bezoek geweest. (ik was er niet) Ze heeft altijd kritiek als ze bij ons is. Ik hoorde van mijn vriend nu ook weer. Het gaat dan om hele onbelangrijke dingen. De vorige keer vond ze een nieuw schilderij niet leuk, en de beeldjes op de kast stonden verkeerd. Nu stond de bank te ver naar voren en vroeg ze wanneer we gingen stofzuigen. Ook ging ze helemaal uit d'r dak omdat ze zag dat we in de voorraadkast 3 verpakkingen van hetzelfde product hadden staan. Ook wilde ze beeldjes meenemen naar haar huis omdat ze bij ons op zolder stonden en zij vond het zonde dat ze niet in zicht staan. Mijn vriend heeft het nog weten te voorkomen dat ze die gewoon meenam.
Zo'n type maakt je toch helemaal gek???!!! Als ik dan zoiets hoor kook ik alweer van woede omdat ik dit geen normaal gedrag vind om over dit soort dingen te vallen. Op zulke momenten is het dus lastig om niets negatiefs te zeggen. Maar ik zie dit nu ook als kleine touwtjes waar ze aan blijft trekken om die controle maar te houden op mijn vriends leven. Eigenlijk dus heel sneu.
[ Bericht 2% gewijzigd door cat2 op 12-07-2009 15:15:11 ]
quote:Maar wat doet je schoonmoeder in jullie voorraadkast? Überhaupt in jullie kasten?Op zondag 12 juli 2009 14:29 schreef cat2 het volgende:
Daar heb je gelijk in. Ik hou er ook rekening mee. Maar is niet altijd even makkelijk.
Bv vorige week is ze bij ons op bezoek geweest. (ik was er niet) Ze heeft altijd kritiek als ze bij ons is. Ik hoorde van mijn vriend nu ook weer. Het gaat dan om hele onbelangrijke dingen. De vorige keer vond ze een nieuw schilderij niet leuk, en de beeldjes op de kast stonden verkeerd. Nu stond de bank te ver naar voren en vroeg ze wanneer we gingen stofzuigen. Ook ging ze helemaal uit d'r dak omdat ze zag dat we in de voorraadkast 3 verpakkingen van hetzelfde product hadden staan. Ook wilde ze beeldjes meenemen naar haar huis omdat ze bij ons op zolder stonden en zij vond het zonde dat ze niet in zicht staan. Mijn vriend heeft het nog weten te voorkomen.
Zo'n type maakt je toch helemaal gek???!!! Als ik dan zoiets hoor kook ik alweer van woede omdat ik dit geen normaal gedrag vind om over dit soort dingen te vallen. Op zulke momenten is het dus lastig om niets negatiefs te zeggen. Maar ik zie dit nu ook als kleine touwtjes waar ze aan blijft trekken om die controle maar te houden op mijn vriends leven. Eigenlijk dus heel sneu.
quote:Echt niet te geloven dit. Al heb je van alles 10, gaat haar toch niet aan?Op zondag 12 juli 2009 15:13 schreef cat2 het volgende:
ja dat is bij hun heel normaal dat schoonmoeder (en zusje) overal in zit, ook in kasten dus. (en dan overal ongezouten kritiek op heeft) Dat is dus iets waar ik in het verleden heel kwaad over ben geworden en dat is iets wat ze mij nu nog kwalijk nemen. Inmiddels hebben ze dat dus afgeleerd. Nu zat ze in de voorraadkast om iets anders. We wonen nog niet zo lang in dit huis, en we hebben pasgeleden planken e.d. aan de muur bevestigd. Dit wilde mijn vriend aan haar laten zien, hoe dat was geworden, dus vandaar dat ze nu de voorraadkast zag. En toen ging ze dus uit d'r dak om die 3 producten.
Ik vind hun gedrag grensoverschreidend, en zij vinden dat ik te gevoelig ben en overal over val, en dat ze te veel rekening met mij moeten houden. Dat ik het probleem ben.
Ik denk dat ik alleen maar voor mijn vriend opkom, en dat zij dat niet gewend zijn omdat ze altijd maar over hem heen hebben kunnen walsen.
