F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Je zou dat stukje alsnog kunnen gaan lopen, het gaf haar veel plezier dat stukje wandelen toch?.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 13:05 schreef CherryLips het volgende:
Ik krijg het nu weer te kwaad, na het lezen van jullie berichtjes en rond dit tijdstip liet ik haar altijd uit.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Die dingen die je denkt zijn normaal, en komen hoe dan ook.Is het niet nu dan wel later.
Ik zou wel kunnen liegen, maar het is gewoon ontzettend moeilijk. En dat gaat met een weekje ook niet over. Maar oooooooooit, krijg je ineens de leuke gedachten weer ipv de vervelende. Heus waar 
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
quote:Op dinsdag 24 februari 2009 13:05 schreef CherryLips het volgende:
Ik krijg het nu weer te kwaad, na het lezen van jullie berichtjes en rond dit tijdstip liet ik haar altijd uit.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Sterkte CL
Goed van je dat je toch meegegaan bent.. 18 jaar is niet niks en is nu goed afgesloten.
Veel sterkte met je verdriet!
Goed van je dat je toch meegegaan bent.. 18 jaar is niet niks en is nu goed afgesloten.
Veel sterkte met je verdriet!
The truth was in here.
Deze tekst kregen wij mee bij de da toen we Asko in lieten slapen.quote:AL GAF MIJN STAART EEN LAATSTE GROET
Als ik eens broos en zwak zal zijn
en niet meer slapen kan van pijn
Doe dan wat nodig is,want och
die laatste dag verliest men toch.
Ik weet dat het je droef zal maken
dwing toch jezelf niet te verzaken
dan, meer dan enigandere dag
blijkt wat je liefde echt vermag.
wij hadden het jaren lang zo goed
dat geeft ons ook doe laatste moed
jij wilt toch ook niet dat ik lijd.
En breng mij waar men hulp mij biedt
een bede slechts,verlaat mij niet!
houd mij zacht pratend tegen je aan
totdat mijn ogen breken gaan.
Je weet,al is het later pas
dat dit heus voor mijn bestwil was.
Al gaf mijn staart zijn laatste groet
ik lijd niet meer en dat is goed
treur niet omdat het lot bewerkt
dat jij, juist jij, mijn tijd beperkt.
Wij waren elkander toch zo na!
Laat dat je troost zijn als ik ga............
Ik ben er nu nog steeds (na bijna een jaar) nog niet overheen. Het is zó stil in huis.
Sterkte..
We hebben vanavond de as opgehaald, dus ze is weer een beetje thuis en de sfeer is gelijk wat anders lijkt het. Ben vandaag ook een paar keer naar buiten gegaan, dat leidt wel heel erg af. Gisteren zat ik de hele dag alleen thuis, dat was vreselijk. Heb vannacht ook nog steeds amper geslapen. Vanochtend ging ik naar de kapper en liep ik dezelfde route die ik altijd met Sanne liep en toen ik m'n handen in m'n jaszakken stak, voelde ik nog de poepzakjes die je hier altijd bij je moet hebben... liep ik weer brullend over straat...
Ze zit nu in een mooi zilveren busje. De bedoeling was dus om haar uit te strooien over de hei, maar nu dat busje er zo staat, willen we eigenlijk even wachten. meisje bij het crematorium zei ook dat we moesten wachten tot we er zelf klaar voor waren en dat ze zelf na drie jaar ook nog de as van haar hond in de kast had staan... Dus we zien wel. Het is echt verschrikkelijk, voel me nog steeds lichamelijk beroerd, kon me maar met moeite aankleden vanmorgen. M'n moeder heeft de hondenriem teruggehangen, het was toch echt te leeg ineens.
