is het verdriet dat je over een dierbare overledene hebt niet een vorm van egoisme?
En dat bedoel ik in de zin van: 'ik maak de persoon nooit meer mee', 'ik ga de persoon missen', etc.
Want uiteindelijk voelt/merkt de overledene er niets meer van.
[Dit bericht is gewijzigd door static op 04-04-2002 22:15]
quote:Nee, ik zou willen dat de mensen me zouden herinneren zoals ik was (ondanks dat vele mensen hier denken dat ik een brompot ben ben ik dat niet) en verder gaan waar ze met me zouden zijn geeindigd.
Op donderdag 04 april 2002 00:38 schreef Passione het volgende:
draai het om, zou je graag willen dat mensen om jou huilen als jij overlijdt?
Ik zou het vreselijk vinden als mensen verdriet om me zouden hebben, vooral omdat hun leven doorgaat.
quote:O ja heel hard.
Op donderdag 04 april 2002 00:38 schreef Passione het volgende:
draai het om, zou je graag willen dat mensen om jou huilen als jij overlijdt?
quote:Ik niet. Laat ze naar de chinees gaan, gezellig anekdotes over mij ophalen, en daarna het cafe in met elkaar.
Op donderdag 04 april 2002 00:38 schreef Passione het volgende:
draai het om, zou je graag willen dat mensen om jou huilen als jij overlijdt?
quote:*zucht*
Op donderdag 04 april 2002 00:40 schreef fatima het volgende:[..]
O ja heel hard.
Open ik eens een serieus topic.
quote:Over welke mensen gaat het eigenlijk?
Op donderdag 04 april 2002 00:40 schreef static het volgende:[..]
Nee, ik zou willen dat de mensen me zouden herinneren zoals ik was (ondanks dat vele mensen hier denken dat ik een brompot ben ben ik dat niet) en verder gaan waar ze met me zouden zijn geeindigd.
Ik zou het vreselijk vinden als mensen verdriet om me zouden hebben, vooral omdat hun leven doorgaat.
quote:Precies. Lekker doorgaan waar 'we' geeindigd zijn (als je begrijpt wat ik bedoel).
Op donderdag 04 april 2002 00:40 schreef I.R.Baboon het volgende:[..]
Ik niet. Laat ze naar de chinees gaan, gezellig anekdotes over mij ophalen, en daarna het cafe in met elkaar.
quote:Ja, het leven is hard!
Op donderdag 04 april 2002 00:41 schreef static het volgende:[..]
*zucht*
Open ik eens een serieus topic.
quote:Nou ja, ik zou eigenlijk ook serieus willen dat ze liefst met zoveel mogelijk mensen heel heel hard staan te janken om me...
Op donderdag 04 april 2002 00:41 schreef static het volgende:[..]
*zucht*
Open ik eens een serieus topic.
quote:Vrienden, familie, mensen die om je geven.
Op donderdag 04 april 2002 00:41 schreef fatima het volgende:[..]
Over welke mensen gaat het eigenlijk?
Maar wat maakt dat uit? 
quote:ik ook. In de geest van "jammer dat hij er niet meer is".
Op donderdag 04 april 2002 00:43 schreef Tijn het volgende:[..]
Nou ja, ik zou eigenlijk ook serieus willen dat ze liefst met zoveel mogelijk mensen heel heel hard staan te janken om me...
Ik zou het al helemaal raar vinden als me vriendin even naar de chinees gaat en daarna het cafe in.
quote:Waarom dan, dat is toch een beetje ego-tripperij?
Op donderdag 04 april 2002 00:43 schreef Tijn het volgende:[..]
Nou ja, ik zou eigenlijk ook serieus willen dat ze liefst met zoveel mogelijk mensen heel heel hard staan te janken om me...
Zo van 'zie je wel dat ze me missen', 'zie je wel dat ze me lief hebben'. ?
quote:
Op donderdag 04 april 2002 00:40 schreef I.R.Baboon het volgende:[..]
