UIO's & Costa's grote dobbelsteenavontuur #3: Het verslag!

Kom op UIO, je bent nu lang genoeg op FOK om te weten dat wij vrouwen alleen op gluiperige klootzakken vallen. * zucht

quote:

Op donderdag 14 mei 2009 14:44 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Door me af te schilderen als een geniepige tietenstaarder. Juist ja.

Het is ook beter gewoon te staren. Dat gegniep is niets.

Zaterdag 2 mei; Amsterdam – Maastricht – Beaune

Eindelijk. Zo’n anderhalf jaar geleden vormde het plan en volgde het eerste topic, maar wat fysieke problemen stelden het vertrek uit. Nu is het dan zover: het dobbelsteenavontuur gaat beginnen.

Het eerste doel is simpel: lunchen bij Sjeen in Maastricht. Daarna zien we wel. Een paar punten staan vast, de rest laten we over aan de grillen van de dobbelsteen.

Stipt om kwart over negen staat Costa voor de deur met zijn enorme leasebak. Mijn tas kan met gemak in de kofferbak en m'n schoudertas met belangrijke spullen voor onderweg kan op de achterbank. De dobbelsteen krijgt een prominente plaats achter de voorruit. Snel nog een rondje water voor de plantjes en een laatste check op alle ramen en sloten en we kunnen gaan.

Het adres in Maastricht voeren we in en het systeem berekent voor ons de snelste route. Niet dat het grootste deel moeilijk zal zijn: gewoon de A2 afrijden tot we in Maastricht zijn en dan een keertje links en rechts. Als we de gracht afrijden zetten we de reismeter op 0. Ik gok dat we zo’n 4000 km zullen rijden. Costa gokt op iets meer dan 3500 km. We zullen zien.

Meteen bij de eerste scherpe bocht blijkt al, dat de prominente plaats achter de voorruit geen goede plek is voor de dobbelsteen. Hij vliegt door de auto en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Een minder prominente, maar wel veiligere plek is snel gevonden.

De reis over de A2 verloopt vlekkeloos. Onderweg stoppen we alleen één keer om de tank vol te gooien en iets voor twaalf uur zijn we bij Sjeen. Ietwat zenuwachtig (toch vreemd, want ik ken Sjeen al jaren en ben al eens bij haar thuis geweest in het kader van een andere exercitie) bellen we aan. De deur gaat open en daar staan we oog in oog met een vijfjarig meisje. 'Ik ga met jouw dobbelsteen gooien,' is het eerste dat ze zegt. Dat is dan ook duidelijk. De enorme boterkoek die ik heb meegenomen om haar om te kopen mocht ze niet willen gooien, blijkt helegaar niet nodig.

Eerder in dit topic hebben jullie al kunnen lezen dat we onderweg een souvenir moeten oppikken voor een FOK!dame. De worp om te determineren wie de gelukkige ontvangster is, is al uitgevoerd door een Olympische sportheldin. De worp die zal bepalen wat we gaan halen, wordt uitgevoerd door Isa, het dochtertje van Sjeen.

De opties waren:

quote:

1 = We nemen rode wijn mee voor ...
2 = We nemen chocolademousse mee voor ...
3 = We nemen kaas mee voor ...
4 = We nemen witte wijn mee voor ...
5 = We nemen andere culinaire hoogstandjes mee voor ...
6 = We nemen een receptenboekje mee voor ...

Zie hier de foto's van de worp en het resultaat:





_{Isa was iets te snel met de worp voor onze camera.}

We moeten dus rode wijn meenemen voor een FOK!dame. Op weg naar het volgende vaststaande doel: Alpe d'Huez komen we door Bourgondië, dus dat moet wel lukken.

Na de lunch nemen we afscheid van de Maastrichtse gastvrijheid. Ongetwijfeld hadden we nog uren heerlijk in het zonnetje kunnen zitten natafelen, maar het avontuur moet verder.

Buiten een kort oponthoud in België vanwege een ongeluk op de snelweg (Belgen kunnen echt niet rijden, in plaats van de auto's verderop neer te zetten blijven ze met aanhanger en al midden op de weg staan ondanks alleen maar blikschade) rijden we rap naar Frankrijk.

Wat opvalt in Frankrijk is de grote hoeveelheid snelheidscontroles. Dat heb ik niet eerder meegemaakt in Frankrijk, maar wellicht heeft het te maken met de Tulpenrally waarvan we de hele dag al auto's zien. Bij het naderen van Bourgondië stoppen we even langs de snelweg op de Aire de Montigny le Roi. Naast ons stopt een Nederlands stel. Zij blijkt een journaliste uit Leiden te zijn die frequent op FOK! lurckt. Wat een toeval. Het dobbelsteenavontuur kent ze dan weer niet.