Ze zit nu in een mooi zilveren busje. De bedoeling was dus om haar uit te strooien over de hei, maar nu dat busje er zo staat, willen we eigenlijk even wachten. meisje bij het crematorium zei ook dat we moesten wachten tot we er zelf klaar voor waren en dat ze zelf na drie jaar ook nog de as van haar hond in de kast had staan... Dus we zien wel. Het is echt verschrikkelijk, voel me nog steeds lichamelijk beroerd, kon me maar met moeite aankleden vanmorgen. M'n moeder heeft de hondenriem teruggehangen, het was toch echt te leeg ineens.
Tap tap tap
Oh bah.
Ik hoor van veel mensen dat ze pas wat rustiger worden als ze de as weer thuis hebben trouwens.
Kan je niet een mooi plekje maken voor de as en haar riem?
Ik hoor van veel mensen dat ze pas wat rustiger worden als ze de as weer thuis hebben trouwens.
Kan je niet een mooi plekje maken voor de as en haar riem?
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Helemaal herkenbaar,ook al heb ik nu 2 andere hondjes waar ik knettergek op ben ik mis Bas toch nog regelmatig.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 12:27 schreef oh-oh het volgende:
Oh je vergeet haar nooit hoor.
Mijn oude hond is ook bijna 18 geworden, en haar opvolgers zijn nu zelf al oude hondjes, en toch denk ik echt nog vaak aan haar, en mis ik haar nog.
Mijn eerste hond was voor mij echt mijn hele jeugd, daar groei je samen mee op en die hoort echt bij alles van vroeger. Dat zal echt altijd heel bijzonder blijven.
CherryLips heel veel sterkte
28-06-2010 Is ons mooie ventje geboren :-)
Het is zo verschrikkelijk om thuis te komen 
. We deden altijd de deur voorzichtig open omdat ze er weleens achter kon staan. Ook moest de deur naar boven altijd dicht zijn omdat ze het afgelopen jaar de trap niet meer op mocht/kon. En die hoek in de keuken waar haar mand stond...
Gisteren liep ik naar de kapper, fijn dezelfde route die ik 's middags met de hond liep. Zo rond dit uur ook, tussen één en half twee. Er liggen daar gewoon nog keutels van 'r . En toen stak in m'n hand in m'n jaszak, op zoek naar zakdoekjes, en kwam ik poepzakjes tegen die je hier bij je moet hebben om drollen op te ruimen. Niemand die dat doet, maar je moet die zakjes wel bij je hebben. Sta ik daar te janken op te stoep.
En net ook, rijles gehad, mooie afleiding, kom ik thuis... Is het weer mis hoor. Als ik wegga ook. Ik gaf 'r altijd een aai over de bol, 'zei: 'Dag Sanne!' en dan moest ik snel de deur dichtdoen anders zat ze ertussen, want ze wilde altijd mee. En als ik thuiskwam, aai over de bol, hallo zeggen. Dan snuffelde ze altijd met haar neus in mijn knieholtes, dat deed ze de hele dag als ze aan het ijsberen was. Hup, neus in de knieholte.
En ze sliep overdag veel, dan hoorde je haar ademen. En soms denk ik dat geluid nog steeds te horen en denk ik, dat kan toch helemaal niet, en dan voel ik gewoon de stilte in huis. Als ik in de keuken kwam, keek ik altijd waar ze lag. Als ze niet in haar mand lag, lag ze vaak onder de keukentafel. Uitkijken met daar gaan zitten enzo, en met opstaan. De komende tien jaar kijk ik nog wel onder m'n stoel voordat ik opsta.
Al dat soort dingen.
Ben wel kwaad op m'n moeder geweest dat ze alles al had weggehaald maandagavond. Haar kleed en haar mand stonken verschrikkelijk omdat ze alles liet lopen, maar die mand heeft ze vanaf het begin gehad. Was van hout, zelf gemaakt door m'n vader destijds. gewoon vier plankjes, alleen de voorkant was open. En m'n zus en ik hadden het hout versierd met stickers van WInnie de Pooh. Sanne's mand. En die was weg toen ik maandag beneden kwam. Haar voer- en drinkbakje ook. En het placemat dat eronder lag. Zelfs de riem had ze uit ellende al weggeborgen, maar die hangt nu weer bij de voordeur aan de kapstok, zoals altijd.
