R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
vrouw van een militair...wie deelt zijn ervaringen met ons..
Haii..
Ik ben een vriendin van een militair en ik vind het best wel moeilijk dat hij veel van huis is. Wie heeft hier ervaringen in en kan me vertellen over hoe jij het doet om het vol te houden, of als je relatie er anders van loopt, mischien vind je het juist leuk dat jullie elkaar niet elke dag zien, vertel jullie ervaringen hierin.. mischien kunnen we nog eens allemaal van elkaar leren en van elkaar verhalen genieten!!
liefs vlinder
Ik ben een vriendin van een militair en ik vind het best wel moeilijk dat hij veel van huis is. Wie heeft hier ervaringen in en kan me vertellen over hoe jij het doet om het vol te houden, of als je relatie er anders van loopt, mischien vind je het juist leuk dat jullie elkaar niet elke dag zien, vertel jullie ervaringen hierin.. mischien kunnen we nog eens allemaal van elkaar leren en van elkaar verhalen genieten!!
liefs vlinder
Buitenland is nogal een algemeen begrip, zit die in een oorlogsgebied of in een vredes gebied, dat maakt nogal verschil.
En nee, ik ben geen vrouw, en heb dus ook geen vriend als militair in het buitenland.
Wel heb ik een broer die in Bosnie heeft gezeten. Resultaat van een half jaar Bosnie is dat zijn huwelijk kapot gegaan is door de spanning en de stress die hij daar heeft meegemaakt. Hij is echt totaal veranderd sinds die periode.
Het enige advies wat ik je kan geven, ga zodra hij terug komt in therapie om hem te helpen zijn gevoelens te verwerken. Ook al zal hij er mogelijk totaal geen brood in zien, probeer hem te dwingen als je relatie je lief is.
En nee, ik ben geen vrouw, en heb dus ook geen vriend als militair in het buitenland.
Wel heb ik een broer die in Bosnie heeft gezeten. Resultaat van een half jaar Bosnie is dat zijn huwelijk kapot gegaan is door de spanning en de stress die hij daar heeft meegemaakt. Hij is echt totaal veranderd sinds die periode.
Het enige advies wat ik je kan geven, ga zodra hij terug komt in therapie om hem te helpen zijn gevoelens te verwerken. Ook al zal hij er mogelijk totaal geen brood in zien, probeer hem te dwingen als je relatie je lief is.
Wie is jouw favoriete sprookjesfiguur, Sinterklaas, Hans en Grietje, Roodkapje, of Jezus?
Hallo Sakura,
verschrikkelijk dat je broer in Bosnie heeft gezeten. Lijkt me heel erg dat je steeds bang moet zijn als er niets ers met hem overkomt, en dan komt ie terug en dan is ie veranderd
is hij nog militair? Of is hij er nu echt uit? EN is het ook niet meer goed gekomen tussen zijn vrouw en je broer?
Mijn schoonbroer is ook militair en dat is ook niet fijn.. mijn vriend vertelde me gisteren dat hij dus aankomende augustus voor 3 maanden weggaat.Hij is dan marinier. Maar gisteren werd ik zoo verdrietig.Ik weet het wel van te voren maar pas wanneer het me verteld is wanneer die weggaat en voor hoelang en dat het echt definitief is deed me echt ff slikken. Ik kon het gisteren moeilijk acceperen. Het gaat nu wel weer maar ik vind het niet leuk!! Ik zou het leuker vinden als hij een baan zou krijgen in de burgermaatschappij!!
liefs vlinder
verschrikkelijk dat je broer in Bosnie heeft gezeten. Lijkt me heel erg dat je steeds bang moet zijn als er niets ers met hem overkomt, en dan komt ie terug en dan is ie veranderd
is hij nog militair? Of is hij er nu echt uit? EN is het ook niet meer goed gekomen tussen zijn vrouw en je broer? Mijn schoonbroer is ook militair en dat is ook niet fijn.. mijn vriend vertelde me gisteren dat hij dus aankomende augustus voor 3 maanden weggaat.Hij is dan marinier. Maar gisteren werd ik zoo verdrietig.Ik weet het wel van te voren maar pas wanneer het me verteld is wanneer die weggaat en voor hoelang en dat het echt definitief is deed me echt ff slikken. Ik kon het gisteren moeilijk acceperen. Het gaat nu wel weer maar ik vind het niet leuk!! Ik zou het leuker vinden als hij een baan zou krijgen in de burgermaatschappij!!
liefs vlinder
nee, is helaas niet meer goed gekomen met zijn relatie.
