[Onderzoek] Praktijken DSBbank (Scheringa) onder de loep

quote:

Eén voor de prijs van twee
Wie bij DSB Bank een hypotheeklening neemt, krijgt daar vaak allerlei verzekeringenbij. Die praktijk maakt steeds meer slachtoffers. ‘Mensen kunnen hun huis verliezen.’

Bij het verlenen van hypotheken, een financieel complex product waar mensen vaak tientallen jaren aan vastzitten, rust er een wettelijke verantwoordelijkheid op banken om de klant goed voor te lichten (‘zorgplicht’). DSB, eigendom van Dirk Scheringa, heeft daar een geheel eigen interpretatie van. Voor de Wognumse bank, die naar eigen zeggen de beste consumentenbank van Nederland wil zijn, zijn hypotheekleningen hét instrument om daaraan gerelateerde woonlasten- en kapitaalverzekeringen te verkopen. Deze vaak onnodige verzekeringen zijn schreeuwend duur voor consumenten, maar aantrekkelijk voor de bank.


Uit de dossiers van gedupeerde DSB-klanten in bezit van deze krant blijkt dat de bank er geen bezwaar tegen lijkt te hebben hypotheekgevers (huiseigenaren) op te zadelen met soms wel acht overlijdensrisicoverzekeringen. ‘Zo zit het model in elkaar’, zegt een oud-medewerker van DSB die anoniem wil blijven. ‘Mensen lokken met een actietarief en dan veel verdienen op die verzekeringen, dat is de bedoeling. De marketingjongens zeiden: de mensen trappen er in. Die wisten dat die lage rente alleen maar een lokkertje was.’ Het is maar de vraag of DSB zich daarmee niet schuldig maakt aan verboden koppelverkoop; een praktijk (waarvan ook andere banken verdacht worden) die door Kamerleden onlangs bij de ministers van Financiën en Economische Zaken is aangekaart.

Neem het geval van Marga Heesters, die na veel moeite en met hulp van een advocaat inmiddels geen klant meer is van Scheringa. Gelokt door het lage rentetarief, nam ze enkele jaren geleden contact op met DSB. Enigszins schaamtevol erkent ze volledig te zijn overbluft door de verkoper. ‘Hij kalkte getallen op een papier waaruit zou blijken dat we goedkoper af waren en zei dat we nu moesten tekenen. Anders zou de renteaanbieding niet meer geldig zijn. De voorwaarden had hij niet bij zich.’ Heesters wil anderen graag waarschuwen nooit met de schaatssponsor in zee te gaan, omdat ze ondanks beloftes van lage maandlasten uiteindelijk veel duurder uit bleek dan haar voorgeschoteld was. Pas achteraf werd duidelijk dat ze naast de hypotheeklening ook een viertal overlijdensrisicoverzekeringen had gekocht, die ze helemaal niet nodig had. Bij haar vorige hypotheek had Heesters namelijk al een goed dekkende verzekering afgesloten. Anders dan bij veel andere polissen, moest Heesters voor de DSB-polissen niet maandelijks premie betalen, maar – let op, hier zit de crux – alle premies in één keer. Zo’n constructie heet een ‘koopsompolis’. Om de polissen in één keer te kunnen afbetalen moest Heesters tienduizenden euro’s extra lenen van DSB. Voor deze truc werd haar hypotheeklening – en die van talloze andere klanten – verhoogd met het premiebedrag.

Voor DSB zijn die verzekeringen tegen koopsom big business: ze zijn in vergelijking met concurrenten niet alleen fors duurder, de opgekrikte hypotheeklening levert ook meer rente op. Voor de klant pakt het minder gunstig uit, ook omdat de extra rente niet aftrekbaar is van de belasting.

Opgepompte leningen
Dit opkrikken van hypotheekleningen tot ver boven de norm is gevaarlijk. Normaal gesproken verstrekt een bank geen hypotheeklening die boven 125 procent van de zogeheten executiewaarde van een huis (de geschatte waarde van een huis bij gedwongen verkoop) uitkomt: voor de bank is dat te risicovol. Hypotheekgevers die dankzij DSB zo’n opgepompte lening hebben, kunnen daardoor nooit meer overstappen naar een andere bank, omdat er onvoldoende onderpand is.