En we hebben nog voer en brokjes en koekjes liggen. En zondagavond was haar blikje voer leeg, dus is dat rubberen deksel in de vaatwasser gegaan en die haalden we er maandagavond uit. Dat was zo naar.
Zoveel dingetjes.
Haar medicijnen staan ook nog in de keuken, bovenste plank. Het dagdoosje is nog vol. Volgens mij heb ik dat zaterdag nog gevuld, toen ik haar voer klaarzette. De laatste keer.
Ik blijf echt janken gewoon.
. We deden altijd de deur voorzichtig open omdat ze er weleens achter kon staan. Ook moest de deur naar boven altijd dicht zijn omdat ze het afgelopen jaar de trap niet meer op mocht/kon. En die hoek in de keuken waar haar mand stond...Gisteren liep ik naar de kapper, fijn dezelfde route die ik 's middags met de hond liep. Zo rond dit uur ook, tussen één en half twee. Er liggen daar gewoon nog keutels van 'r
. En toen stak in m'n hand in m'n jaszak, op zoek naar zakdoekjes, en kwam ik poepzakjes tegen die je hier bij je moet hebben om drollen op te ruimen. Niemand die dat doet, maar je moet die zakjes wel bij je hebben. Sta ik daar te janken op te stoep.En net ook, rijles gehad, mooie afleiding, kom ik thuis... Is het weer mis hoor. Als ik wegga ook. Ik gaf 'r altijd een aai over de bol, 'zei: 'Dag Sanne!' en dan moest ik snel de deur dichtdoen anders zat ze ertussen, want ze wilde altijd mee. En als ik thuiskwam, aai over de bol, hallo zeggen. Dan snuffelde ze altijd met haar neus in mijn knieholtes, dat deed ze de hele dag als ze aan het ijsberen was. Hup, neus in de knieholte.
En ze sliep overdag veel, dan hoorde je haar ademen. En soms denk ik dat geluid nog steeds te horen en denk ik, dat kan toch helemaal niet, en dan voel ik gewoon de stilte in huis. Als ik in de keuken kwam, keek ik altijd waar ze lag. Als ze niet in haar mand lag, lag ze vaak onder de keukentafel. Uitkijken met daar gaan zitten enzo, en met opstaan. De komende tien jaar kijk ik nog wel onder m'n stoel voordat ik opsta.
Al dat soort dingen.
Ben wel kwaad op m'n moeder geweest dat ze alles al had weggehaald maandagavond. Haar kleed en haar mand stonken verschrikkelijk omdat ze alles liet lopen, maar die mand heeft ze vanaf het begin gehad. Was van hout, zelf gemaakt door m'n vader destijds. gewoon vier plankjes, alleen de voorkant was open. En m'n zus en ik hadden het hout versierd met stickers van WInnie de Pooh. Sanne's mand. En die was weg toen ik maandag beneden kwam. Haar voer- en drinkbakje ook. En het placemat dat eronder lag. Zelfs de riem had ze uit ellende al weggeborgen, maar die hangt nu weer bij de voordeur aan de kapstok, zoals altijd.
En we hebben nog voer en brokjes en koekjes liggen. En zondagavond was haar blikje voer leeg, dus is dat rubberen deksel in de vaatwasser gegaan en die haalden we er maandagavond uit. Dat was zo naar.
Zoveel dingetjes.
Haar medicijnen staan ook nog in de keuken, bovenste plank. Het dagdoosje is nog vol. Volgens mij heb ik dat zaterdag nog gevuld, toen ik haar voer klaarzette. De laatste keer.
Ik blijf echt janken gewoon.
Tap tap tap
Ik jank gewoon al als ik het lees.Bah, het is echt het enige nadeel van honden, dat ze nooit oud genoeg worden.
