Bloedverlies tijdens de zwangerschap (deel 2)

Susie, nee toch.....

Je gaat het natuurlijk vanzelf duidelijk merken op den duur, maar ik kan me goed voorstellen dat mijn gemoedsrust me die 12 euro wel waard was hoor..... Om het geld zou ik het niet laten.

Sterkte en ik duim voor je dat je buik nog gevuld is

Mijn verstand zegt gewoon dat er niets meer is. Ik ga van het weekend (of donderdagavond) wel de gewone goedkopere versie halen, dan weet ik het ook. Dan zullen de hormonen wel uit het lichaam zijn.

Nog even een edit; waarom, als ik van mezelf lekker geld mag uitgeven aan kleren, kan ik niets vinden!!

Ooh, da's herkenbaar zeg ik mag van mezelf in het buitenland altijd wat kopen, maar heb dit keer ook niks kunnen vinden!

Ook niks online? In LIF weten mensen héél veel fijne webshops

Lekker offtopic hier: Ben H&M aan het afstruinen....

Er is een 10% kortingscode he? Hebben?

WAY offtopic

Die heb ik uiteraard ook! haha! En ik had ook nog een kortingsbon van 5 euro... ooit eens gehad ivm verkeerd geleverd artikel. Bestelling geplaatst hoor... maar uiteraard niet alles in ene leverbaar. Zo, heb er in ieder geval een fijn gevoel aan over, ook al zijn het van die basic shirtjes..

susie ik gebruik altijd zwangerschapstesten van de kruitvat . 2 voor 5 euro.
mischien een idee.
in ieder geval sterkte.
blijft klote hoe kort ook.
je hebt aan het zwanger zijn mogen proeven en als het dan mis gaat is dat erg bitter.

Die van KV haal ik ook "altijd" Werken naar mijn idee prima.
En inderdaad het is erg bitter, maar ik heb goede hoop hoor. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

lieve Susie; ik wil je niet onzeker maken, en ook niet onterechte hoop geven, maar mijn zus heeft bij haar 3e zwangerschap ook steeds bloedverlies gehad, dacht zelfs ongesteld geweest te zijn. Maar uiteindelijk toch maar eens een test gedaan, positief; naar de VK, bleek ze bijna 10 weken zwanger te zijn. (ondanks dus steeds wat bloedverlies).
Ik zou idd ook nog eens een test doen.

Susie, je hebt in Z&G al eerder gereageerd nav mijn post... ik ben nu 7wk +nogwat en ik had vorige week woensdag een echo waarop duidelijk wat te zien was. Met hartje. En ik bloed al sinds NOD. Geen tampons/maandverbanden vol, maar wel genoeg om het af en toe te merken tijdens het lopen, bijv. Bij Lotte heb ik ook een flink aantal weken bloed verloren, zelfs nog in de 2e helft van de zw.schap zoveel dat we naar het ziekenhuis zijn gegaan midden in de nacht.

Ik wil je geen valse hoop geven en ik snap dat je een flinke slag om de arm houdt, maar het kan natuurlijk altijd... Testen kan geen kwaad en ik zou ook de afspraak met je vk laten staan, gewoon om het even te laten controleren..

Sterkte

Susie, bij mijn curretage na een missed abortion duurde het inderdaad bijna 2 weken voordat de test negatief was, maar bij de miskraam na 5 weken was het eerste bloedverlies op dinsdagavond en testte ik zondag al negatief. Ik zou er gewoon een kruidvattestje tegenaan smijten, dan weet je iets meer. Succes iig!

quote:

Op maandag 17 januari 2011 21:22 schreef Linda2205 het volgende:
Susie, je hebt in Z&G al eerder gereageerd nav mijn post... ik ben nu 7wk +nogwat en ik had vorige week woensdag een echo waarop duidelijk wat te zien was. Met hartje. En ik bloed al sinds NOD. Geen tampons/maandverbanden vol, maar wel genoeg om het af en toe te merken tijdens het lopen, bijv. Bij Lotte heb ik ook een flink aantal weken bloed verloren, zelfs nog in de 2e helft van de zw.schap zoveel dat we naar het ziekenhuis zijn gegaan midden in de nacht.

Ik wil je geen valse hoop geven en ik snap dat je een flinke slag om de arm houdt, maar het kan natuurlijk altijd... Testen kan geen kwaad en ik zou ook de afspraak met je vk laten staan, gewoon om het even te laten controleren..

