Ik, Noortje., fietste naar mijn werk. Genietend van het zonnetje had ik een glimlach van oor tot oor. De wind was lekker warm, mijn jas niet te koud en ik hoefde het spatbord van mijn fiets voor de verandering niet vast te houden aangezien mijn vader die gister gemaakt had. De wind duwde mij sneller over de weg dan gebruikeiljk, maar ik vond het niet erg, ik had er zelfs plezier in.
Ik kwam op een zogenaamde T-splitsing. Ik remde af, omdat er een auto aankwam van de voorrangsweg. Deze auto ging rechtsaf, de straat in waar ik fietste. Nog steeds genietend van het warme lenteweer stak ik mijn hand uit naar links en fietste ik verder, de weg overstekend, de intentie hebbend naar links te gaan, in de richting van mijn werk. Plotseling doemde er een auto aan de linkerkant van de andere auto op. Deze auto scheurde de andere auto voorbij, terwijl ik, als ik door zou hebben gefietst, precies op dat punt terecht zou zijn terecht gekomen waar deze auto zich op dat moment ook bevond.
Mijn handen knepen de remmen van mijn fiets in en dankzij de wrijving met het wegdek kwam ik snel tot stilstand. Voor mijn gevoel duurde het echter uren. De beruchte auto scheurde door, net zo hard als dat hij langs de andere auto was gekomen. Mijn hart klopte in mijn keel. Daar ging mijn ontspannen lentegevoel.
Jongens en meisjes, ik heb vandaag om elf voor zes 's middags een bijna dood-ervaring gehad. Het heeft me doen beseffen dat het leven zomaar over kan zijn. Geniet dan ook van elke minuut.
Paints ter verduidelijking:
![]()
![]()
![]()
Samenvatting:
Ik werd bijna aangereden, terwijl ik juist heel ontspannen was.
Klacht:
Paupers achter het stuur.
[ Bericht 0% gewijzigd door Biogarde op 15-04-2009 23:32:15 ]