' of 'Dat is inderdaad naar' zeggen in een topique.Kudt he.
Dat is inderdaad naar
.quote:
quote:Je
blijft hangen.quote:Ah thanks voor het melden
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:Oké.
quote:Weet jij hoe ik in Windows een firewall in kan stellen?
- lief dagboek...
- Goed topic!
- Kut topic!
- Het is maar waar je je druk om maakt...
- Heb ik nooit last van.
-
-
- pics?
- WTF?!
- TS is
niets bij? Het maakt toch duidelijk wat ik er van vind. Zoals, dit topic:
quote:Doublekill!
quote:
quote:Nou ben ik er nog steeds niet achter: waar staat tvp nou voor?Op zaterdag 6 juni 2009 17:32 schreef Farenji het volgende:
Ik ga even een broodje eten, dan kom ik zometeen wel terug om een tvp te plaatsen ok?
quote:TV persoonlijkheidOp zaterdag 6 juni 2009 17:37 schreef dgirl het volgende:
[..]
Nou ben ik er nog steeds niet achter: waar staat tvp nou voor?
Komt door een akkefietje met Carlo Boszhardt hier, twee jaar geleden.
quote:
quote:Op zaterdag 6 juni 2009 17:39 schreef Supersoep het volgende:
[..]
TV persoonlijkheid
Komt door een akkefietje met Carlo Boszhardt hier, twee jaar geleden.
quote:Vertel!
quote:Vertel eens.
quote:Tijd teveel.
quote:
quote:
Productieproces
Zoals bij elke alcoholische drank, speelt de vergisting van suikers (eventueel uit de vruchten, zoals bij kriek) een belangrijke rol bij de productie van bier. Gisten zijn eencellige organismen die suikers omzetten in koolzuur en alcohol. Door bijvoorbeeld de suikers uit druiven of appels te vergisten kan alcoholische drank (wijn, appelcider) worden gemaakt. Omdat graan van nature nauwelijks suikers bevat, moet voor de productie van bier eerst gerst tot het suikerrijke wort worden verwerkt. Dit gebeurt door achtereenvolgens te mouten en te maischen. Elke stap in dit proces is uiteindelijk van invloed op de smaak van het bier.
Mouten
Mouten is het verwerken van gerst tot gedroogde, gekiemde korrels: mout. Het proces van mouten vindt plaats in een mouterij.
De brouwgerst wordt tijdens het mouten in water geweekt en vervolgens enkele dagen in een warme ruimte, de kiemkast, neergelegd. De vochtige gerst gaat door de warmte ontkiemen (er groeit een worteltje uit). Bij het ontkiemen komen er enzymen vrij die het in de korrel aanwezige zetmeel (later) kunnen omzetten in suikers.
Na het ontkiemen worden de korrels in eestovens gedroogd of, nog heter, geroosterd of zelfs gebrand, vervolgens geperst en van de worteltjes ontdaan. Het product dat zo ontstaat heet mout.
Maischen
Maischen is het verwerken van mout tot een zoet beslag: de wort.
In de brouwerij, vroeger op moutmolens, wordt de mout eerst gekneusd, waardoor het kaf en het meel gescheiden raken. Uit dit proces, het schroten, ontstaat schroot. De schroot wordt met warm water vermengd en in etappes verwarmd. Door de stijgende temperatuur beginnen de bij het mouten ontstane enzymen te werken. Ze zetten het zetmeel uit de graankorrels om in suikers, die oplossen in het water. Dit beslag wordt gefilterd (‘klaren’) en de achterblijvende bestanddelen worden nog eens nagespoeld om ook de laatste suikers te kunnen gebruiken. Het resulterende vloeibare product heet wort. Het achterblijvende, niet oplosbare moutafval heet draf of bostel. Dit bostel wordt als hoogwaardige eiwitbron afgezet in de Nederlandse melkveehouderij. Vroeger werd de vloeistof van het naspoelen apart verwerkt tot ‘klein bier’ of ‘dunbier’ met een lager alcoholgehalte. Nederlandse brouwerijen verwerkten dergelijk dunbier tot zogenaamd oud bruin door er zoetstoffen aan toe te voegen.
