Beslis je wel.
Een kind nu wel
Beslis je niet
Dit kwam ik vanavond tegen en is o zo waar (helaas)
Tot ongeveer anderhalf jaar geleden was ik altijd degene die het hardste riep geen kinderen te willen. Dat zou niets voor mij zijn, ik zag mezelf echt niet als moeder achter een kinderwagen.
Totdat...
De puzzelstukjes van het leven vallen op z'n plaats. Je zit goed in je vel. Je voelt je gelukkig en kan de hele wereld aan.
Dan lig je samen een keer op de bank en flitst er een gedachte door je hoofd: "hmz, met jou zou ik wel kinderen willen" In eerste instantie schrok ik geweldig van deze flits. Was ik dat echt? Ik weet toch dat dat niet zo makkelijk gaat bij Jeroen?
Is dit echt? Is dit geen opwelling? Eerst maar een tijdje laten bezinken. Ondertussen komt de gedachte steeds sterker naar voren dat ik dat toch wel graag zou willen en dus ga je praten. En tot de conclusie gekomen dat we allebei toch wel heel erg graag een kleintje zouden willen en we gaan ervoor! We wachten nog wel een paar maanden ivm wat practische zaken, maar daarna zien we wel waar het schip strandt. Een paar weken later krijg ineens allerlei vage klachten die zeer waarschijnlijk met de pil te maken zouden kunnen hebben. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde: "waarom dan nog die paar maanden tobben, laten we die pilstrip meteen maar wegflikkeren"
En dan.. elke maand denk je weer (tegen beter weten in) dat het raak zou kunnen zijn.. en elke maand wordt het moeilijker om tot de conclusie te komen dat het weer niet gelukt is. Een afspraak bij de huisarts, verwijzing naar gyneacoloog. Ondertussen kan ik heel wat onzekerheden bij mijn schoonzusje kwijt die na een lang en zwaar medisch traject nu hartstikke gelukkig zwanger is.
Tijdens de eerste afspraak in het ziekenhuis worden wat oude gegevens van Jeroen boven water getoverd. Dat is nog niet eens zo vreselijk slecht, en met milde medische toepassing zou daar nog wel wat van te maken kunnen zijn. Maar ja, in vier jaar tijd kan er heel wat veranderen in een menselijk lichaam dus nog maar een keer een semen-analyse laten doen. Ik ondertussen nog een keer bloedprikken. We zijn er heilig van overtuigd dat het allemaal wel goed komt.
Vandaag de uitslagen.. De gyneacoloog kon in eerste instantie niets vinden in de computer.. Na diverse omwegen toch de juiste resultaten tevoorschijn. De uitslagen waren dermate, dat waarschijnlijk ICSI voor ons de enige mogelijkheid is. Dit betekent als eerste een wachtlijst van een jaar, hierna een paar weken verschillende hormonen bij jezelf injecteren met de leuke bijwerkingen: emotioneel, labiel, opvliegers etc.
De uitslagen van vandaag zijn grensgeval IVF/ICSI. Maar bij deze aantallen zou ivf (geen wachtlijst)waarschijnlijk een weggegooide poging zijn. Drie behandelingen zijn mogelijk. (met elke keer een slagingspercentage van ca. 20%) Daarna is het boek uit.
Toch wel een domper als je (tja, je gaat toch altijd van 't positieve uit) toch een beetje rekent op IUI. Morgenochtend eerst maar de androloog bellen, voor een nieuw onderzoek en een afspraak. Misschien dat hij nog iets kan bedenken om het aantal goede cellen omhoog te krijgen.
En nu zit ik alleen (Jeroen werd onverwachts naar z'n werk geroepen. Baalde hier vreselijk van, heeft ondertussen al een paar keer gebeld dat ie baalt dat ie nou net vanavond niet bij me kan zijn)
En ik voel me kut en ik baal! 
lucht wel ff op trouwens.. zo ff van me af schrijven
Ik ben zelf nog jong , en denk helemaaaaaaaaaaaal niet aan kinderen , maar het zou me vreselijk lijken als het niet op de "normale" manier kan gaan....