Dus zo gaat het al jaren.
quote:Nou, dat soort mensen zouden bij mij niet altijd welkom zijn. Echt niet.Op zondag 12 juli 2009 15:48 schreef cat2 het volgende:
Ik vind dit ook niet te geloven. Daarom heb ik er ook al moeite mee sinds ik mijn vriend ken. Ik heb eens duidelijk gemaakt dat zij altijd welkom zijn bij ons, maar als ze komen om alles te bekritiseren of naar hun eigen zin te zetten, dat ze dan beter thuis kunnen blijven. Dit is iets wat zij mij nu nog steeds kwalijk nemen. Zij blijven bij hun standpunt dat dit heel normaal is om bij mijn vriend in de kasten, alle kamers e.d. te zitten. Dat het alleen maar hulp is. En dat alle kritiek alleen maar advies is. Ik blijf bij mijn standpunt dat dit geen normaal gedrag is en dat dit ten koste is gegaan van het zelfvertrouwen van mijn vriend. En zo gaat het al jaren.
Ik vind hun gedrag grensoverschreidend, en zij vinden dat ik te gevoelig ben en overal over val, en dat ze te veel rekening met mij moeten houden. Dat ik het probleem ben.
Ik denk dat ik alleen maar voor mijn vriend opkom, en dat zij dat niet gewend zijn omdat ze altijd maar over hem heen hebben kunnen walsen.
Dus zo gaat het al jaren.
Nee, normaal is het niet dat ze in je spullen neuzen. Dat doe je bij hen toch ook niet? Dat hoort gewoon niet.
Misschien vinden ze het moeilijk dat hun zoon een vrouw heeft en willen zij de grip op hem niet verliezen.
En hij vindt het allemaal wel best als ik het zo lees.
Dus het is helemaal aan jou of jij hier nog mee wilt doorgaan of dat je zegt: en nu is het genoeg.
Vorige week heeft hij een hele lange discussie met zijn moeder gehad over de hele situatie. Daarin kwam dus naar voren dat zijn moeder vindt dat zij niets verkeerds doet en dat alles bij mij ligt. Dat zij en zijn zusje geen vriendinnen van mij zullen worden en dat zij niet van plan is om te veranderen omdat zij al oud(er) is. Maar ze vond dat ik nog wel kon veranderen omdat ik nog jong ben. Mijn vriend heeft toen gezegd dat ik ook niet snel zal veranderen omdat mijn karakter is zoals het is. Ook heeft hij gezegd dat hij mij niet altijd meer alleen gaat laten met familiegelegenheden, dus dat hij er niet altijd meer bij zal zijn. Ik ben daar heel blij mee dat hij dat zo heeft gezegd. Dat had hij een paar jaar geleden niet gedaan. Ik weet dat dit hem veel moeite heeft gekost om dit te zeggen. Ik hoop dat de moeder inziet dat zij macht en controle aan het verliezen is en daarom mijn vriend in de toekomst beter zal behandelen. Maar ik weet niet of dat zal gebeuren.
Het enige wat je kan doen is zorgen jullie daar zo min mogeljk last van hebben.
De minste last ervan hebben is eigenlijk hele sterke grenzen stellen. Dit is een moeilijk punt omdat vriend dit niet altijd durft en moeder gewoon alsnog probeert er overheen te walsen. Als dat niet lukt ben ik het probleem en zijn ze kwaad. Zo gaat dat. Maar mijn vriend heeft vorige week dus zelf een duidelijke grens aangegeven en daar ben ik blij mee.
Je hebt gewoon twee opties.
Of je houd je bek een keer dicht, en stopt met janken.
Of je zegt tegen die slappe zak dat OF zij er niet meer inkomt (als ze zich niet aanpast) OF jij weggaat. (dit hoef je niet eens te doen aangezien het zo'n watje is dat hij jou toch niet kwijt wil raken)
Ahh, ik zie nu het duidelijke grens verhaal pas.
[ Bericht 7% gewijzigd door oinkoink12 op 12-07-2009 23:04:57 (Misread) ]
quote:Op maandag 8 juni 2009 11:01 schreef Aardwetenschapper het volgende:
Nieuwsflits:
Mannen veranderen in de regel niet, hoe vrouwen er ook van dromen en het nutteloos proberen.