Ik niet. Laat ze naar de chinees gaan, gezellig anekdotes over mij ophalen, en daarna het cafe in met elkaar.
Wij(mijn familie) halen altijd anekdotes erbij, het ene moment veel verdriet het andere moment tranen van het lachen...quote:En dat bedoel ik nou...
Op donderdag 04 april 2002 00:45 schreef Passione het volgende:[..]
ik ook. In de geest van "jammer dat hij er niet meer is".
quote:Wat is daar mis mee dan?
Op donderdag 04 april 2002 00:46 schreef static het volgende:[..]
Waarom dan, dat is toch een beetje ego-tripperij?
Zo van 'zie je wel dat ze me missen', 'zie je wel dat ze me lief hebben'. ?
quote:Zie de eerste post in dit topic.
Op donderdag 04 april 2002 00:49 schreef Tijn het volgende:[..]
Wat is daar mis mee dan?
quote:We hebben het hier toch over de dood?
Op donderdag 04 april 2002 00:44 schreef static het volgende:[..]
Vrienden, familie, mensen die om je geven.
Maar wat maakt dat uit?
En nabestaanden en hoe je zou willen dat die reageerden op jouw dood/begravenis of crematie?
Dan vind het ik het belangrijk onderscheid te maken tussen
de mensen waaraan jij een pleurishekelhekel hebt en
mensen die je dierbaar zijn.
En verder vind ik het een onzinnig gepraat je zou bijna zeggen paradoxaal.
quote:Ik bedoel, wat is er mis met egoïsme? In dit geval lijkt me dat helemaal geen kwaad kunnen. Laat ze maar om me janken, zo belangrijk was ik wel.
Op donderdag 04 april 2002 00:51 schreef static het volgende:[..]
Zie de eerste post in dit topic.
IK zou het echt vervelend vinden als ze gewoon doorgaan met hun leven alsof er niks aan de hand is.
quote:Dat bedoel ik niet. Het is niet zo van "zo, dat hebben we ook weer gehad, we gaan weer verder met lol maken". Maar je kan toch best als vriendengroep of zo het gezellig hebben en jou herinneren.
Op donderdag 04 april 2002 00:45 schreef Passione het volgende:[..]
ik ook. In de geest van "jammer dat hij er niet meer is".
Ik zou het al helemaal raar vinden als me vriendin even naar de chinees gaat en daarna het cafe in.
quote:Ze mogen het best gezellig hebben, na een week lang janken.
Op donderdag 04 april 2002 00:55 schreef I.R.Baboon het volgende:[..]
Dat bedoel ik niet. Het is niet zo van "zo, dat hebben we ook weer gehad, we gaan weer verder met lol maken". Maar je kan toch best als vriendengroep of zo het gezellig hebben en jou herinneren.
quote:Dat vind ik niet. Verdriet zullen ze nog genoeg hebben (Nou ja, ik hoop dat er toch wel iemand om me geeft, maar daar ga ik best wel van uit), dus dan vind ik dat ze niet constant verdrietig hoeven te zijn en dat ze best even iets gezelligs kunnen doen.
Op donderdag 04 april 2002 00:58 schreef Tijn het volgende:[..]
Ze mogen het best gezellig hebben, na een week lang janken.
Voor een deel heb je denk ik wel gelijk,
maar er is natuurlijk ook het verdriet om het feit dat de overledene bijvoorbeeld nog een heel leven voor zich had oid,en bepaalde dingen niet meer zal meemaken.
Ik moet ook niet serieus zijn. Dan wordt er niet eens op me gereageerd. Heel m'n imago weg. 
[Dit bericht is gewijzigd door Imi op 04-04-2002 01:49]
quote:Ik neig dat met je eens te zijn. Je verdriet is niet voor de pijn van een ander, maar voor je eigen gemis. Veel verdriet (niet alleen bij overlijden) is 'egoisme'. Gezonde zaak, lijkt me. Kinderen huilen als ze straf voor hun daden krijgen. Niet omdat ze berouw hebben over hun daad, maar omdat ze bestrafd worden. En hoe volwassen we ook worden, dat veranderd niet.