Ik hoop voor je dat als je behandelingen gaat nemen , of swets weet niet wie van de twee dat moet (ben daar niet zo in thuis) , dat het dan wel zou lukken!
Heel veel succes 
, sterkte!
*armen om ET heenslaat en dikke knuffel geeft*
Dikke knuf!
*pinkt ook een traantje weg, wat een kutbericht zeg!*
Het was even lezen maar het boeide me indermate dat ik het niet laten kan een reactie te geven. Ik zat eens te denken, al ben ik zelf nog wel niet in deze levensfase, hoe het zou zijn als mij dit overkwam. Ik heb altijd al het idee gehad kinderen te willen hebben. Maar stel nou dat het me niet lukt.
Er zijn gelukkig mogelijkheden in de medische-wereld. Maar als uiteindelijk blijkt dat niets mogelijk is, zijn er nog veel mogelijkheden over. Het kind is dan wel niet van jezelf maar waarom niet. Een ding weet je zeker. Je redt er eentje (of meer) en bied die een mooi leven. Het is natuurlijk hoe je het bekijkt en of jullie wel hier eigenlijk iets voor voelen. Maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.
Ik wens jullie veel suc6 en ik hoop dat het goed komt.
verder weet ik helaas niets te zeggen over een ook voor mij vreselijk moeilijk onderwerp
Inderdaad heel naar dat je nu alleen bent...gelukkig kun je het hier kwijt!
voor jullie!
Zoveel mensen die gedachtenloos besluiten een kindje te 'nemen',en het moeiteloos krijgen,
en dan een stel dat zo graag wil,maar waar het misschien niet bij gaat lukken.
Adoptie,pleegouderschap,het klinkt allemaal wel mooi,maar dat moet je zelf willen en kunnen,
en is niet te vergelijken met je 'eigen' kindje.
Lieve E.T. en Swets,
probeer nog wat hoop te houden,
je weet nooit wat de toekomst brengt,
en ik gun het jullie zo.
* dikke knuf en *
Janneke
kut!! Succes ..
Maar verlies nog niet alle hoop, lieverds.
Het wordt een zware tijd; zonder hoop heeft dat geen zin meer.
Verder kan ik jullie alleen heel veel sterkte wensen, gá ervoor!
Dat moet vast veel pijn doen...
Dat oergevoel, het kan kennelijk zo mooi zijn, maar het kan dus ook zo verdomde veel pijn doen.
Sterkte
* Moonah steekt gauw weer haar kop in het zand...
quote:De reactie die het het best omschrijft.
Op dinsdag 02 april 2002 21:16 schreef shmoopy het volgende:
Dit is zo hard,E.T.
Zoveel mensen die gedachtenloos besluiten een kindje te 'nemen',en het moeiteloos krijgen,
en dan een stel dat zo graag wil,maar waar het misschien niet bij gaat lukken.
Adoptie,pleegouderschap,het klinkt allemaal wel mooi,maar dat moet je zelf willen en kunnen,
en is niet te vergelijken met je 'eigen' kindje.
Lieve E.T. en Swets,
probeer nog wat hoop te houden,
je weet nooit wat de toekomst brengt,
en ik gun het jullie zo.
Tja, toch min of meer de schuld van de Gyn vind ik persoonlijk. Normaal gesproken ga ik zelf eigenlijk altijd van het slechtste uit, echter de vorige keer was ze zo positief. Daar ga je dan zelf nog eens over nadenken, in de laatste 3 jaar 40 kilo afgevallen en gezonder gaan leven, hetgeen allemaal volgens 'de boekjes' een positief effect zou moeten hebben op de kwaliteit van het zaad.
Dat bij elkaar opgeteld heb ik mezelf ook eens toegestaan positief te denken in dit verhaal (hetgeen voor mij nu al 10 jaar duurt (met een kleine pauze van ongeveer een jaar).