, dit is weer het feministisch praatje van de dag.quote:Waarom heb je zo'n iemand tot vriend gekozen? Dat heeft werkelijk weinig met 'goed karakter' te maken.Op donderdag 11 juni 2009 18:31 schreef cat2 het volgende:
Als mensen hem bv uit zouden schelden dan zou hij diezelfde mensen de volgende dag gewoon gaan helpen als dat nodig is
Ik heb eerder het idee dat je zelf weinig ruggegraat vertoon omdat je nog steeds geen actie hebt ondernomen. Jij zit met het probleem maar wil omdat, wat een flutargument is, je al acht jaar met iemand hebt het niet verbreken.
Ik gok dat als jij met iemand het bed in bent gedoken hij 's ochtends zelfs klaar staat met het beschuit. En ik weet bijna zeker dat je al vaak genoeg over een ander hebt gefantaseert.
Min vrouw word er horendol van.
Om even de situatie te schetsen: Ik woon in het buitenland...en mijn moeder komt een paar keer per jaar voor langere tijd over.
Als mijn moeder weer eens zat te klagen, ging ik haar gewoon express negeren. En op een bepaald moment gewoon zeggen: ik wil alleen zijn nu even. Gevolg: moeder die kwaad wegloopt maar dan wel rust aan je kop. En wanneer ze terug kwam gewoon duidelijk maken dat je niet al die negatieve dingen wilde horen.
Ik heb ook gezegd dat ik niet wil scheiden omdat zij (mijn moeder) zit te klagen en ongewenste tips wil geven.
Advies aan TS: Het is echt aan je vriend om je schoonmoeder in te binden. Niet aan jou.
Ook een goede: hij moet gewoon haar tips geven om...zeg maar iets anders te gaan doen...ver weg van jullie. Iets wat ook positief opgevat kan worden. Iets wat haar bezig houd.
Daarnaast doet mijn moeder ook heel veel goed. Dat vergeet ik ook niet. Maar het blijft toch grenzen stellen.
Ga hem echter niet vragen om een keuze te maken tussen jou en haar. Dat is een keuze die je niemand zou moeten geven.
[ Bericht 5% gewijzigd door breaky op 13-07-2009 08:29:21 ]
quote:En je vertelt me dit omdat ..............?Op zondag 12 juli 2009 23:03 schreef oinkoink12 het volgende:
Ik heb deze hele ramp gelezen.
Je hebt gewoon twee opties.
Of je houd je bek een keer dicht, en stopt met janken.
Of je zegt tegen die slappe zak dat OF zij er niet meer inkomt (als ze zich niet aanpast) OF jij weggaat. (dit hoef je niet eens te doen aangezien het zo'n watje is dat hij jou toch niet kwijt wil raken)
Ahh, ik zie nu het duidelijke grens verhaal pas.
quote:Jij degene bent zonder ruggengraat.Op maandag 13 juli 2009 18:29 schreef cat2 het volgende:
[..]
En je vertelt me dit omdat ..............?
Daarom zet hij het er ook wat nogal hard neer zodat het tot je door dringt. Als het er op aankomt zal je man/vriend uiteindelijk toch altijd voor zijn moeder kiezen omdat zij het het beste weet.
quote:Het is idd een beginOp zondag 12 juli 2009 19:33 schreef cat2 het volgende:
daar heb je gelijk in. Mijn vriend is jaren het pispaaltje geweest binnen hun gezin. Het is duidelijk dat ze zichzelf beter vinden dan hem en alles wat hij doet. Dit gaat niet zo snel meer veranderen nee.
De minste last ervan hebben is eigenlijk hele sterke grenzen stellen. Dit is een moeilijk punt omdat vriend dit niet altijd durft en moeder gewoon alsnog probeert er overheen te walsen. Als dat niet lukt ben ik het probleem en zijn ze kwaad. Zo gaat dat. Maar mijn vriend heeft vorige week dus zelf een duidelijke grens aangegeven en daar ben ik blij mee.