Sterkte

9 weken toch Linda?? (ik morgen volgens de berekening?)

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 06:41 schreef Beessie-Jen het volgende:

[..]

9 weken toch Linda?? (ik morgen volgens de berekening?)

Ik ben een weekje teruggezet, onder voorbehoud. Baby verstopte zich in een hoekje, dus was het niet zeker of het nou wel of niet helemaal gemeten kon worden... 9-2 nog een meting en dan wordt de datum eventueel aangepast..

Het geeft inderdaad een klein beetje hoop Linda. En wat zal het voor jou ook rot zijn zeg... ik moet er toch niet aan denken iedere keer dat bloed weer. Ik weet nu aldat wanneer ik ga testen en het toch negatief zal zijn, dat ik toch (weer) teleurgesteld zal zijn. En de andere kant, wanneer het positief zal zijn, flikker van de toiletpot af denk ik!
Ik heb overigens nog geen afspraak staan met de vk. Ik heb niet eens de tijd gehad om te bellen. Tja, naar aanleiding van de bloeding belde ze mij en mijn verhaal aanhorende had zij ook geen goede hoop meer.
Ik ga zaterdag toch even naar de stad (of misschien donderdagavond even), dan neem ik toch even testjes mee (Die hebben we uiteraard toch wel weer nodig voor eventuele volgende ronde )

susie

Susie hoe is het nu met je? Leef je nog een beetje tussen hoop en vrees? 't Wel rot he, zo in onzekerheid zitten ... _{ik hoop dat er stiekem toch nog wel een klein baby'tje groeit...}

Ik moet ook regelmatig aan je denken Susie, ben benieuwd hoe het met je is. En ook ik hoop (nu niet zo) stiekem (meer) dat er daar binnen een klein babietje verstopt zit.

Lief van jullie meiden, maar heb net een test gedaan en geen enkele tweede streep te bekennen hoor. Dus we gaan op voor de volgende ronde!

He wat balen Susie! Stiekem hoop je dan toch dat het nog goed zit. Maar wel fijn dat je nu niet meer in onzekerheid zit. Hopelijk is het snel weer raak!

Mijn verhaal moet ik toch even kwijt.
3 jaar geleden was ik zwanger van Ko en kreeg ik in de 7de week bloedingen. Gelukkig kreeg ik vrij snel een echo en zegen we een kloppend hartje.
De volgende dag, in de wachtkamer van de mondhygieniste, besloot ik vlak voor de afspraak nog even naar het toilet te gaan en daar verloor ik 2 erg grote bloedklonters. Ik ben meteen naar huis gegaan.
De vk zei dat we niets anders konden doen dan afwachten. Het bloeden stopte gelukkig en Ko is een feit.

In juli dit jaar hadden we een barbecue in het park van vrienden van mijn lief. Daarna zouden we doorfietsen naar de tuin om daar een nachtje te slapen.
Ik was 6 weken zwanger en mensen zagen het al aan me, ik had Flugeliaanse darmuitstulpels.
Terwijl ik met een vriend stond te parten over de voordelen van grijs worden of kaal worden, voel ik het bloeden beginnen. We zijn in het park, dus geen toiletten.
Ik loop de bosjes in en tussen de brandnetels zie ik inderdaad dat ik bloed.
Ik loop wel drie keer heen en weer.
Bij de tweede keer heen en weer lopen legde een kennis zijn hand op mijn buik en wilde me feliciteren. Dat was echt moeilijk.
Dus bij de derde keer moet ik enorm hard huilen.
P. ziet het gelukkig (ik ben nogal ver van de groep) en komt samen met Ko naar me toe. Ik wil graag weg daar, geen verband bij me, alleen papieren zakdoekjes. Bovendien sta ik te trillen op mijn benen.

Uiteindelijk fietsen we toch naar de tuin. De volgende dag hield het bloeden zo goed als op.
Wel de vk gebeld en ik kon 2 dagen later terecht voor een echo.

