In Amsterdam is vandaag de schrijver
en columnist Martin Bril overleden aan
darmkanker.Bril is 49 jaar geworden.Hij
laat een vrouw en twee dochters na.
Martin Bril werd bekend door de columns
die hij schreef voor het Parool en
later de Volkskrant.Hij schreef vooral
over alledaagse zaken,onder meer over
zijn dochters.Daarnaast schreef hij
boeken,filmscenario's en gedichten.Ook
was Bril regelmatig te zien in het
tv-programma 'De Wereld Draait Door'.
Deze week werd aan Bril de Bob den
Uyl-prijs toegekend voor zijn boek De
Kleine keizer,over Napoleon.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De laatste keer dat hij bij DWDD te gast was zag hij er al weer een stuk slechter uit en vertelde hij dat hij weer volop bezig was met chemotherapie.
Markante man en scherpe columnist.
Veel te jong natuurlijk.
quote:Dit soort berichten kunnen best zowel in NWS als TTK staan.
quote:Zag later pas dat deze in TTK stond, excuus.Op woensdag 22 april 2009 22:38 schreef DaMart het volgende:
[..]
Dit soort berichten kunnen best zowel in NWS als TTK staan.
R.i.p.
Kende hem eigenlijk alleen van DWDD.
quote:Verslaafd aan het leven en aan het schrijven
Door Pieter Broertjes, hoofdredacteur de Volkskrant
gepubliceerd op 22 april 2009 21:30, bijgewerkt op 22:11
AMSTERDAM - Martin Brils doel was helder: eindigen op de voorpagina van de Volkskrant. En zo is het gebeurd. Helaas moest hij al na negen columns capituleren.
Afgelopen zondagavond heb ik afscheid van Martin genomen. Hij lag in bed. Zijn dochters en zijn vrouw Anneke zaten bij hem. Zijn hond lag tegen zijn voeten aan. Hij verrekte van de pijn. Om maar met het nieuws in huis te vallen, zei ik vrij onbeholpen dat hij de Bob den Uyl-prijs had gewonnen. Informatie die pas twee dagen later bekend mocht worden. Voor je boek over Napoleon, je grote held, vulde ik aan. ‘Terecht’, zei hij en hij glimlachte. Hij had er niet op gerekend, volgens zijn vrouw. Zijn dochters schreeuwden het uit: ‘Dat was je lievelingsboek, pap. Daar heb je keihard aan gewerkt.’
Iedereen in tranen.
Later was ik met hem alleen. Er vielen lange stiltes tussen verwarde zinnen, over oorlog en de poes die weg was. En dan opeens was hij glashelder: ‘De bal ligt stil tegen de muur. Ik kan hem niet meer weg trappen. Ik ben doodmoe.’
De strijd tegen kanker beheerste zijn leven al vele jaren. Het laatste jaar was onmenselijk. Maar hij wilde blijven schrijven. Dat is mijn levensader, zei hij vorig jaar toen hij vlak voor de zomer zijn doodvonnis had gekregen.
De man die Rokjesdag tot een nationale gebeurtenis had verheven, wist dat de strijd ongelijk was. Maar hij was vastbesloten te winnen. Had Churchill niet gezegd: ‘We will fight them on the beaches.’
Zijn doel was helder: eindigen op de voorpagina van de Volkskrant. En zo is het gebeurd. Dat hij na negen columns al moest capituleren, wilde hij niet accepteren. Hij sprak zondagavond nog van een time out, meer ook niet. En ik moest het niet in mijn hoofd halen ondertussen iemand anders op zijn plek te zetten. ‘Ik wil er niet uit.’
Martin Bril was verslaafd aan het leven en vooral aan het schrijven. Elke dag die God gaf. Over klein menselijk leed, maar ook over wereldse zaken. Hij kon enorm boos worden op politici die in zijn ogen iets ongelooflijk stoms deden.
Het liefst ging hij eropuit, met de auto een eind rijden. Vaak naar Groningen, waar zijn wortels lagen, of naar Frankrijk, waar hij graag vertoefde om bij te komen van de stadse hectiek. Altijd onderweg, nooit rust in zijn kont. En dan ’s avonds met Giphart en Chabot, zijn trouwe maten, een zaal veroveren met korte verhaaltjes of gedichten. En daarna aan de drank. Hij leefde drie levens in een.
