Goed, dat eten is op deze manier zo op natuurlijk, ik kook zo nog wel een keer.
Nattebever, hier de nuance (die je niet verdient). Ik zie roken puur als escape voor spanning (dat kan alle kanten op zijn). Zodra jij je verveelt (da's irritant), ergens emotioneel over wordt (spannend), trek hebt in eten en wilt afvallen (oehoeh hou vol, niet eten, dan maar roken), steek je die kankerstok op.
In mijn ogen is roken niets anders als het weg laten vloeien van spanning. En het is een fokking illusie, spanning gaat niet weg, je trekt het naar de achtergrond, verplaatst het naar je verslaving. Steekt die ingenomen spanning de kop weer op, dan steek je gewoon weer een peuk op.
Zo ervoer en ervaar ik het, zo zie ik anderen hier posten, zo heb ik erover gelezen, zo heb ik erover gepraat met al mijn rokende vrienden, ik denk dat dit een waterdichte conclusie is. En anders is het mijn (waterdichte) illusie.
Waarom jank ik ? Ik bouw de hele dag enorme spanning op. Ik ben naast het stoppen met roken ook gestopt met blowen (nog grotere vorm van vluchten) na een jaar of 15 dagelijks gebruik (wel 'netjes' hè) en ik heb net een enorme kuttijd gehad. Er gebeuren een hoop dingen die me anders nooit opvielen, voornamelijk mooie dingen, dat doet er niet toe, ik bouw op de een of andere manier extreme spanningen op, die ik niet ken van mezelf. (Bijkomend meetpunt hierbij is dat als ik gespannen ben, ik flink ga zweten, overdag vooral).
Welnu ik zweet als een otter, overdag én 's nachts, dus er zit spanning in. Ik ontspande áltijd door te roken of te blowen. Met roken kon je het mooi meten, want hoe gespannender ik werd hoe meer ik ging roken, blowen had ik meer in de hand. Al de spanningen die ik jarenlang wegstopte in het roken komen nu boven drijven, elke dag weer.
Na mijn eerste stopdagen werd het me teveel en ben ik op een bankje gaan janken. Ik dacht dat het met mijn slechte tijd van onlangs te maken had, maar bedacht me toen dat spanning verhaal, ben me er meer in gaan verdiepen en heb toen wat vaker de tranen laten lopen als ik die spanning voelde en voelde dat ik kón janken.
Noem me een wijf, noem me een ex-junk, noem me wat je wilt, ik lach je er vierkant om uit, ik weet dat dit werkt, voor mij, maar ik denk voor velen (gezien de herkenning die ik hier in het topic krijg, de PMen die ik vandaag ontving, de reactie's op het werk, in mijn vriendenkring, werkelijk overal). Normaal is dat leuk voor je ego, maar ik heb hier ook al eerder aangegeven dat ik er hoogtevrees van krijg. Ik word letterlijk IRL op handen en voeten gedragen, de mensen die sceptisch naar me kijken (ben pas 10 dagen op weg) kijken wel met voelbare goedkeuring. Maar ik moet me nog bewijzen, zeker voor mezelf.
Ik ben niks meer dan wie dan ook, maar ik geniet er van dat ik veel energie heb en die op positieve wijze rond kan strooien, ook hier, ik krijg er veel voor terug, maar ontspannen ho maar en ik kan het ook niet in mijn peuk op joint kwijt hè ... nou ja dan maar janken. De ego boost die ik krijg van alle positieve reactie's doe ik ongeveer teniet met mijn zielige gejank. Zo goed ?
Edit : even een PI ingevoegd
Trotse mensen verdwalen liever dan de weg te vragen.