REV Reviews & Productbeoordelingen
Ben je net naar een concert geweest? Een theatervoorstelling gezien van de zomer? Ga je binnenkort naar een museum of een dancefestival? Heb je een geweldig boek gelezen? Allemaal mooie gelegenheden om na afloop je bevindingen met iedereen te delen.
Remember Rick de Leeuw? Van de Tröckener Kecks (jeweetwel, de band van Theo Vogelaars 
). Ik zie Rick de Leeuw nog wel eens aanschuiven in praatprogramma's op de Belgische tv. Vreemd genoeg is Rick erg populair bij onze zuiderburen. In een colbert van goede snit, met modieus overhemmetje, een beetje flitsend Italiaans. Intens, karaktervol, het gaat wel goed met De Leeuw.
Rick de Leeuw is tegenwoordig in het theater, poezie en meer van dat alles. Ik was me eerlijke gezegd niet bewust dat hij nog muziek maakte (mea culpa). Gedaan is het met de wilde punkjaren van '1 op 1.000.000' en 'Nu of nooit'. Wilde opruiende muziek uit het jaar ooit. Maar alles met hart & ziel.
Dat laatste gaat ook op voor Waar, een cd die De Leeuw maakte in samenwerking met Jan Hautekiet. Het klinkt wel erg verzorgd, zelfs de knauwerige en houterige stem van De Leeuw klinkt zowaar geölied. Het gaat allemaal wat rustiger en sfeervoller. Ja, de oude dag he....
Of komt het door de samenwerking met Jan Hautekiet, mede oprichter van cult-radio station Studio Brussel, en presentator? Wat ik niet wist is dat de man verdienstelijk toetsenist is geweest bij tal van bandjes van faam en onfaam. Zo krijgen de teksten van De Leeuw een stevig fundament in de vorm van arrangementen. Erg subtiel, en mooi vol zonder te verstikken.
Rick de Leeuw wordt kennelijk nooit oud. Op Waar blijkt dat ook zijn enthousiasme onuitwisbaar is, en dat de band onder leiding van Jan Hautekiet de basis biedt om de passievolle teksten van sprankelende melancholie perfect uit te doen komen. Rijmen doen we niet aan. En als het niet past, zing je gewoon wat sneller. "Het is niets dan de liefde die telt", deze cd heeft het hart op de goede plaats. Zo goed als het eerlijk is, roept de muziek sympathie op.
De spanning ontleent de muziek vooral aan de kleine details in vooral de arrangementen en door de gedoseerdheid. Niet hard-en-snel-meer-kunnen-we-niet, maar de energie welt over de groeven door juist ingetogen ('Karolien zegt' bijvoorbeeld) met uitbundig ('Het leven is nog nooit zo mooi geweest') af te wisselen. Daar moet ik wel bijzeggen dat de teksten soms zo tenenkrommend gezocht zijn als Blof, en dat bij veelvuldige beluistering De Leeuw wel eens wat kweelerig overkomt. Maar sympathie doet het dubbeltje net de goede kant opvallen.
Moet ik dan toch mijn beeld bijstellen van een zwetende en zwoegende Rick de Leeuw, als een jockey aldoor biertjes ontwijkend die vanuit de zaal richting het podium geslingerd worden (een willekeurig poppodium eind jaren '80)?. Ik denk het. Het is niet erg hoor. Ik sta ook niet meer te pogo-en voor het podium. Hell, morgen moeten de kinderen weer naar school gebracht worden, en ik door naar mijn werk
). Ik zie Rick de Leeuw nog wel eens aanschuiven in praatprogramma's op de Belgische tv. Vreemd genoeg is Rick erg populair bij onze zuiderburen. In een colbert van goede snit, met modieus overhemmetje, een beetje flitsend Italiaans. Intens, karaktervol, het gaat wel goed met De Leeuw.Rick de Leeuw is tegenwoordig in het theater, poezie en meer van dat alles. Ik was me eerlijke gezegd niet bewust dat hij nog muziek maakte (mea culpa). Gedaan is het met de wilde punkjaren van '1 op 1.000.000' en 'Nu of nooit'. Wilde opruiende muziek uit het jaar ooit. Maar alles met hart & ziel.
Dat laatste gaat ook op voor Waar, een cd die De Leeuw maakte in samenwerking met Jan Hautekiet. Het klinkt wel erg verzorgd, zelfs de knauwerige en houterige stem van De Leeuw klinkt zowaar geölied. Het gaat allemaal wat rustiger en sfeervoller. Ja, de oude dag he....
Of komt het door de samenwerking met Jan Hautekiet, mede oprichter van cult-radio station Studio Brussel, en presentator? Wat ik niet wist is dat de man verdienstelijk toetsenist is geweest bij tal van bandjes van faam en onfaam. Zo krijgen de teksten van De Leeuw een stevig fundament in de vorm van arrangementen. Erg subtiel, en mooi vol zonder te verstikken.
Rick de Leeuw wordt kennelijk nooit oud. Op Waar blijkt dat ook zijn enthousiasme onuitwisbaar is, en dat de band onder leiding van Jan Hautekiet de basis biedt om de passievolle teksten van sprankelende melancholie perfect uit te doen komen. Rijmen doen we niet aan. En als het niet past, zing je gewoon wat sneller. "Het is niets dan de liefde die telt", deze cd heeft het hart op de goede plaats. Zo goed als het eerlijk is, roept de muziek sympathie op.
De spanning ontleent de muziek vooral aan de kleine details in vooral de arrangementen en door de gedoseerdheid. Niet hard-en-snel-meer-kunnen-we-niet, maar de energie welt over de groeven door juist ingetogen ('Karolien zegt' bijvoorbeeld) met uitbundig ('Het leven is nog nooit zo mooi geweest') af te wisselen. Daar moet ik wel bijzeggen dat de teksten soms zo tenenkrommend gezocht zijn als Blof, en dat bij veelvuldige beluistering De Leeuw wel eens wat kweelerig overkomt. Maar sympathie doet het dubbeltje net de goede kant opvallen.
Moet ik dan toch mijn beeld bijstellen van een zwetende en zwoegende Rick de Leeuw, als een jockey aldoor biertjes ontwijkend die vanuit de zaal richting het podium geslingerd worden (een willekeurig poppodium eind jaren '80)?. Ik denk het. Het is niet erg hoor. Ik sta ook niet meer te pogo-en voor het podium. Hell, morgen moeten de kinderen weer naar school gebracht worden, en ik door naar mijn werk
|
|