Verboden is het strikt genomen niet, maar de gevolgen kunnen voor de consument schadelijk zijn. Want als een hypotheekgever dan toch zijn DSB-lening wil ‘oversluiten’ bij een andere bank, blijft hij zitten met een restschuld. Een deel van de lening (alles boven de 125 procent executiewaarde) is immers niet financierbaar bij de andere bank. In de nu dalende huizenmarkt is dit probleem natuurlijk ernstiger, aangezien het onderpand – het huis – minder waard wordt.

En mochten mensen tóch weg willen bij DSB, dan is er nog een andere hinderpaal. Als enige bank in Nederland hanteert de prijsvechter een boetetarief van 3,5 procent als de klant binnen 120 maanden de hypotheek (eerste in rang) vervroegd aflost en vertrekt (voor een tweede hypotheek geldt zelfs een boete van 5 procent). Zo kan DSB na de eerste rentevaste periode (vaak niet langer dan vijf jaar) nagenoeg ongelimiteerd de rente verhogen, omdat oversluiten van de hypotheek dankzij de boete te duur is. De klant zit gevangen in het web dat Scheringa zorgvuldig heeft gespannen.

De advocaat van Heesters, Mr. Ernst Hattink te Cuijck, noemt de verkooptechniek ‘behoorlijk agressief’ en een vorm van ‘provisiejagen’: ‘Bij DSB krijgt niemand een offerte, alleen maar een paar krabbels op papier. Het kan allemaal veel goedkoper, zeggen ze dan.’ Hij beschouwt de koopsompolissen als het grootste kwaad, omdat die door de te hoge hypotheken die er het gevolg van zijn, kunnen leiden tot grote financiële problemen. ‘Mensen kunnen hun huis verliezen’, zegt Hattink die naast Heesters nog acht andere rechtszaken tegen DSB in voorbereiding heeft. De problematiek is in alle gevallen hetzelfde, zegt de advocaat: geen offerte, onnodige verzekeringen met hoge provisiekosten en dure koopsompolissen die in één keer betaald moesten worden.

De problemen van de cliënten van Hattink lijken niet op zichzelf te staan. Financieel intermediair FC&S uit Druten probeert mensen met een te dure DSB-hypotheek aan een andere hypotheeklening te helpen. Er hebben zich volgens eigenaar Jelle Hendrickx al zo’n honderd gedupeerden gemeld, die overwegen tot juridische actie over te gaan. ‘Overal zie je hetzelfde patroon’, zegt hij. ‘Mensen komen in een soort financieel doolhof terecht.’

Mr. Maarten Meijer, advocaat te Haarlem, heeft drie van deze gedupeerden als cliënt en heeft procedures aanhangig gemaakt. ‘Mensen werden gelokt met actietarieven en blijven met enorme schadeposten zitten’, zegt Meijer, die de nodige ervaring heeft met de bank uit Wognum. De manier waarop DSB hypotheken verkoopt doet hem sterk denken aan de wijze waarop de bank jarenlang effectenleaseproducten (Hollands Welvaren Select) aan de man bracht: nauwelijks waarschuwing voor de risico’s en het vrijwel negeren van de inkomenssituatie van de klant.

Sinds 2005 heeft Meijer zestig effectenlease-zaken in behandeling genomen, die in acht gevallen leidden tot de vaststelling dat DSB haar wettelijke zorgplicht had geschonden. Dertig zaken lopen nog, in de meeste overige gevallen is het geschil geschikt. Alleen de eerste twee zaken verloor Meijer, die hoopt dat hij naast schending van de zorgplicht ook hard kan maken dat DSB zich schuldig maakt aan koppelverkoop.

Alleen de omzet telt
In wat voor bedrijfscultuur is de handelswijze van DSB tot bloei gekomen? Uit gesprekken met oud-medewerkers doemt een beeld op van een bedrijf waar heel scherp op kosten wordt gestuurd, het verloop zeldzaam hoog is en de afdeling juridische zaken vol bemand is. ‘De kern van het interne probleem is de beloningsstructuur. Verkopers kregen een laag basissalaris, dat ze moesten aanvullen met provisie. In een verhouding tot 30/70’, zegt een oud-medewerker van DSB die niet met zijn naam in de krant wil. ‘De kruisverkoop hypotheekleningen van polissen is lucratief voor de verkoper én DSB Bank. Ook was het een sport om de talloze dochterbedrijven tegen elkaar op te zetten, die konden doen wat ze wilden, het enige wat telde was omzet halen.’