Op donderdag 04 april 2002 00:37 schreef static het volgende:
is het verdriet dat je over een dierbare overledene hebt niet een vorm van egoisme?
Sterker nog, om een overleden familielid of aanverwante valt niet te treuren voor de persoon zelf. Die is overal vanaf, heeft geen pijn en geen besef[1]. Dus uit je je eigen pijn.
En, om de vraag van passione maar even te beantwoorden: Nee, om mij hoeft niet gehuild te worden. Als ik dood ben gaat met mij alles best. Dat er gehuild gaat worden, tuurlijk. Dat heeft dan weer te maken met de pijn van de mensen die van me hielden.
quote:Heb ik ook over nagedacht, maar die persoon maakt het niet bewust mee, dus waarom daar triest over zijn?
Op donderdag 04 april 2002 01:18 schreef shmoopy het volgende:
Een heel interessante stelling,static.
Voor een deel heb je denk ik wel gelijk,
maar er is natuurlijk ook het verdriet om het feit dat de overledene bijvoorbeeld nog een heel leven voor zich had oid,en bepaalde dingen niet meer zal meemaken.
Het is meer een soort reflectie van een zelfbeeld denk ik.
Is misschien heel kil (nou ja, misschien, het is kil) wat ik nu zeg, maar wat bij een miskraam?
De vrucht heeft geen enkele bewuste ervaring of levenservaring, maar er wordt net zo hard om getreurd.
Is het omdat je de foetus zolang bij je hebt gedragen?
Dan ben je weer in precies dezelfde vicieuse cirkel.
Ik vind het een moeilijk onderwerp waar ik zelf niet uit kom.
[Dit bericht is gewijzigd door static op 04-04-2002 01:45]
quote:Ik vind egoisme in de eerste plaats aan jezelf denken, in wat voor opzicht dan ook.
Op donderdag 04 april 2002 01:43 schreef Angeles het volgende:
Het hangt er denk ik vanaf hoe je egoïsme ziet. Ik zie egoïsme meer als iets berekenends, als proberen om over de ruggen van andere mensen je voordeel te halen. Maar ik weet dat de definities van egoïsme erg kunnen verschillen. Verdriet om een verlies vind ik meer iets natuurlijks, ik zou het niet egoïstisch noemen.
En dat is precies wat ik bedoel met verdriet hebben om iemand die er niet meer is.
Die persoon is er niet mee gebaat.
quote:Heb maar een gedeelte je post gelezen en wil daar wel op reageren, maar je moet hem niet weghalen.
Op donderdag 04 april 2002 01:22 schreef Imi het volgende:
-edit-Ik moet ook niet serieus zijn. Dan wordt er niet eens op me gereageerd. Heel m'n imago weg.
quote:Ik denk er zo eigenlijk ook over. Vrij nuchter misschien maar zo zou ik het ook willen wanneer ik dood zou gaan. Zonder zal ik het vinden van iedere traan van een nabestaan.
Op donderdag 04 april 2002 01:51 schreef static het volgende:[..]
Heb maar een gedeelte je post gelezen en wil daar wel op reageren, maar je moet hem niet weghalen.
Maar ik heb dan ook nog niet iemand in mijn naaste omgeving zien doodgaan, een opa en een ex-klasgenoot was het dichtstbij geloof ik. Dus echt erover oordelen kan ik nog niet.
quote:Ik denk niet dat het een kwestie van oordelen is, meer een kwestie hoe je erover denkt en vooral voelt, vandaar de stelling.
Op donderdag 04 april 2002 01:52 schreef Imi het volgende:[..]
Ik denk er zo eigenlijk ook over. Vrij nuchter misschien maar zo zou ik het ook willen wanneer ik dood zou gaan. Zonder zal ik het vinden van iedere traan van een nabestaan.