Dus niet meer... de enige manier om je te wapenen tegen teleurstelling en tegenvallers is jezelf dus niet toe te staan dat er ook maar een flintertje hoop is. Dan kan het namelijk alleen maar meevallen.
Negatief? doemdenken? Ja misschien wel, maar dit was pas tegenslag nummer 1. Mocht het tot een behandeling komen, is elke fase (hormonen: rijpen de eicellen wel, punctie:Pijnlijk voor de partner waar je van houdt, sperma tbv de bevruchting: kwalitatief voldoende, daadwerkelijke bevruchting igv IFV?, embryo stadium: deelt het wel goed, geen infecties van de kweek, terugplaatsing: slaat het wel aan, ontstaat er zwangerschap:Geen afwijkingen (kans is met IVF ICSI altijd groter), en DAN begint de normale zwangerschap met ook nog alle mogelijke risico's) een potentiele tegenslag. En hoe verder in het traject, des te groter de mogelijke klap.
Al 10 jaar lang leven tussen hoop en vrees. Eloïse begint net, en er is geen enkele manier voor mij om haar voor te bereiden of te beschermen.
leuk nieuws vandaag is ondergesneeuwd door dit nieuws.
Het leven is soms erg hard.
Jullie staan aan het begin; als je écht graag een kindje wilt... dan ga je er toch voor?
quote:Dan begrijp je me verkeerd.
Op dinsdag 02 april 2002 22:31 schreef CartWOman het volgende:
Swets, begrijp ik uit bovenstaand verhaal dat jij geen hoop meer hebt?Jullie staan aan het begin; als je écht graag een kindje wilt... dan ga je er toch voor?
Uiteraard moet je er voor gaan, een andere optie is er domweg niet.
Ik zeg alleen dat ik mezelf nu weer gewoon wapen tegen teleurstelling.
Ik heb die molen al eens meegemaakt
Het zag er nog wel zo goed uit !!
Enige wat ik nog kan zegggen; kijk naar Karin.
Is een lijdensweg geweest, maar ze is nu wel zwanger.
Geef de moed vooral NIET op.
Sterkte, en ik bel jullie morgen wel ff.
quote:Er is wel hoop.. Genoeg zelfs, we zijn er allebei van overtuigd dat 't wel goed komt
Op dinsdag 02 april 2002 22:31 schreef CartWOman het volgende:
Swets, begrijp ik uit bovenstaand verhaal dat jij geen hoop meer hebt?Jullie staan aan het begin; als je écht graag een kindje wilt... dan ga je er toch voor?
Alleen, om jezelf toe te staan die hoop te hebben.. Hoe meer hoop des te harder de knal. En aangezien mijn ervaring in deze perikelen wat minder is (zeg maar gerust: geen) kwam deze klap even behoorlijk aan.
Want ja, de gyn. was redelijk positief de vorige keer.. en ja, na die laatste keer waren de omstandigeheden volgens het boekje beter.. en ja, met mij was niks aan de hand..
Dus ja, je gaat toch hoop hebben dat 't op een iets eenvoudigere manier kan.. en dat als, mocht dat niet lukken, je dan stapje voor stapje steeds verder die molen instapt..
De klap kwam gewoon behoorlijk aan.. en je wordt gewoon weer met je neus op het feit gedrukt dat: " hoe groter de hoop, des te groter de klap"
En dus is het wellicht verstandiger heel spaarzaam te zijn met hopen..
quote:Juist dat maakt het nu dubbel moeilijk
Op dinsdag 02 april 2002 22:37 schreef Soundlevel het volgende:
Het zag er nog wel zo goed uit !!
Zoals ik al zei, jezelf toestaan te hopen op eens een GOEDE uitslag in dit verhaal.
thnx buum 
quote:
Op dinsdag 02 april 2002 22:37 schreef Soundlevel het volgende:
Godverdegodverdegodver.Het zag er nog wel zo goed uit !!
Enige wat ik nog kan zegggen; kijk naar Karin.