‘Een andere weeffout in het systeem’, vervolgt de oud-medewerker, ‘is de manier waarop het wettelijk verplichte klantprofiel (een overzicht van financiële situatie van een klant, red.) werd opgesteld. De adviseur is verantwoordelijk voor het compleet aanleveren van het dossier voor beoordeling, maar in het verleden werd dat in de praktijk vaker overgelaten aan een verkoopassistente, zodat adviseurs meer buiten de deur konden zijn.’

Zo is onze zelfverklaarde ‘crisisminister’ een serieuze speler geworden op de Nederlandse hypotheekmarkt – dat doel is gehaald. Of DSB er ook in is geslaagd de beste consumentenbank van Nederland te worden, die ‘eenvoudige’ financiële producten aanbiedt tegen de ‘meest aantrekkelijke’ tarieven, daarover zijn de meningen nog verdeeld. De rechtbank Alkmaar heeft aan die missie in ieder geval haar handen vol.

De naam Marga Heesters is om privacy-redenen gefingeerd.

quote:

Reactie DSB Bank
‘In het artikel staan zoveel onjuistheden dat het voor ons van nul en generlei waarde is om er ook maar één enkel woord aan vuil te maken.’

quote:

Dirk moet ook sorry zeggen
Dirk Scheringa, directeur en eigenaar van DSB Bank, viert zondag een feestje. Zijn voetbalclub AZ is dan hoogstwaarschijnlijk kampioen. Maar als bankier is de reputatie van Scheringa de laatste weken tanende, nu hij onder vuur ligt vanwege door hem verstrekte hypotheken. ‘Dit zijn subprime leningen.’

Scheringa acht zich in tegenstelling tot veel andere bankiers onschuldig aan de kredietcrisis. De directeur van de DSB bank wijst met de beschuldigende vinger naar collega-banken als ING. Hij heeft zich onlangs zelfs opgeworpen als crisisminister op financieel gebied. Maar ook al maakte DSB vorig jaar nog steeds winst, Scheringa is niet de smetteloze bankier die hij beweert te zijn, zo blijkt uit onderzoek van deze krant.


DSB deed volop mee aan het uit Amerika bekende, maar ook in Nederland een tijd lang populaire ‘verpakken’ en doorverkopen van (hypotheek)leningen. In totaal gaat het om circa 5,4 miljard euro, leert een inventarisatie (zie kader). Deze doorverkochte DSB-leningen staan nu misschien wel in de boeken van Deutsche Bank, Royal Bank of Scotland of ING, met als gevolg dat ook het kredietrisico van die leningen zo goed als compleet is overgedragen. Dat betekent eenvoudig gezegd dat als een DSB-klant zijn hypotheekrente niet meer kan betalen, niet zozeer DSB daar last van heeft, maar vooral die andere banken.

Afgrond
Met dit verpakken en doorverkopen van leningen, een proces dat securitisatie (zie kader) wordt genoemd, is de kredietcrisis ooit begonnen. Toen bleek dat banken wereldwijd pakketten slechte, Amerikaanse subprime hypotheekleningen in de vorm van obligaties op de balans hadden staan, is de wereld in een financiële afgrond gestort. ‘Veel banken hebben nieuwe producten bedacht en gekocht zonder die echt te begrijpen’, zei Scheringa laatst daarover tegen de Volkskrant, terwijl hij zelf ook voor miljarden aan ‘nieuwe’ producten als mortgage backed securities heeft verkocht.


Bijzonder risicovol
Als die doorverkochte leningen van topkwaliteit zijn, valt Scheringa niet veel te verwijten. Half bancair Nederland heeft zijn hypotheekleningen de afgelopen jaren gesecuritiseerd. Maar inmiddels is duidelijk dat DSB en haar vele dochters als Frisia, Becam en Lenen.nl subprime-achtige leningen hebben verstrekt. De bank blijkt veel klanten te hebben opgescheept met veel te hoge leningen, soms wel tot negen keer het jaarinkomen, waardoor huizenbezitters in deze crisistijd in de problemen zouden kunnen komen.

Pieter Lijesen, directeur van de Nationale Hypotheekpas deed onderzoek naar subprime-hypotheekleningen in Nederland en constateerde dat vooral DSB net als veel Amerikaanse banken hypotheken heeft verkocht die bijzonder risicovol zijn. ‘Het zijn leningen die mensen bij iedere economische tegenslag, en dan vooral renteverhogingen, niet meer kunnen dragen. Dat zijn zonder twijfel subprime-leningen’, zegt Lijesen. ‘Ik verwacht dat duizenden DSB-klanten de komende twee jaar in de problemen komen, omdat hun korte rentevaste periode afloopt.’