Hopkook
Na het klaren wordt de wort gekookt. Tijdens het koken worden de gedroogde bloembellen of geconcentreerde stroop van de hop toegevoegd; dit zorgt later voor de bittere smaak van bier, een stabiele schuimkraag en een betere conservering. Tevens zorgen het kookproces en de hop ervoor dat een groot deel van de in het wort aanwezige eiwitten uitvlokken en afgefilterd kunnen worden. Door het gedeeltelijk verdampen van het water stijgt de concentratie suikers (het zogenaamde stamwortgehalte).
Vergisten
Nadat de wort is afgekoeld, worden gist en lucht toegevoegd. De toevoeging van lucht is noodzakelijk voor een snelle vermeerdering van de gistcellen die voor hun reproductie zuurstof nodig hebben. De vergistbare suikers uit de wort worden tijdens deze hoofdgisting omgezet in alcohol, koolzuurgas en smaakstoffen. De niet vergistbare suikers zorgen uiteindelijk mede voor de smaak van het bier. Na de eerste gisting wordt het bier jongbier genoemd: een tussenproduct met weinig smaak en nauwelijks koolzuur.
Pas tijdens de tweede gisting, de nagisting, krijgt het bier een krachtige smaak. Deze nagisting vindt plaats in gesloten kuipen (het lageren), of in de fles. Hierdoor kan het koolzuur niet ontsnappen.
Na het nagisten in tanks wordt het bier gefiltreerd en eventueel gepasteuriseerd, waardoor de gistcellen afsterven. Het bier wordt vervolgens, eventueel onder druk met extra kooldioxide, in flessen of fusten gedaan.
Ondergisting en bovengisting
Elke zichzelf respecterende bierbrouwer heeft zijn eigen type gist.
Afhankelijk van de temperatuur waarbij het gistingsproces plaatsvindt, spreekt men van ondergisting en bovengisting
* Ondergisting of lage gisting vindt plaats bij een temperatuur van 6 tot 8 graden. Het proces verloopt rustig zodat de gist de kans krijgt naar de bodem van de ketel te zakken. De volledige vergisting neemt enkele weken in beslag. In koudere delen van Europa is dit de gebruikelijke methode, bijvoorbeeld voor het brouwen van het van oorsprong Tsjechische pilsener.
* Bovengisting of hoge gisting vindt plaats bij een temperatuur van 15 tot 20 graden. Dit proces verloopt veel wilder; de vergisting duurt hoogstens enkele dagen en de gist blijft op het brouwsel drijven. Dit proces is bijvoorbeeld in Engeland en België veelgebruikt.
De rond Brussel gesitueerde lambiekbrouwerijen nemen wat het gistingsproces betreft een aparte plaats in: doordat men de wort een etmaal in open kuipen aan de buitenlucht blootstelt, zorgen in de lucht aanwezige gisten ("wilde gisten") en in eiken tonnen huizende micro-organismen voor een zogenaamde spontane vergisting.
Geschiedenis
Bier werd waarschijnlijk al 4500 jaar voor Christus gedronken in Mesopotamië. In de vroege Middeleeuwen werd bier nog altijd volgens dezelfde oude methode gebrouwen, voornamelijk door vrouwen, en in kloosters en abdijen. In de regel hadden abdijen een zware en een lichte versie van het bier, waarbij de zware versie werd gedronken door paters en gasten, en de lichtere versie door de zusters. In de 12e eeuw werd het brouwen overgenomen door herbergen. Deze brouwden bier met kruidenmengsels, ook wel gruit genaamd. Plaatselijke heren zagen hier een bron van inkomsten in onder de vorm van het gruitrecht. In 1364 kondigde Keizer Karel IV van het Heilige Roomse Rijk de “Novus Modus Fermentandi Cervisiam” (een Nieuwe Methode om Bier te Brouwen) af. Deze wet reguleerde het gebruik van hop om bier te brouwen, in strijd met het gruitrecht naar Frans model. Het resultaat van deze verschillende methoden is momenteel nog te zien in de Brabantse bieren van hoge gisting (Duits gebied ten tijde van Karel IV) en de Vlaamse witbieren (Frans gebied).
