LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Je wordt wakker van een onbekend,tikkend
geluid en het eerste wat je voelt is kou..
een koude betonnen vloer
in een koude,donkere ruimte.
Zo donker als de nacht,
maar dan zonder verlichting van de hemel.
Er is geen hemel,
maar wat er wel is kun je niet zien want het is te donker.
Het enige wat je hoort, is het getik waar je wakker van werd.
Het enige wat je ziet, is zwart.
Je hebt geen idee waar je bent.
Als eerste gaan je zintuigen op onderzoek.
Omdat je niets kunt zien ben je afhankelijk van je reuk.
Het stinkt muf en de lucht die je inademt is vochtig en koud.
Het ruikt alsof er al jaren geen frisse lucht in deze "ruimte" is geweest..
Wát voor ruimte?
Ja, dát wil je graag weten.
Je staat voorzichtig op van de vloer
Je hebt overal spierpijn,
alsof je hier minstens 10 jaar op de grond heb gelegen
Je beweegt met je handen.
Je kunt je handen niet zien omdat alles donker is.
Dit maakt je onzeker..
Als je je armen voorzichtig sprijd,
voel je aan beide kanten een koude,betonnen muur.
Net zo koud als de betonnenvloer waar je op bent ontwaakt.
En toch geeft die muur je zekerheid, een soort houvast..
Zowel achter je als voor je voel je géén muur.
Je bent opgelucht want je bent tenminste niet opgesloten,
dat denk je dan tenminste..
Je gaat nieuwsgiering op onderzoek in deze "ruimte"
je zet een eerste stap naar voren.
Je benen doen pijn en voelen zo zwaar als lood,
maar je begint toch moeizaam te lopen.
Of toch maar de andere kant op?
Je weet het niet want je ziet niks,
het enige wat je voelt is een muur
en het enige wat je hoort is het getik.
Je luistert ernaar,er zit duidelijk een ritme in
..tik...tik...tik...tik..
het komt van boven.
Je focust je ogen erop maar je kunt niet zien wat het is.
Dit vind je nogal frustrerend,maar je geeft niet snel op.
Je begint te lopen..
Al snel krijg je het idee dat je door een soort "gang" loopt.
De koude,betonnen muren blijf je aan beide kanten
aanraken.De gang is ongeveer 2 meter breed.
De muur is je enige stevige houvast,
omdat je niet kunt zien waar de "gang" naartoe gaat.
Je ziet nog steeds niks..
wél is er nog steeds het getik
..tik...tik...tik..
Je wordt er zenuwachtig van.
Je roept hallo door de "gang"
er klinkt bijna geen echo,
daar is de lucht te vochtig en te benauwd voor.
En dan die vreemde,muffe stank?
Het komt je bekend voor maar je weet niet meer waarvan.
Je denkt er diep over na,maar je kunt het je niet herinneren..
Plotselling stop je met denken aan wat je ruikt..
waar ben je mee bezig?
Je hebt wel wat beters te doen!
Je besluit verder te lopen.
Je denkt niet meer aan de stank,
maar het getik blijf je wel horen
..tik..tik..tik..
het geluid is scherp aanwezig.
Je wordt er nerveus van en je kan het niet negeren.
Je begint te rennen.
Waarheen?
Je ziet niks anders dan zwarte duisternis.
Er lijkt geen eind aan te komen.
Dan maar de andere kant op,je draait je om
en loopt een paar meter.
Nee! niet de andere kant!
Daar kom je net vandaan en daar was ook niets..
Er moet toch een einde komen aan die gang?TOCH?
Je loopt weer verder in je eerste richting,
al snel begin je weer te rennen.
Het tikken blijft.
Je wordt er bloednerveus van..
Je kunt er niet meer helder door nadenken.
Het getik overheerst al je gedachten..