In de periode dat hij in Bosnie zat, zat je echt met angst en beven elke dag journaal te kijken.
Hij vertelde dat hij daar met zijn peleton meerdere malen serieus gedacht heeft de week niet te overleven. Gelukkig voor ons vertelde hij dat pas achteraf toen hij alweer thuis was. Het geeft me weer koude rillingen nu ik er over schrijf.
Hij is nu gelukkig geen militair meer, maar het heeft hem wel voor het leven getekend, ook al beseft hij dat zelf waarschijnlijk niet. Hij is min of meer gevlucht in religie en is in tegenstelling tot onze opvoeding zeer streng religieus geworden. En dat terwijl mijn andere broer en zussen juist van het geloof afgedwaald zijn en ik zelfs er helemaal niets meer mee te maken wil hebben.
Vandaar dus mijn waarschuwing, ga onmiddelijk in therapie zodra hij terugkomt, en ik hoop echt dat het jullie beter vergaat.
Nu heb ik wel de indruk dat als je op een schip zit, het minder indringend zal zijn dan wanneer je bij de grondtroepen zit, en het geen uitzondering is dat je zwerfhonden met menselijke ledematen ziet slepen. Want al die honden die daar achterbleven van de mensen die gevlucht waren, bleken plots een stuk minder lieve huisdiertjes en vervielen in hun ware aard, rovers en aaseters. En het haalt zwerfhonden echt niet uit wat voor aas het is, dierlijk of menselijk.
In de periode dat hij in Bosnie zat, zat je echt met angst en beven elke dag journaal te kijken.
Hij vertelde dat hij daar met zijn peleton meerdere malen serieus gedacht heeft de week niet te overleven. Gelukkig voor ons vertelde hij dat pas achteraf toen hij alweer thuis was. Het geeft me weer koude rillingen nu ik er over schrijf.
Hij is nu gelukkig geen militair meer, maar het heeft hem wel voor het leven getekend, ook al beseft hij dat zelf waarschijnlijk niet. Hij is min of meer gevlucht in religie en is in tegenstelling tot onze opvoeding zeer streng religieus geworden. En dat terwijl mijn andere broer en zussen juist van het geloof afgedwaald zijn en ik zelfs er helemaal niets meer mee te maken wil hebben.
Vandaar dus mijn waarschuwing, ga onmiddelijk in therapie zodra hij terugkomt, en ik hoop echt dat het jullie beter vergaat.
Nu heb ik wel de indruk dat als je op een schip zit, het minder indringend zal zijn dan wanneer je bij de grondtroepen zit, en het geen uitzondering is dat je zwerfhonden met menselijke ledematen ziet slepen. Want al die honden die daar achterbleven van de mensen die gevlucht waren, bleken plots een stuk minder lieve huisdiertjes en vervielen in hun ware aard, rovers en aaseters. En het haalt zwerfhonden echt niet uit wat voor aas het is, dierlijk of menselijk.
Wie is jouw favoriete sprookjesfiguur, Sinterklaas, Hans en Grietje, Roodkapje, of Jezus?
Wel ik was ingeschreven om na de zomer binnen te gaan in het Belgisch leger als onderofficier en nadien verder te gaan voor paracommando. Maar ik heb dat idee laten varen omdat ik al 24 ben en nooit had stilgestaan bij het feit dat ik iemand zou leren kennen.
Als je kazerne niet meteen bij je deur is ben je in de week ook nooit thuis, en buitenlandse missies zijn ook telkens 4 maand.
Als je kazerne niet meteen bij je deur is ben je in de week ook nooit thuis, en buitenlandse missies zijn ook telkens 4 maand.
Geen vriend in het leger, maar wel een zeeman. Heb al even verder gekeken en kon geen ander topic vinden.
Mijn vriend is dus zeeman, en was tot een maandje of 6 zo 4 maanden we en dan max. 8 weken thuis. Ook geen pretje.
Nu vaart hij ergens anders en is ongeveer 6wk weg en dan 6wk thuis. Toch een betere regeling dacht ik zo
Maar hij is evengoed voor mijn gevoel veel langer weg. Als hij thuis is, gaat de tijd zo snel. En langzaam als hij weg is.