De toezichthouder autoriteit Financiële Markten (AFM) heeft een paar weken geleden laten weten onderzoek te doen naar DSB, naar aanleiding van de vele klachten van klanten. Die hebben zich verenigd in de Stichting Hypotheekleed, in de hoop een collectieve claim in te dienen tegen de onderneming uit Wognum. Daar hebben zich volgens advocaat en initiatiefnemer Bert Oude Middendorp meer dan 250 gedupeerden gemeld, die dreigen te bezwijken onder hoge maandlasten. ‘Ik noem dit Nederlandse subprime-hypotheken’, zegt Oude Middendorp.

Uitzonderlijk duur
Wat gebeurde er jarenlang bij DSB? De mede door DSB ondertekende Gedragscode Hypothecaire Financieringen stelt dat huizenkopers vier tot vijf keer hun jaarinkomen mogen lenen. DSB overschreed de afgelopen jaren die norm vaak door de verkoop van vaak onnodige, aan de hypotheek verbonden (woonlasten- en overlijdensrisico-) verzekeringen tegen koopsom. Die zijn niet alleen uitzonderlijk duur, klanten moeten de premie daarvoor in één keer betalen in plaats van maandelijks. Door deze koopsompolissen wordt de totale hypotheeklening fors opgeblazen, met als gevolg dat veel DSB-klanten zitten opgescheept met een lening ver boven de acceptabele 125 procent executiewaarde (geschatte waarde bij gedwongen verkoop) van het huis. Leningen boven de 150 procent van de executiewaarde zijn bij DSB geen uitzondering.


Instaprente
Deze vorm van overkreditering doet sterk denken aan Amerikaanse subprime leningen. Ook daar ging het veelal om particulieren met lagere inkomens of met een beperkte krediethistorie, waaraan je als bank eigenlijk alleen met grote zorgvuldigheid geld mag uitlenen. Net als Amerikaanse banken werkt DSB met wat ze in hun financiële documenten naar Amerikaans voorbeeld een teaser rate noemt: een opvallend lage, agressief aan de man gebrachte instaprente, die na een korte rentevaste periode van vaak maar een paar jaar, stevig wordt verhoogd.

De branchevereniging van financieel intermediairs NVA wijst dergelijke vormen van hypotheekverstrekking af. Herman Broere, de hypotheekspecialist in het NVA-bestuur, zegt dat banken bij een financiering (lening) boven de waarde van het huis voorzichtig moeten zijn. ‘Het is in zo’n geval noodzakelijk dat de klant op langere termijn, minimaal vijf jaar, liefst tien jaar, een rentevaste periode heeft. Ook moet de klant waarde opbouwen met een spaarplan of een deel van de lening aflossen, zodat de netto hypotheekschuld onder de waarde van de woning uitkomt. Alle leningen onder deze norm beschouwen we als subprime.’

Veilig kopen!
Ondanks de risico’s vonden de op subprime-leningen gebaseerde obligaties vrolijk hun weg naar investeerders wereldwijd. De markt hiervoor was lange tijd zo gunstig dat banken nauwelijks onderzoek deden naar de onderliggende leningen, voordat ze de obligaties kochten. Met een beetje moeite keken ze misschien naar de prospectus, maar ze gingen vooral af op het oordeel van de kredietbeoordelaars. Die zeiden: kun je veilig kopen! Maar in tegenstelling tot de misleidende kredietbeoordeling, bleken de obligaties en de onderliggende leningen vaak veel risicovoller dan gedacht.

Toen de Amerikaanse huizenmarkt begon af te koelen, en veel huizenbezitters geconfronteerd werden met stijgende rentes, bleek dat de doorverkochte pakketjes leningen wel degelijk heel risicovol waren. Van de AAA-waardering van de kredietbeoordelaars, de hoogste in haar soort, bleek niets te kloppen. Honderdduizenden Amerikanen konden hun schulden niet meer betalen, waarna ze uit massaal uit hun huis gezet werden; een huis dat door de sterk dalende huizenprijzen veel minder waard is geworden. De prijs en de waardering van de obligaties is daarom dramatisch gedaald, reden dat dit type obligaties ook wel door het leven gaan als toxic assets.