Je doet je handen voor je oren maar je blijft het horen
..tik..tik...tik..
je gaat steeds sneller rennen,
maar het tikken blijft in precies hetzelfde ritme voortzetten..
Waar ren je nou eigenlijk voor weg?
Voor het vinden van een uitgang of vanwege het tikken?
Je stopt om pauze te nemen en haalt een diepe zucht..
.Die koude,vochtige lucht gaat door heel je lichaam.
Opeens herken je de muffe lucht: verbrand plastic!
Niet dat het er toe doet..
Je loopt weer verder.
Hoeveel meter heb je nu al gelopen?
Je begint alle hoop te verliezen
Je wordt moe en begint honger te krijgen,
beter zou je stoppen om je krachten te sparen.
Maar dat doe je niet,
je wilt hier weg, weg uit deze donkere,kille ruimte!
en dan het alsmaar voortzende getik
tik..tik..tik..TIK..TIK
het lijkt steeds harter te gaan tikken.
Het getik gaat door je heel je lichaam,
net als de koude,muffe lucht in je bloed..
Je hebt het gevoel dat je gek wordt..
alsof er wormen aan je hersens zitten te knagen..
Je probeert wanhopig tegen de muur op te klimmen,
Maar de muur is te hoog en jij bent te moe..
Het maakt niet uit wat je probeert, je komt er niet uit.
Je hartslag gaat steeds sneller.
Je bent in paniek en wanhopig tegelijk.
Waar ben ik in godsnaam?
Je herinnert je niet meer hoe je hier bent gekomen,
ook niet waar je hiervoor was..
Je eerste herinnering is je naam,
het getik en dat je wakker werd op de koude,betonnen vloer..
Je benen worden steeds zwaarder. Je put jezelf uit..
beter zou je weer gaan liggen op diezelfde koude,betonnen vloer..luisteren naar het getik..
waarom niet?
weet je iets beters dan?
Het blijft tikken boven je hoofd,en jij blijft in deze "ruimte".
Dat is de waarheid.
Maar die kan je niet accepteren,
je blijft verder rennen en zoeken naar een licht,een uitgang,naar leven..
tja,naar wat eigenlijk? en het geluid blijft tikken
..tik..tik..tik..
door heel je lichaam,
tot in het diepste van je hersens.
Het maakt je krankzinnig en razend..
Je wordt er knettergek van,
van de donkere eindeloze gang,
de misselijke lucht en de moeheid..
Maar je wil niet opgeven. Je wilt niet.
Je blijft zoeken naar niks.
Je bent hopeloos verloren..
geluid en het eerste wat je voelt is kou..
een koude betonnen vloer
in een koude,donkere ruimte.
Zo donker als de nacht,
maar dan zonder verlichting van de hemel.
Er is geen hemel,
maar wat er wel is kun je niet zien want het is te donker.
Het enige wat je hoort, is het getik waar je wakker van werd.
Het enige wat je ziet, is zwart.
Je hebt geen idee waar je bent.
Als eerste gaan je zintuigen op onderzoek.
Omdat je niets kunt zien ben je afhankelijk van je reuk.
Het stinkt muf en de lucht die je inademt is vochtig en koud.
Het ruikt alsof er al jaren geen frisse lucht in deze "ruimte" is geweest..
Wát voor ruimte?
Ja, dát wil je graag weten.
Je staat voorzichtig op van de vloer
Je hebt overal spierpijn,
alsof je hier minstens 10 jaar op de grond heb gelegen
Je beweegt met je handen.
Je kunt je handen niet zien omdat alles donker is.
Dit maakt je onzeker..
Als je je armen voorzichtig sprijd,
voel je aan beide kanten een koude,betonnen muur.
Net zo koud als de betonnenvloer waar je op bent ontwaakt.
En toch geeft die muur je zekerheid, een soort houvast..
Zowel achter je als voor je voel je géén muur.
Je bent opgelucht want je bent tenminste niet opgesloten,
dat denk je dan tenminste..