Tot de 14e eeuw werd bier enkel gebrouwen met spontane gisting, na de 14e eeuw wordt oud bier en later gist toegevoegd tijdens het brouwen. Overblijfselen van bieren van spontane gisting zijn de lambik bieren, te vinden in de Zennevallei, ten zuidwesten van Brussel. In 1852 legde in België een nieuwe Brouwwet een minimum van 300 kilogram grondstoffen per brouwsel op; het gevolg hiervan was dat in de 19e eeuw vele kleine brouwerijen verdwenen. In de 20e eeuw evolueerde het brouwproces verder onder invloed van technologische vernieuwingen, met name de pilsbieren kwamen op. Deze bieren van koude gisting zijn zeer economisch te produceren en namen gedurende de tweede helft van de 20e eeuw de belangrijkste plaats in de bierverkoop in. Tegen het einde van de 20e eeuw wonnen de speciaalbieren (zoals witbieren, abdijbieren, spontane gisting, hoge gisting) opnieuw aan populariteit.
Het bier in de Middeleeuwen was wezenlijk anders dan tegenwoordig. Doordat de vergisting nooit volledig was bevatte het bier weinig alcohol en veel restsuikers, waardoor het erg voedzaam was. Er werd erg veel bier gedronken, ook omdat het minder ziektekiemen bevatte dan water, doordat het gekookt was. Zelfs de kinderen dronken bier. In de grotere steden in de Nederlanden werd ongeveer één liter bier per persoon, per dag gedronken. Het belang van de middeleeuwse bierindustrie voor de groei van de economie in Holland was groot, de steden Haarlem, Gouda en Delft exporteerden grote hoeveelheden bier. Dit kon worden gebrouwen door de grote hoeveelheid beschikbare fossiele brandstof in de vorm van turf.
Bier was niet alleen voedzaam, maar ook gezond. In 1854 heerste in Londen een cholera-epidemie. Arts John Snow woonde in de wijk Soho, die zwaar getroffen werd. Hij bracht het aantal ziektegevallen in de wijk per straat in kaart, en het viel hem op dat in de brouwerij niemand ziek werd. Navraag leerde hem dat niemand in de fabriek water dronk, alleen bier. Nadat hij de plaatselijke waterpomp had laten verzegelen daalde het aantal ziektegevallen drastisch.
Door de verschraling van het bieraanbod in Nederland – er werd voornamelijk pils gebrouwen – werd in 1980 het initiatief genomen tot het oprichten van PINT, een bierconsumentenvereniging die de diversiteit in bieren wilde bevorderen. In het Verenigd Koninkrijk bestond al enige tijd iets soortgelijks, de CAMRA. In België zou enkele jaren later de OBP worden opgericht, die aan het begin van de 21ste eeuw een doorstart maakte als Zythos.
quote:ik mis de tettenOp zaterdag 6 juni 2009 19:35 schreef Farenji het volgende:
Bier is een alcoholische drank gemaakt uit granen, waaronder gerst en tarwe. Soms wordt nog fruit toegevoegd (bijvoorbeeld kersen (krieken) in krieklambiek). Er bestaan verschillende methodes om bier te maken. Het ambacht van het bier maken wordt ‘brouwen’ genoemd. Bij de meest gebruikelijke methode wordt bier gebrouwen uit gerst, water, hop en gist.
Productieproces
Zoals bij elke alcoholische drank, speelt de vergisting van suikers (eventueel uit de vruchten, zoals bij kriek) een belangrijke rol bij de productie van bier. Gisten zijn eencellige organismen die suikers omzetten in koolzuur en alcohol. Door bijvoorbeeld de suikers uit druiven of appels te vergisten kan alcoholische drank (wijn, appelcider) worden gemaakt. Omdat graan van nature nauwelijks suikers bevat, moet voor de productie van bier eerst gerst tot het suikerrijke wort worden verwerkt. Dit gebeurt door achtereenvolgens te mouten en te maischen. Elke stap in dit proces is uiteindelijk van invloed op de smaak van het bier.
Mouten
Mouten is het verwerken van gerst tot gedroogde, gekiemde korrels: mout. Het proces van mouten vindt plaats in een mouterij.
De brouwgerst wordt tijdens het mouten in water geweekt en vervolgens enkele dagen in een warme ruimte, de kiemkast, neergelegd. De vochtige gerst gaat door de warmte ontkiemen (er groeit een worteltje uit). Bij het ontkiemen komen er enzymen vrij die het in de korrel aanwezige zetmeel (later) kunnen omzetten in suikers.
Na het ontkiemen worden de korrels in eestovens gedroogd of, nog heter, geroosterd of zelfs gebrand, vervolgens geperst en van de worteltjes ontdaan. Het product dat zo ontstaat heet mout.
