REV Reviews & Productbeoordelingen
Ben je net naar een concert geweest? Een theatervoorstelling gezien van de zomer? Ga je binnenkort naar een museum of een dancefestival? Heb je een geweldig boek gelezen? Allemaal mooie gelegenheden om na afloop je bevindingen met iedereen te delen.
DVD: Sukiyaki Western Django
De Japanse cultregisseur Takashi Miike is niet makkelijk in een hokje te stoppen. Extreem geweld en seksuele perversiteit spelen vaak een grote rol in zijn films, maar het is niet enkel moord en verkrachting wat de klok slaat. Films als Ichi the Killer en Visitor Q werden in een aantal landen verboden, maar met bijvoorbeeld de geslaagde superheldenkomedie Zebraman en zijn mysterieuze meesterwerkje The Bird People in China toonde hij aan dat hij niet altijd extreem geweld nodig heeft om te imponeren.
Omdat Miike in zijn nog redelijk korte carrière al zo veel titels op zijn naam heeft staan (de man heeft een absurd gemiddelde van 3-4 films per jaar) wordt het steeds lastiger zijn oeuvre op waarde te schatten. Want voor elke briljante, revolutionaire film die hij sinds de jaren negentig heeft gemaakt, kun je er zo vier opnoemen die behoorlijk slecht waren. Sukiyaki Western Django uit 2007, over twee meedogenloze bendes die in een Japans bergdorpje al jaren tegen elkaar strijden, valt helaas in de tweede categorie.
Sukiyaki Western Django is een bewerking van Sergio Leone's For a Fistfull of Dollars (wat weer een 'remake' was van Akira Kurosawa's Yojimbo), en vertelt net als die films het verhaal van een vreemdeling die in een afgelegen dorp twee rivaliserende bendes tegen elkaar probeert uit te spelen. Beide clans zijn op zoek naar een legendarische schat en de held biedt zijn diensten aan de hoogste bieder aan. Miike's eigenzinnige visie is zoals altijd weer vanaf minuut één zichtbaar en de film ziet er werkelijk fantastisch uit, maar het verhaal komt eigenlijk geen moment van de grond.
Dat heeft onder meer te maken met de onbegrijpelijke keuze om de Aziatische acteurs Engels te laten praten. De film pretendeert niet geloofwaardig of realistisch te zijn, dus wat betreft is het geen probleem. Maar de uitspraak van de meeste acteurs is wel zo dramatisch slecht dat elke vorm van emotie totaal niet over komt. Een echte westernheld hoort vanaf het eerste shot indruk te maken. En ook al is hij (min of meer) de 'good guy', je moet hem toch ook altijd een beetje vrezen. Maar als de archetypische westernheld dan praat als een typetje uit een slechte komedieserie, dan wordt het al snel lachwekkend. Elke vorm van 'coolheid' wordt door de dialoog genadeloos vernietigd. Als de enige acteur die de Engelse taal wel voldoende beheerst dan ook nog eens Quentin Tarantino is, die weer over geen greintje acteertalent beschikt, kun je de film eigenlijk niet meer serieus nemen.
Op het technische vlak valt er weinig op Sukiyaki Western Django af te dingen. De actiescènes zijn stuk voor stuk spectaculair en met name het kleurgebruik is om je vingers bij af te likken. Vooral de slotscène in de sneeuw is visueel gezien eigenlijk iets om niet snel te vergeten. Maar door de slecht Engelssprekende , emotieloze acteurs en het warrige verhaal is elke vorm van waardering voor Sukiyaki Western Django al lang verdwenen. Voor een gestoorde, Aziatische western die wel geslaagd is, verwijs ik u graag door naar The Good, the Bad, the Weird (2008) van de Zuid-Koreaanse regisseur Kim Ji-woon.
Label: Video/Film Express Waardering film: - Waardering extra's: n.v.t.
[ Bericht 3% gewijzigd door JelleS op 09-03-2009 11:13:15 ]
De Japanse cultregisseur Takashi Miike is niet makkelijk in een hokje te stoppen. Extreem geweld en seksuele perversiteit spelen vaak een grote rol in zijn films, maar het is niet enkel moord en verkrachting wat de klok slaat. Films als Ichi the Killer en Visitor Q werden in een aantal landen verboden, maar met bijvoorbeeld de geslaagde superheldenkomedie Zebraman en zijn mysterieuze meesterwerkje The Bird People in China toonde hij aan dat hij niet altijd extreem geweld nodig heeft om te imponeren.
Omdat Miike in zijn nog redelijk korte carrière al zo veel titels op zijn naam heeft staan (de man heeft een absurd gemiddelde van 3-4 films per jaar) wordt het steeds lastiger zijn oeuvre op waarde te schatten. Want voor elke briljante, revolutionaire film die hij sinds de jaren negentig heeft gemaakt, kun je er zo vier opnoemen die behoorlijk slecht waren. Sukiyaki Western Django uit 2007, over twee meedogenloze bendes die in een Japans bergdorpje al jaren tegen elkaar strijden, valt helaas in de tweede categorie.
