[Concert] Metallica: World Magnetic: Hamburg 12-05-09

Sinds ik in 2004 Metallica door de CD S&M, waarop Metallica samenspeelde met een orkest, fan ben van Metallica volg ik ze op de voet. Ik luister alle albums, van Kill 'em All tot Death Magnetic, inclusief de minder goed ontvangen albums als Load of St. Anger. Nu heeft Metallica samen met hun "nieuwe" bassist Robert Trujilo Death Magnetic gemaakt, wat het beste album sinds Black Album wordt genoemd. Of dat waar is laat ik in het midden, iedereen moet daar zn eigen mening over vormen. Wel vind ik dat de band gezocht heeft naar de roots van de band en dat ze die ook nog gevonden heeft ook! Bij een nieuwe cd hoort natuurlijk een : de World Magnetic tour.

Aangezien Amerika voor mij een beetje ver weg is ben ik gaan kijken naar de data in Europa. Eerst wilde ik graag naar Ahoy, maar dat kon niet vanwege mijn school. Toen ben ik uitgeweken naar Duitsland. De datum die mij het beste uitkwam was 12 mei, in Hamburg. Ik heb kaarten aangeschaft in Oktober en ben gaan wachten. Wachten, erg lang wachten.

Totdat gister het moment was aangebroken! Toen we aankwamen in Hamburg stond er een file bij de afslag die doorging tot op de vluchtstrook. Vervolgens konden we erg dichtbij parkeren (2 minuten lopen) en konden we naar binnen. Tenminste, dat wilden we. Officieel zouden de deuren vanaf 18.00 uur open gaan. We waren er om kwart voor 6 en dat was niet het geval. Het ging zo verschrikkelijk traag omdat door alle 26.000 mensen door 4 poortjes moesten, zodat ze gefouilleerd konden worden. Toen we eenmaal binnen waren zat de sfeer er al lekker in en kon er ook gegamed worden, Guitar Hero: Metallica stond op ons te wachten.

Toen we om ongeveer 20.00 uur eindelijk de Arena betraden was het voorprogramma met Machine Head al een tijdje bezig. Het geluid was echt prut, de dubbele bass van de drummer was overal bovenuit te horen en de zanger was niet te verstaan. Jammer maar helaas. Het was dan ook wachten geblazen op de main act: METALLICA!

Om 21.20 begon de introtape, met The Ecstacy of Gold. Prachtig begin! Daarna werd de tape van That Was Just Your Life ingezet en nu konden we echt beginnen! Nadat James de eerste noten had gespeeld en de lasershow (de lasers werden gebruikt bij That Was Just Your Life en Master Of Puppets) was begonnen kwamen Lars, Rob en Kirk ook mee muziek maken. Een heerlijk eerste nummer waarbij het geluid nog niet 100% was, maar al wel 100x beter dan bij Machine Head. Vervolgens werd The End Of The Line door middel van een overgang en een praatje van James op een iets hoger tempo dan op de cd gespeeld, wat het door de snelheid een veel lekkerder nummer maakt!

Na deze twee Death Magnetic songs was het tijd voor wat ouder werk. Echt ouder werk! Dit maal werd Leper Messiah gespeeld. Ik heb een aantal keer Leper Messiah live gehoord, maar deze was toch echt de beste! Geen noot werd fout gespeeld en James zat er met zijn stem geen enkele keer naast. Zo is de muziek echt een genot om naar te luisteren! Hierna werd het tijd voor iets nieuwer werk,
Fortune Fame, Mirror Vain, Gone Insane!, wist James ons te vertellen. En natuurlijk ging het hele publiek:
AND THE MEMORY REMAINS!
Zoals gewoonlijk werd dit nummer op vele plaatsen door het hele publiek meegezongen, en ook aan het eind werd er nog 1.5 minuut nagedadadadadadada'd door het publiek, met als enige begeleiding de hi hat van Lars.

Na een korte stilte werd er de introtape van One ingezet, al het geknal werd bijzonder mooi ondersteund door vlammen in verschillende soorten, kleuren en maten. Ook tijdens het nummer, welke ook bijzonder goed werd uitgevoerd, waren de vlammen achterin goed te voelen!

Na een klassieker als One werd het weer tijd voor nieuw werk:
What don't kill you make you more strong! en inderdaad, Broken Beat and Scarred werd na deze woorden van James ingezet. Het is ook live een bijzonder nummer om te horen.
Na Broken Beat and Scarred werd C-C-C-C-Cyanide ingezet, niet mijn persoonlijk favoriet. Maar toch klonk het nummer heel erg goed, het enige was dat door de soms te zacht staande bass sommige stukken niet goed te horen waren.

