de danser die zingt
over zin in het leven
de zinger die danst
over durf te leven
ja
zing en dans met hen
over hoe wij het leven
dat we allen beleven
niet beleven voor even
vol ingepakt bezit.
De kisten onderop bedolven,
wat later kwam wanordelijk.
Van uitpakken geen sprake:
hier of daar bevestig ik
een label.
rek je dan zo ver uit dat je zult vallen
of haar net, nét zult kussen
zij zal wachten, haar hart zal bonzen, zij zal zien
hoe ver je reikt.
En ze wilden dat hij was en richtte
En ze hingen tenslotte als gewichten
(Om te verhinderen zijn hemelvaart,)
Aan hem van hun grote kathedralen
De last en massa - en hij moest slechts
Over zijn grenzenloze getallen
Al tonend cirkelen, en als een klokwerk
Aanwijzingen geven voor hun doen en dagwerk.
Maar plotseling kwam hij geheel op gang
En de lieden van de ontzette stad
Lieten hem, door zijn stem verschrikt,
Verdergaan met uitpuilend slagwerk
En vluchten weg voor zijn wijzerplaat.
[Dit bericht is gewijzigd door ReneMioch op 08-04-2002 02:31]
maar niet naakter dan
de lezer, die wordt immers
uitgekleed.
weet ik nooit
of ik nou
de muze kus
of gewoon een zin
in stukjes hak.
naast mijn ontbijtbord
is zo goed als leeg
In het pak
nog slechts een bodempje melk
En ik
kruip weer in bed
staat nader tot de
passie
Dan het karmozijn
van de beschonken
wijn
bij het weerzien
ik herinner mij water,
geen zee, en kijk in de spiegel
buiten het raam.
in de open lucht zoekt
de werkelijkheid een naam
voor wat is.
het is veel, maar ook alles.
er voorbij is er meer,
of van hetzelfde
zelfs van het verschillende,
maar volstaat het?
dat bestaat het?
maar is er een recht op opsomming?
mooier dan ooit de zee
bij het weerzien
ik herinner mij water,
geen zee, en kijk in de spiegel
buiten het raam.
in de open lucht zoekt
de werkelijkheid een naam
voor wat is.
het is veel, maar ook alles.
er voorbij is er meer,
of van hetzelfde
zelfs van het verschillende,
maar volstaat het?
dat bestaat het?
maar is er een recht op opsomming?
Terwijl hij
heel moeilijk
kijkt
The blackness of my seed desires thee
More intensely than the ruggèd negro
Who stealthily sleeps in the closèd den,
Craves the alabaster value of the pearl.
Oh 'tis unjust that that the garlands of thy hair
Remain abed alone by Law's decree
Untouched and unadored by loving eyes.
,
veel
makkelijker aan te brengen
dan
dat zij zijn te ontdekken
Daarom worden zij vaker verstopt door een grinnikende poëet
dan ontdekt.
[Dit bericht is gewijzigd door ReneMioch op 08-04-2002 02:47]
En rooft de ziel van menig zorgenkind.
Het zorgenkind groeit op
In het onheilspellende duister
Van de beschermende moedervleugel
Waar in de hoeken en kieren
Mossen en schimmels groeien
En het kwalijk riekt.
De vleugel wordt nooit volledig opgeheven
En blijft als een zwart aura, een onheilspellend omen
Het subject eeuwig tooien.
grijp ik, mijn liefste, mijn geslacht
en druk het in Uw trots gelaat
Bij de aanraking van
Uw honingzoete lippen
laat ik mijn witte kracht vloeien
Oh, devil! Your progenitor's eyes
Now but the semblance of God's brightest work
Have truffle-like become the base swine's fodder
As recompense for thy most hateful acts.
Into the cupboard now! Behold thy shameful
Count'nance from the confines of a closet
And share frail woman's unadorèd places.
As punishment be disempowered quite!
en bracht U heug'lijke tijding.
Een grote boodschap!
De herfstkleur bedekte ons
Innig liefdesspel:
Jij bracht hoop
En ik smeerde hem.
op open zee, het denken nog in
kinderschoenen door rivieren waadt,
het pad omhoog het pad onlaag, enfin,
dat alles stroomt, zou ik zo zeggen:
schenk maar in die wijn.
Het kan, als ik zo vrij mag zijn,
geen kwaad om hier te wijzen
op onnozelheden uwerzijds.
Wat is er zo obscuur aan mij?
Welk deel van 'denk verdomme
nou eens na' begrijpt u niet? Schenk bij!
Panda... Fanta... Pânta rhei!
Ik ben nog lang niet uitgepraat.
Blijf van me af. Wat sluitingstijd?
Ik zit hier ook niet voor de lol.
Moet u horen... Lamelos!