Je gaat nieuwsgiering op onderzoek in deze "ruimte"
je zet een eerste stap naar voren.
Je benen doen pijn en voelen zo zwaar als lood,
maar je begint toch moeizaam te lopen.
Of toch maar de andere kant op?
Je weet het niet want je ziet niks,
het enige wat je voelt is een muur
en het enige wat je hoort is het getik.
Je luistert ernaar,er zit duidelijk een ritme in
..tik...tik...tik...tik..
het komt van boven.
Je focust je ogen erop maar je kunt niet zien wat het is.
Dit vind je nogal frustrerend,maar je geeft niet snel op.
Je begint te lopen..
Al snel krijg je het idee dat je door een soort "gang" loopt.
De koude,betonnen muren blijf je aan beide kanten
aanraken.De gang is ongeveer 2 meter breed.
De muur is je enige stevige houvast,
omdat je niet kunt zien waar de "gang" naartoe gaat.
Je ziet nog steeds niks..
wél is er nog steeds het getik
..tik...tik...tik..
Je wordt er zenuwachtig van.
Je roept hallo door de "gang"
er klinkt bijna geen echo,
daar is de lucht te vochtig en te benauwd voor.
En dan die vreemde,muffe stank?
Het komt je bekend voor maar je weet niet meer waarvan.
Je denkt er diep over na,maar je kunt het je niet herinneren..
Plotselling stop je met denken aan wat je ruikt..
waar ben je mee bezig?
Je hebt wel wat beters te doen!
Je besluit verder te lopen.
Je denkt niet meer aan de stank,
maar het getik blijf je wel horen
..tik..tik..tik..
het geluid is scherp aanwezig.
Je wordt er nerveus van en je kan het niet negeren.
Je begint te rennen.
Waarheen?
Je ziet niks anders dan zwarte duisternis.
Er lijkt geen eind aan te komen.
Dan maar de andere kant op,je draait je om
en loopt een paar meter.
Nee! niet de andere kant!
Daar kom je net vandaan en daar was ook niets..
Er moet toch een einde komen aan die gang?TOCH?
Je loopt weer verder in je eerste richting,
al snel begin je weer te rennen.
Het tikken blijft.
Je wordt er bloednerveus van..
Je kunt er niet meer helder door nadenken.
Het getik overheerst al je gedachten..
Je doet je handen voor je oren maar je blijft het horen
..tik..tik...tik..
je gaat steeds sneller rennen,
maar het tikken blijft in precies hetzelfde ritme voortzetten..
Waar ren je nou eigenlijk voor weg?
Voor het vinden van een uitgang of vanwege het tikken?
Je stopt om pauze te nemen en haalt een diepe zucht..
.Die koude,vochtige lucht gaat door heel je lichaam.
Opeens herken je de muffe lucht: verbrand plastic!
Niet dat het er toe doet..
Je loopt weer verder.
Hoeveel meter heb je nu al gelopen?
Je begint alle hoop te verliezen
Je wordt moe en begint honger te krijgen,
beter zou je stoppen om je krachten te sparen.
Maar dat doe je niet,
je wilt hier weg, weg uit deze donkere,kille ruimte!
en dan het alsmaar voortzende getik
tik..tik..tik..TIK..TIK
het lijkt steeds harter te gaan tikken.
Het getik gaat door je heel je lichaam,
net als de koude,muffe lucht in je bloed..
Je hebt het gevoel dat je gek wordt..
alsof er wormen aan je hersens zitten te knagen..
Je probeert wanhopig tegen de muur op te klimmen,
Maar de muur is te hoog en jij bent te moe..
Het maakt niet uit wat je probeert, je komt er niet uit.
Je hartslag gaat steeds sneller.
Je bent in paniek en wanhopig tegelijk.
Waar ben ik in godsnaam?
Je herinnert je niet meer hoe je hier bent gekomen,
ook niet waar je hiervoor was..