Ik kan je niet troosten, maar ik wil je wel een dikke knuffel geven
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Eensch.quote:Op donderdag 26 februari 2009 14:37 schreef oh-oh het volgende:
Bah, het is echt het enige nadeel van honden, dat ze nooit oud genoeg worden.
Ik kan je niet troosten, maar ik wil je wel een dikke knuffel geven
En het enge is mijn hond ( een grote kees ) is 16 en je ziet dat ie ook op zijn end loopt.
Mij mag je er voor wakker maken.
Ik heb 4 honden waarvan binnenkort de derde over de 9 jaar-grens gaat.
Maar het zijn kleintjes en ze zijn nog allemaal erg fit, maar door zulke dingen besef ik het vaak zelf ineens ook erg goed, hoe snel ze ouder worden.
Maar het zijn kleintjes en ze zijn nog allemaal erg fit, maar door zulke dingen besef ik het vaak zelf ineens ook erg goed, hoe snel ze ouder worden.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Fijn dat je moeder de riem heeft terug gehangen.
ik zag dit gedichtje, vond het mooi en wel toepasselijk.
ik zag dit gedichtje, vond het mooi en wel toepasselijk.
quote:Look not where I was, for I am not there
My spirit is free, I am everywhere.
In the air that you breathe, in the sounds that you hear
Don't cry for me, my spirit is near.
I'll watch for you from the other side,
I'll be running with my ball, new friends by my side.
Smile at my memory, remember in your heart;
This isn't the end, it's a brand new start....
Sterkte CL!
Het is ook echt niet gek dat je denkt dat je je hond hoort of dat je voorzichtig gaat zitten.
Drie jaar geleden heeft mijn kat een spuitje gehad. Hij kon heel hard mauwen en nog lang leek het of ik hem hoorde.
Hij was zwart met wit en als ik soms een zwarte trui op de bank had liggen, ging ik er voorzichtig naast zitten. Ik zag het vanuit mijn ooghoek en vergat even dat er geen kat meer was.
Het is een schrale troost nu, maar je verdriet zal minder pijnlijk worden. Laat dat toe en wees er ook niet bang voor, want het betekent niet dat je je hond vergeet.
Tenslotte: je hebt altijd zo goed mogelijk voor je hond gezorgd omdat je ervan houdt. En misschien is het moeilijk te accepteren, maar je hebt dat tot het laatst gedaan. Ook al vond je het zo moeilijk, je was er ook op het laatst.
Het is ook echt niet gek dat je denkt dat je je hond hoort of dat je voorzichtig gaat zitten.
Drie jaar geleden heeft mijn kat een spuitje gehad. Hij kon heel hard mauwen en nog lang leek het of ik hem hoorde.
Hij was zwart met wit en als ik soms een zwarte trui op de bank had liggen, ging ik er voorzichtig naast zitten. Ik zag het vanuit mijn ooghoek en vergat even dat er geen kat meer was.
Het is een schrale troost nu, maar je verdriet zal minder pijnlijk worden. Laat dat toe en wees er ook niet bang voor, want het betekent niet dat je je hond vergeet.
Tenslotte: je hebt altijd zo goed mogelijk voor je hond gezorgd omdat je ervan houdt. En misschien is het moeilijk te accepteren, maar je hebt dat tot het laatst gedaan. Ook al vond je het zo moeilijk, je was er ook op het laatst.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Ik heb weer staan janken onder de douche, ik mis echt het wandelen tussen de middag en het knuffelen. Soms liep ik gewoon naar haar toe, sloeg ik een arm om haar heen en plette ik haar even. Vond ze nooit leuk, maar ik moest het altijd even doen 
. En nu heb ik dat dus al sinds maandag niet kunnen doen, voelt echt heel leeg...