Het moeilijkste vind ik dat er niet echt contact is. We kunnen emailen, maar in een email gooi ik niet alles neer, stel je voor dat iemand anders daar op die boot het leest. Omdat hij op een expeditie vaartuig zit, zijn ze zelden in de buurt van land en telefoonbereik. Hij mag 5 minuten per week bellen via de satteliet. Soms kunnen 5min heel lang duren, maar dan dus echt niet
Goed voorbeeld, afgelopen periode (hij komt a.s. dindag thuis, maar is dan ook 8 wk weggeweest) ben ik aan het solliciteren geweest. Ben schoolverlater, dus dat was al heel spannend op zich. Vervolgens ergens aangenomen en daar echt in sneltreinvaart begonnen. Ik had regelmatig gewoon 's avonds koppijn van de stress, omdat ik zo aan het malen was. Als hij er geweest was, had hij me waarschijnlijk gerustgesteld en me gezegd dat ik me niet van die doem scenario's in mijn kop moest halen (Ik kan best een doemdenker zijn
)
Andersom, vorige keer voer hij bij Somalië. Kan me niet voorstellen dat iemand dat gemist heeft, maar in de Golf van Aden, zitten heleboel piraten. En uitgerekend, moest hij met zijn risico-boot, daar lekker expeditie doen. Nou dan lig je ook niet lekker in je bedje hoor...
Al is dat sporadisch, maar iemand in het leger (ligt er vast aan welke functie) word vaker aan die gevaren blootgesteld.
Maar ik denk dat het 'missen van' in beide gevallen wel vergelijkbaar is...
En ik wilde er een kort verhaal van maken
Mijn vriend is dus zeeman, en was tot een maandje of 6 zo 4 maanden we en dan max. 8 weken thuis. Ook geen pretje.
Nu vaart hij ergens anders en is ongeveer 6wk weg en dan 6wk thuis. Toch een betere regeling dacht ik zo
Maar hij is evengoed voor mijn gevoel veel langer weg. Als hij thuis is, gaat de tijd zo snel. En langzaam als hij weg is.Het moeilijkste vind ik dat er niet echt contact is. We kunnen emailen, maar in een email gooi ik niet alles neer, stel je voor dat iemand anders daar op die boot het leest. Omdat hij op een expeditie vaartuig zit, zijn ze zelden in de buurt van land en telefoonbereik. Hij mag 5 minuten per week bellen via de satteliet. Soms kunnen 5min heel lang duren, maar dan dus echt niet
Goed voorbeeld, afgelopen periode (hij komt a.s. dindag thuis, maar is dan ook 8 wk weggeweest) ben ik aan het solliciteren geweest. Ben schoolverlater, dus dat was al heel spannend op zich. Vervolgens ergens aangenomen en daar echt in sneltreinvaart begonnen. Ik had regelmatig gewoon 's avonds koppijn van de stress, omdat ik zo aan het malen was. Als hij er geweest was, had hij me waarschijnlijk gerustgesteld en me gezegd dat ik me niet van die doem scenario's in mijn kop moest halen (Ik kan best een doemdenker zijn
)Andersom, vorige keer voer hij bij Somalië. Kan me niet voorstellen dat iemand dat gemist heeft, maar in de Golf van Aden, zitten heleboel piraten. En uitgerekend, moest hij met zijn risico-boot, daar lekker expeditie doen. Nou dan lig je ook niet lekker in je bedje hoor...
Al is dat sporadisch, maar iemand in het leger (ligt er vast aan welke functie) word vaker aan die gevaren blootgesteld.
Maar ik denk dat het 'missen van' in beide gevallen wel vergelijkbaar is...
En ik wilde er een kort verhaal van maken
Een goed zeeman wordt ook wel eens nat.
Ik denk dat je je vraag beter hier Defensie kan stellen eigenlijk
Just come back if you even wanna try it again, but I told you once, you son of a bitch, I'm the best there's ever been !!
