Ronnie stond bijna nuchter voor het huis van zijn aanstaande schoonouders.
Hij had, besefte hij nu pas, vijf minuten geleden hun zwaar geestelijk gehandicapte dochter ten huwelijk gevraagt. Hoe langer hij daar stond, zware shag aan de mondhoek, hoe meer en meer hem het gevoel bekroop dat hij eerder uit pure gemakzuchtigheid gehandeld had, dan uit ware liefde. Wat een raar woord eigelijk, dacht Ronnie, ''liefde''. Maar goed, Ronnie was een man die nooit op een beslissing terugkwam. Hij kwam uberhaupt nooit ergens van terug, maar dat bleek pas een aantal maanden later, toen ie even een ''pak bruin gras met tabaksmaak'' zou gaan halen. FIN
Ik wil graag altijd van iedereen weten of er nog een feestje is. Niet dat ik kom ofzo, sterker nog: ik kom mn isolement voor het spreekwoordelijke goud nog niet uit, maar ik wil het gewoon weten. Oh ja, en wie komen er.