Op de kaart zie ik twee echte kastelen aangegeven staan op de kaart. Dat lijkt me de ideale locatie om een fles rode wijn voor een FOK!dame te halen. De twee opties voor de dobbelsteen zijn:

Clos de Vougeot (even)
Savigny le Beaune (oneven)

We gooien een 3 en dus zetten we koers voor Savigny. In Savigny is het château snel gevonden. Het is er druk en in de cave staan vele wijnen uitgestald:



Costa wijst 6 flessen aan en ik doe buiten de worp.

[Hier moet het filmpje van de worp komen. Daar is Costa mee bezig. ]

Dit is in ieder geval het resultaat.



Wederom een 3. Een Volnay Premier Cru. De duurste fles die Costa had aangewezen. Over anderhalf tot twee jaar goed op dronk. Hier ook nog even een foto met het château:



Het is inmiddels al een uur of zes en het wordt tijd om een hotel op te zoeken. Even we gaan naar het centrum van Beaune, oneven we blijven in het plaatsje Savigny. Een 6.

In Beaune blijkt het touristoffice gesloten, maar gelukkig hangt een informatiebord in de etalage. Daarop zien we 6 hotels in de buurt van waar we de auto geparkeerd hebben. Met de klok mee vanaf nummer 1 nummeren we de hotels:








Restaurant & Hotel Le Gourmandin blijkt een uitstekende optie van de dobbelsteen. Gelukkig hebben ze een kamer met twee bedden. Bij het inchecken vraagt de waard ons of we ook willen ontbijten in het hotel. Even is ja, oneven is nee. Een 1. Dan vraagt hij ons of we wel willen dineren in het restaurant. Even is ja, oneven is nee. Een 4.

Na even opgefrist te hebben, nemen we plaats aan een tafeltje buiten. De serveerster vraagt ons of we dat zeker weten. Op de vraag of het soms gaat regenen, antwoordt ze dat ze geen meteorologe is. Op haar aanraden nemen we eerst een aperitief buiten en mocht het gaan regenen kunnen we altijd nog binnen plaatsnemen.

Helaas zitten we ook behoorlijk uit het zicht van de serveerster. Leuk als ze er ook uit mag zien van een afstand, willen we toch wat bestellen nadat het aperitief op is. Uiteindelijk komt een ober naar buiten en hij geeft ons de kaart. De kaart begint met 4 vaste menu's, dan á la carte en eindigt met het duurste vaste menu. Dat zijn 6 opties! Costa gooit voor ons beiden:





Ai, het duurste vaste menu.



Gelukkig wel zonder al te veel keuzes. Alleen het nagerecht heeft meerdere opties voor de dobbelsteen. De diverse gangen smaken uitstekend. Maar dan volgt de dessertkaart:



Te veel keuzes!
Na wat eliminaties vanwege alcohol, te goedkoop en allergieën houden we 7 opties over. De appeltaart kan wat mij betreft ook wel verdwijnen , dus houden we er 6 over:



Daar kan voor gedobbeld worden.



Maar dan vraagt de dame van het net getrouwde Amerikaanse stel dat voor ons zit wat we aan doen zijn. Dus ik leg het uit. Terwijl ik het uitleg, bedenk ik me dat ze het vast heel leuk zal vinden om de dobbelsteen te werpen. Dat wil ze niet, want ze durft de verantwoordelijkheid niet aan. Wel wil ze voor goed geluk even op dobbelsteen blazen. Nu heb ik geen idee waarvoor geluk een noodzakelijke kwestie zou zijn in deze eenvoudige dobbelsteenbeslissing, maar van mij mag ze blazen wat ze wil. Dus dat doet ze hier:



Met als resultaat een 5. De profiteroles:



Na het verrukkelijke eten zijn we nog een klein rondje gaan lopen, maar in Beaune valt 's avonds niet veel te doen.

Dat was de zaterdag.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 16-05-2009 15:20:29 ]

En dan is dit alleen de beschrijving van de eerste zaterdag. Ik heb sterk het vermoeden dat ik voor het volgende stuk een groot deel van de dobbelsteenworpen niet fotografisch ga weergeven. We hebben te veel foto's.

Ah... toe... meer foto's? Ik ben fan!
Excellent reisverslag! Zo zouden er meer moeten zijn.

Hotel nummer 42 op de kaart, maar goed dat je een handdoek bij je had!

hier wil ook heel graag een tvp hebben! Geweldig reisverslag tot nu toe, ben benieuwd naar de rest!

