quote:'Frankrijk hielp mee aan deportatie Joden'De Franse staat was medeverantwoordelijk voor de deportatie van tienduizenden Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Individuele schadeclaims kunnen echter nu niet meer worden toegewezen omdat al de nodige maatregelen tot schadevergoeding zijn genomen.
Dit heeft de Franse Raad van State vandaag beslist. Het is voor het eerst dat de hoogste bestuursrechter zo duidelijk toegeeft dat de Franse staat medeschuldig was aan de Holocaust, aldus Franse media.
Het autoritaire regime van maarschalk Pétain (1940-44) in Vichy collaboreerde met de Duitse bezetter. Het heeft volgens de uitspraak van maandag zonder "directe dwang van de bezetter" meegewerkt aan de deportatie van 76.000 Franse Joden, van wie er maar 2566 overleefden.
De zaak was aangespannen door de dochter van een Jood die in mei 1941 voor haar ogen werd opgepakt en vervolgens naar vernietigingskamp Auschwitz werd gedeporteerd. Zij eiste vergeefs 200.000 euro schadevergoeding.
Ik neem aan dat de Franse staat - voor en na de oorlog - niet te vergelijken is met de Franse staat tijdens de oorlog?
in 2430 komen ze nog om schadevergoeding janken
quote:Nee, niet echt. Maar aan de andere kant weer wel. Het is in ieder geval een stuk geschiedenis dat Frankrijk het liefst zou willen vergeten en lange tijd ook heeft kunnen vergeten. Het is één van de grote diplomatieke huzarenstukjes van de twintigste eeuw geweest hoe De Gaulle Frankrijk toch bij de winnaars van WO II heeft laten behoren. Het zijn dit soort processen die het land met de neus op de feiten drukken. De posting hierboven met die stapel bankbiljetten is wat mijn betreft dan ook weinig kies.Op maandag 16 februari 2009 23:07 schreef Triggershot het volgende:
[..]
'Frankrijk hielp mee aan deportatie Joden'
Ik neem aan dat de Franse staat - voor en na de oorlog - niet te vergelijken is met de Franse staat tijdens de oorlog?
In ieder geval had Frankrijk voor de Tweede Wereldoorlog uitbrak een wat instabiele, maar zonder twijfel democratische staat. Onder druk van de Duitse inval ontstond in Frankrijk een politieke impasse, waarbij Petain eerst werd benoemd tot premier en later tot staatshoofd. In die eerste functie tekende hij voor de overgave van Frankrijk en eigende hij zich met beperkte democratische legitimatie bijna onbeperkte politieke macht toe. In die tijd werd hij met de creatie van Vichy-frankrijk breed gezien als een redder van het land.
Het werd echter bijna een satellietstaat van Nazi-Duitsland met fanatieke vervolging van politiek anders denkenden en Joden. Dat laatste werd minder na de slag om Stalingrad toen het tij in de oorlog keerde, maar er zijn toch tienduizenden Joden afgevoerd naar de vernietigingskampen. Na de oorlog werd weliswaar de top van het Vichy-bewind vervolgt (Petain werd zelfs ter dood veroordeeld ), maar de ambtenaren die mede vorm hadden gegeven aan het bewind bleven meestal gewoon zitten en dienden de nieuwe Franse staat, die weer op democratische gronden werd gevoerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Dwersdriever op 17-02-2009 22:58:19 ]
quote:Inderdaad, twee maal verliezen (eerst van de Duitsers, daarna van de Britten en Amerikanen) en toch als winnaar worden uitgeroepen.. Ik denk dat ze wilden voorkomen dat een diep vernederd Frankrijk WO3 zou beginnen, zoals een diep vernederd Duitsland WO2 had veroorzaakt.Op dinsdag 17 februari 2009 22:49 schreef Dwersdriever het volgende:
[..]
Nee, niet echt. Maar aan de andere kant weer wel. Het is in ieder geval een stuk geschiedenis dat Frankrijk het liefst zou willen vergeten en lange tijd ook heeft kunnen vergeten. Het is één van de grote diplomatieke huzarenstukjes van de twintigste eeuw geweest hoe De Gaulle Frankrijk toch bij de winnaars van WO II heeft laten behoren. Het zijn dit soort processen die het land met de neus op de feiten drukken. De posting hierboven met die stapel bankbiljetten is wat mijn betreft dan ook weinig kies.
quote:Zoals dhr Mitterand bijvoorbeeld. Eerst netjes de nazis dienen, dan President worden.In ieder geval had Frankrijk voor de Tweede Wereldoorlog uitbrak een wat instabiele, maar zonder twijfel democratische staat. Onder druk van de Duitse inval ontstond in Frankrijk een politieke impasse, waarbij Petain eerst werd benoemd tot premier en later tot staatshoofd. In die eerste functie tekende hij voor de overgave van Frankrijk en eigende hij zich met beperkte democratische legitimatie bijna onbeperkte politieke macht toe. In die tijd werd hij met de creatie van Vichy-frankrijk breed gezien als een redder van het land.
Het werd echter bijna een satellietstaat van Nazi-Duitsland met fanatieke vervolging van politiek anders denkenden en Joden. Dat laatste werd minder na de slag om Stalingrad toen het tij in de oorlog keerde, maar er zijn toch tienduizenden Joden afgevoerd naar de vernietigingskampen. Na de oorlog werd weliswaar de top van het Vichy-bewind vervolgt (Petain werd zelfs ter dood veroordeeld ), maar de ambtenaren die mede vorm hadden gegeven aan het bewind bleven meestal gewoon zitten en dienden de nieuwe Franse staat, die weer op democratische gronden werd gevoerd.
quote:Dat is inderdaad het belangrijkste voorbeeld, maar wel één van de velen. Daarom hebben dit soort processen veel zin.Op woensdag 18 februari 2009 14:23 schreef Viajero het volgende:
Zoals dhr Mitterand bijvoorbeeld. Eerst netjes de nazis dienen, dan President worden.
quote:Dat ''zonder directe dwang'' is nog zacht uitgedrukt.Het heeft volgens de uitspraak van maandag zonder "directe dwang van de bezetter" meegewerkt aan de deportatie van 76.000 Franse Joden, van wie er maar 2566 overleefden.