Een paar dagen later werd ik duizelig. Die week was ik vooral een beetje versuft. Verminderd reactievermogen, een beetje wankel met lopen. Na 1 week kreeg ik een stijve nek en kon ik minder scherp zien. Op dat moment begon ik erover te denken om toch maar eens naar de dokter te gaan als het zou blijven...
Afgelopen woensdag kreeg ik echter de schrik van mijn leven. Toen vertelde ik een verhaal aan een vriend van me en hij reageerde met: "Dat heb je vanmiddag ook al verteld"... Ik kon me er niks meer van herinneren. Zelfs niet toen hij plaats en tijdstip beschreef. Donderdag meteen de dokter gebeld, maar daar kon ik zoals gewoon pas vrijdag terecht. Ook de gehele donderdag had ik momenten dat ik stukken van dezelfde dag niet meer wist.
's Avonds in huis had ik het er met een paar huisgenoten over en die vertelden dat ze wel wat gemerkt hadden. Ik versprak me volgens hen ook veel meer sinds een week en ik kon af en toe iets vertellen waar men in eerste instantie echt geen touw aan vast kon knopen. Ook dat kon ik me niet herinneren....
De dokter heeft vrijdag terwijl ik er op het spreekuur zat meteen de neuroloog gebeld en een afspraak voor me geregeld. Volgende week donderdag kan ik er (pas) terecht. En tot die tijd probeer ik gewoon de dingen te doen die ik wil doe, maar het gaat gewoon een stuk minder. Ik loop overal tegenaan, ik laat mijn spullen overal staan en kan ze dan niet meer vinden en ik kan me slecht concentreren.
Ik wilde het nog niet aan mijn ouders vertellen, maar vandaag had ik mijn moeder aan de lijn en omdat ze op een gegeven moment begon over woensdag (10 april) en ik pas na lang denken doorhad dat haar verjaardag dan was, knapte er iets bij me en kwamen mijn opgekropte zorgen in een grote stortvloed van tranen naar buiten. Mijn moeder schrok zich natuurlijk het apenlazerus en toen moest ik het wel vertellen. En ik zelf? Ik schijt 7 kleuren dat het blijvend is. Zo kan ik echt niet normaal functioneren. Ik erger mezelf de hele dag aan alle stommiteiten en heb het idee dat ik alles maar half meekrijg en dan nog een keer de helft weer vergeet.
Ik voel me verrot 
quote:Heb er totaal geen verstand van maar lijkt wel iets van een tumor ofzow, maar oud ben je niet...
Op zondag 07 april 2002 01:36 schreef Jethro het volgende:
..
Dusse afwachten wat de neuroloog zegt, en in de tussentijd maar een goede organiser kopen 
sterkte!
Mijn software: http://www.snidesoft.eu
Probeer tot donderdag lekker rustig door te komen en maak je nog geen zorgen. Maak er even het beste van.
Veel sterkte en hopelijk is het niet blijvend.
ik zou zeggen probeer vooral rustig te blijven tot je afspraak. op die dag wordt je in ieder geval veel wijzer.
sterkte ermee!
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Suc6 en sterkte verder.
Ik heb ook last van "blank spots" in mijn geheugen... er is 2 maanden geleden een hersentumor bij me ontdekt en sindsdien zit ik aan erg vervelende medicijnen ... de dokter weet niet of mijn duf/moe-heid komt van de tumor of van de medicijnen.
Ik kan je alleen sterkte wensen!
Ik hoop voor dat er niks ergs wordt geconstateerd en heel misschien gerelateerd kan worden aan iets van stress/hoge verwachtingen.
De volgende opmerking bedoel ik niet grappig, noch lullig, maar ik hoop dat je je wel herinnert dat je dit topic hebt geplaatst en ons op de hoogte houd, sterkte!
Laat ook effe weten wat het is na je onderzoek...
quote:Welke klachten had jij dan? En hoe ziet je behandeling eruit?
Op zondag 07 april 2002 02:50 schreef www.vantschip.com het volgende:
Ik heb ook last van "blank spots" in mijn geheugen... er is 2 maanden geleden een hersentumor bij me ontdekt en sindsdien zit ik aan erg vervelende medicijnen ... de dokter weet niet of mijn duf/moe-heid komt van de tumor of van de medicijnen.
quote:Leeftijd heeft niet echt veel met tumoren te maken hoor
Op zondag 07 april 2002 01:43 schreef Brupje het volgende:[..]
Heb er totaal geen verstand van maar lijkt wel iets van een tumor ofzow, maar oud ben je niet...
sterkte!
, maar dat is maybe beetje off-topic
quote:Kan me voorstellen dat je dit graag wilt weten, maar weet dan ook dat je er niets aan hebt, althans om er zelf achter te komen of je een tumor hebt of niet.
Op zondag 07 april 2002 13:09 schreef Jethro het volgende:[..]
Welke klachten had jij dan? En hoe ziet je behandeling eruit?
Het hebben van een tumor kan zich op heel veel verschillende manieren uiten. Hangt er maar net vanaf waar zo'n tumor zich bevindt.
Maar al die dingen kunnen ook weer door andere zaken veroorzaakt worden. Vergeetachtigheid kun je bijvoorbeeld ook krijgen doordat je veel stress hebt (ik zeg niet dat dat bij jou het geval is hoor, maar het kan).
En qua behandeling: dat hangt maar net weer van de soort tumor, en de plaats. Medicijnen, opereren, vul maar in.
Maar ik wilde wel even zeggen dat ik met je mee leef. Hartstikke eng, maar laat je nou niet op voorhand gek maken.