Geweldig UIO en Costa!!! Heel leuk om het zo te volgen! En krijg gelijk zin om weer naar Frankrijk te gaan

Profiteroles
Leuk verslag

Zondag 3 mei; Beaune – Alpe d'Huez – Briançon

Vandaag staan we voor de volgende keuze:
Kort ritje door de wijngaarden en dan de snelweg naar Grenoble en daar de optie van Sjeen uitvoeren (met gondel naar fort boven de stad) (even)
De langere toeristische route naar Alpe d'Huez zonder stop in Grenoble.

Costa gooit een 4.

Eerst maar eens ontbijten. Naast het hotel zit een Salon de Thé die open is. Verder zie ik geen mogelijkheden. Bij het ontbijt dat ze serveren hebben we de keuze uit 6 croissant-achtige broodjes. Helaas wijst de 1 van de dobbelsteen ons een naturel aan. De keuze van theesoorten is overweldigend. Aan de eigenaresse vraag ik welke 3 soorten zij aanraadt bij ontbijt. De dobbelsteen beslist in het voordeel van de Ceylon melange. Een goede keuze.



Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden richting de wijndorpjes Pommard en Volnay. Daarvandaan rijden we de Haute Côte op. Boven St. Romain hebben we een schitterend uitzicht over de streek.



Komend vanaf de snelweg kun je de gondel niet missen. Boven de rivier hangen namelijk 4 kleine glazen bolletjes. Heel eventjes willen we de opdracht heroverwegen. We hebben namelijk beiden een gezonde last van hoogtevrees. Maar nee, we zijn nu eenmaal overgeleverd aan de grillen van de dobbelsteen.






Als we eindelijk boven zijn, weten we niet hoe snel we uit het gammele bolletje moeten stappen. Bij het fort zit een kleine voedselbar, waar ik een warme wafel met nutella voor ons beiden dobbel.



[filmpje fort ]

Vanaf het fort lopen we in een half uur naar beneden naar de rivier en de auto. Op naar Alpe d'Huez en de 22 haarspeldbochten die naar de top leiden.

[filmpje rit de Alpe op. ]

Halverwege en waar we heen moeten:



De top:


Boven valt niet veel te beleven. Het skiseizoen is net voorbij en de wandelaars en fietsers zijn nog niet in grote getale opgewarmd genoeg voor de trip naar de top. Ondanks de weinig fysieke inspanning van met de auto naar de top gaan, hebben we best trek gekregen. We kunnen boven wat te eten halen, maar ook in Bourg d'Oisans aan de voet. Hier leren we gelijk een wijze dobbelsteenles: dobbel nooit bergafwaarts. Nadat ik de dobbelsteen weer gevonden heb, blijken we in het dal te gaan eten.

Het dorpje zit vol met motorrijders. Gelukkig zitten er ook 3 restaurants naast elkaar. De 1 beslist dat we bij de meest linkse gaan zitten. Daar blijken ze op dat moment geen etenskaart te voeren. De 4 wijst ons door naar de meest rechtse etablissement, een broodjeszaak. De eerste dobbelsteenworp wijst uit dat ik een broodje ham kaas ga nemen, de volgende worp geeft vervolgens aan welke soort ham en de daaropvolgende worp besluit tenslotte over de soort kaas. Costa dobbelt een broodje ham.

We vervolgen de weg naar Briançon. Om daar te komen, moeten we de Col du Lautaret over, waar we de keuze kunnen maken om via een omweg naar ons doel te gaan, of de rechtstreekse route te blijven volgen. De omweg over de Col du Galibier en de Col du Télégraphe blijkt echter afgesloten, dus de Col du Lautaret blijkt het dak van onze tour te zijn.



Door naar de oude vestingstad Briançon voor een hotel en restaurant. In het oude centrum zitten alleen een pension (even) en een auberge (oneven). De 3 wijst ons Auberge de la Paix aan. De foto van ons stapelbed hebben jullie gezien. Bij de receptie ontmoeten we een koppel uit Australië. Greg en Tracey maken een wereldreis en zijn onderweg naar Italië. Zij blijken ook uit Beaune te zijn gekomen. Ik kijk Costa aan en zeg: 'Even bieden we ze een biertje aan, oneven niet.' Costa knikt en ik gooi:


_{vlnr: Costa, Tracey & Greg}

Het is erg gezellig met de Ozzies. Greg, die sowieso het hoogste woord voert, besluit dat Tracey ook maar even met de dobbelsteen moet werpen.
Even: we nemen er nog 1 op hun kosten.
Oneven: we gaan onze eigen kant weer op.

2!

