Samenvatting dan maar:
Elkaar in December ontmoet, toen ook date gehad. Hebben elkaar dus in real life gezien. Er was van beide kanten meteen een klik maar durfden er beiden niet naar te handelen. Helaas is hij begin januari voor 9 maanden naar het buitenland gegaan vanwege werk dus qua timing was het sowieso al kut.
In de msn/skype/sms gesprekken die we hebben gehad hebben we in maart toegegeven elkaar op z'n minst héél erg leuk te vinden. Dit was gebaseerd op de online gesprekken en natuurlijk ook de klik die we hadden tijdens de date. In dat gesprek in maart heb ik ook aangegeven dat ik niet iemand (meer) ben die zomaar iets "voor de lol" doet. Om meteen vol in de relatie te stappen is ook weer zo wat, maar rustig aan. Geen enge beslissingen. Waren we het beiden mee eens.
Afgelopen dinsdag het laatste "super"gesprek gehad. In deze en vorige gesprekken van zijn kant nooit een woord van twijfel, negativiteit of afstand gelezen en geloof me, ik heb ernaar gezocht omdat ik - nu ik voor het eerst in 6 jaar écht voor iemand wilde gaan - stiekem best wel onzeker was. Heb in eerdere gesprekken ook aangegeven dat hij het tempo maar moest bepalen aangezien ik best wel een relatien00b ben. Maar ook, nooit een woord van twijfel, afstand e.d.
Tot de mail van gisteren waarin hij aangaf liever niets aan zijn hoofd te willen hebben naast zijn werk, omdat zijn werk momenteel al zijn tijd opslokt. Bovendien wil hij zich niet weer in een serieuze relatie storten omdat zijn vorige lange relaties ook stuk voor stuk zijn misgegaan.
In de e-mailwisseling van gisteren is er van beide kanten dus eerlijk, open en duidelijk naar elkaar toe gecommuniceerd. Daarvoor kan ik hem alleen maar prijzen. Als iemand gedumpt zou moeten worden, dan neem ik hem als voorbeeld. Alles is netjes uitgesproken en hij heeft op al mijn vragen eerlijk, open en duidelijk geantwoord.
Ik heb daarentegen wel gevraagd dat - als hij zou willen - we elkaar nog steeds een keertje weer in het echt zouden kunnen zien als hij in juni in NL is. Reden die ik heb opgegeven is dat ik wil weten of mijn gevoelens die ik voor hem heb/had gebaseerd waren op een echt gevoel of slechts op een fantasie die ik de afgelopen maanden heb opgebouwd.
Op dit verzoek heeft hij positief gereageerd en we gaan als vrienden die avond een hapje eten. Ik zit nu nog in de afkickfase, ik weet het. Maar die avond is zeker geen poging om hem terug te krijgen of om enige vorm van hoop te koesteren. Hij heeft zijn keuze gemaakt en naar mij gecommuniceerd, een gevoel kan je niet met rationele argumenten bestrijden dus dat doe ik dan ook niet.
Mocht het ooit zo zijn, dan moet hij tegen die tijd dat hij eruit is maar een kik geven. Echter, ik ga zeker niet op hem wachten of het initiatief nemen. ALS ik al verliefd word op iemand, dan geef ik mezelf voor de volle 100%. Ik verwacht ook niets minder van de ander. Dat kan/wil hij me blijkbaar niet geven, dus dan ga ik mijn standaarden daarin niet aanpassen ook.
Duidelijk voor iedereen??
-----------------------------------------------------
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.