Dit alles roept de vraag op of de miljarden aan obligaties die DSB heeft verkocht wel zo goed zijn als beweerd. Nu de huizenmarkt ook in Nederland inzakt, wordt het verschil tussen de hoogte van de hypotheeklening en de waarde van het onderpand (het huis) steeds groter. Bovendien loopt de rentevaste periode (vroeger zelden langer dan vijf jaar) de komende tijd bij veel DSB-klanten af, wat leidt tot fors hogere lasten, nu de bank de rente in veel gevallen verhoogt tot boven de 7 procent. Als een DSB-klant dat niet overleeft en zijn huis wordt geëxecuteerd, is de opbrengst bij lange na niet genoeg om de lening mee af te betalen.

De bekende kredietbeoordelaar Moody’s is zich bewust van de toegenomen risico’s van Nederlandse tophypotheken, blijkt uit een onlangs verschenen rapport. Het bedrijf heeft gekeken naar de kans op wanbetaling in extreme economische omstandigheden. Voor leningen die hoger zijn dan 110 procent van de executiewaarde is die kans naar boven bijgesteld, bij de meest extreme tophypotheken van meer dan 130 procent executiewaarde geldt zelfs een extra bijstelling.

Hogere lasten
‘Leningen boven de 130 procent executiewaarde zien we zelden, daar zijn grote risico’s aan verbonden’, zegt Sandra Dirkx-Westerhof, vicepresident bij Moody’s, Ze is bezig een aantal securitisaties opnieuw te bekijken die tussen 2004 en eind 2007 in de markt zijn gezet. Dat zou kunnen leiden tot een minder gunstige beoordeling van obligaties met de hoogste kredietbeoordeling.

Dirk Scheringa zou deze bevindingen eens moeten doorsturen naar zijn oud-financieel directeur Gerrit Zalm, die nu bestuursvoorzitter is van staatsbank ABN Amro. Misschien dat Zalm ook wel DSB-obligaties op de balans heeft staan en dan genoodzaakt is daarop af te boeken. Zo niet, dan kunnen beide bankiers zich in de handjes knijpen dat zij in ieder geval géén risico lopen met die hoge hypotheekleningen.

Scheringa houdt het Noord-Hollandse hoofd recht, ontkent alle aantijgingen met klem. Kort geleden nog distantieerde hij zich krachtig van al die bankiers die onverantwoorde risico’s namen. De ondernemer zei in een interview dat ING maar snel genationaliseerd moet worden en dat hij – koning van de volksleningen – de crisis wel even zou komen oplossen. Excuses, die sommige bankiers schoorvoetend aanbieden, zijn ongeveer het laatste wat de voormalige politieagent over de lippen krijgt.

Wat is securitisatie?
Securitisatie is een financiële techniek waarbij activa als uitgezette hypotheekleningen worden samengevoegd en verkocht als verhandelbare effecten zoals obligaties (mortgage backed securities). Daarvoor richt de bank een zogeheten special purpose vehicleop, een aparte vennootschap die de leningen koopt met het geld van de investeerders – vaak andere banken – die willen beleggen in de leningen. De investeerders krijgen een rentevergoeding, waarvan de hoogte grotendeels afhangt van het risico dat de huizenbezitter niet meer aan zijn renteverplichtingen kan voldoen. Na voltooiing van de securitisatie heeft de bank het geld dat deze eerder had uitgeleend aan de huiseigenaar, weer terug. De bank loopt in principe geen risico meer met de gesecuritiseerde leningen en kan met het geld weer nieuwe leningen verstrekken.

DSB heeft op deze wijze tussen 2003 en nu circa 5,4 miljard euro aan leningen gesecuritiseerd, leert een optelsom. De bank stopte de leningen in vennootschappen met namen als Chapel, Monastery, Dome en Convent. Omdat door de kredietcrisis bijna niemand meer wil beleggen in gesecuritiseerde leningen, is deze weg van financiering voor DSB afgesloten. Vorig jaar heeft DSB daarom 300 miljoen euro aan ‘gewone’ bedrijfsobligaties proberen te verkopen.

