![]()
Dat vrijwel alle presentatoren eitjes zijn zie je er vaak ook wel vanaf (en dat moet je vaak ook haast wel zijn als je alle onbenulligheid op tv ziet). In prachtige pakken en bijbehorende hippe lakschoentjes braken ze keurig alle ingestudeerde zinnetjes en grapjes uit. Het haar prachtig in model gebracht en de verouderde koppen bijgewerkt met allerlei poedertjes achter de sminktafel backstage. Het feest kan beginnen.
Wat me vooral zo stoort aan dit soort figuren is de geforceerde manier waarop ze consequent empathie aan de dag (willen) leggen. Of het nou bij kandidaten is of een reportage die ze presenteren; de heren leven altijd zo ontzettend mee.
Neem nou zo'n Martijn Krabbé. Of het nou bij Idols of X-factor etc. is, elke kandidaat lijkt hij als een kind te willen beschouwen. Als een oud wijf die werkelijk geinteresseerd is babbelt hij erop los.. Hij omhelst en zoent te pas en te onpas de kandidaten etc. Met overslaande stem en de tranen in z'n ogen deelt hij de kijkers mee dat een wannabe- popstar van 17 uit Assen weliswaar afgevallen is, maar een ge-wel-di-ge kandidaat was.
Een ander voorbeeld is die vreselijke Frits Sissing, die steeds meer op lijkt te duiken. Zoals hij eerder Opsporing Verzocht presenteerde. Hij vond het toch allemaal zo vreselijk wat er gebeurde. Na al 4 moordzaken behandeld te hebben, was allemans vriend Frits weer helemaal geshockeerd en aangeslagen als er een handtasje werd gejat uit een lokale supermarkt. De daders moesten echt gepakt worden!, werd ons als kijker verteld.
En zo zijn er nog genoeg voorbeelden. Ik noem een:
- Bert van Leeuwen.
- Natasja Froger.
- Wendy van Dijk.
- Robert ten Brink.
Wat me duidelijk lijkt is dat dit soort heren (en dames) er enkel zitten om ordinair geld te verdienen en met hun sociaal wenselijke geblaat proberen te scoren bij het huishoudbeurs-publiek, zodat ze in lengte van jaren verzekerd zijn van een baantje op Tv en de bijbehorende snabbels in de provincie.
Klacht: Overdreven medeleven op de Tv.[ Bericht 0% gewijzigd door Twerk op 01-04-2009 16:22:11 ]
The poet presents the imagination with images from life and human characters and situations, sets them all in motion and leaves it to the beholder to let these images take his thoughts as far as his mental powers will permit.