Martin was een zeer geliefd columnist. Veel lezers wilden de dag niet beginnen zonder Bril. Wij blijven allemaal ontroostbaar achter.
Pieter Broertjes,
hoofdredacteur
... hadden het nog over hem op de gimmick avond van Joost... zonde 
Zonde... RIP 
ik heb een bril. !!!1!!1!111Ojaa... R.I.P.
Wat een gemis, 49 jaar nog maar...
[ Bericht 12% gewijzigd door NoCigar op 23-04-2009 01:59:15 ]
Een gemis voor de Nederlandse literatuur.
quote:Op donderdag 23 april 2009 09:53 schreef Anosmie het volgende:
Veel mensen noemen zichzelf schrijver tegenwoordig. Je schijt een kind uit en hup, je schrijft er een boek over. Martin Bril daarentegen was schrijver. Een die de ambacht echt beheerste. In hart en nieren.
Een gemis voor de Nederlandse literatuur.
Ik heb hem ooit geïnterviewd voor HP/De Tijd, hij was toen een beetje beledigd omdat hij liever een Groot Journalist tegenover zich had gezien dan de beginnende krabbelaar die ik was. Hij liep weg tijdens het eerste gesprek, zogenaamd omdat zijn vrouw op het punt van bevallen stond (van het tweede kind), maar ik denk achteraf dat het ook wel iets te maken kan hebben gehad met het woeste leven dat hij toen nog leidde, met drugs en drank en meeslepende avonturen. Hij verdween. Een paar dagen later kwam hij voor de tweede ontmoeting opdagen, in café Cox was dat. De baby was nog steeds niet geboren. Maar nu was hij iets minder nerveus dan de keer ervoor, en hij begon te praten. Hij drukte me wel drie keer op het hart dat hij het stuk absoluut op voorhand wilde lezen, en dus meldde ik me een paar dagen later op zijn kantoortje met een (toen nog) floppy met het interview erop. Wij samen achter de PC. Maar gelukkig, en tot mijn verbazing na al die nukkigheid, was hij er blij mee, hij veranderde er niets aan.
Later zag ik hem nog wel eens in de stad. Hij gaf altijd complimenten
Het was een aardige man. En hij schreef mooie columns.R.I.P.
quote:Op woensdag 22 april 2009 23:57 schreef Mark het volgende:
Ik mocht Evelien altijd graag lezen en als ik incidenteel een Volkskrant las ook zijn columns.
Dankjewel Martin
Nooit meer rokjesdag.
quote:Tuurlijk wel, dat is een blijvertje. Was dat trouwens echt door Bril bedacht, of alleen door hem geobserveerd?Op donderdag 23 april 2009 23:02 schreef MinderMutsig het volgende:
Nooit meer rokjesdag.
Ondertussen verkeer ik in dubio.. bedroefd te zijn om het heengaan van een bewonderde, hoogfijne schrijver in wiens lichte melancholie en verwondering ik me vaak herkende, of toch stiekem een beetje vergenoegd omdat nu dat vermaledijde 'heur haar' nooit meer zal klinken? Enfin, laten we op dat eerste houden, al was het maar omdat hij twee zulke leuke dochters moest achterlaten.
"RIP aan de nabestaanden!"
quote:idd... hij kon prachtig schrijven.. zonde.. veel te vroeg heen gegaan..Op donderdag 23 april 2009 23:02 schreef MinderMutsig het volgende:
Ach Martin.
Nooit meer rokjesdag.
R.I.P.
quote:Jij kunt godverdomme nergens respect voor opbrengen he?Op donderdag 23 april 2009 11:59 schreef MikeyMo het volgende:
Weer een roker ondergegaan aan zijn verslaving
(Sorry mensen, maar ik moest hier even op reageren)
OT: De uitzending van DWDD was een mooi waardig afscheid.
Dit was het dan. Hij heeft in ieder geval een hoop gedaan in zijn leven.
quote:Hij heeft het niet alleen geobserveerd, hij heeft er een volledige studie van gemaakt en het een naam gegeven.
[..]