Je eerste herinnering is je naam,
het getik en dat je wakker werd op de koude,betonnen vloer..
Je benen worden steeds zwaarder. Je put jezelf uit..
beter zou je weer gaan liggen op diezelfde koude,betonnen vloer..luisteren naar het getik..
waarom niet?
weet je iets beters dan?
Het blijft tikken boven je hoofd,en jij blijft in deze "ruimte".
Dat is de waarheid.
Maar die kan je niet accepteren,
je blijft verder rennen en zoeken naar een licht,een uitgang,naar leven..
tja,naar wat eigenlijk? en het geluid blijft tikken
..tik..tik..tik..
door heel je lichaam,
tot in het diepste van je hersens.
Het maakt je krankzinnig en razend..
Je wordt er knettergek van,
van de donkere eindeloze gang,
de misselijke lucht en de moeheid..
Maar je wil niet opgeven. Je wilt niet.
Je blijft zoeken naar niks.
Je bent hopeloos verloren..
quote:Op woensdag 25 maart 2009 10:39 schreef BasEnAad het volgende:
"The Bunker, vanaf 25 april online, kijken!"
!
misschien hoort dit wel thuis bij een ander thema, maar dan weet ik niet welke."Onzin voor je leven"?Anyways, ik het nu hier geplaatst. Wat vinden jullie ervan?
Nee, dat heb ik niet.quote:Op woensdag 25 maart 2009 10:49 schreef Jordiaantje het volgende:
misschien hoort dit wel thuis bij een ander thema, maar dan weet ik niet welke."Onzin voor je leven"?Anyways, ik het nu hier geplaatst. Wat vinden jullie ervan? Toen ik het las, zat ik er helemaal in verdiept en was het net of ik zelf die persoon was
. Maar als je het zelf niet bent... misschien wel zo aardig om even de auteur vermelden?
.
Ik heb het geschreven, tijdje terug. Onder invloed van een blowtje, dat welquote:
Mensen aan wie ik het heb laten lezen zeiden dat ze zo in het verhaal verdiept waren dat ze zich ook "verbonden" voelde met de persoon. Ik vraag me af wie dat gevoel nog meer heeft. Heb ik talent? 
Ja, je hebt talent.quote:Op woensdag 25 maart 2009 10:55 schreef Jordiaantje het volgende:
[..]
Ik heb het geschreven, tijdje terug. Onder invloed van een blowtje, dat wel
Goed geschreven verhaal.
Ik vind het overigens goed geschreven maar voel me er niet mee verbonden.quote:Op woensdag 25 maart 2009 10:55 schreef Jordiaantje het volgende:
[..]
Ik heb het geschreven, tijdje terug. Onder invloed van een blowtje, dat wel
.
Ik zou kijken of je het op de FP ergens kan plaatsen, vlgs mij is TRU (op de titel na) niet echt de juiste plek voor deze, en ik heb ook geen idee waar dan wel heen
http://frontpage.fok.nl/column
http://frontpage.fok.nl/column
The truth was in here.
Hier hoort het thuisquote:Op woensdag 25 maart 2009 10:49 schreef Jordiaantje het volgende:
misschien hoort dit wel thuis bij een ander thema, maar dan weet ik niet welke."Onzin voor je leven"?Anyways, ik het nu hier geplaatst. Wat vinden jullie ervan?
Theater, Taal & Kunst
Winnaar van de POL Ton Elias Trofee - Beste nieuwkomer in '08
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
En daar neem ik hem inderdaad mee naartoe!quote:Op woensdag 25 maart 2009 11:18 schreef aloa het volgende:
[..]
Hier hoort het thuis
Theater, Taal & Kunst
Wel een beetje opgeschoond, overigens
.
oh moet ik dat er ook bij vermelden? gebaseerd op de nummers "Hey you/ Is there anybody out there" van Pink Floydquote:
|
|