Maar ik heb dan ook nog niet iemand in mijn naaste omgeving zien doodgaan, een opa en een ex-klasgenoot was het dichtstbij geloof ik. Dus echt erover oordelen kan ik nog niet.
quote:Dat is een vorm van gewaardeerd willen worden.
Op donderdag 04 april 2002 00:46 schreef static het volgende:[..]
Waarom dan, dat is toch een beetje ego-tripperij?
Zo van 'zie je wel dat ze me missen', 'zie je wel dat ze me lief hebben'. ?
Iets dat ieder mens wil, ja ook jij.
Zelfs het meest opstandige persoon wil dat, wat hij ook zegt.
Het is gewoon een onderdeel van de mens, net zoals egoisme.
quote:Nee,ik denk dat je,juist door de liefde die je voor iemand voelt,het heel verdrietig kunt vinden dat hij/zij er niet meer is.
Op donderdag 04 april 2002 01:42 schreef static het volgende:[..]
Heb ik ook over nagedacht, maar die persoon maakt het niet bewust mee, dus waarom daar triest over zijn?
Het is meer een soort reflectie van een zelfbeeld denk ik.
Dat die persoon dat zelf niet meer meemaakt weerlegt de stelling niet persè.
Maar ik ga er eens een nachtje over slapen.
Het is zo jammer dat egoisme per definitie voor veel mensen een negatieve klank heeft, want ik denk dat een beetje egoisme zelfs soms goed kan zijn. En toegeven aan je verdriet, rouwen om een dierbare die je nooit meer ziet hoort daar voor mijn gevoel bij.
quote:ja, ik durf bijna te beweren dat elke emotie terug te brengen is tot een vorm van egoisme
Op donderdag 04 april 2002 00:37 schreef static het volgende:
is het verdriet dat je over een dierbare overledene hebt niet een vorm van egoisme?
al was het alleen al omdat niet jij diegene bent die bepaalt of iets "goed" danwel "slecht" voor een ander zal zijn
quote:en ook hier is niemand zeker van toch
Op donderdag 04 april 2002 01:36 schreef TimberWolf het volgende:
Die is overal vanaf, heeft geen pijn en geen besef[1
[Dit bericht is gewijzigd door trifling op 04-04-2002 08:23]
quote:in het geval van verdriet door overlijden, niks
Op donderdag 04 april 2002 09:58 schreef Tijn het volgende:
Ook al is het een vorm van egoïsme, ik begrijp nog steeds niet wat daar dan tegen is?
in vele andere gevallen, mjoch
doordat egoïsme de drijfveer is, heb je vaak zoiets van "waarom hij/zij/het wel en ik niet"
terwijl je op dat moment al vrij tevreden (lees gelukkig) had kunnen zijn met wat je zelf bezit/bereikt hebt
egoïsme laat je te weinig naar jezelf kijken
Het zit namelijk in ons geprent en dat maakt ons menselijk. Het maakt namelijk niet veel uit of het nou een familielid/vriend of een ander, de dood van iemand dichtbij zal je vaak aanslaan. Denk maar Volendam, daar zijn genoeg mensen geweest met een brok in de keel terwijl ze de jongeren niet kennen. Of zie maar een ongeluk langs de weg die dodelijk afloopt, altijd krijg je wel een raar gevoel. En dat hoort ook zo, er is een medemens gestorven. In Azie noemen ze dat wel het collectieve bewustzijn, als je bij een voetbalwedstrijd zit en iedereen gaat uit zijn dak, dan voel jij je ook goed. Zie je iemand sterven, dan voel je je bedroefd. Dat heeft niets met egoisme te maken, eerder dat we 1 groep zijn, 1 soort en een medemens sterft.
quote:
Op donderdag 04 april 2002 00:37 schreef static het volgende:
Ik open dit topic niet om iemand voor zijn schenen te schoppen, heb zelf een heleboel familieleden (o.a. mijn vader) en vrienden verloren waardoor ik misschien een beetje afgestompt ben, maar ik denk de laatste tijd veel na over het volgende:is het verdriet dat je over een dierbare overledene hebt niet een vorm van egoisme?