De dag ertussen hadden we al een afspraak staan om met mijn zusje en haar vriend naar de Efteling te gaan. Op advies van Mignonne heb ik toch maar even in mijn kast gezocht naar maandverband en ik had nog 1 proefpakje. Dat in de tas gepropt en op naar het sprookjesbos.
Bij de ingang begon het bloeden weer. En dat heeft het de hele dag gedaan.
Gelukkig was er in elk toiletgebouw een maandverbandverkoopding en daar heb ik veelvuldig gebruik van gemaakt.
Ik heb alle heftige attracties maar overgeslagen dat voelde helemaal niet goed. En mijn zusje op de hoogte gesteld, ik wilde immers elk uur naar de wc.
Gelukkig was het een hele gezellige dag verder.

De volgende ochtend ging ik samen met Ko naar het echocentrum en ik zag het helemaal niet meer zitten.
Maar er knipperde een hartje!
Zo bijzonder, en het vertrouwen was meteen terug. De echoscopiste zag ook grote stolsels zitten en waarschuwde me daarvoor. Ze zijn uiteindelijk niet tevoorschijn gekomen, maar ik ben haar daar wel heel dankbaar voor, het heeft me een hoop schrik bespaard.
Na die dag hield het bloeden ook langzaam op.

2 weken later kregen we nog een echo en het kindje was goed gegroeid.
En weer 2 weken later kregen we nog een termijnecho. Armpjes en beentjes!

Wat het bloeden nu precies veroorzaakt is onduidelijk, maar ik vond het hoe dan ook afschuwelijk.

quote:

Op maandag 5 september 2011 22:50 schreef oeke het volgende:
Mijn verhaal moet ik toch even kwijt.
3 jaar geleden was ik zwanger van Ko en kreeg ik in de 7de week bloedingen. Gelukkig kreeg ik vrij snel een echo en zegen we een kloppend hartje.
De volgende dag, in de wachtkamer van de mondhygieniste, besloot ik vlak voor de afspraak nog even naar het toilet te gaan en daar verloor ik 2 erg grote bloedklonters. Ik ben meteen naar huis gegaan.
De vk zei dat we niets anders konden doen dan afwachten. Het bloeden stopte gelukkig en Ko is een feit.

In juli dit jaar hadden we een barbecue in het park van vrienden van mijn lief. Daarna zouden we doorfietsen naar de tuin om daar een nachtje te slapen.
Ik was 6 weken zwanger en mensen zagen het al aan me, ik had Flugeliaanse darmuitstulpels.
Terwijl ik met een vriend stond te parten over de voordelen van grijs worden of kaal worden, voel ik het bloeden beginnen. We zijn in het park, dus geen toiletten.
Ik loop de bosjes in en tussen de brandnetels zie ik inderdaad dat ik bloed.
Ik loop wel drie keer heen en weer.
Bij de tweede keer heen en weer lopen legde een kennis zijn hand op mijn buik en wilde me feliciteren. Dat was echt moeilijk.
Dus bij de derde keer moet ik enorm hard huilen.
P. ziet het gelukkig (ik ben nogal ver van de groep) en komt samen met Ko naar me toe. Ik wil graag weg daar, geen verband bij me, alleen papieren zakdoekjes. Bovendien sta ik te trillen op mijn benen.

Uiteindelijk fietsen we toch naar de tuin. De volgende dag hield het bloeden zo goed als op.
Wel de vk gebeld en ik kon 2 dagen later terecht voor een echo.

De dag ertussen hadden we al een afspraak staan om met mijn zusje en haar vriend naar de Efteling te gaan. Op advies van Mignonne heb ik toch maar even in mijn kast gezocht naar maandverband en ik had nog 1 proefpakje. Dat in de tas gepropt en op naar het sprookjesbos.
Bij de ingang begon het bloeden weer. En dat heeft het de hele dag gedaan.
Gelukkig was er in elk toiletgebouw een maandverbandverkoopding en daar heb ik veelvuldig gebruik van gemaakt.
Ik heb alle heftige attracties maar overgeslagen dat voelde helemaal niet goed. En mijn zusje op de hoogte gesteld, ik wilde immers elk uur naar de wc.
Gelukkig was het een hele gezellige dag verder.

De volgende ochtend ging ik samen met Ko naar het echocentrum en ik zag het helemaal niet meer zitten.
Maar er knipperde een hartje!
Zo bijzonder, en het vertrouwen was meteen terug. De echoscopiste zag ook grote stolsels zitten en waarschuwde me daarvoor. Ze zijn uiteindelijk niet tevoorschijn gekomen, maar ik ben haar daar wel heel dankbaar voor, het heeft me een hoop schrik bespaard.
Na die dag hield het bloeden ook langzaam op.