. Kijk, hij zal ook niet vanuit het niks ineens ongelooflijk assertief gaan worden tegen zijn moeder maar elke verbetering is er één!heath laat het hem even zelf uitleggen.
quote:Ik herken de situatie deels, maar dan dus met mijn eigen moeder. Het is heel moeilijk om assertief te reageren als je altijd zo opgevoed bent. Doordat je van kleins af aan zulke dingen hoort, zo kort gehouden wordt, je mening zo opzij wordt geschoven, krijg je ook geen zelfvertrouwen, geen vertrouwen in je eigen oordeel en tot een bepaalde leeftijd weet je ook gewoon niet beter dan dat het normaal is dat je ouders die dingen voor je bepalen (tot je bij andere mensen ziet hoe het gaat... maar zie het dan maar te veranderen).Op zondag 7 juni 2009 21:13 schreef cat2 het volgende:
[..]
dat vraag ik mij nu dus af. Ik heb het er al met mensen over gehad en zij zeggen dan dat ik het los moet laten en het naast me neer moet leggen. Maar ik kan dat gewoon niet. Ik kan niet aanzien hoe iemand zo respectloos wordt behandeld en hoe iemand zo wordt afgebrand door zijn eigen moeder. Ik kan daar echt niet tegen. Ik zou het bij mijzelf never nooit accepteren. Mijn vriend doet alleen niets en praat het goed wat zij doet. Zegt dan ook nog dat ik te gevoelig reageer. Daar kan ik de laatste tijd dus heel erg kwaad om worden.
Wat je het beste kan doen, is het er met je vriend over hebben. Jij hebt eigenlijk niks te maken met wat zijn moeder tegen hem zegt. Tenzij het echt uitermate grof is en jij erbij zit, maar als je vriend bijv. bepaalde kleren aantrekt en zijn moeder vindt het niet leuk, dan is dat iets tussen hun en niet tussen jou en haar. Op het moment dat jij je erin gaat mengen, maak je het voor hem alleen maar moeilijker omdat je hem voor het blok zet en de situatie tussen jou en zijn moeder dan gespannen wordt waardoor hij helemaal niet meer weet wat hij moet doen (steunt ie jou, dan is ie tegen z'n moeder en andersom...).
Dus probeer hem te helpen met zijn zelfvertrouwen en praat met hem over waarom hij dit gedrag accepteert. Uiteindelijk moet hij het patroon veranderen, jij kan het niet voor hem doen.
Als ze begint over dingen in huis die ook van jou zijn, kun je er wel zelf wat van zeggen natuurlijk.
En maak hem duidelijk hoe jij je voelt bij de situatie. Het is belangrijk dat hij zich realiseert hoe jij je voelt op het moment dat zijn moeder zich zo gedraagt. Dat het jou kwetst als zij hem afkraakt, dat het jou dwars zit als ze op- of aanmerkingen heeft op jullie huis of jullie spullen, etc. Misschien realiseert hij zich dat niet. Denkt hij dat het 'makkelijk' is om het maar te laten gaan, dat dat de beste oplossing is omdat hij zo niemand kwetst.
Overigens heb ik zelf sinds een paar maanden geen contact meer met m'n ouders. Het bleek onhaalbaar om normaal met mijn moeder om te gaan. Ik was wel heel blij dat ik m'n vriend had om op terug te vallen, want het was een moeilijke keuze.
[ Bericht 4% gewijzigd door Maeghan op 13-07-2009 20:27:43 ]
quote:Hij verandert niet. Dit is een éénmalige actie om van jouw 'gezeur' af te zijn. Daarna speelt zijn moeder wel weer goed op hem in en ben je weer terug bij af.Op maandag 13 juli 2009 20:03 schreef cat2 het volgende:
precies, het is een begin.
heath laat het hem even zelf uitleggen.
quote:Waarom ga je daar vanuit? Dat iets je hele leven al zo is, betekent niet dat je het leuk vindt. Zelfs als je erachter komt dat het niet normaal is, is het moeilijk te veranderen. En als je dan net de moed hebt gevonden om iets te ondernemen, zit iedereen in je omgeving weer te zeiken "dat het toch je moeder is" en ga je weer twijfelen of je er nou wel goed aan doet.Op dinsdag 9 juni 2009 09:33 schreef As_33 het volgende:
[..]