Tuurlijk wel, dat is een blijvertje. Was dat trouwens echt door Bril bedacht, of alleen door hem geobserveerd?
Ondertussen verkeer ik in dubio.. bedroefd te zijn om het heengaan van een bewonderde, hoogfijne schrijver in wiens lichte melancholie en verwondering ik me vaak herkende, of toch stiekem een beetje vergenoegd omdat nu dat vermaledijde 'heur haar' nooit meer zal klinken? Enfin, laten we op dat eerste houden, al was het maar omdat hij twee zulke leuke dochters moest achterlaten.
"RIP aan de nabestaanden!"
http://www.martinbril.nl/archief/2006/04/onderweg_naar_r.html
quote:Helemaal eens met jou..Hij heeft altijd over roken.Op vrijdag 24 april 2009 00:59 schreef Specularium het volgende:
[..]
Jij kunt godverdomme nergens respect voor opbrengen he?
(Sorry mensen, maar ik moest hier even op reageren)
OT: De uitzending van DWDD was een mooi waardig afscheid.
Dit was het dan. Hij heeft in ieder geval een hoop gedaan in zijn leven.
quote:Maakt mij niet uit, mag hij doen, maar dan in een ander topic.
[..]
Helemaal eens met jou..Hij heeft altijd over roken.
quote:Dank. Dat eerste wist ik, maar of hij het woord ook bedacht had betwijfelde ik, omdat ik het al langer meende te kennen.Op vrijdag 24 april 2009 10:21 schreef MinderMutsig het volgende:
Hij heeft het niet alleen geobserveerd, hij heeft er een volledige studie van gemaakt en het een naam gegeven.
Op zoek naar het antwoord kwam ik bij de Woordhoek van Ewoud Sanders terecht. Het schijnt dat rokjesdag al eens in een stuk gebruikt werd voordat Bril erover begon (hij claimde het ook niet), maar hij heeft het begrip in ieder geval groot gemaakt. Het woord dat ik al kende was het synoniem bloesjesdag, dat aan diverse schrijvers (Campert, Van Kooten, Brandt Corstius) wordt toegeschreven maar waarschijnlijk al ouder is. Dat rokjesdag niet zo oud kon zijn was al duidelijk, want vroeger droegen vrouwen het hele jaar door rokken. Dát waren tijden!
quote:TweedrokkenOp vrijdag 24 april 2009 12:57 schreef dvr het volgende:
Dat rokjesdag niet zo oud kon zijn was al duidelijk, want vroeger droegen vrouwen het hele jaar door rokken. Dát waren tijden!
Die bedoelde Martin Bril vast nietquote:Ach ja, da's ook weer zo. En wie het geluk had zijn observaties vanuit het kelderlicht van een souterrain te kunnen verrichten, stootte nog op bossen ongeschoren beenhaar. Of vleeskleurige steunkousen. De treurnis!
quote:Dat er mensen waren die zich in zulke ruimtes verschalkten om daarnaar te kunnen kijken. Ongeschoren vrouwenbenen in steunkousen. Zoveel perversiteit gaat zelfs mijn pet te boven.Op zaterdag 25 april 2009 00:53 schreef dvr het volgende:
[..]
Ach ja, da's ook weer zo. En wie het geluk had zijn observaties vanuit het kelderlicht van een souterrain te kunnen verrichten, stootte nog op bossen ongeschoren beenhaar. Of vleeskleurige steunkousen. De treurnis!
quote:Perversiteit van een samenleving waar armlastige studenten in souterrains gehuisvest werden.Op zaterdag 25 april 2009 01:02 schreef Ringo het volgende:
... Zoveel perversiteit gaat zelfs mijn pet te boven.
Met genoegen gekeken naar DWDD's herdenkingsprogramma, met name Joost Zwagerman's analyse van Martin Bril's ontwikkeling als schrijver.
quote:Oh, ik zou daar zo een middag aan opofferen hoor! Lekker op een klapstoeltje met een zaklantaren naar boven schijnen en maar kijken hoeveel treffers je hebt. Leuker dan vissen, diervriendelijker ook, terwijl het toch zo'n beetje op hetzelfde neerkomt.Op zaterdag 25 april 2009 01:02 schreef Ringo het volgende:
Dat er mensen waren die zich in zulke ruimtes verschalkten om daarnaar te kunnen kijken. Ongeschoren vrouwenbenen in steunkousen. Zoveel perversiteit gaat zelfs mijn pet te boven.