Nee, je broer mag dan in Bosnie hebben gezeten, maar volgens mij ben jij het treurgeval in de familie. Therapie... Ja, ga maar meteen in therapie! Preventief in therapie! Ga ook maar meteen aan de ritalin want je weet het eigenlijk nooit he. Joh, eigenlijk kun je het allemaal wel vergeten. Het is afgelopen, uit, je vent zit in het leger en zal nooit meer op eigen kracht een normaal functionerend mens kunnen wordenquote:Op vrijdag 29 mei 2009 23:00 schreef Sakura het volgende:
nee, is helaas niet meer goed gekomen met zijn relatie.
In de periode dat hij in Bosnie zat, zat je echt met angst en beven elke dag journaal te kijken.
Hij vertelde dat hij daar met zijn peleton meerdere malen serieus gedacht heeft de week niet te overleven. Gelukkig voor ons vertelde hij dat pas achteraf toen hij alweer thuis was. Het geeft me weer koude rillingen nu ik er over schrijf.
Hij is nu gelukkig geen militair meer, maar het heeft hem wel voor het leven getekend, ook al beseft hij dat zelf waarschijnlijk niet. Hij is min of meer gevlucht in religie en is in tegenstelling tot onze opvoeding zeer streng religieus geworden. En dat terwijl mijn andere broer en zussen juist van het geloof afgedwaald zijn en ik zelfs er helemaal niets meer mee te maken wil hebben.
Vandaar dus mijn waarschuwing, ga onmiddelijk in therapie zodra hij terugkomt, en ik hoop echt dat het jullie beter vergaat.
Nu heb ik wel de indruk dat als je op een schip zit, het minder indringend zal zijn dan wanneer je bij de grondtroepen zit, en het geen uitzondering is dat je zwerfhonden met menselijke ledematen ziet slepen. Want al die honden die daar achterbleven van de mensen die gevlucht waren, bleken plots een stuk minder lieve huisdiertjes en vervielen in hun ware aard, rovers en aaseters. En het haalt zwerfhonden echt niet uit wat voor aas het is, dierlijk of menselijk.
En dat laagdunkende toontje van je ook, dat het jou zoveel beter is vergaan dan je broer omdat hij niet exact dezelfde houding tegenover religie heeft aangenomen als jij. Tjonge.
Zo te horen zijn het inderdaad de mensen om de veteranen heen die het er moeilijk mee hebben
Ik wens je een dolfijne dag
Lees het verhaal nog eens, en bedenk dan eens wat een volslagen achterlijke reaktie je gegeven hebt.quote:Op zondag 31 mei 2009 20:17 schreef Pinterman het volgende:
[..]
Nee, je broer mag dan in Bosnie hebben gezeten, maar volgens mij ben jij het treurgeval in de familie. Therapie... Ja, ga maar meteen in therapie! Preventief in therapie! Ga ook maar meteen aan de ritalin want je weet het eigenlijk nooit he. Joh, eigenlijk kun je het allemaal wel vergeten. Het is afgelopen, uit, je vent zit in het leger en zal nooit meer op eigen kracht een normaal functionerend mens kunnen worden
En dat laagdunkende toontje van je ook, dat het jou zoveel beter is vergaan dan je broer omdat hij niet exact dezelfde houding tegenover religie heeft aangenomen als jij. Tjonge.
Zo te horen zijn het inderdaad de mensen om de veteranen heen die het er moeilijk mee hebben
Verder wil ik absoluut geen tijd en moeite verspillen aan figuurtjes zoals jij
Wie is jouw favoriete sprookjesfiguur, Sinterklaas, Hans en Grietje, Roodkapje, of Jezus?
Ik dacht dat de vraag van Vlinder was, hoe wij er mee omgaan als je geliefde vaak en/of lang weg is. Hoe je dat uithoudt en wat je er wel/niet fijn aan vind... Kan aan mij liggen hoor 
Een goed zeeman wordt ook wel eens nat.
Hai Sakura,
Ik vind het jammer dat het zo gelopen is met je broer. Tja mischien de is het geloof voor hem belangrijk geworden dat het hem heeft geholpen met het verwerken van zijn gebeurtenis als militair in Bosnie. En natuurlijk is het voor de naasten van de militairen erg als hij/zij weg moet, vechten voor zijn land,want zij kiezen ervoor en wij moeten het accepteren omdat we van ze houden.. het liefste wil ik ook niet dat hij weg is maar hij kiest ervoor en ik hou te veel van hem om hem te laten voor zijn werk.