Maischen
Maischen is het verwerken van mout tot een zoet beslag: de wort.
In de brouwerij, vroeger op moutmolens, wordt de mout eerst gekneusd, waardoor het kaf en het meel gescheiden raken. Uit dit proces, het schroten, ontstaat schroot. De schroot wordt met warm water vermengd en in etappes verwarmd. Door de stijgende temperatuur beginnen de bij het mouten ontstane enzymen te werken. Ze zetten het zetmeel uit de graankorrels om in suikers, die oplossen in het water. Dit beslag wordt gefilterd (‘klaren’) en de achterblijvende bestanddelen worden nog eens nagespoeld om ook de laatste suikers te kunnen gebruiken. Het resulterende vloeibare product heet wort. Het achterblijvende, niet oplosbare moutafval heet draf of bostel. Dit bostel wordt als hoogwaardige eiwitbron afgezet in de Nederlandse melkveehouderij. Vroeger werd de vloeistof van het naspoelen apart verwerkt tot ‘klein bier’ of ‘dunbier’ met een lager alcoholgehalte. Nederlandse brouwerijen verwerkten dergelijk dunbier tot zogenaamd oud bruin door er zoetstoffen aan toe te voegen.
Hopkook
Na het klaren wordt de wort gekookt. Tijdens het koken worden de gedroogde bloembellen of geconcentreerde stroop van de hop toegevoegd; dit zorgt later voor de bittere smaak van bier, een stabiele schuimkraag en een betere conservering. Tevens zorgen het kookproces en de hop ervoor dat een groot deel van de in het wort aanwezige eiwitten uitvlokken en afgefilterd kunnen worden. Door het gedeeltelijk verdampen van het water stijgt de concentratie suikers (het zogenaamde stamwortgehalte).
Vergisten
Nadat de wort is afgekoeld, worden gist en lucht toegevoegd. De toevoeging van lucht is noodzakelijk voor een snelle vermeerdering van de gistcellen die voor hun reproductie zuurstof nodig hebben. De vergistbare suikers uit de wort worden tijdens deze hoofdgisting omgezet in alcohol, koolzuurgas en smaakstoffen. De niet vergistbare suikers zorgen uiteindelijk mede voor de smaak van het bier. Na de eerste gisting wordt het bier jongbier genoemd: een tussenproduct met weinig smaak en nauwelijks koolzuur.
Pas tijdens de tweede gisting, de nagisting, krijgt het bier een krachtige smaak. Deze nagisting vindt plaats in gesloten kuipen (het lageren), of in de fles. Hierdoor kan het koolzuur niet ontsnappen.
Na het nagisten in tanks wordt het bier gefiltreerd en eventueel gepasteuriseerd, waardoor de gistcellen afsterven. Het bier wordt vervolgens, eventueel onder druk met extra kooldioxide, in flessen of fusten gedaan.
Ondergisting en bovengisting
Elke zichzelf respecterende bierbrouwer heeft zijn eigen type gist.
Afhankelijk van de temperatuur waarbij het gistingsproces plaatsvindt, spreekt men van ondergisting en bovengisting
* Ondergisting of lage gisting vindt plaats bij een temperatuur van 6 tot 8 graden. Het proces verloopt rustig zodat de gist de kans krijgt naar de bodem van de ketel te zakken. De volledige vergisting neemt enkele weken in beslag. In koudere delen van Europa is dit de gebruikelijke methode, bijvoorbeeld voor het brouwen van het van oorsprong Tsjechische pilsener.
* Bovengisting of hoge gisting vindt plaats bij een temperatuur van 15 tot 20 graden. Dit proces verloopt veel wilder; de vergisting duurt hoogstens enkele dagen en de gist blijft op het brouwsel drijven. Dit proces is bijvoorbeeld in Engeland en België veelgebruikt.
De rond Brussel gesitueerde lambiekbrouwerijen nemen wat het gistingsproces betreft een aparte plaats in: doordat men de wort een etmaal in open kuipen aan de buitenlucht blootstelt, zorgen in de lucht aanwezige gisten ("wilde gisten") en in eiken tonnen huizende micro-organismen voor een zogenaamde spontane vergisting.