Sterkte!
wel kut voor je man ik hoop dat 't snel weer over is
... zouden alle anorexialijders automatisch in vluchtelingenkampen worden geboren
quote:Dat was ik niet van plan, maar de enige keer dat ik iemand kende die een hersentumor had, liep het slecht af en was er na elke operatie weer een lichaamsfunctie verdwenen.
Op zondag 07 april 2002 21:54 schreef Nausicaa het volgende:
Hartstikke eng, maar laat je nou niet op voorhand gek maken.
Voordat ik mijn hele wereld in elkaar zie storten wil ik toch nog wel een beetje gerelativeerd kunnen worden in het beeld dat het dan ook echt afgelopen is met je (op een ontzettend vervelende manier) doordat jij bijvoorbeeld uit eigen ervaring vertelt...
Ik vind het heel verstandig van je dat je niet meteen op de vraag ingaat. Er is namelijk grote kans dat ik mezelf dan alleen maar bang loop te maken. Ik moet er wel meteen bij zeggen dat jij zelf ook de koppeling legde met geheugenverlies en hersentumor. Tenzij je het dus niet prettig vindt om over je situatie te praten, zou ik graag van je vernemen hoe het gaat en hoe de tumor zich manifesteert.
quote:M'n tumor drukt op de mijn oogcentrum ... dit zorgt voor een vernauwing van mijn gezichtsveld... de verdere uitwerkingen zijn een beetje persoonlijk/pijnlijk...
Op zondag 07 april 2002 13:09 schreef Jethro het volgende:[..]
Welke klachten had jij dan? En hoe ziet je behandeling eruit?
punt is dat de behandelijk me zieker maakt als ik voorheen was... 
... maar ik weet waar ik het voor doe...
Mijn behandelijk bestaat nu nog uit het slikken van pillutjes... en uiteindelijk misschien in bestaling/operatie
quote:Ik ga er niet al te uitgebreid op in, 't is al laat (na een lange werkdag), en het is een beetje zwaar soms, om er over te praten, maar dan toch:
Op zondag 07 april 2002 22:12 schreef Jethro het volgende:[..]
Dat was ik niet van plan, maar de enige keer dat ik iemand kende die een hersentumor had, liep het slecht af en was er na elke operatie weer een lichaamsfunctie verdwenen.
Voordat ik mijn hele wereld in elkaar zie storten wil ik toch nog wel een beetje gerelativeerd kunnen worden in het beeld dat het dan ook echt afgelopen is met je (op een ontzettend vervelende manier) doordat jij bijvoorbeeld uit eigen ervaring vertelt...
Ik vind het heel verstandig van je dat je niet meteen op de vraag ingaat. Er is namelijk grote kans dat ik mezelf dan alleen maar bang loop te maken. Ik moet er wel meteen bij zeggen dat jij zelf ook de koppeling legde met geheugenverlies en hersentumor. Tenzij je het dus niet prettig vindt om over je situatie te praten, zou ik graag van je vernemen hoe het gaat en hoe de tumor zich manifesteert.
Mijn man bleek ruim 2 jaar geleden (hij was nog net geen 26) een hersentumor te hebben. Manifesteerde zich door epilepsie. Hij had daarvoor al een tijdje knetterende hoofdpijn gehad, maar ja, hij had ook wel een zware baan, etc., je kunt het wel verzinnen.
Hij is geopereerd, er kwam een tumor met een doorsnede van 4 tot 6 cm uit. Links boven, goed operabel. Bovendien bleek het later niet-kwaadaardig, en dus langzaamgroeiend te zijn geweest.
Hij is daarna niet bestraald of zo (was niet nodig), en heeft ook geen medicijnen/chemo gehad.
En hij leeft nog hoor! Had al na 4 maanden z'n gewone leventje weer opgepakt. Werkt sindsdien weer volledig, en we zijn zelfs bijna een jaar geleden ouders geworden.
Naja, dit is dus ons verhaal, heel kort. Maar nogmaals, er kunnen zoveel oorzaken zijn voor jouw symptomen, wacht eerst maar eens het bezoek bij de neuroloog af.
Groetjes,
N.
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Hmm, na het lezen van iets meer dan de topictitel alleen was dit toch geen gepaste reactie, excuus en sterkte.
[Dit bericht is gewijzigd door Dagootje op 11-04-2002 05:16]
quote:Djieezzz wat flauw zeg deze reactie
Op woensdag 10 april 2002 23:20 schreef Dagootje het volgende:
Ik wil slechts zeggen dat... tja ehm.. wat wou ik ook alweer zeggen?
Jethro, heel veel succes morgen, en probeer je niet al te veel zorgen te maken. Het kan ook wel iets redelijk 'onschuldigs' zijn...
Laat je het ons ff weten?
Sterkte iig..
[Dit bericht is gewijzigd door Ole op 10-04-2002 23:57]
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
De neuroloog kon niks concreet vaststellen... Ongeveer 20 minuten hebben lang testjes gedaan zoals met de ogen dicht stil proberen te staan (lekker wankelen), de vinger van links naar rechts volgen (geen vloeiende beweging van de ogen) en bloeddruk meten (130/75). Het was dus niet helemaal in orde, maar een overduidelijke richting kon hij niet bepalen zonder scan.
Volgende week krijg ik bericht over wanneer die scan plaatsvindt en dan moeten we daarna maar eens verder zien.
Ik moet zeggen dat het met de suffigheid wel meevalt de afgelopen week. Het schrijven van mijn verslag valt soms nog niet mee, maar als de goede trend doorzet, dan ben ik wel tevreden. 
|
|