Ankie.. zeeman is ook idd veel van huis,, dus je zit wel in de goede topic hoor,, nou mijn vriend zit in de marine. Hij zit er nu 4,5 jaar in. Ik heb nu 2 jr een relatie met hem, en net toen ik hem leerde kennen was al veel aan het varen geweest en ging hij in de marine verder studeren waardoor hij alleen doordeweeks niet thuis was. Dat vond ik zelf al moeilijk want idd wat jij ook had,, ik zit met prive ook met veel dingen in mee maag, Heb ook een zoon en moest van alles regelen. Als hij hier zou zijn dan zou hij me kunnen troosten dat ik wat meer moed kon krijgen. Maar goed anyway, vorige week was zijn laatste week met opleiding en dan zou hij zijn diploma halen. En dat is ook gebeurd. Alleen de vraaag was, blijft hij in de marine of wilt hij verder de maatschappij in. we hadden goed met elkaar gesproken en tuurlijk wil ik dat hij er uit gaat. Ennatuurlijk wilt hij er ook zelf uit. Maar economisch zou dat niet goed zijn, want vind maar een baan nu in deze tijd. Dus hij blijft zoiezo ongeveer nog 2 jr in de marine. Ik wist al die tijd wel dat hij een keer weer nmoest gaan varen alleen wanneer wisten we allebij nog niet. Nu kwam hij vorige week tegen me zeggen dat hij zeker nu in augustus voor 10weken weggaat.
Dat viel me zo zwaar!! 
Ik heb zoo veel gehuild.. ik vond het zooo erg om hem zooo lang niet te zien..
Ik heb het nu wel laten inwerken.. en nu gaat het ook wel weer maar ja.. ik vond het gewoon ff moeilijk.. Ankie... ik geloof echt dat de tijd snel gaat als hij er is.. want als me vriend alleen sweekends thuis is dan is het met een zucht allweer voorbij
liefs vlinder
Ik vind het jammer dat het zo gelopen is met je broer. Tja mischien de is het geloof voor hem belangrijk geworden dat het hem heeft geholpen met het verwerken van zijn gebeurtenis als militair in Bosnie. En natuurlijk is het voor de naasten van de militairen erg als hij/zij weg moet, vechten voor zijn land,want zij kiezen ervoor en wij moeten het accepteren omdat we van ze houden.. het liefste wil ik ook niet dat hij weg is maar hij kiest ervoor en ik hou te veel van hem om hem te laten voor zijn werk.
Ankie.. zeeman is ook idd veel van huis,, dus je zit wel in de goede topic hoor,, nou mijn vriend zit in de marine. Hij zit er nu 4,5 jaar in. Ik heb nu 2 jr een relatie met hem, en net toen ik hem leerde kennen was al veel aan het varen geweest en ging hij in de marine verder studeren waardoor hij alleen doordeweeks niet thuis was. Dat vond ik zelf al moeilijk want idd wat jij ook had,, ik zit met prive ook met veel dingen in mee maag, Heb ook een zoon en moest van alles regelen. Als hij hier zou zijn dan zou hij me kunnen troosten dat ik wat meer moed kon krijgen. Maar goed anyway, vorige week was zijn laatste week met opleiding en dan zou hij zijn diploma halen. En dat is ook gebeurd. Alleen de vraaag was, blijft hij in de marine of wilt hij verder de maatschappij in. we hadden goed met elkaar gesproken en tuurlijk wil ik dat hij er uit gaat. Ennatuurlijk wilt hij er ook zelf uit. Maar economisch zou dat niet goed zijn, want vind maar een baan nu in deze tijd. Dus hij blijft zoiezo ongeveer nog 2 jr in de marine. Ik wist al die tijd wel dat hij een keer weer nmoest gaan varen alleen wanneer wisten we allebij nog niet. Nu kwam hij vorige week tegen me zeggen dat hij zeker nu in augustus voor 10weken weggaat.
Dat viel me zo zwaar!! Ik heb zoo veel gehuild.. ik vond het zooo erg om hem zooo lang niet te zien.. Ik heb het nu wel laten inwerken.. en nu gaat het ook wel weer maar ja.. ik vond het gewoon ff moeilijk.. Ankie... ik geloof echt dat de tijd snel gaat als hij er is.. want als me vriend alleen sweekends thuis is dan is het met een zucht allweer voorbij
liefs vlinder
Weet je wat het is Vlinder, als je samen bent geniet je ontzettend van elkaar. (Soms ook iets minder 
, je hebt natuurlijk zo je momenten).