quote:Ik denk niet dat het een vorm van egoisme is. Verdriet is de menselijke reactie als je iemand verliest. Verdriet is ook nodig om het verlies te verwerken. Dat geldt eigenlijk voor alle emoties.
ego´ïsme (het ~)1 de levenshouding van iem. die voortdurend het eigen belang en eigen welzijn op het oog heeft => zelfzucht, eigenbaat
Egoisme zou meer zijn, als je op dat moment vindt dat jij de enige bent die pijn heeft en dat anderen maar een beetje zielig doen.
Naar mijn mening, kan het uiten van emoties nooit verkeerd zijn. Uiteraard zijn er situaties dat je je moet "beheersen", omdat je anderen er misschien pijn mee zou kunnen doen. (bijv. onterecht boos zijn)
quote:en je weet zeker dat je het goed verstaan hebt?
Op donderdag 04 april 2002 12:29 schreef Passione het volgende:
In Azie noemen ze dat wel het collectieve bewustzijn.
quote:...met als overeenkomst dat de wereld om jezelf draait
Op donderdag 04 april 2002 12:29 schreef Passione het volgende:
...eerder dat we 1 groep zijn, 1 soort
quote:Exactly my point
Op donderdag 04 april 2002 12:20 schreef trifling het volgende:[..]
in het geval van verdriet door overlijden, niks
quote:..niks, maar houd er wel rekening mee dat er andere mensen zijn die hetzelfde denken als jij
Op donderdag 04 april 2002 12:37 schreef Tijn het volgende:
Exactly my point
anders kon je nog wel eens schrikken
egoisme is ook rekening houden met anderen
quote:whatever...
Op donderdag 04 april 2002 12:36 schreef trifling het volgende:[..]
en je weet zeker dat je het goed verstaan hebt?
[..]...met als overeenkomst dat de wereld om jezelf draait
quote:Rekening houden met anderen doe je ook uit egoïsme.
Op donderdag 04 april 2002 12:51 schreef trifling het volgende:[..]
..niks, maar houd er wel rekening mee dat er andere mensen zijn die hetzelfde denken als jij
anders kon je nog wel eens schrikken
egoisme is ook rekening houden met anderen
quote:Er zijn ook andere theorieen daarover. Het verdriet dat je voelt om vreemden, bv die jongeren in Volendam, raakt je eigen verdriet. Je identificeert je met de nabestaanden, je stelt je voor dat het jouw kind, broer, zus, vriend(in) whatever zou zijn die is overleden. En omdat je je zo kunt inleven voel je verdriet om die vreemden.
Op donderdag 04 april 2002 12:29 schreef Passione het volgende:
Denk maar Volendam, daar zijn genoeg mensen geweest met een brok in de keel terwijl ze de jongeren niet kennen. Of zie maar een ongeluk langs de weg die dodelijk afloopt, altijd krijg je wel een raar gevoel. En dat hoort ook zo, er is een medemens gestorven. In Azie noemen ze dat wel het collectieve bewustzijn,
Btw tof topic Static .
quote:Ik wil best serieus reageren hoor.
Op donderdag 04 april 2002 00:41 schreef static het volgende:[..]
*zucht*
Open ik eens een serieus topic.
Om alleen de gebeurtenissen van de afgelopen drie jaar te pakken en dan alleen iets soortgelijks.
3 jaar geleden overleed mijn moeder, 1 jaar daarna mijn enige oma, om het verhaal kort te maken was ik eerst wee geworden en met het overlijden van oma, had ik als enige familie nog mijn broertje.
Om dan je vraag te beantwoorden, ja het is egoistisch om daar heel hard om te janken.
Niemand die het ziet, zeker de overledene niet.
Maar af en toe heb je dat gewoon keihard nodig.
