Ts heeft een gesprek met iemand anders over het topic overgewicht.
Persoon: ja ik baal er wel van dat ik dik ben , maar overgewicht daar kun je niets aan doen.
TS: Wat dacht je van minder eten
Persoon:
Maar ik eet al veel minder dan de gemiddelde mens.
TS: okay, dan is je stofwisseling naar de tering door het vele dieten. De oplossing is je stofwisseling omhoog brengt door te sporten.
Persoon :
maar daar heb ik geen tijd voor ik werk vijf dagen in de week.
TS: doe je t 's avonds
Persoon
Maar dan ben ik moe.
TS: dan doe je het in het weekenden
Persoon:
Maar zaterdag moeten we de stad in voor de boodschappen, en zondag moeten we naar oma.
TS:Dan ga je onder werktijd een luchwandeling doen
Persoon
Maar dan eet ik een broodje met mijn collega's
TS
Ander voorbeeld, ander persoon.
Persoon ik zou graag op mijzelf willen wonen.
TS: nou, wat let je?
Persoon:
Maar ik kan dat niet betalen, heb geen rijke papa.
TS: Ik ook niet. Dan moet je maar een baantje zoeken of zo,
Persoon:
Maar dat gaat ten koste van mijn studie daar heb ik echt geen tijd voor!
Ts Dan moet je lenen bij Groningen.
Persoon
Maar dan krijg ik een schuld.
TS ja en? Die kun je terugbetalen als je klaar bent.
Persoon:
Maar dat weet je nooit zeker, hoe t over 5 jaar is. Mijn pa is er ook tegen, ik begin er gewoon niet aan.
TS
Samenvatting klacht: Het woord ' maar'.
En hoe sommige mensen zich eindeloos achter dat woord verschuilen om maar niets aan hun problemen te hoeven doen.