Mijn vriend heeft een schema voor praktisch het hele jaar, dus ik weet meer dan ruim van te voren dat hij weggaat. Maar elke keer als hij in de deur staat met zijn koffers houd ik het ook niet droog. Over het algemeen ben ik een week van te voren al niet meer te genieten en zou ik hem het liefst van het balkon afgooien als hij weer zenuwachtig rond loopt te sjezen om de laatste dingetjes te checken. (Dat doe ik uiteraard niet) Maar dat hou ik dan allemaal voor me, want ik wil dat hij onbezorgd van huis gaat.
Dat houdt ook in, dat als ik ergens verdrietig over ben of ergens mee zit, dat ik hem dat vaak niet vertel als hij aan boord is. Want, wederom, wil ik niet dat hij zich zorgen maakt als hij zo ver weg is. Met als gevolg dat ik echt zo nu en dan een jankbui heb van hier tot tokio en weer terug. Lucht ontzettend op dan, maar niet zo erg als dat je je problemen kan bespreken. Ik weet niet hoe je contact kan hebben als jouw vriend aan boord is? Geloof dat dat bij de marine iets beter geregeld is.
Mijn voordeel is dat ik zelf ook gevaren heb, heb hem ook aan boord leren kennen. Dus ik kan me misschien iets meer inleven m.b.t. het leven aan boord. Neemt niet weg dat ik me soms onwijs alleen voel en onbegrepen door sommige mensen. Mijn vader is ook zeeman geweest (in de tijd dat je nog rustig 3/4jaar weg was), dus kan er met mijn ouders ook nog redelijk over praten. En ik voel me dan ook begrepen.
Waar ik helemaal niet tegen kan zijn mensen die gaan 'janken' als ze hun vriendje een weekendje weggaat, terwijl ze normaal gesproken 24/7 samen zijn... Maar dan doe ik altijd maar weer mijn best om dat te negeren
, je hebt natuurlijk zo je momenten).Mijn vriend heeft een schema voor praktisch het hele jaar, dus ik weet meer dan ruim van te voren dat hij weggaat. Maar elke keer als hij in de deur staat met zijn koffers houd ik het ook niet droog. Over het algemeen ben ik een week van te voren al niet meer te genieten en zou ik hem het liefst van het balkon afgooien als hij weer zenuwachtig rond loopt te sjezen om de laatste dingetjes te checken. (Dat doe ik uiteraard niet
) Maar dat hou ik dan allemaal voor me, want ik wil dat hij onbezorgd van huis gaat.Dat houdt ook in, dat als ik ergens verdrietig over ben of ergens mee zit, dat ik hem dat vaak niet vertel als hij aan boord is. Want, wederom, wil ik niet dat hij zich zorgen maakt als hij zo ver weg is. Met als gevolg dat ik echt zo nu en dan een jankbui heb van hier tot tokio en weer terug. Lucht ontzettend op dan, maar niet zo erg als dat je je problemen kan bespreken. Ik weet niet hoe je contact kan hebben als jouw vriend aan boord is? Geloof dat dat bij de marine iets beter geregeld is.
Mijn voordeel is dat ik zelf ook gevaren heb, heb hem ook aan boord leren kennen. Dus ik kan me misschien iets meer inleven m.b.t. het leven aan boord. Neemt niet weg dat ik me soms onwijs alleen voel en onbegrepen door sommige mensen. Mijn vader is ook zeeman geweest (in de tijd dat je nog rustig 3/4jaar weg was), dus kan er met mijn ouders ook nog redelijk over praten. En ik voel me dan ook begrepen.
Waar ik helemaal niet tegen kan zijn mensen die gaan 'janken' als ze hun vriendje een weekendje weggaat, terwijl ze normaal gesproken 24/7 samen zijn... Maar dan doe ik altijd maar weer mijn best om dat te negeren
Een goed zeeman wordt ook wel eens nat.