De opmerkelijke zelfkennis van DSB
DSB is zich zeer bewust van de risico’s van zijn agressieve manier van opereren. In wettelijk verplichte prospectussen ter begeleiding van obligatie-emissies waarschuwt DSB zijn investeerders in niet mis te verstane woorden voor reputatieschade, onderzoek en optreden van de financiële autoriteiten en juridisch verzet van klanten. In de laatste prospectus van juli vorig jaar schrijft DSB: ‘Negatieve publiciteit zou bijvoorbeeld gebaseerd kunnen zijn op de beschuldiging dat de uitgevende partij (‘issuer’) niet, of niet geheel, handelt conform wettelijke verplichtingen of antiwitwasregels.’ Ook schrijft DSB dat de AFM onderzoek doet naar de bank. ‘Zulke onderzoeken naar financieel dienstverleners, inclusief de uitgevende partij, lopen nog. Huidige en toekomstige onderzoeken door toezichthoudende autoriteiten, in het bijzonder in de context van toezicht op marktgedrag maar niet uitsluitend, kunnen resulteren in sancties, als vastgesteld wordt dat de uitgevende partij niet (geheel) handelt conform toepasselijke wet en regelgeving.’ Het zijn uitzonderlijke waarschuwingen die je in vergelijkbare prospectussen van andere Nederlandse banken niet snel niet tegenkomt. De AFM heeft zoals bekend inmiddels bevestigd onderzoek te doen naar DSB.

In een ouder prospectus waarschuwt DSB voor juridisch verzet van klanten die effectenleasepolissen (Hollands Welvaren Select) van de bank hebben gekocht. Niet onterecht, want deze producten hebben al geleid tot verloren rechtszaken en enkele weken terug tot een schikking met een groep slachtoffers die zich hebben verenigd in de Stichting Stapelkrediet.

quote:

Op zaterdag 18 april 2009 10:45 schreef Halcon het volgende:
Je leest wat je wilt lezen. Verpakken en doorverkopen doet elke bank, dus ook DSB. Jij wilt gewoon even DSB bashen lijkt het wel...

quote:

DSB slaat terug: ‘Wij kennen maar vier klagende klanten’
DSB ligt stevig onder vuur in de media, maar slaat nu terug met een filmpje. De bank stelt maar vier klagende klanten te kennen.

Je zou het door het kampioenschap van AZ bijna vergeten, maar bij DSB Bank van Dirk Scheringa is het even geen feest. De afgelopen weken is er in de media, waaronder in deze krant, veel negatieve aandacht geweest voor de wijze waarop DSB hypotheekleningen heeft verstrekt.

Om het sentiment ten positieve te keren, heeft de bank de euvele moed gehad een filmpje op zijn site te zetten (dsbbank.nl/over-dsb-bank/dsb-bank-in-beeld/klant-staat-centraal), waarin bestuurslid Hans van Goor vertelt hoe goed het met DSB gaat. Dat er zoals gerapporteerd in ieder geval honderd gedupeerden zijn, die zijn opgescheept met veel te hoge hypotheekleningen, is hem niet bekend. ‘We weten intussen van vier mensen dat er een probleem is.’

Schuldbekentenis

De bestuurder meldt dat het verhaal over gedupeerden steeds van twee dezelfde tussenpersonen afkomstig is. Dat zijn Pieter Leijssen van de Nationale Hypotheekpas en Jelle Hendrickx van FC&S. ‘Deze tussenpersonen hebben tot nu toe geweigerd aan ons iets te overhandigen’, vervolgt Van Goor, waarmee hij onomwonden stelt dat hij zonder hun hulp geen enkel idee heeft welke klanten een problematische hypotheeklening hebben, behalve die vier dan. ‘Voor al die anderen kan ik helaas niets betekenen’, zegt Van Goor.

Daarna volgen een paar uitspraken die lijken op een impliciete schuldbekentenis. De DSB-man zegt een groot team van vijftien adviseurs te hebben vrijgemaakt om eventuele problemen op te lossen. ‘Als we dingen in het verleden niet goed zouden hebben gedaan, willen we heel graag die zaak rechtzetten.’

Om er alsnog achter te komen wie de gedupeerden zijn overweegt DSB deze week een brief te sturen naar alle klanten om hen te vragen of ze klachten hebben. Tot besluit zegt Van Goor: ‘Laten we hopen dat we tot een oplossing komen.’

quote:

Wie moeten we nu eigenlijk geloven?
DSB Bank is niet alleen goed in het verstrekken van te hoge hypotheekleningen. Ook met jokken hebben Dirk Scheringa en collega-bestuurder Hans van Goor weinig moeite.