Getver zeg, ik begin me ook niet echt beter te voelen, denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook. Ik mis haar gewoon zo, diep van binnen weet ik dat het beter was voor haar, maar als ik m'n ogen dichtdoe zie ik hoe we haar achterlieten bij het crematorium en hoe haar ogen wegdraaiden bij de laatste injectie, en als ik 's ochtends wakker word, schiet alles me ook weer te binnen, als een mokerslag.
Gisteren kwamen m';n moeder en ik bij het boodschappen doen een puppy tegen die m'n moeder heel blij begroette (alles beestjes zijn dol op m'n moeder, ze straalt iets uit ofzo), dus zij dat beestje aaien en z'n riempje goed doen enzo, en ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg.
. En nu heb ik dat dus al sinds maandag niet kunnen doen, voelt echt heel leeg...Getver zeg, ik begin me ook niet echt beter te voelen, denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook. Ik mis haar gewoon zo, diep van binnen weet ik dat het beter was voor haar, maar als ik m'n ogen dichtdoe zie ik hoe we haar achterlieten bij het crematorium en hoe haar ogen wegdraaiden bij de laatste injectie, en als ik 's ochtends wakker word, schiet alles me ook weer te binnen, als een mokerslag.
Gisteren kwamen m';n moeder en ik bij het boodschappen doen een puppy tegen die m'n moeder heel blij begroette (alles beestjes zijn dol op m'n moeder, ze straalt iets uit ofzo), dus zij dat beestje aaien en z'n riempje goed doen enzo, en ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg.
Tap tap tap
Ik krijg echt buikpijn van je posts.Ik kan er zo slecht tegen.
Ik beleef het zelf ook weer opnieuw. Ik vond laatst mijn dagboek terug waarin mijn oude hond dood ging, echt ik heb gejankt toen ik het weer las. En dat is nu al bijna 10 jaar geleden
Maar die echte rauwe pijn die slijt wel
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
maar over een tijdje denk je wel met plezier aan sanne terug, en niet enkel met verdriet en boosheid. *knufs*, deze dingen doen zeer en zijn naar.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 12:19 schreef nokwanda het volgende:
En dan nog krijg je af en toe een steek. Al zou je 10 andere huisdieren hebben, dan nog.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ik jank zo met je mee,wat is het toch klote hequote:Op vrijdag 27 februari 2009 16:23 schreef CherryLips het volgende:
Ik heb weer staan janken onder de douche, ik mis echt het wandelen tussen de middag en het knuffelen. Soms liep ik gewoon naar haar toe, sloeg ik een arm om haar heen en plette ik haar even. Vond ze nooit leuk, maar ik moest het altijd even doen
Getver zeg, ik begin me ook niet echt beter te voelen, denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook. Ik mis haar gewoon zo, diep van binnen weet ik dat het beter was voor haar, maar als ik m'n ogen dichtdoe zie ik hoe we haar achterlieten bij het crematorium en hoe haar ogen wegdraaiden bij de laatste injectie, en als ik 's ochtends wakker word, schiet alles me ook weer te binnen, als een mokerslag.
Gisteren kwamen m';n moeder en ik bij het boodschappen doen een puppy tegen die m'n moeder heel blij begroette (alles beestjes zijn dol op m'n moeder, ze straalt iets uit ofzo), dus zij dat beestje aaien en z'n riempje goed doen enzo, en ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg.
Ik weet wel toen we met Bas naar de dierenarts gingen om hem te laten inslapen,hij was blij omdat ie mee mocht maar weet hij veel wat er ging gebeuren.Ow wat voelde ik me schuldig.
Ik heb nog zo vaak gedacht,heb ik er wel goed aan gedaan,had ik niet dit of dat,maar het hondje was 18 en helemaal op.Vond het echt een drama.
Het gaat echt wel slijten maar missen doe ik em nog regelmatig en dan kan ik er ook echt verdrietig om zijn.
