Heel gevaarlijk experimentje over hoe je ECHT bent!

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 03:03 schreef Stali het volgende:

[..]

Het vetgedrukte pik ik er even uit. .
Ik ben er van overtuigd dat je via internet heel echte digitale contacten op kunt doen.
En dus niet door middel van een levensverhaal wat iemand 1,2,3, neersmakt maar wel met users die je langzaam leert kennen en die je op een gegeven moment zelfs jarenlang kent en zo nu en dan dingen oppikken wat die persoon schrijft. Tussen de gezelligheid of venijnigheid ook zo nu en dan iets persoonlijks lezen.
Er onstaat een zeker contact en daaruit digitale gesprekken en dat hoeft helemaal niet dagelijks te zijn.

Ik kan echt zeggen dat ik via internet met een paar mensen heel leuk ongedwongen contact heb. Die zijn wat mij betreft heel echt.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 17:45 schreef pistoletsopzondag het volgende:

[..]

Heb heel het topic nog niet doorgelezen maar hier wil ik toch al even op reageren.
Even een situatieschets (kon het in drie zinnen maar wat context leek me niet overbodig) zonder het topic te willen kapen.


Zelf heb ik bijzonder veel moeite met de hypocrisie van de 'sociale conventies'.
Ik begrijp heel goed dat die conventies van enig nut kunnen zijn maar imo is het te ver doorgeschoten.
Jij zegt dat fatsoensnormen eraan gaan als meer mensen gewoon eerlijk zouden zeggen wat ze denken/voelen maar ik zie dat echt anders.
Ik vind het veel fatsoenlijker om eerlijk te zijn (both ways) dan te liegen (= zeggen wat er volgens de geldende conventies verwacht wordt).
Het hangt er maar af hoe je 'fatsoen' definieert natuurlijk...

Ik ben hier erg consequent in waardoor ik (oa. op de werkvloer) vaak te horen krijg dat ik 'te open' ben.
Wat ze werkelijk bedoelen is dat ik te eerlijk ben maar dat kunnen ze zo niet zeggen want dat impliceert dat zij niet eerlijk zijn.

Mijn eerlijkheid werkt voor sommigen zeer ontwapenend waardoor ik regelmatig in een persoonlijk gesprek verwikkeld geraak met een volslagen onbekende.

Een maand of 3 geleden was ik in de running voor een baan bij Proximus (één van de grootste Belgische mobiele telefonie operatoren) en de sollicitatieprocedure bestond uit 3 gesprekken.
Gesprek 2 was erg persoonlijk en to the point en leek in de verste verte niet op een klassiek sollicitatiegesprek (daar heb je ook niks aan imo).

10 min. na 't gesprek stopt er een auto naast me.
Het bleek de vrouw van HR te zijn waar ik net het interview mee had en ze bood me een lift aan.
In de auto vertelde ze dat ze eigenlijk voetreflexologe was maar daar niet van kon leven en dat ze een huis moest afbetalen en 2 kinderen had en dus in de HR zat om den brode.
Aangekomen op mijn bestemming zei ze nog "dit gesprek heeft nooit plaatsgevonden hé".
Ik vond het allemaal best. Het gesprek was goed verlopen en we waren uit het het klassieke werkgever/werknemer of interviewer/sollicitant - kader gebroken (voor mij duidelijk een meerwaarde).

3de gesprek (met de unit-manager deze keer) was ook prima en een paar dagen later kon ik beginnen aan de opleiding.
Op de derde dag van m'n opleiding had ik een vraag over m'n contract en stapte ik hiermee naar de unit-manager.
Resultaat: de volgende dag werd ik op het matje geroepen door de voetreflexologe wegens het niet respecteren van de Proximus-hiërarchie.
Of ik wel wist dat ik een vraag had gesteld aan een unit-manager (stel je voor!)
En of ik wel besefte wat ik had gedaan(!!)

Uiteindelijk werd er in dat gesprek gedreigd met ontslag
Zij: "hoeveel bedraagt je huur?"
IK: "500¤"
Zij: "Dat kan je dan wel betalen van stempelgeld"
Verder werd er geïnsinueerd dat ik misschien toch niet zo competent was voor de functie en werd ik verbaal volledig in een hoek gedreven waardoor ik in de verdediging schoot en vervolgens te horen kreeg dat ik wel offensief was
In het kort komt het erop neer dat zij een fout heeft gemaakt (zo zag ze het zelf) door haar professionele afstand niet te bewaren (in het sollicitatiegesprek + de aangeboden lift met de auto) en ik daardoor op één of andere manier een bedreigende factor was geworden. Zij had een professionele fout gemaakt en iemand moest boeten. Ik werd geviseerd en de dreiging met ontslag en de insinuatie van incompetentie was voldoende om zelf de handdoek in de ring te gooien en op te stappen want dit leek me gedoemd om verkeerd af te lopen.

Ik ben het met je eens als je stelt dat het niet bepaald strategisch is om te zeggen wat je denkt.
Eerlijkheid en openheid wordt niet altijd goed onthaald en kan erg verkeerd uitdraaien.
Bovenstaand voorval is er helaas maar 1 uit een lange rij.

Voor mij heeft mijn attitude niets te maken met een bewuste keuze. Eerder met niet anders kunnen.
Het heeft (vind ik) veel te maken met integriteit. Ik weet niet hoe jullie dit zien maar ben benieuwd!

@ elcastel:
Hoe zit het met die puurheid (zo zie ik mezelf nl. ook)? Kan je dat handhaven en hoe doe je dat dan?


**Ik lees nu de rest van het topic even door dus mogelijk zijn er dingen die reeds aan bod zijn gekomen inmiddels. Sorry dan