Dit verschilt uiteraard per persoon. Sommigen gaan er prima mee om, anderen kunnen niet meer normaal leven. Sommigen worden er duidelijk slechter door, anderen weer beter. Het is bij hulpinstanties in ieder geval niks nieuws dat militairen een stresssyndroom kunnen krijgen na bepaalde gebeurtenissen.quote:Op vrijdag 29 mei 2009 17:57 schreef Sakura het volgende:
Wel heb ik een broer die in Bosnie heeft gezeten. Resultaat van een half jaar Bosnie is dat zijn huwelijk kapot gegaan is door de spanning en de stress die hij daar heeft meegemaakt. Hij is echt totaal veranderd sinds die periode.
Het enige advies wat ik je kan geven, ga zodra hij terug komt in therapie om hem te helpen zijn gevoelens te verwerken. Ook al zal hij er mogelijk totaal geen brood in zien, probeer hem te dwingen als je relatie je lief is.
Maar wie weet wil betreffende soldaat helemaal niet met z'n vrouw/vrienden erover praten. Misschien wil hij dit enkel met z'n maten. Wellicht met een hulpverlener naar wie hij vrijwillig gaat en niet als hij gedwongen wordt. Je schetst een beeld alsof alles verloren is als er niet direct tot actie over wordt gegaan als hij terug komt, alsof hij er zelf ook helemaal niks aan kan doen.
BIj jouw broer is het misschien zo gegaan, het geldt niet voor iedereen.
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
Oh ik ga zo werken en als ik dan terug kom.... Zit mijn mannetje op de bank 
Een goed zeeman wordt ook wel eens nat.
De broer van mijn ex zit op dit moment in Afghanistan. Hij is zelf een goede vriend van mij en vond het best wel moeilijk toen hij wegging.
Deze zondag , heeft die via Hyves gechat met mij wat ik leuk maar ook een raar idee vind omdat je praat met iemand aan de andere kant van de wereld.
Ik ben al die tijd berichten blijven sturen om te vertellen hoe het hier is en dat vond die erg leuk.
Hij komt 23 augustus weer terug heeft die me verteld en ik ben er erg blij mee om dat te horen en zal ook erg opgelucht zijn wanneer die weer terug is.
Deze zondag , heeft die via Hyves gechat met mij wat ik leuk maar ook een raar idee vind omdat je praat met iemand aan de andere kant van de wereld.
Ik ben al die tijd berichten blijven sturen om te vertellen hoe het hier is en dat vond die erg leuk.
Hij komt 23 augustus weer terug heeft die me verteld en ik ben er erg blij mee om dat te horen en zal ook erg opgelucht zijn wanneer die weer terug is.
Uiteraard verschilt dat per persoon, de een kan er makkelijker over praten dan de ander. Ook kan je uiteraard niemand dwingen om therapie of wat dan ook te volgen. Wat ik alleen maar wil zeggen, het kan dus echt totaal verkeerd gaan, en als je als thuisblijver/partner er alert op bent, en weet wat er mis kan gaan, kan je misschien op tijd proberen om in te grijpen in die zin met zachte dwang proberen de ander tot praten te krijgen met jouw of wie dan ook.quote:Op maandag 1 juni 2009 22:33 schreef waht het volgende:
[..]
Dit verschilt uiteraard per persoon. Sommigen gaan er prima mee om, anderen kunnen niet meer normaal leven. Sommigen worden er duidelijk slechter door, anderen weer beter. Het is bij hulpinstanties in ieder geval niks nieuws dat militairen een stresssyndroom kunnen krijgen na bepaalde gebeurtenissen.
Maar wie weet wil betreffende soldaat helemaal niet met z'n vrouw/vrienden erover praten. Misschien wil hij dit enkel met z'n maten. Wellicht met een hulpverlener naar wie hij vrijwillig gaat en niet als hij gedwongen wordt. Je schetst een beeld alsof alles verloren is als er niet direct tot actie over wordt gegaan als hij terug komt, alsof hij er zelf ook helemaal niks aan kan doen.
BIj jouw broer is het misschien zo gegaan, het geldt niet voor iedereen.
Maar wat ik al schreef, ik denk dat je op een marine schip minder snel last zal hebben van dit soort problemen dan wanneer je op een kazerne midden in een oorlogs gebied zit en zelfs al een brief geschreven hebt naar een goede vriend met het verzoek je vrouw en kinderen op te vangen omdat je bang bent de week niet te overleven.
Wie is jouw favoriete sprookjesfiguur, Sinterklaas, Hans en Grietje, Roodkapje, of Jezus?
|
|
vrouw van een militair...wie deelt zijn ervaringen met ons..