Die fles is zeker nog halfvol!
met een brede glimlach
steek ik mijn sigaret aan
liefdevol kijk ik je aan
Maar jij hinnikt slechts
en geniet
van je haver
weer bewegen en de
zwaartekracht maar
weinig vat
kan krijgen op
mijn blauwgeaderde
puddingbuks
dan besef ik
waarom een
hond
een man's beste vriend is
de vele gaten van
het dode lichaam
beroer met mijn
pilaar
En de zijne
zacht bestreel
komt in mij
de angst naar boven
dat ik
homofiel ben
zie ik geile figuren
traag langs oneindige
vensters gaan
Rijen ondenkbaar
schaarsgeklede mokkels
als koopwaar
langs de straten staan
en in de duistere
afwerkruimtes,
de darkrooms, de SM-
kelders vooral
ranselt een kundige
Oost-europese
de reet van een rijke
industrieel
Koud buiten en wat zo fijn is:
Ik sta lekker onder de douche.
Mijn gedachten dwalen af
Aan al die vuige momenten van gisteren.
Lekker vunzen met Greta
Baden in elkaars intieme secretiën.
En spelen met de kat
Van de buren.
Ik kan geen genoeg van haar krijgen
En van dat warme vocht
Ik ben jaloers op elke WC.
Het is 's morgens vroeg,
Koud buiten en wat zo fijn is:
Ik sta lekker onder de douche.
de wanhoop nabij
mijn hoofd
tegen het tafelblad sla
Brengt de kameel
eens temeer
zijn onuitstaanbare
geluid uit
Vandaag heb ik van alles meegemaakt.
Al voortwandelend in de benedenstad, denkend aan de Uiteindelijke Dingen,
zag ik een jongen, vermoedelijk een Duitse toerist, en volgde hem terwijl ik dacht:
ik zal je voor je reet geven of als dat niet kan sla mij dan maar,
de hoofdzaak is dat we bezig zijn -
Tot hij De Bijenkorf in ging en ik, duizelig van geilheid tegen mensen opbotsend,
zijn spoor bijster raakte.
Nochtans werd ik niet moede U te loven.
Want onbegrijpelijk groot zijn al Uw werken.
Gij, die het wezen gemaakt hebt
dat van achteren een kut en van voren een staart heeft.
Zoals gezegd, ik had niet eens gedronken, maar toch wilde ik
U schreiend eren en in tranen voor U knielen.
O Meester, Slaaf en Broeder, Geslachte en Verrezen God.
Al neuriënd en in het geheim profeterend vervolgde ik mijn weg.
Toen zag ik Bet van Beeren, aan een wit tafeltje
tegenover haar cafee gezeten, pogend met mes en vork
een makreel te openen om deze in de zon te eten.
Ik dacht: kijk, wat is in de natuur toch alles mooi gemaakt.
(Denk maar aan al die sterren met hun lichtjaren.)
Ik wilde wel naar een of andere avondmis,
maar er was er geen.
'Goedkope wijn, masturbatie, bioscoop,'
schrijft Céline.
De wijn is op, en bioscopen zijn hier niet.
Het bestaan wordt wel eenzijdig.
Is er nog nieuws? Jawel.
Goed nieuws, zeer goed zelfs. Spreek maar gerust
van blijde tijding:
God trok Zich af terwijl Hij dacht aan mij.
Nog jong was en naïef
En mijn roosje nog niet
Door de dauw van de
Dageraad was beroerd
Was ik vrij gelukkig.
Nu in de nadagen van
Mijn leven ben ik écht
Gelukkig, zuigend op
De triomfknots van mijn
Lieve paard.
Met mijn geslacht nog nadruppelend in mijn handen
En met een foto van Sabrine,
Het driejarige buurmeisje.
Jezus, wat voelde ik me opgelaten,
Want ik had duidelijk gezegd dat ik de hele dag aan de administratie zou besteden.
Toen Jezus aan het kruis gehangen was,
en Zijn Vader schreeuwend vroeg,
waarom Hij Hem verlaten had,
moest Hij stiekem toch wel denken,
aan iets wat Hem eigenlijk veel meer pijn deed.
aan Zijn geliefde os.
Weemoedig dacht Hij terug aan
de woeste weerhaken aan zijn harde genotsknots:
het leek verdorie net een kruis.
In de afwachtende lendenen van
Het jonge, onervaren meisje.
Ze keek me aan met lieve lach
Gelukkig met mijn tederheid.
Ik lachte terug en ving toen aan
Haar knetterhard te neuken.
die zich niet happen laat
slaak een zucht
die niemand om mij heen verstaat
Ik hang de foto terug waar hij hoort te hangen
verdruk gedachten aan de daad
en veeg het het levensmelk van de wangen
van Beatrix' gelaat
naar adem, naar zaad
Breekbare handen omklemden machtige dijen
gloeiende armen betastten ferm achterwerk
en hij stond roerloos
[Dit bericht is gewijzigd door Fogerty op 08-04-2002 03:38]
Aan Uw zijde te vertoeven
Mijn geslacht te stoten in uw grot
Elke nacht
Elke dag
Laat ons eeuwig zo samenleven
zijn geslacht ervoer
dat steeds dieper
haar anaal labyrinth verkende
Bad zij tot Maria
dat hij haar brandende geheim
niet ontdekken zou
Dat ferm tussen haar benen
onder haar buik
Omhoog stond
Een dier wilt eten
Moet je het dier zelf verzorgen,
Vooraleer je het slacht.