DO YOU WANT HEAVY? ABER NATURLICH WIL IK HEAVY! En Sad But True was het volgende nummer op de lijst. Even degelijk als altijd!
Hierna werd het weer twisten welk nummer er zou komen, op deze positie is geen vast nummer. Zo werd het concert voor Hamburg The Outlaw Torn gespeeld en de keer daarvoor No Leaf Clover. Ook wordt regelmatig Turn The Page gespeeld. Maar geen van deze nummers werd gespeeld! Wij kregen ouder werk voorgeschoteld, in de vorm van Welcome Home(Sanitarium)!
Een lekker nummer om te horen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit nummer niet vaak luister, maar het nummer is live zo goed!

Zoals het een albumtour betaamd worden er veel nummers van het desbetreffende album gespeeld. Zo ook bij Metallica! De introtape van The Judas Kiss werd aangezet en ik was helemaal blij, ik had echt gehoopt op dit nummer! Het was helaas het minst goed uitgevoerde nummer, het was niet altijd even synchroon en Kirk's solo ging niet helemaal goed. Na zoveel energie werd het tijd voor wat "rustigers": The Day That Never Comes! Weer een nieuw nummer, alleen bleek dit (helaas) wel het laatste nieuwe nummer van de avond te zijn. Van dit nummer vind ik het instrumentale eind helemaal te gek en dat klonk live supergoed, misschien wel beter dan op de cd!

Zoals je kunt lezen zijn een aantal "always-on-the-list" nummers nog niet gespeeld. Daar werd het nu dan ook tijd voor. Om te beginnen werd vanuit The Day That Never Comes direct doorgegaan met MASTER OF PUPPETS! Hier begon het publiek echt los te gaan, er werd luidkeels meegezongen en er waren een aantal grote "pits". Na Master of Puppets werd het tijd voor dé verrassing van de avond, namelijk DYERS EVE! Dit nummer was sinds 2004 niet meer gespeeld (het nummer komt van ..And Justice For All en is na aandringen van veel fans pas in 2004 voor het eerst gespeeld). Het klonk heerlijk en gruwelijk snel, dit maakte mijn avond toch wel heel erg geslaagd!

Hierna was het tijd voor Nothing Else Matters, waarbij James in zn eentje de eerste helft van Nothing Else Matters zong en speelde. Natuurlijk enorm geholpen door het publiek, dat het hele nummer trouw heeft doorgezongen. Om over te gaan naar het laatste nummer van de avond, voor de encore, schudde Kirk een best wel spetterende solo uit zn mouw en begon Enter Sandman. Het nummer klonk zoals het nummer moest klinken, oerdegelijk en het rockte super goed!

Na de "normale" setlist afgewerkt te hebben begon de encore, waar ze nummers spelen die van de verzamelcd Garage Inc. komen. Het begon met Killing Time en werd opgevolgd door The Prince. Na de "fun" part werd het laatste nummer in gezet:
THREE WORDS:
SEEK!
AND!
DESTROY!

Schreeuwde James en daar werd Seek And Destroy ingezet. Er vielen allemaal strandballen naar beneden met een Metallica logo erop, alleen was het jammere dat ze allemaal op het podium vielen. Ze belemmerden Lars zelfs het drummen op een gegeven moment .
Na deze heerlijke uitsmijter zijn Lars, James, Kirk en Rob dan ook nog 5 minuten bezig geweest de ballen allemaal het publiek in te schoppen. Zo was duidelijk te zien dat de heren geen topsporter hadden moeten worden. Daarna zijn we naar buiten gegaan en heb ik voor een leuke prijs nog een mooi World Magnetic Tour shirt gekocht.

Al met al blijkt maar weer dat Metallica een geoliede machine is die enorm veel plezier heeft in het maken van muziek, hun eigen muziek. Het is van de gezichten af te lezen dat ze genieten van het publiek waar ze voor spelen, de nummers die met veel zorg zijn uitgekozen om een evenwichtige en rockende avond te maken en muzikaliteit van de heren is enorm. James is nog steeds goed bij stem, terwijl hij inmiddels al in de 40 is! Ik heb het een geniale avond gevonden en zeker voor herhaling vatbaar.
Het enige jammere aan de avond was dat we zo lang in de rij moesten staan omdat iederen door 4 poortjes moest. Dit had veel beter aangepakt moeten en kunnen worden. Jammer van de mensen van Color Line Arena, maar dat doet niet onder aan hoe goed de show was. Hij klopte precies en het publiek was geniaal goed!

Het klopte gewoon als een bus, daarmee verdient Metallica gewoon een dikke 10!