JIJ vindt, hij blijbkaar niet. Waarom is wat jij vindt belangrijker dan wat hij vindt? Want hij vindt het wel goed zo, hij wordt waarschijnlijk helemaal niet gelukkiger van in opstand komen tegen zijn moeder aangezien hij wat zij doet helemaal niet opvat als kleinerend, maar gewoon als een normaal onderdeel van hun relatie. En de relatie tussen die twee is er eentje die ze zelf mogen bepalen, niet jij.
quote:Ohja je kan het verder wel goed vinden wat die vriend van je doet. Maar het ligt niet aan zijn moeder maar echt aan hemzelf dat hij zelf niet de situatie verandert. Een aantal posts hierboven is er ook een user met hetzelfde probleem maar die heeft er wel wat aan gedaan.Op maandag 13 juli 2009 20:03 schreef cat2 het volgende:
precies, het is een begin.
heath laat het hem even zelf uitleggen.
quote:Wat denk je nu dus wat er gaat gebeuren?Op maandag 13 juli 2009 20:37 schreef cat2 het volgende:
maeghan heeft het goed omschreven. Je mening e.d. wordt gewoon aan de kant geschoven door je moeder. Je wordt gewoon als een idioot behandeld die niets weet en kan. Omdat je niets anders gewend bent, ga je het ook geloven dat jij echt niets weet en dat je moeder alles wel goed weet. Dus wordt je afhankelijk van haar en laat je je de grond intrappen door je moeder. Het is als kind zijnde (ook al ben je volwassen) heel moeilijk dit te veranderen. Maeghan vertelt zelfs dat ze geen contact meer heeft met haar moeder. Dat is op zich niet zo heel vreemd, want de meeste dominante ouders zijn gewoon niet van plan hun dominante positie op te geven. Die hebben liever helemaal geen zoon of dochter dan 1 die niet doet wat ze zegt. Echt triest zulke ouders.
quote:En jij denkt dat hij dat laat gebeuren...Op maandag 13 juli 2009 20:52 schreef cat2 het volgende:
ze gaat zich terugtrekken. Dwz ze zal hem in de steek laten/ afstand nemen.
- Hij gaat dan weer contact zoeken
- Zij stelt voorwaarden aan contact
- Hij voldoet aan die voorwaarden
- en jullie hebben ruzie
quote:ik hoop niet dat je mij bedoelt, want wij zoeken practische oplossingen voor actieve problemen. en hebben het verder totaal opgegeven. dat maakt dingen beter leefbaar, maar een oplossing is het niet in de zin van "probleem gefixt". het kutgedrag gaat gewoon door, wordt alleen door ons genegeerd. social events mijden we alsof de bezoekers de pestpokken hebben en zeer besmettelijk zijn! maar ja: soms is dat het beste wat je bereiken kan. beter wordt het niet, dan kan je maar beter proberen er het beste van te maken voor jezelf en je zegeningen tellenOp maandag 13 juli 2009 20:27 schreef Heathen. het volgende:
[..]
Ohja je kan het verder wel goed vinden wat die vriend van je doet. Maar het ligt niet aan zijn moeder maar echt aan hemzelf dat hij zelf niet de situatie verandert. Een aantal posts hierboven is er ook een user met hetzelfde probleem maar die heeft er wel wat aan gedaan.
sangdrax las net over mijn schouders mee en kwam met een definitieve oplossing. dan heb je wel 2 dozijn hongerige varkens nodig
ja, dat is ook een filmreferentie, snatch dacht ikquote:jawel hoor. Mocht er weer contact gezocht worden dan is mijn vriend degene die voorwaarden stelt. Maar dat duurt nog even voor het zover is.Op maandag 13 juli 2009 20:54 schreef Heathen. het volgende:
[..]
En jij denkt dat hij dat laat gebeuren...
- Hij gaat dan weer contact zoeken
- Zij stelt voorwaarden aan contact
- Hij voldoet aan die voorwaarden
- en jullie hebben ruzie
quote:En waarom denk je dat hij dat doet?Op maandag 13 juli 2009 21:12 schreef cat2 het volgende:
[..]
jawel hoor. Mocht er weer contact gezocht worden dan is mijn vriend degene die voorwaarden stelt. Maar dat duurt nog even voor het zover is.
