Lieve mensen,
Ik zit met een redelijk groot probleem mbt tot een heel leuk meisje. Hier komt mijn verhaal, kant-en-klare oplossingen bestaan niet voor dit soort dingen, maar een beetje feedback en misschien wat gedeelde ervaringen van jullie zouden me wel een steuntje in de rug kunnen geven. Thanks alvast

Ik (jongen, student, bijna 19) werd begin februari verliefd op een meisje (vanaf nu A.) dat ik sinds vorige zomer ken. Ik ken haar via een wederzijdse vriendin. Vorige zomer ging ik met de wederzijdse vriendin, nog een vriend en A. een aantal dagen varen, we hebben echt een heel leuke tijd gehad toen. A. en ik konden prima met elkaar opschieten, maar we hadden toen geen van beide speciale gevoelens naar elkaar toe ofzo. Sinds vorige zomer ben ik steeds regelmatiger met A. omgegaan, zij ging ook wat meer om met mijn vrienden, zodoende kwamen we elkaar regelmatig tegen op feestjes/uitstapjes enzo.
Een paar maanden geleden kwam ik erachter dat ik haar echt heel leuk en bijzonder vindt, ze is echt 100% leuk, helemaal met alle eigenschappen die ik in een meisje zoek. We zitten erg op een lijn qua hobbies en interesses enzo (we hebben allebei een beetje een voorkeur voor alternatieve bezigheden; ik train bijvoorbeeld in zwaardvechten, zij is veel bezig met alles wat met kunst te maken heeft, fotografie, schilderen, tekenen, you name it).
Ze heeft een hele fijne persoonlijkheid, is lief en ga zo maar door, ze is in elk geval met allerleukste meisje dat ik ken, met haar zijn voelt echt (echt echt) anders dan met andere meisjes.
Een tijdje geleden had ik haar voorgesteld om samen een keer wat te gaan doen, oh, nou, dat had ze eigenlijk niet zien aankomen, moest ze nog even over nadenken. In de tussentijd vernam ik via via dat ze in die periode in korte tijd echt vier of vijf dates gepland had staan met allemaal verschillende kerels. Ook weer via via hoorde ik dat die dates niet echt goed bevielen enzo, maar ik had de hoop intussen weer een beetje laten varen.
Twee weken geleden kwam ik haar weer tegen op een feestje, toen hebben we bijna de hele avond gepraat, was erg gezellig. Ik deed more or less een beetje toenaderingspogingen (denk vooral lichte aanrakingen e.d. tijdens het gesprek). Ze stond het toe, maar ging er niet echt op in. Vlak voor ze wegging sprak ik haar nog even aan, dat ik het gezellig vond die avond. Ja, ja, vond ze ook. Een wederzijdse vriend zou een feestje geven de week erop, ik zou er pas laat zijn ivm training 's avonds. Ze mailde me de dag van dat feestje bij die vriend, dat ze zich niet zo goed voelde en dat ze het niet laat wilde maken, en dat ik toch pas laat zou komen. Uit die mail bleek een beetje dat, als ik die dag vroeg op heet feestje geweest zou zijn, dat zij dan ook wel gekomen was. Vond ik zelf op zich wel een beetje een teken. Ze schreef ook dat ze toch wel zin had om iets te gaan doen samen. Ik:
Nou, we gingen dus wat afspreken. Een afspraak was gemaakt, maar dat zou pas 2 weken later zijn omdat we allebei steeds niet konden (ik had steeds wat op avonden dat zij kon, en andersom). Goed, afspraak gemaakt, maar dat ging me te lang duren, dus ik stelde voor, zullen we wat overdag doen? Ok, leuk, dinsdagmiddag op een terrasje gezeten, daarna even naar de stad, toen in het park gezeten. We hebben fijn gepraat, in het park probeerde ik weer wat meer toenadering te zoeken, en weer liet ze het toe maar ging ze er zelf niet echt op in. Uiteindelijk moest ik weg om naar m'n werk te gaan, maar ze had het die middag erg gezellig gevonden. Ik ook. Ik smste die avond of ze zin had om weer wat te gaan doen.
Gister kreeg ik een mailtje van haar, dat ze het erg gezellig had gevonden, maar dat het voor haar toch vooral vriendschappelijk voelde. Ze vond het leuk om met me te praten en om met me om te gaan, maar meer niet. Godver. Ik heb sinds dat we onze date hadden gepland op een soort wolkje geleefd (om er maar even een kloteuitdrukking te gebruiken) en nou krijg ik dit. Ik had deze keer echt gedacht dat ik nu een heel goede match had gevonden.
Ondertussen heb ik een antwoord teruggemaild dat ik het heel jammer vond, maar dat ik wel vrienden wil blijven (wil zij ook) en dat het wel goed is dat ze meteen zo eerlijk is (en dat vind ik ook echt). Maar ik blijf wel denken. Ze gaf op zich wel aan dat ze me wel enigzins leuk vond (ze wilde immers uit) en ze kende me nu al een behoorlijke tijd. Ze zit de laatste tijd zwaar in de stress door haar eindexamen, misschien dat dit deels te maken heeft met hoe ze reageerde. Anyway, ik heb het er redelijk moeilijk, mee. Tuurlijk ik kom er wel weer overheen, maar toch.
In het kort: ik ken een geweldig leuk meisje, we hebben een keer gedate maar ze wil liever vrienden blijven, terwijl ik dacht dat ik nu echt een goede match had gevonden. Wat te doen? Me erbij neerleggen in elk geval, en kijken hoe het verder loopt denk ik.
Zijn er mensen onder jullie die een dergelijke ervaring kennen en me raad kunnen geven? Bedankt!