Na het rondje gaan we onze eigen kant weer op. Rond de auberge zitten diverse restaurants. Stom toevallig dobbelen we het restaurant van de auberge. Dit blijkt minder gunstig. De creativiteit van de kok komt voornamelijk tot uitdrukking in de presentatie.





_{let op het overdadige gebruik van paprikapoeder als bordopmaak bij bijna elke gang}

Na het eten lopen Costa en ik een klein rondje langs de vesting. We proberen wat foto's te schieten, want meer valt er toch niet te doen.



Dan is het tijd voor bed.


[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 17-05-2009 13:20:24 ]

leuk verslg...

Leuk! Prachtig uitzicht, maar ik snap heel goed dat jullie moeite hadden om in de glazen bol aan een 'touwtje' te stappen En lees ik nou goed dat jullie qua eten liever zelf de keuzes hadden gemaakt? Wat zijn jullie zoal misgelopen aan lekkers?

Edit: Tijdens de laatste sessie, bedoel ik. Want ja, ik heb echt de menukaart bovenin gelezen

wat is dat rare ijsje? ziet er wel interessant uit!

quote:

Op zondag 17 mei 2009 13:43 schreef El_Che het volgende:
Leuk! Prachtig uitzicht, maar ik snap heel goed dat jullie moeite hadden om in de glazen bol aan een 'touwtje' te stappen En lees ik nou goed dat jullie qua eten liever zelf de keuzes hadden gemaakt? Wat zijn jullie zoal misgelopen aan lekkers?

Edit: Tijdens de laatste sessie, bedoel ik. Want ja, ik heb echt de menukaart bovenin gelezen

Tijdens de laatste sessie was vooral het restaurant zelf de misser. Alles smaakte gewoon vlak. En de opmaak was gewoon onhandig. Carpaccio op een glas dat als een soort paraplu met droge spaghetti-sticks omhoog wordt gehouden, eet niet makkelijk. Het strand onder de schelpen bleek volledig zout te zijn. Daar kwam ik helaas achter.

Geen idee wat we zijn misgelopen dus.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 13:45 schreef AKnynke het volgende:
wat is dat rare ijsje? ziet er wel interessant uit!

Gewoon waterijs dat je doopt in een glas met een erg sterke likeur.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 13:51 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Tijdens de laatste sessie was vooral het restaurant zelf de misser. Alles smaakte gewoon vlak. En de opmaak was gewoon onhandig. Carpaccio op een glas dat als een soort paraplu met droge spaghetti-sticks omhoog wordt gehouden, eet niet makkelijk. Het strand onder de schelpen bleek volledig zout te zijn. Daar kwam ik helaas achter.

Geen idee wat we zijn misgelopen dus.

Ach, zoals je al schreef: de kok stak tenminste nog moeite in de presentatie Ben ook wel benieuwd naar dat ijsje trouwens. Het lijkt alsof er totaal geen smaak aan zat

quote:

Op zondag 17 mei 2009 13:53 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Gewoon waterijs dat je doopt in een glas met een erg sterke likeur.

Waterijs als in bevroren water? Of met een smaakje? Misschien ook maar eens proberen

quote:

Op zondag 17 mei 2009 13:55 schreef El_Che het volgende:
Waterijs als in bevroren water? Of met een smaakje? Misschien ook maar eens proberen

Dat eerste dus. Bevroren water in een soort kegelvorm aan een stokje.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 13:57 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Dat eerste dus. Bevroren water in een soort kegelvorm aan een stokje.

ach, de presentatie is in ieder geval grappig!

quote:

Op zondag 17 mei 2009 14:41 schreef AKnynke het volgende:
ach, de presentatie is in ieder geval grappig!

Daar hebben we ook smakelijk ( !) om kunnen lachen.

Dan is er toch iets smakelijk geweest.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Goed, weer even een filmpje gemaakt voor bij het eerste stukje van UIO. Zie:

Dit is geweldig! Waarom wist ik niet van het bestaan van dit topic af Niemand vertelt me ooit wat op fok
Ik ga vannacht op mijn werk alles nalezen

En mijn fokshirtje is ook te strak hoor

Bij avignon heb je het dorpje Remoulins waar ook de bekende Pont Du Gard hebt:


Misschien kan daar wat mee gedaan worden?

quote:

Op zondag 17 mei 2009 19:57 schreef Renesite het volgende:
Bij avignon heb je het dorpje Remoulins waar ook de bekende Pont Du Gard hebt:
[ afbeelding ]

Misschien kan daar wat mee gedaan worden?

Misschien kan je het topic lezen?

Ze zijn alweer terug
_{Al een week}