Ik weet dat het een ontzettende stress kan zijn. Mijn vrouw is buitenlandse en voor haar is de directheid en eerlijkheid van mijn moeder soms erg respectloos. Ze heeft dagen gewoon niks willen zeggen tegen mijn moeder, maarja ik kreeg natuurlijk alle verwijten te horen (van beide kanten)
De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik het ook helemaal gehad had en ook zeer negatief zat te denken.
Het is gewoon zo zonde als je partner van je wilt scheiden om je moeder....maar daar was het op een haar na bijna op uitgelopen.
Ik ben op beide heel erg kwaad geworden en dat heeft geholpen. En ik heb duidelijk gesteld dat ik niet voor een keuze gesteld wilde worden.
Helaas is mijn vrouw alweer zich in de stress aan het werken omdat mijn moeder over een dikke maand hier is.
Ik denk echt dat de man van TS zich assertiever moet gaan opstellen...hoe moeilijk het ook is.
TS, mijn advies is: met zulke mensen kan je niks bespreken. Ik denk dat de moeder van je vriend zo'n type geval is dat denkt het alleenrecht te hebben om tegen alles en iedereen kritiek te uiten en commentaar te geven, maar wanneer je haar een keer confronteert met de waarheid dan geeft ze opeens een preek onder het mom van "zo praat je niet tegen mij!, ik bezit alle wijsheid want ik ben oud en heb dus levenservaring en jij bent jong en dom en je moet nog veel leren"
Dat was in ieder geval het geval met de vader van mijn ex. Wat een verschrikkelijke kinderachtige vent was dat zeg, tjonge
edit: eigenlijk zou er naast de kindermishandeling ook een soort instituut moeten bestaan dat je dit soort gasten kan aangeven onder het mom van mentale mishandeling tegenover het kind, want dat is het eigenlijk gewoon. Je vriend heeft er zo aan gelijdt, dat het niet alleen zijn zelfvertrouwen kapot heeft gemaakt, maar ook zijn besef van zelfstandig kunnen en mogen zijn
[ Bericht 16% gewijzigd door AlfrekJodokusZak op 13-07-2009 22:28:21 ]
quote:Het nare is ook dat je jezelf verwijt dat het niet goed gaat. Je voelt je schuldig dat je geen "goed kind" bent, dat je zorgt voor ruzie thuis, dat ze niet bent wat ze eigenlijk hadden gehoopt. Je denkt dat het aan jezelf ligt, wringt je in allerlei bochten, etc. En als je dan je eigen grenzen trekt, voel je je weer schuldig omdat je niet met plezier op visite gaat of omdat je niet "dankbaar" bent voor je opvoeding, omdat andere mensen je wijsmaken dat familie een of ander heilig iets is waar je altijd respect voor dient te hebben en altijd contact mee dient te houden (omdat die andere mensen zich ook niet voor kunnen stellen dat jouw ouders niet zoals die van hun zijn).Op maandag 13 juli 2009 20:37 schreef cat2 het volgende:
maeghan heeft het goed omschreven. Je mening e.d. wordt gewoon aan de kant geschoven door je moeder. Je wordt gewoon als een idioot behandeld die niets weet en kan. Omdat je niets anders gewend bent, ga je het ook geloven dat jij echt niets weet en dat je moeder alles wel goed weet. Dus wordt je afhankelijk van haar en laat je je de grond intrappen door je moeder. Het is als kind zijnde (ook al ben je volwassen) heel moeilijk dit te veranderen. Maeghan vertelt zelfs dat ze geen contact meer heeft met haar moeder. Dat is op zich niet zo heel vreemd, want de meeste dominante ouders zijn gewoon niet van plan hun dominante positie op te geven. Die hebben liever helemaal geen zoon of dochter dan 1 die niet doet wat ze zegt. Echt triest zulke ouders.
Ik denk dat zulke ouders het zelf ook niet door hebben. Mijn moeder vindt zichzelf ook alleen maar eerlijk en uitgesproken, ze vindt helemaal niet dat ze mij negatief behandelt. Maar ja, de ouders die zich zo gedragen zitten natuurlijk ook dik twintig jaar in zo'n patroon voordat er echte weerstand komt. Als kind ben je afhankelijk en later wil je zo lang mogelijk de lieve vrede bewaren, in de hoop dat het allemaal nog goed komt, dat er een dag komt dat je wel goed genoeg bent of dat er een dag komt dat je ouders opeens het licht zien...