Dus drie jaar lang neukte ik Rosa X,
Mijn mooie zeug, temidden van de drek
Alvorens ik haar opat.
En mijn zaadjes in mijn maag plantte.
In een condoom gestopt
Daarna met veel gevoel
Voor precisie in zijn
Aars gemanoeuvreerd.
Het gevoel was overweldigend
En er ontsproten sappen die
Hij nog zelden daar gevoeld had.
Een euforisch moment later werd
Het plotsklaps stil.
Voorzichtig bracht hij zijn
Hand in zijn aars om het
Genotsmiddel te verwijderen.
Maar toen het condoom afgleed
Was de cavia al gestorven.
"Cave canem." stond er op de deur.
Maar in feite verliet elke hond die op de zoete geur van faecaliën afkwam
Het erf met een wel zeer pijnlijk poepgaatje.
Op de stoten van de melkboer
Die op zaterdag in het geheim
de Priester in het biechthokje placht te verwennen
Die op zijn beurt bezwete nachten had beleefd
met het blonde koorknaapje
Deze had altijd puberale avonturen
als zijn vriendje Wim bij hem logeerde
En Wim had met zijn moeder, met de blonde haren
zich zo vaak Oedipus gevoeld
Terwijl zij later in de week, de buurvrouw
met de mooie blauwe ogen, mocht beroeren met haar tong
En de buurvrouw, met de blauwe ogen was het
die hij stilletjes aanbad
Door de weelderig geurende bloemen
En zei lachend gedag
tegen de bijtjes en het zonnetje
En plots
vloeide het bloed over de bloempjes
Grijnzend deed de jager
alvast zijn gulp open
Zo te zien niet zo'n dure.
quote:Ik heb nog ergens het hele Nibelungenlied in het Laag-Duits liggen, zal ik die ook posten?
Op maandag 08 april 2002 07:25 schreef SONIC het volgende:
Okee, ReneMioch heeft een dichtbundel op de kop getikt.Zo te zien niet zo'n dure.
waar haalt die jongen het geduld , de tijd , de energie en het leven vandaan ?
ik geloof dat mijn gedichtje vooral op mensen als Rene erg van toepassing is 
Maar zover ben ik nog niet.
Toen ik het beestje tegenkwam
Vermorzeld door de banden van
Een Volvo uit de Zeven Serie.
Ik bukte om het arme dier
Op te pakken maar het mocht
Niet baten. Vastgekoekt was
Het aan't zwarte Zoab asfalt.
Ik had het graag meegenomen
Naar mijn zolderkamer waar het
Warmer was. Nu moest het maar koud:
Hurkend haalde ik mijn lepel
Tevoorschijn en tastte gretig toe.
..maar wat hij doet is iets te gemakkelijk , niet zozeer kunst maar eerder een kunstje , dat ie keer op keer toepastRene is er volgens mij ook vooral op uit om mensen te shockeren , ..
hij slaat ze in hun gezicht met lelijke woorden en schudt ze stevig door elkaar met al zijn geweld
Maar persoonlijk krijg ik van zijn taal een beetje het "spruitjes-gevoel"..
een vol bord spruitjes , daar walg ik ook zo van
quote:Overigens met een subtiele kaas-mosterdsaus genietbaar te maken.
Op maandag 08 april 2002 19:43 schreef OtherOther het volgende:Maar persoonlijk krijg ik van zijn taal een beetje het "spruitjes-gevoel"..
een vol bord spruitjes , daar walg ik ook zo van
quote:
Op maandag 08 april 2002 03:30 schreef ReneMioch het volgende:
Zacht schoof ik mijn pielemuisje
In de afwachtende lendenen van
Het jonge, onervaren meisje.
Ze keek me aan met lieve lach
Gelukkig met mijn tederheid.
Ik lachte terug en ving toen aan
Haar knetterhard te neuken.
quote:Dat rijmt toch
Op maandag 08 april 2002 22:18 schreef SANCTAsimplicissimus het volgende:
Renée Mioch steekt een wortel in zijn reet.
helegaar niet,
m'n waarde
SANCTAsimplicissimus!?
quote:Het ritme laat toch te wensen over.
Op maandag 08 april 2002 22:18 schreef zodiaque het volgende:[..]
quote:Ra-pampampampam pam,
Op maandag 08 april 2002 23:22 schreef OllieA het volgende:[..]
Het ritme laat toch te wensen over.
Ra (toetoe) tata tam.
Fasol latido si;
Bom bimbam tok fuut tjilp.
quote:Dat lijkt er meer op.
Op dinsdag 09 april 2002 09:19 schreef Vahlto_II het volgende:[..]
Ra-pampampampam pam,
Ra (toetoe) tata tam.
Fasol latido si;
Bom bimbam tok fuut tjilp.
Alleen jammer van de laatste regel, waar de auteur over z'n eigen voeten struikelt. Of is dit misschien symbolisch bedoeld?