REV Reviews & Productbeoordelingen
Ben je net naar een concert geweest? Een theatervoorstelling gezien van de zomer? Ga je binnenkort naar een museum of een dancefestival? Heb je een geweldig boek gelezen? Allemaal mooie gelegenheden om na afloop je bevindingen met iedereen te delen.
Voor Nederland kwam een paar weken terug het goede nieuws dat The Boss op Pinkpop zal gaan spelen. Niet eventjes een vluchtige 45 minuten, maar drie uur lang als afsluiter op de zaterdag! Daar zal hij tevens materiaal van zijn nieuwe album Working On A Dream laten horen, tezamen met de E Street Band.
Bruce Springsteen heeft de titel van de plaat niet voor niks gekozen. Een positieve insteek voor de toekomst ligt parallel aan de hoop op verandering in de VS, waar Barack Obama de grootste aanstichter van is. Die hoop en verandering is bij Springsteen de laatste jaren ook weer te horen. Sinds de reünie met de E Street Band is hij vuriger en intenser gaan klinken. Maar waar zijn vorige plaat Magic nog volop maatschappij en politiek kritisch was, richt hij hier zijn pijlen meer op andere zaken. De boodschap is in elk geval een stuk positiever dan voorheen. Teksten als "A beauty in the neighborhood, this lonely planet never looked so good" en verklaringen over de liefde geven de omslag qua gevoel goed weer.
Net als Obama weet Springsteen op Working On A Dream zijn boodschap energiek en overtuigend over te brengen. Middels krachtige melodieën, bombastische ondersteuning en ingetogen bruggetjes die op het juiste moment ingezet worden, is het een stevig fundament geworden. Een fundament waar je muzikaal op kunt bouwen en door middel van subtiele muzieklijnen accenten (zoals piano, mondharmonica en samenzang) kunt geven aan een solide geheel. De opener, 'Outlaw Pete' is zo'n stevige muur die er, met zijn acht minuten, meteen goed inhakt. Een gedreven en rauwe Springsteen die doet denken aan Born To Run en waarin Springsteen op bezielde wijze een prachtig verhaal uiteenzet. Ook in het aanzwellende 'Queen Of The Supermarket' is de scenarioschets even bijzonder als de muziek en de intonatie.
Working On A Dream kent met het stevige fundament slechts enkele zwakke plekken. Het "hillbilly-achtige" 'Good Eye' klinkt wat vlak en leeg en zou samen met pretentieloze 'Surprise, Surprise' geen dragende muur mogen zijn. Daartegenover staan echter elf dijken van songs die de echte Bruce Springsteen op bijna zestigjarige leeftijd weer helemaal terugbrengen zoals men hem zo graag ziet. Vol vuur, pit, boodschappen en mooie scenario's. Ik heb nu al zin in Pinkpop!
Bruce Springsteen heeft de titel van de plaat niet voor niks gekozen. Een positieve insteek voor de toekomst ligt parallel aan de hoop op verandering in de VS, waar Barack Obama de grootste aanstichter van is. Die hoop en verandering is bij Springsteen de laatste jaren ook weer te horen. Sinds de reünie met de E Street Band is hij vuriger en intenser gaan klinken. Maar waar zijn vorige plaat Magic nog volop maatschappij en politiek kritisch was, richt hij hier zijn pijlen meer op andere zaken. De boodschap is in elk geval een stuk positiever dan voorheen. Teksten als "A beauty in the neighborhood, this lonely planet never looked so good" en verklaringen over de liefde geven de omslag qua gevoel goed weer.
Net als Obama weet Springsteen op Working On A Dream zijn boodschap energiek en overtuigend over te brengen. Middels krachtige melodieën, bombastische ondersteuning en ingetogen bruggetjes die op het juiste moment ingezet worden, is het een stevig fundament geworden. Een fundament waar je muzikaal op kunt bouwen en door middel van subtiele muzieklijnen accenten (zoals piano, mondharmonica en samenzang) kunt geven aan een solide geheel. De opener, 'Outlaw Pete' is zo'n stevige muur die er, met zijn acht minuten, meteen goed inhakt. Een gedreven en rauwe Springsteen die doet denken aan Born To Run en waarin Springsteen op bezielde wijze een prachtig verhaal uiteenzet. Ook in het aanzwellende 'Queen Of The Supermarket' is de scenarioschets even bijzonder als de muziek en de intonatie.
Working On A Dream kent met het stevige fundament slechts enkele zwakke plekken. Het "hillbilly-achtige" 'Good Eye' klinkt wat vlak en leeg en zou samen met pretentieloze 'Surprise, Surprise' geen dragende muur mogen zijn. Daartegenover staan echter elf dijken van songs die de echte Bruce Springsteen op bijna zestigjarige leeftijd weer helemaal terugbrengen zoals men hem zo graag ziet. Vol vuur, pit, boodschappen en mooie scenario's. Ik heb nu al zin in Pinkpop!
Prima plaat maar zakt toch wat in in het midden en naar het einde toe. Misschien groeit ie nog maar heb hem toch al zeker een rondje of 50 laten draaien. Outlaw Pete, My lucky day en Surprise surprise zijn favoriet hier.
Magic was sterker ben ik bang.
Magic was sterker ben ik bang.
Enorme tegenvaller. Misschien 3 nummers die oke of zelfs goed zijn, voor de rest kan ik er helemaal niks mee.
wel geinig dat hier een goede recensie staat en het album in het Springsteen topic in MUZ over het algemeen als zeer tegenvallend wordt gezien
wel geinig dat hier een goede recensie staat en het album in het Springsteen topic in MUZ over het algemeen als zeer tegenvallend wordt gezien
A mind with a heart of it's own
...smaken verschillen heh 
|
|