Persoonlijk denk ik dat het het beste kan werken als je veel familie hebt die er een beetje tussen kan zitten, die een beetje kan 'onderhandelen' en kalmeren. Anders wordt het denk ik heel erg moeilijk om een goede relatie te hebben.
Hoe dan ook wordt het nooit een ideale situatie. Voor mij is de band met m'n ouders (door meerdere dingen) helaas onherstelbaar beschadigd. Ik zit er dagelijks mee, omdat ik op zich wel graag ouders/familie zou hebben waar ik het gezellig mee kon hebben, maar ook omdat ik me schuldig voel omdat ik beter in m'n vel zit zonder contact. Als andere mensen over hun familie praten of als ik op tv een film zie waarin een dochter het gezellig heeft met haar moeder, dan voel ik me daar wel rot door. Dan besef je pas dat iedereen het normaal vindt om leuke ouders te hebben en hoeveel steun andere mensen daar aan hebben, en dat jij dat niet hebt. Ach, ik heb altijd al gezegd dat het beter zou zijn als mensen eieren zouden leggen en gewoon weggingen, net als schildpadden of zo... Dan heb je al dat gezeik niet. Ouders maken meer kapot dan je lief is.
quote:Ik ben het volkomen met je eens. Bedankt voor je reactie.Op maandag 13 juli 2009 22:19 schreef AlfrekJodokusZak het volgende:
Ik heb niet alle pagina's van dit topic gelezen, maar de post van TS is wel erg herkenbaar, daar mijn ex ook een enorme papa'skindje is en haar vader ook zo'n type is die overal commentaar en kritiek moet geven onder het mom van "advies".
TS, mijn advies is: met zulke mensen kan je niks bespreken. Ik denk dat de moeder van je vriend zo'n type geval is dat denkt het alleenrecht te hebben om tegen alles en iedereen kritiek te uiten en commentaar te geven, maar wanneer je haar een keer confronteert met de waarheid dan geeft ze opeens een preek onder het mom van "zo praat je niet tegen mij!, ik bezit alle wijsheid want ik ben oud en heb dus levenservaring en jij bent jong en dom en je moet nog veel leren"
Dat was in ieder geval het geval met de vader van mijn ex. Wat een verschrikkelijke kinderachtige vent was dat zeg, tjonge
edit: eigenlijk zou er naast de kindermishandeling ook een soort instituut moeten bestaan dat je dit soort gasten kan aangeven onder het mom van mentale mishandeling tegenover het kind, want dat is het eigenlijk gewoon. Je vriend heeft er zo aan gelijdt, dat het niet alleen zijn zelfvertrouwen kapot heeft gemaakt, maar ook zijn besef van zelfstandig kunnen en mogen zijn
Wel dat Cat schrijft dat ze nog geen oplossing heeft gezien. Ze wil niet weglopen. Goed!
Ik weet in elk geval wat de oplossing niet is. Dat is: Hetzelfde doen als zijn moeder en hem pushen in gedrag dat jij graag wilt zien. Dan wordt je vriend een instrument in een gevecht tussen zijn moeder en jou.
Elke actie zal vanuit je vriend moeten komen.
Je kunt hem daar bij helpen.
Vooral door vragen te stellen. 'vind je dat normaal' 'vind je écht dat dat beeldje beter daar staat? Maar dat heb je vroeger nooit gedaan. Wat vind je écht?'
Misschien kun je ook vrienden van hem mobiliseren. Vinden zij hetzelfde?
De bedoeling is niet dat hij zomaar tegen zijn moeder in gaat. Dat is na 30+ jaar echt teveel gevraagd. Maar hij zou eens kunnen beginnen met niet elk 'advies' meteen uit te voeren.
Bijvoorbeeld met dat beeldje. Zij vindt dat het dáár moet staan. Hij zegt 'goh, interessant. Ik waardeer je mening'. Maar hij verplaatst het beeldje niet. M.a.w laat hem eens oefenen in ongeïnteresseerd zijn in haar triviale mening. Gewoon 'goh, interessant'.
Probeer het eens met een rollenspelletje. Jij bent zijn mama, zijn opdracht is: Beleefd alle adviezen accepteren maar niets doen.