2 weken later kregen we nog een echo en het kindje was goed gegroeid.
En weer 2 weken later kregen we nog een termijnecho. Armpjes en beentjes!

Wat het bloeden nu precies veroorzaakt is onduidelijk, maar ik vond het hoe dan ook afschuwelijk.

wat een geweldig nieuws oeke! gefeliciteerd! maar wat akelig, dat bloeden en de angst dat 't allemaal mis zal gaan... je geeft zo wel een wat te letterlijke invulling aan die 'bloedjes' van kinderen van je, (want uiteraard wordt nr 2 ook weer zo'n prachtig exemplaar! ) ik hoop dat de rest van je zwangerschap zorgelozer zal verlopen!

quote:

Flugeliaanse darmuitstulpels

!!

Zo fijn Oeke dat het gewoon goed bleek te zijn steeds. Kan me voorstellen dat het je vertrouwen flink op de proef kan stellen. Gelukkig is het bloeden gestopt, kun je straks weer zo'n mooierd op de wereld zetten...

Oeke wat een opluchting! Zo onzekermakend dat bloedverlies. Gelukkig is het goed!

_{Fluugs, ik schrok even toen ik zag dat je hier had gepost.}

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 08:07 schreef flugeltje het volgende:
!!

Zo fijn Oeke dat het gewoon goed bleek te zijn steeds. Kan me voorstellen dat het je vertrouwen flink op de proef kan stellen. Gelukkig is het bloeden gestopt, kun je straks weer zo'n mooierd op de wereld zetten...

Ik vond hem zo herkenbaar mooi, je buikje!
Bij mij is het nu weer weggetrokken trouwens.

Volgens mij heeft Ko er toch wel iets van meegekregen. Gister in de badkamer zei hij, nadat ik op de toilet geweest was: 'Mama bloed.'
Jongetje toch.

Jee, wat een verhaal zeg . Maar wat heerlijk dat het goed gaat nu !

Jeetje Oeke, wat een heftige, enge periode Gelukkig gaat het wel allemaal goed met het kindje

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 09:59 schreef oeke het volgende:

[..]

Ik vond hem zo herkenbaar mooi, je buikje!
Bij mij is het nu weer weggetrokken trouwens.

Volgens mij heeft Ko er toch wel iets van meegekregen. Gister in de badkamer zei hij, nadat ik op de toilet geweest was: 'Mama bloed.'
Jongetje toch.

Ach dat ventje toch... Ze pikken meer op dan je verwacht he...

Lieverd, ook nog even hier: van harte met je zwangerschap! Wat een enorme onzekerheid met dat bloedverlies, ik hoop echt dat het daar nu klaar mee is en dat het vanaf nu een zwangerschap volgens de boekjes zal zijn En moeilijk he, dat je kleine er toch meer van meekrijgt als je zou willen? Het ergste moment van de mk voor mijn vakanie was toen ik heel hard op de bank zat te huilen, Stef keek op vanuit zijn spel, liep naar me toe en aaide me door mijn haar.. Zo lief, en tegelijk zo oneerlijk dat een anderhalfjarige zijn moeder moest troosten.. Enfin, ik snap je gevoel erbij. Nogmaals een fijne zwangerschap, ook voor je lief en Ko'tje

En voor jou ook, Fluugs

Och, Oeke, wat zul je geschrokken zijn. Pff..

En Incantrix, die kleintjes voelen toch heel goed aan dat er iets is. Ik herken het, een onverwacht handje langs je rug, een sneu gezichtje. Tis toch hun mama die verdrietig is, het is zo lief bedoeld.

Hallo Meiden,

Even mijn verhaal kwijt.
Ik ben moeder van een prachtige dochter en we hebben er een half jaar geleden voor gekozen om mijn spiraaltje te verwijderen en voor een tweede kindje te gaan. Met mijn dochter was het meteen de eerst ronde raak dus was er al een beetje op in gesteld dat het geen problemen zou geven.

Na 2 maand had ik dan ook een positieve test in mijn handen en dolgelukkig natuurlijk. 2 dagen later kwam toch mijn menstruatie op gang.