Als je rouw bedoeld, dan is dat gewoon een proces dat we nodig hebben om de realiteit te accepteren. Mensen hebben er moeite mee dat ze machteloos zijn en weinig te willen hebben.
Verder kun je gewoon dingen/mensen missen. De 'wat als' vragen die bij verdriet horen. Hebben ook weer te maken met moeite hebben met de realiteit.
Onrechtsvaardigheids gevoelens, verwachtingen die niet uitkomen, etc. etc. allemaal hetzelfde priciep.
Is Verdriet egoistisch? Ja, in de zin dat alles uiteindelijk uit jezelf komt en door jezelf wordt opgeroepen.
Heeft verdriet een egoistische reden? Nee, het is gewoon een manier om te overleven. En die drang hebben we niet zelf bedacht, die hebben we van de natuur meegekregen.
Mensen hebben verdriet nodig om met de realiteit om te kunnen gaan. We zijn nu eenmaal geen robots.
quote:Volgens mij heeft dat betrekking op maar 1 individu, jezelf.
Op donderdag 04 april 2002 22:27 schreef mrcool het volgende:
Egoistisch tegenover wie?
quote:Mee eens. Je mist die persoon. Het is niet anders dan iemand missen die 3 weken van je vandaan is.
Op donderdag 04 april 2002 22:33 schreef Rica het volgende:
Het is net zo wel of niet egostisch als je dagelijkse behoefte aan eten en drinken.
En ook met Tijn (hoewel ik het niet graag met Tijn eens ben
) want wat is er erg aan als het al egoïstisch zou zijn? prrrrrr
Of het is empathie, misschien een overschot aan.
Toen mijn Opa overleed, huilde ik omdat mijn vader huilde.
Ik had nauwelijks een band met mijn Opa, maar ik voelde mijn vaders verdriet.
Kan sowieso slecht tegen huilende mannen...
Mijn tranen stromen snel, nooit van lichamelijke pijn, maar wel van hartzeer, ontroering, mee of inleven van andermans pijn.
quote:Zit heel wat in wat je zegt, ik heb hier ook vaak over gedacht. Het klinkt hard maar wat je zegt is in grote lijnen waar. Als je om iemand rouwt die er niet meer is denk je in eerste instantie aan jezelf. De persoon in kwestie (die niet meer is) rouwt niet om jouw omdat hij/zij je niet meer ziet maar jij rouwt om hem/haar omdat je ze nooit meer zal zien. In andere woorden: jij denkt aan een persoon die je zal missen, dus aan jezelf dus jij zal die persoon missen dus denk je aan jezelf. Egoisme is een groot woord maar kun je dit egoistisch noemen
Op donderdag 04 april 2002 00:37 schreef static het volgende:
Ik open dit topic niet om iemand voor zijn schenen te schoppen, heb zelf een heleboel familieleden (o.a. mijn vader) en vrienden verloren waardoor ik misschien een beetje afgestompt ben, maar ik denk de laatste tijd veel na over het volgende:is het verdriet dat je over een dierbare overledene hebt niet een vorm van egoisme?
En dat bedoel ik in de zin van: 'ik maak de persoon nooit meer mee', 'ik ga de persoon missen', etc.
Want uiteindelijk voelt/merkt de overledene er niets meer van.
Ik denk dat ieder mens op aarde een egoist moet zijn op deze manier.quote:En dat is precies wat ik bedoel.
Op vrijdag 16 augustus 2002 01:34 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Je mist die persoon.
quote:
Op vrijdag 16 augustus 2002 01:36 schreef Toebroodjie het volgende:[..]
Zit heel wat in wat je zegt, ik heb hier ook vaak over gedacht. Het klinkt hard maar wat je zegt is in grote lijnen waar. Als je om iemand rouwt die er niet meer is denk je in eerste instantie aan jezelf . De persoon in kwestie (die niet meer is) rouwt niet om jouw omdat hij/zij je niet meer ziet maar jij rouwt om hem/haar omdat je ze nooit meer zal zien.