Heel veel sterkte
28-06-2010 Is ons mooie ventje geboren :-)
Vanavond was ik op een feestje met vriendinnen, even uithuilen op hun schouders hielp wel, voelde me gelijk opgeluchter en het was afleiding. Maar toen kwam er iemand binnen met een hond, een jong ding van 6 maanden (de hond dan). Wilde eerst niks van hem weten, al was hij nog zo lief, heb even m'n ogen zitten deppen enzo en ben toch naar 'm toe gegaan, heb hem geknuffeld en over z'n mooie blote buikje gekriebeld, ben helemaal onder gelikt. Hij rook zo lekker naar hond .
Bleh, moeilijk, maar ik kan niet alle honden blijven negeren.
(de hond dan). Wilde eerst niks van hem weten, al was hij nog zo lief, heb even m'n ogen zitten deppen enzo en ben toch naar 'm toe gegaan, heb hem geknuffeld en over z'n mooie blote buikje gekriebeld, ben helemaal onder gelikt. Hij rook zo lekker naar hond .Bleh, moeilijk, maar ik kan niet alle honden blijven negeren.
Tap tap tap
[quote]Op vrijdag 27 februari 2009 16:23 schreef CherryLips het volgende:
denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook.
Mijn kat moest afgemaakt worden toen ik in het ziekenhuis lag. Mijn vriendin kwam hem halen. Hij liep amper meer, maar toen wel dus he...... Zij had ook dat idee van, moet het nu wel, maar ze wist dat het niet anders kon.
CL, het is achteraf gedacht en je weet best dat niet anders kon.
denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook.
Mijn kat moest afgemaakt worden toen ik in het ziekenhuis lag. Mijn vriendin kwam hem halen. Hij liep amper meer, maar toen wel dus he...... Zij had ook dat idee van, moet het nu wel, maar ze wist dat het niet anders kon.
CL, het is achteraf gedacht en je weet best dat niet anders kon.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Toen ik 16 was hebben wij thuis Tasja (18) moeten laten inslapen, mijn ouders hadden haar twee jaar voordat ik geboren werd, ik was pas een paar minuten oud toen ze me al mocht zien en is na mijn ouders en vroedvrouw dus gewoon het eerste levende wezen in mijn leven geweest. Ik blijf het achteraf enorm jammer vinden dat ik er niet bij ben geweest toen ze in slaap viel... gelukkig heeft ze niet lang hoeven lijden, ze is altijd heel actief geweest en in pakweg 3 maanden tijd achteruitgegaan en de laatste week/dagen zeer hard. Het was wel duidelijk dat het afgelopen was.
Bij ons thuis werd altijd gezegd dat er na Tasja nooit meer een hond zou komen. Vijf dagen later hebben we Daisy (inmiddels 9) gehaald. Gewoon omdat we niet zonder hond om ons heen konden en omdat we vonden dat nóg een hondje een kans op zo'n mooi leven verdiende. Inmiddels heeft Daisy er een broertje bij: Niño (1).
Toen ik 16 was hebben wij thuis Tasja (18) moeten laten inslapen, mijn ouders hadden haar twee jaar voordat ik geboren werd, ik was pas een paar minuten oud toen ze me al mocht zien en is na mijn ouders en vroedvrouw dus gewoon het eerste levende wezen in mijn leven geweest. Ik blijf het achteraf enorm jammer vinden dat ik er niet bij ben geweest toen ze in slaap viel... gelukkig heeft ze niet lang hoeven lijden, ze is altijd heel actief geweest en in pakweg 3 maanden tijd achteruitgegaan en de laatste week/dagen zeer hard. Het was wel duidelijk dat het afgelopen was.
Bij ons thuis werd altijd gezegd dat er na Tasja nooit meer een hond zou komen. Vijf dagen later hebben we Daisy (inmiddels 9) gehaald. Gewoon omdat we niet zonder hond om ons heen konden en omdat we vonden dat nóg een hondje een kans op zo'n mooi leven verdiende. Inmiddels heeft Daisy er een broertje bij: Niño (1).
|
|