Nu heb ik afgelopen maand ovulatie testen gebruikt omdat het de maanden daarna nog niet wou lukken. Mijn eisprong snel gevonden en de dag erna had ik al meteen een goed gevoel. Het was raak! Niet eens zo overdreven veel kwaaltjes. Alleen pijn in de onderrug en trekkende banden (herkenbaar van de eerste zwangerschap alleen was ik toen al wel een stukje verder met deze kwaaltjes) Maar goed niet te hard hopen natuurlijk eerst maar eens die positieve test. Ondertussen wist ik het steeds zekerder ik was zwanger kon niet anders! Dan duren de dagen idd heel lang voordat die test gedaan kan worden. 29 nov kon ik testen maar 27 nov kwam mijn menstruatie op gang. Ongelooflijk teleurgesteld natuurlijk. Maar nu was deze wel wat anders begin helder rood 2 dagen en 1 dag bruin verlies. 29 nov wel een test gedaan negatief natuurlijk. Nu zijn we een paar dagen verder en ik kan me niet focussen op de volgende ronde ondanks het bloeden en de negatieve test ben ik er eigenlijk nog steeds van overtuigd dat ik zwanger ben! Waarom gaat het gevoel in de onderbuik en de pijnlijke onderrug niet weg? Zou ik toch zwanger kunnen zijn? Of moet ik het helemaal los laten? Kan ik de HA bellen met het verhaal 'ja wel gebloed ook een negatieve test maar voel me zo zwanger! (Niet alleen door de kwaaltjes ook gewoon het overtuigende gevoel!) Of gewoon afwachten en later nog maar weer testen? Ben even radeloos. Vindt het ook zo ongelooflijk moeilijk om aan de mensen om heen uit te leggen hoe ik me voel.

Vindt het ook heerlijk om het hier even van me af te schrijven.

Hoop dat er wat meiden zijn met wijze raad.

Liefs H.

Nou, week 6. De dame heeft last van bloedverlies, donker bruin. Niet heel veel, maar meer dan druppels. Verder gevoel alsof ze ongesteld moet worden, wat last van rug, wat buikpijn, maar geen hevige kramp.

Spannend.. Iemand nog iets nuttigs hierover te vertellen wellicht?

Kan innestellingsbloed zijn dat is ook vaak bruin. Sterkte!

Meer bloed. Roder.

Nou, dat gaat helemaal niet goed hier..

Miscchein de verloskundige bellen ?

Ja, gedaan.

Die denkt dat de zwangerschap niet de goede kant op gaat..

En dat na 1,5 jaar wachten..

Godverdomme.

Kan je er niet toevallig even langs om snel een echo te maken? bij mij zagen ze met 5 weken en 6 dagen al een hartje geeft vast een hoop geruststelling. Anders zou ik even naar een andere verloskundige praktijk bellen om te vragen of je daar snel terrecht kan voor bevestiging lijkt me toch wel fijn zeker na zolang wachten.

Vanmiddag afspraak.

Beiden 't gevoel dat 't een miskraam is geweest. Eigenlijk geen erge krampen gehad, en vannacht geen bloedingen meer, maar gisteravond wel weefsel verloren.

Ik duim nog even voor jullie.

quote:

Op donderdag 28 maart 2013 08:21 schreef Oksel het volgende:
Vanmiddag afspraak.

Beiden 't gevoel dat 't een miskraam is geweest. Eigenlijk geen erge krampen gehad, en vannacht geen bloedingen meer, maar gisteravond wel weefsel verloren.

Al meer nieuws? Heb ook bloedverlies gehad vanaf de eerste weken van de zwangerschap tot een week of 12 en toch bleek alles goed te zijn. Het kan er soms, helaas en zeer zenuwslopend, bijhoren..

Miskraam. Op echo lege baarmoeder.



Komen we wel weer overheen. We zijn jong & gezond. Maar het is wel naar, en vreemd.

ach oksel, wat verdrietig. heel veel sterkte gewenst!

Wat verdrietig, veel sterkte Oksel!

Ja, thanks..

Oksel Wat verdrietig...

Ach nee Heel veel sterkte

Ja, klussen maar weer.

Hopelijk nu niet weer 1,5 jaar wachten

Oksel

Oksel. Sterkte.

Oksel, geen garanties maar voor de geboorte van onze zoon ook 1,5 jaar bezig geweest en toen zwanger wat een miskraam werd. Na 4 maanden was ik weer zwanger en daar is onze zoon uit geboren.

Ik duim voor jullie.