Geschiedenis
Bier werd waarschijnlijk al 4500 jaar voor Christus gedronken in Mesopotamië. In de vroege Middeleeuwen werd bier nog altijd volgens dezelfde oude methode gebrouwen, voornamelijk door vrouwen, en in kloosters en abdijen. In de regel hadden abdijen een zware en een lichte versie van het bier, waarbij de zware versie werd gedronken door paters en gasten, en de lichtere versie door de zusters. In de 12e eeuw werd het brouwen overgenomen door herbergen. Deze brouwden bier met kruidenmengsels, ook wel gruit genaamd. Plaatselijke heren zagen hier een bron van inkomsten in onder de vorm van het gruitrecht. In 1364 kondigde Keizer Karel IV van het Heilige Roomse Rijk de “Novus Modus Fermentandi Cervisiam” (een Nieuwe Methode om Bier te Brouwen) af. Deze wet reguleerde het gebruik van hop om bier te brouwen, in strijd met het gruitrecht naar Frans model. Het resultaat van deze verschillende methoden is momenteel nog te zien in de Brabantse bieren van hoge gisting (Duits gebied ten tijde van Karel IV) en de Vlaamse witbieren (Frans gebied).
Tot de 14e eeuw werd bier enkel gebrouwen met spontane gisting, na de 14e eeuw wordt oud bier en later gist toegevoegd tijdens het brouwen. Overblijfselen van bieren van spontane gisting zijn de lambik bieren, te vinden in de Zennevallei, ten zuidwesten van Brussel. In 1852 legde in België een nieuwe Brouwwet een minimum van 300 kilogram grondstoffen per brouwsel op; het gevolg hiervan was dat in de 19e eeuw vele kleine brouwerijen verdwenen. In de 20e eeuw evolueerde het brouwproces verder onder invloed van technologische vernieuwingen, met name de pilsbieren kwamen op. Deze bieren van koude gisting zijn zeer economisch te produceren en namen gedurende de tweede helft van de 20e eeuw de belangrijkste plaats in de bierverkoop in. Tegen het einde van de 20e eeuw wonnen de speciaalbieren (zoals witbieren, abdijbieren, spontane gisting, hoge gisting) opnieuw aan populariteit.
Het bier in de Middeleeuwen was wezenlijk anders dan tegenwoordig. Doordat de vergisting nooit volledig was bevatte het bier weinig alcohol en veel restsuikers, waardoor het erg voedzaam was. Er werd erg veel bier gedronken, ook omdat het minder ziektekiemen bevatte dan water, doordat het gekookt was. Zelfs de kinderen dronken bier. In de grotere steden in de Nederlanden werd ongeveer één liter bier per persoon, per dag gedronken. Het belang van de middeleeuwse bierindustrie voor de groei van de economie in Holland was groot, de steden Haarlem, Gouda en Delft exporteerden grote hoeveelheden bier. Dit kon worden gebrouwen door de grote hoeveelheid beschikbare fossiele brandstof in de vorm van turf.
Bier was niet alleen voedzaam, maar ook gezond. In 1854 heerste in Londen een cholera-epidemie. Arts John Snow woonde in de wijk Soho, die zwaar getroffen werd. Hij bracht het aantal ziektegevallen in de wijk per straat in kaart, en het viel hem op dat in de brouwerij niemand ziek werd. Navraag leerde hem dat niemand in de fabriek water dronk, alleen bier. Nadat hij de plaatselijke waterpomp had laten verzegelen daalde het aantal ziektegevallen drastisch.
Door de verschraling van het bieraanbod in Nederland – er werd voornamelijk pils gebrouwen – werd in 1980 het initiatief genomen tot het oprichten van PINT, een bierconsumentenvereniging die de diversiteit in bieren wilde bevorderen. In het Verenigd Koninkrijk bestond al enige tijd iets soortgelijks, de CAMRA. In België zou enkele jaren later de OBP worden opgericht, die aan het begin van de 21ste eeuw een doorstart maakte als Zythos.
quote:
Mussen zijn bruinachtige vogels met een vrij dikke snavel, een aanpassing aan het eten van zaden. Dit is ook het geval bij enige gorzen. Mussen hebben een distinctieve tekening, waaraan ze makkelijk te herkennen zijn.
Anders dan hun naam doet vermoeden, behoren de heggenmussen (familie Prunellidae) en grasmussen (geslacht Sylvia) niet tot deze familie.
quote:
dit topic quote:Je wil zeker een note hebben?