Lastig gevallen worden in de stad

Vandaag op m'n verplichte vrije dag lekker shoppen in de binnenstad, maar helaas, daar heb je weer de vertegenwoordigers van goede doelen en verkopers van kranten die als jagers op hun niets vermoedende prooi duiken.

#1 Een jongeman van 1.90, type studentikoze jongen met een soort van mislukte hanekam in zijn geelgeverfde haar, wil dat ik donateur word van arme hongerige kindjes in Malawi, natuurlijk laat ik deze jongen zijn hele verhaal afsteken en klets helemaal met hem mee hoe erg het is , op het moment dat hij mij op de donateurslijst wil zetten haak ik lekker af , wil beste hongerige kindjes in Malawi helpen, maar heb geen zin zijn salaris te spekken.

#2 Een meisje, leeftijd 19 jaar met een rode jas aan met daarop de tekst 'Telegraaf' wil me een proefabonnement aansmeren, maar 12 euro en dan heb je drie maanden de Telegraaf! Toen ik haar vroeg of ze zelf de krant leest stond ze met haar mond vol tanden , maar helaas je moest de Telegraaf wel zelf opzeggen anders zat je er een jaar aan vast , dus ook bedankt voor deze fantastische aanbieding.

#3 Eenmaal vijf minuten verder kom ik een oude man (+- 70 jaar) met een vreselijk muziekorgel tegen. Dwingend duwt hij zijn pet onder mijn neus voor geld. Helaas, voor deze afschuwelijke herrie heb ik nog geen cent over.

#4 Tien minuten verder, TS stapt de V&D uit komt er weer een jongeman op me af of ik alsjeblief donateur wil worden van Stop aids Now! Echt, dan help ik aids de wereld uit, maar ook hier heb ik geen zin in, wil graag dat aids de wereld uitgaat, maar wil niet het salaris van deze bedelaar spekken. Toch heb ik zijn hele verhaal aangehoord, gezellig mee geluld en op het uiteindelijke moment bedankt voor de eer.

#5 Als laatste drukt een lief meisje met lang blond haar me een gratis houten pollepel in m'n handen zonder reclamepraatje. Zo kan het dus ook .

Klacht: wervers voor goede doelen, herrie van orgels en Telegraafabonnementaansmeerders
Antiklacht; een houten pollepel rijker