Het kampioensfeestje van Dirk Scheringa, voorzitter van AZ én eigenaar van DSB Bank, wordt steeds hinderlijk onderbroken met kritiek op DSB. Vooral de manier waarop de bank (te hoge) hypotheekleningen heeft verstrekt, trekt de nodige aandacht, ook van de toezichthouder Autoriteit Financiële Markten, die onderzoek doet naar DSB. Op tv hebben DSB-bestuurslid Hans van Goor en Scheringa zichzelf meermalen verdedigd tegen de aantijgingen. Maar niet alles wat de heren bankiers zeggen, strookt met de waarheid, zo blijkt uit onderzoek van De Pers.

1 ‘Het AFM-onderzoek is routine’
Dirk Scheringa zit maandag 20 april bij Pauw en Witteman, waar hij ondervraagd wordt over het onderzoek van AFM naar zijn bedrijf: ‘Wij beschouwen dit als routine. Ik heb daar (de AFM, red) een doorlopende werkrelatie mee’, zegt Scheringa. Maar AFM doet toch alleen onderzoek als er gerede aanleiding toe bestaat?, vraagt Witteman. Antwoord: ‘Er is altijd een gerede aanleiding, zij (AFM, red.) onderzoeken namelijk alle banken.’

Kortom, pure routine die belangstelling van de toezichthouder. De dag erna zit AFM-voorzitter Hans Hoogervorst in de uitzending en zegt: ‘Ik kan u verzekeren, er loopt een onderzoek.’ Is dat dan geen routine, zoals Scheringa beweert? Hoogervorst: ‘Nee, meneer Scheringa zou beter moeten weten, het gaat om specifieke onderzoeken.’ De uitslag van dat ‘specifieke’ onderzoek naar aanleiding van de vele ingediende klachten komt er snel aan, zo verzekert Hoogervorst. Dat resulteert mogelijk in een sanctie.

2 ‘Geen koopsompolissen’
In Tros Radar van 13 april komen DSB-gedupeerden in beeld die opgescheept zitten met acht koopsompolissen. Daardoor is hun hypotheeklening fors opgeblazen tot boven de norm. Een aantal van de door DSB verkochte polissen is van verzekeringsmaatschappij De Warranty Group. Daarover zegt DSB-bestuurder Hans van Goor: ‘Ik zie producten van Cardiff en Warranty Group. Die worden door ons niet verkocht. Al anderhalf jaar niet meer.’ Dat is gejokt. Uit een document dat in handen is van deze krant blijkt dat DSB op 2 juli vorig jaar nog een lening heeft verkocht die vergezeld gaat van een koopsompolis van (AON) Warranty Group. In diezelfde Radar-uitzending zegt Van Goor ook dat DSB überhaupt geen koopsompolissen meer verkoopt. Ook dat lijkt twijfelachtig, want dit soort verzekeringen werd in januari nog aangeboden aan nieuwe klanten. Bovendien spreekt bestuursvoorzitter Scheringa zijn collega-bestuurder Van Goor op dit punt tegen. Bij Pauw en Wittemanzei Scheringa maandag nog dat de klant ‘kan kiezen’ tussen koopsom of maandelijkse premiebetaling. Wie moeten we nu geloven?

3 ‘Geen financiële problemen’
In Nova zegt Van Goor op 2 april: ‘Wij zijn van mening dat we mensen niet in de financiële problemen brengen en de feiten bewijzen dat.’ De bewering dat DSB mensen niet in financiële problemen brengt, is op zijn minst betwistbaar. De problemen van de elf cliënten die de advocaten Maarten Meijer en Ernst Hattink behandelen, laten een ander beeld zien: risicovolle hypotheekleningen (vooral dankzij meeverkochte koopsompolissen) tot ver boven de geaccepteerde 125 procent executiewaarde van het huis (dat is de geschatte waarde bij gedwongen verkoop), die uiteindelijk tot gevolg kunnen hebben dat mensen hun huis verliezen. Vier rechtszaken lopen al. Daar zou nog een grote bij kunnen komen dankzij de ruim 250 DSB-gedupeerden die zich hebben aangemeld bij Stichting Hypotheekleed, in de hoop op een regeling die hen van hun hoge maandlasten afhelpt. Na afloop van de vaak kortlopende vaste stuntrente, wordt die rente door DSB bij prolongatie dikwijls verhoogd tot boven de ze-ven procent. Dat leidt in veel gevallen tot financiële problemen.