Franz Ferdinand #5 Paradiso stoomt nog na...

quote:

Op zaterdag 11 januari 2014 10:07 schreef BillDauterive het volgende:
Meestal komt dat later, Zocalo Ik heb ook nog geen bevestiging van Ticketmaster zelf.

Zo soepel is het nog nooit gegaan, maar kennelijk was het wel druk, als het nu al uitverkocht is..

quote:

Op maandag 13 januari 2014 15:00 schreef Leonos het volgende:
Zin!
Is het al juni?

quote:

Op maandag 13 januari 2014 16:22 schreef Leonos het volgende:

[..]

Uiteraard komt er een support act. Wie dat is, is nog niet bekend.

twitter:

ParadisoAdam twitterde op donderdag 12-06-2014 om 12:46:29 Er zijn enkele kaarten vrijgekomen voor het concert van @Franz_Ferdinand vanavond, te bestellen via http://t.co/KCsx9CyfV3 #doyouwanto reageer retweet

quote:

Op zaterdag 26 april 2014 02:25 schreef gazhims3lv het volgende:
Probably onbegonnen werk maar iemand nog een kaartje over of iemand die weet hoe ik het makkelijkst voor een redelijke prijs een kaartje kan bemachtigen. VVK totaal gemist.

twitter:

ParadisoAdam twitterde op donderdag 12-06-2014 om 12:46:29 Er zijn enkele kaarten vrijgekomen voor het concert van @Franz_Ferdinand vanavond, te bestellen via http://t.co/KCsx9CyfV3 #doyouwanto reageer retweet

twitter:

Franz_Ferdinand twitterde op donderdag 12-06-2014 om 23:00:11 Amsterdam, top work. Great way to get back into the flow! Next up Northside Festival in Aarhus... reageer retweet

quote:

FRANZ FERDINAND ONVERANDERD STERK IN PARADISO
13 JUN 2014

Terwijl generatiegenoten Editors, Arctic Monkeys en The Killers inmiddels arena’s uitverkopen of festivals als Pinkpop afsluiten, is het grote succes van Franz Ferdinand tot dusver uitgebleven. Dat komt deels door issues die de band bijna van binnenuit verscheurden en die de stijgende populariteit omstreeks 2009 tot een halt brachten. Maar het komt ook simpelweg door de muziek van de mannen. Die is in tien jaar en vier platen tijd namelijk nauwelijks veranderd. Het maakt dat Franz Ferdinand op de startavond van het WK, in een uitverkocht en flink opgewarmd Paradiso, ondanks een topshow een band blijkt die nooit echt grote sprongen meer zal maken. Zowel qua stijl als succes niet. Maar wat is daar eigenlijk mis mee?

Helemaal niets, luidt het antwoord. Ruim anderhalf uur lang vuren de Schotten, gehuld in gemoderniseerde Ghostbusters-pakken, bijna alleen maar hits af op een zwetend, springend en anderzijds uitzinnig publiek. Franz Ferdinand doet nog steeds waar het goed in is en krijgt de blanke voeten van de vloer met de meest consistent dansbare indierock van de laatste tien jaar, gedreven, vurig en razend enthousiast gespeeld. Het is bewonderenswaardig hoeveel lol Alex Kapranos nog in zijn rol heeft. Paradiso is na een eerder uitverkochte HMH een flinke stap terug voor Franz Ferdinand, maar de zanger staat vanavond toch met ontzettend veel plezier op de planken en is hij na het slotnummer zichtbaar uitgeput van alle halve spagaatsprongetjes waar hij zich in prijsnummers aan waagt.

En wat heeft Franz Ferdinand inmiddels veel van die prijsnummers. Het spits wordt afgebeten met het felle, snelle Bullet, afkomstig van laatste plaat Right Thoughts, Right Words, Right Action, waarna het feest van herkenning begint met achtereenvolgens No You Girls, luid meegezongen door het publiek, en The Dark Of The Matinée. De uitbundige beeldspraak van Kapranos is op zijn vermakelijkst in recente single Evil Eye, maar dat nummer valt wel een beetje uit de toon door het gebrek aan een lekkere gitaarriff. Tell Her Tonight, het enige nummer gezongen door gitarist en toetsenist Nick McCarthy, het nog steeds hilarische Do You Want To en het ondergewaardeerde The Fallen doen je die kleine dip echter vergeten. En zo gaat dat gedurende de hele show. Drie van de 23 gespeelde nummers halen het niet bij Franz Ferdinand’s beste liedjes, maar worden door de kracht van het voorafgaande materiaal voortgestuwd. Het publiek slikt het matige Fresh Strawberries en wordt beloond met de meest overweldigende dertig speelminuten in de geschiedenis van Paradiso: een snackversie van Lucid Dreams, komische danshit Michael, indieklassieker Take Me Out, kersverse kraker Love llumination en het onweerstaanbare Ulysses.

Franz Ferdinand doet eigenlijk weinig bijzonders op het podium. Slechts twee nummers zijn voor de gelegenheid uitgebreid, maar zelfs daar kunnen we niet spreken van een drastische wijziging. This Fire kent bijvoorbeeld een langere outro waarin Kapranos het publiek opjut en Can’t Stop Feeling wordt opgepimpt met extra zware baslijnen, waardoor het een soort clubversie van het origineel is. Geen van die wijzigingen zijn echt nodig - het publiek gaat al uit zijn dak op de kracht van het materiaal en de uitvoering ervan – maar storen evenmin. Hoewel het ze geen gouden bergen oplevert, is het verfrissend hoe dichtbij Franz Ferdinand bij de tien jaar geleden opgebouwde, ijzersterke basis blijft. Progressie is in dit geval overrated.