Gevoelsmatig is het verdriet een menselijke en daarom voor mij logische reactie op het gemis van een dierbare.
Je mist die persoon,je zou nog zoveel willen zeggen aan hem/haar,je kan voor je gevoel niet zonder die persoon leven..ja egoistisch..maar o zo menselijk.
Als je die persoon NU na zijn dood niet zou missen?
Heeft die persoon dan wel jou liefde gevoeld hebben,terwijl hij/zij leefde?
Het gemis van een dierbare is mijns inziens onlosmakend verbonden met de liefde voor die persoon.
quote:Egoistisch dus.
Op vrijdag 16 augustus 2002 02:17 schreef Brennie het volgende:
Als je t puur verstandelijk redeneert..is t wel een vorm van egoisme.
Gevoelsmatig is het verdriet een menselijke en daarom voor mij logische reactie op het gemis van een dierbare.
Je mist die persoon,je zou nog zoveel willen zeggen aan hem/haar,je kan voor je gevoel niet zonder die persoon leven..ja egoistisch..maar o zo menselijk.
Als je die persoon NU na zijn dood niet zou missen?
Heeft die persoon dan wel jou liefde gevoeld hebben,terwijl hij/zij leefde?
Het gemis van een dierbare is mijns inziens onlosmakend verbonden met de liefde voor die persoon.
quote:Waar dus niks mis mee is
Op vrijdag 16 augustus 2002 02:48 schreef static het volgende:[..]
Egoistisch dus.
quote:idd, want anders zou het betekenen dat wanneer je niet-egoistisch zou zijn het je geen moer kon schelen wanneer je iemand zou verliezen. Dát lijkt me pas erg.
Op vrijdag 16 augustus 2002 03:02 schreef Tijn het volgende:[..]
Waar dus niks mis mee is
quote:Ja en Nee:
Op donderdag 04 april 2002 00:37 schreef static het volgende:
Ik open dit topic niet om iemand voor zijn schenen te schoppen, heb zelf een heleboel familieleden (o.a. mijn vader) en vrienden verloren waardoor ik misschien een beetje afgestompt ben, maar ik denk de laatste tijd veel na over het volgende:is het verdriet dat je over een dierbare overledene hebt niet een vorm van egoisme?
Stel je het volgende eens voor: een 20 jarige sterft aan een ongeluk en een 96 jarige sterf (natuurlijke dood, lang ziekbed maakt niet uit). In het geval van de 96 jarige zou ik zeggen: egoisme, in het andere geval vind je het gewoon jammer van het jonge leven (het had anders kunnen lopen).
Persoonlijk zou ik het liefst zien dat mijn opa en oma op respectabele leeftijd de pijp uit gaan, zonder lang ziektebed en dan kan ik enorm vrede met hun dood hebben.
Als bijvoorbeeld mijn broer dood zou gaan in een ongeluk.... 
Het verdriet van het gemis, maar ook de gedachte aan al het moois wat nog had kunnen komen. Deze gedachten zijn absoluut gepaard met een gevoel van samenhang.
Nu ontken ik niet dat er ook emotionele reacties gepaard gaan met het overlijden van totaal onbekenden. Maar is het dan niet de situatie, want alleen een naam zal niemand wat doen. Er zijn natuurlijk tal van redenen te bedenken, mischien een gelijkenis in de naam of in een foto van de overledene met een dierbare.
Tenslotte is verdriet nooit aan jezelf te wijten. Emotie is een gevoel, en gevoelens zijn niet te sturen.
WDV
idd de overledene heeft er niets meer aan maar wat zou dat? Jij moet je verdriet uiten, opkroppen heeft ook geen zin.
En als je het omdraait: zou ik dat willen dat mensen verdriet hadden als ik nu dood ga? Ja zeker wil ik dat. Dan heb ik blijkbaar toch een indruk op ze gemaakt...ik wil niet dat die verdriet zo erg is dat het hun leven beïnvloed, maar geen verdriet is ook niet goed lijkt mij.