Mijn woning op de 3e verdieping biedt helaas alleen bovenaanzichten, alhoewel daar ook wel eens wat tussenzit met dit mooie weer. Gelijkvloers werd ik vanmiddag nog getracteerd op een wulpse cleavage in een zojuist geopende ijssalon; het bedienende meisje moest flink voorover buigen om de door mij gewenste bolletjes perenijs bij elkaar te schrapen, en tracteerde mij overhoeds op twee prachtige bindweefselbollen. Maar ja, ik ben dan weer zo'n lul die daarbij decent opzij kijkt en een dom wijsje fluit om het kind niet in verlegenheid te brengen, in plaats van zijn neus kwijlend tegen het vitrineglas te drukken en te roepen dat die bollen er fantaaaastisch uitzien, terwijl juist dat soort toffe, spontane complimenten in het huidig tijdsgewricht zo gewaardeerd wordt.
quote:Op zaterdag 25 april 2009 04:06 schreef dvr het volgende:
[..]
Oh, ik zou daar zo een middag aan opofferen hoor! Lekker op een klapstoeltje met een zaklantaren naar boven schijnen en maar kijken hoeveel treffers je hebt. Leuker dan vissen, diervriendelijker ook, terwijl het toch zo'n beetje op hetzelfde neerkomt.
Mijn woning op de 3e verdieping biedt helaas alleen bovenaanzichten, alhoewel daar ook wel eens wat tussenzit met dit mooie weer. Gelijkvloers werd ik vanmiddag nog getracteerd op een wulpse cleavage in een zojuist geopende ijssalon; het bedienende meisje moest flink voorover buigen om de door mij gewenste bolletjes perenijs bij elkaar te schrapen, en tracteerde mij overhoeds op twee prachtige bindweefselbollen. Maar ja, ik ben dan weer zo'n lul die daarbij decent opzij kijkt en een dom wijsje fluit om het kind niet in verlegenheid te brengen, in plaats van zijn neus kwijlend tegen het vitrineglas te drukken en te roepen dat die bollen er fantaaaastisch uitzien, terwijl juist dat soort toffe, spontane complimenten in het huidig tijdsgewricht zo gewaardeerd wordt.
Wat zou Martin Bril tegen de ijsverkoopster gezegd hebben?
"...Enfin."
quote:Hmmmm ....Op donderdag 23 april 2009 11:09 schreef Nadine26 het volgende:
hij was toen een beetje beledigd omdat hij liever een Groot Journalist tegenover zich had gezien dan de beginnende krabbelaar die ik was. Hij liep weg tijdens het eerste gesprek, zogenaamd omdat zijn vrouw op het punt van bevallen stond (van het tweede kind), maar ik denk achteraf dat het ook wel iets te maken kan hebben gehad met het woeste leven dat hij toen nog leidde [...] Het was een aardige man.
AMSTERDAM - Vrienden en familie van Martin Bril hebben zaterdag hun laatste eer betoond aan de overleden schrijver en columnist tijdens een herdenkingsbijeenkomst in De Duif in Amsterdam. De besloten bijeenkomst had plaats in een volle kerk.
Een aantal personen die nauw betrokken waren bij leven en werk van Bril, sprak ter nagedachtenis, onder wie zijn vader en een van zijn dochters.
Pieter Broertjes, hoofdredacteur van de Volkskrant, en schrijver Ronald Giphart namen eveneens het woord.
Bril schreef tot vlak voor zijn dood dagelijks een column in de Volkskrant, de laatste weken op de voorpagina.
Theater
Met Ronald Giphart en Bart Chabot reisde Bril in het verleden het land door om op te treden in het theater. Aan het einde speelde de door Bril bewonderde jazzmuzikant Eric Vloeimans op zijn trompet.
Martin Bril werd eerder in besloten kring begraven op Zorgvlied in Amsterdam. Hij overleed op 22 april aan de gevolgen van kanker.
Bron:NU.NL