Sukiyaki Western Django is een bewerking van Sergio Leone's For a Fistfull of Dollars (wat weer een 'remake' was van Akira Kurosawa's Yojimbo), en vertelt net als die films het verhaal van een vreemdeling die in een afgelegen dorp twee rivaliserende bendes tegen elkaar probeert uit te spelen. Beide clans zijn op zoek naar een legendarische schat en de held biedt zijn diensten aan de hoogste bieder aan. Miike's eigenzinnige visie is zoals altijd weer vanaf minuut één zichtbaar en de film ziet er werkelijk fantastisch uit, maar het verhaal komt eigenlijk geen moment van de grond.
Dat heeft onder meer te maken met de onbegrijpelijke keuze om de Aziatische acteurs Engels te laten praten. De film pretendeert niet geloofwaardig of realistisch te zijn, dus wat betreft is het geen probleem. Maar de uitspraak van de meeste acteurs is wel zo dramatisch slecht dat elke vorm van emotie totaal niet over komt. Een echte westernheld hoort vanaf het eerste shot indruk te maken. En ook al is hij (min of meer) de 'good guy', je moet hem toch ook altijd een beetje vrezen. Maar als de archetypische westernheld dan praat als een typetje uit een slechte komedieserie, dan wordt het al snel lachwekkend. Elke vorm van 'coolheid' wordt door de dialoog genadeloos vernietigd. Als de enige acteur die de Engelse taal wel voldoende beheerst dan ook nog eens Quentin Tarantino is, die weer over geen greintje acteertalent beschikt, kun je de film eigenlijk niet meer serieus nemen.
Op het technische vlak valt er weinig op Sukiyaki Western Django af te dingen. De actiescènes zijn stuk voor stuk spectaculair en met name het kleurgebruik is om je vingers bij af te likken. Vooral de slotscène in de sneeuw is visueel gezien eigenlijk iets om niet snel te vergeten. Maar door de slecht Engelssprekende , emotieloze acteurs en het warrige verhaal is elke vorm van waardering voor Sukiyaki Western Django al lang verdwenen. Voor een gestoorde, Aziatische western die wel geslaagd is, verwijs ik u graag door naar The Good, the Bad, the Weird (2008) van de Zuid-Koreaanse regisseur Kim Ji-woon.
Label: Video/Film Express Waardering film: - Waardering extra's: n.v.t.
[ Bericht 3% gewijzigd door JelleS op 09-03-2009 11:13:15 ]
zag laatst een trailer. Quentin tarantula speelt er ook in toch?
wel heftige film volgens mij. binnekort ff kijken
wel heftige film volgens mij. binnekort ff kijken
Oneens.
Vond het, ondanks het fonetisch slecht uitgesproken Engels, een een erg vermakelijke film. Prima visuals, komisch geweld en het verhaal gaat lekker rap in tegenstelling tot veel andere Miike's, waarbij het tempo nog wel eens wil stilvallen. Mijn enige punt van kritiek is de ontzettend slechte transfer, en de extra's hadden ook wel op dezelfde disc gepast. Als je een film zoals The Quick and The Dead leuk vindt dan zal deze film je ook wel kunnen bekoren.
Ik zeg: 3,5*
Vond het, ondanks het fonetisch slecht uitgesproken Engels, een een erg vermakelijke film. Prima visuals, komisch geweld en het verhaal gaat lekker rap in tegenstelling tot veel andere Miike's, waarbij het tempo nog wel eens wil stilvallen. Mijn enige punt van kritiek is de ontzettend slechte transfer, en de extra's hadden ook wel op dezelfde disc gepast. Als je een film zoals The Quick and The Dead leuk vindt dan zal deze film je ook wel kunnen bekoren.
Ik zeg: 3,5*
Werkelijk alles aan deze film is mislukt, met als grootste ergernis de humor.
Film duurt veeeeeel te lang voor zo'n gimmick, de Engelse spreektaal slaat werkelijk helemaal nergens op, het ultieme voorbeeld van iets wat een halve minuut leuk is en je daarna mee moet kappen.
Beelden zijn uberkitsch en de acteurs lijken uit het amateurtoneel te komen, met als dieptepunt Tarantino die waarschijnlijk erg veel lol had in zichzelf voor lul zetten.
Enige lueke is een vette gun hier of daar, maar verder heel snel vergeten of (nog beter) overslaan.
Moet er wel bij zeggen dat ik Miike altijd een nogal talentloos figuur gevonden heb die echt enorm overschat wordt.
Film duurt veeeeeel te lang voor zo'n gimmick, de Engelse spreektaal slaat werkelijk helemaal nergens op, het ultieme voorbeeld van iets wat een halve minuut leuk is en je daarna mee moet kappen.
Beelden zijn uberkitsch en de acteurs lijken uit het amateurtoneel te komen, met als dieptepunt Tarantino die waarschijnlijk erg veel lol had in zichzelf voor lul zetten.
Enige lueke is een vette gun hier of daar, maar verder heel snel vergeten of (nog beter) overslaan.
Moet er wel bij zeggen dat ik Miike altijd een nogal talentloos figuur gevonden heb die echt enorm overschat wordt.
When it comes to being Plug 1, it's just me, myself and I
|
|