Is een lijdensweg geweest, maar ze is nu wel zwanger.
Geef de moed vooral NIET op.
Sterkte, en ik bel jullie morgen wel ff.
ICSI is een enorm zwaar traject, en jullie moeten er beiden helemaal achter staan om dat te gaan doen. Ik hoop uit alle macht dat jullie samen de kracht vinden om er doorheen te komen, en ik hoop natuurlijk nog veel harder dat er straks een kleine SweETy geboren wordt. Heel veel sterkte, kruip straks maar lekker tegen elkaar aan.Liefs, Renée
En Swets, ik wist niet dat je zoiets al eens hebt meegemaakt, dan haalt dit idd weer een hoop narigheid naar boven natuurlijk.
Wij hadden zelf ook zó graag een kindje willen hebben, maar het leven loopt niet altijd zoals je graag zou willen.
Ik had me al voorbereid op de weg die jullie straks moeten gaan; maar dat had in ons geval geen zin.
Daarom voor jullie nogmaals veel sterkte.
Heel veel sterkte met de keuzes die nu op jullie pad komen. Probeer toch goed je eigen grenzen in de gaten te houden en het belangrijkste niet uit het oog te verliezen. Jullie liefde voor elkaar. Klinkt misschien allemaal een beetje weeig, maar is goed bedoeld.
Dikke knuf,
Jessie
Maar toch, blijf hoop houden, al zal het niet altijd meevallen. Ik gun het jullie zo, zoveel als jullie van elkaar houden en zoveel liefde jullie te geven hebben.
* spookvrouw houdt jullie eventjes vast hoor en geeft een dikke knuffel
geen goed nieuws 't Lijkt me moeilijk nu nog positief te denken, maar dat kunnen jullie vast.
een collega van me is met ivf bezig en nu 6 weken zwanger
Veel sterkte voor jullie beiden, laat de teleurstelling het niet over nemen, blijf hoop houden en ga er samen voor.
Het lijkt me nu vreselijk moeilijk de balans te vinden tussen hoop houden en te gespannen verwachtingen. Maar ik denk ook dat dat over een paar dagen een stuk makkelijker zal zijn.
Het zal een lange, moeilijke weg worden, maar ik hoop ontzettend voor jullie dat die positief afgesloten zal worden. Heel erg veel sterkte
Sterkte!!
quote:Het is vast niet erg als ik in dit topic ook CartWOman even een knuffel geef.
Op dinsdag 02 april 2002 23:14 schreef CartWOman het volgende:
Bedankt voor jullie uitleg; ik begrijp het nu beter.En Swets, ik wist niet dat je zoiets al eens hebt meegemaakt, dan haalt dit idd weer een hoop narigheid naar boven natuurlijk.
Wij hadden zelf ook zó graag een kindje willen hebben, maar het leven loopt niet altijd zoals je graag zou willen.
Ik had me al voorbereid op de weg die jullie straks moeten gaan; maar dat had in ons geval geen zin.Daarom voor jullie nogmaals veel sterkte.
Bij deze.
Wat zal dat een enorme domper zijn, gezien de eerst zo positieve instelling van de gyn. Na een paar dagen kun je vast een beetje relativeren, maar moeilijk blijft het hoor! Je had immers zo graag anders, en makkelijker gewild, echter, het is niet hopeloos. Gelukkig niet. Hou je daar dan aan vast!! En vooral.. Blijf van elkaar houden en van elkaar genieten, van jullie aanstaande huwelijk en alle andere dingen die het leven samen zo de moeite waard maken.
Ik hoop dat jullie een goeie balans kunnen vinden in je wensen met betrekking tot een kindje en je dagelijkse leven. Dat niet de wens de overhand krijgt en je leven gaat beheersen, maar dat de wens een stevig gekoesterde gedachte blijft, waar je je bij tijd en wijle druk om maakt en op andere momenten rustig kunt laten 'meezoemen' in je gedachtes omdat er zo heel veel meer is om gelukkig mee te zijn. Als je die balans kunt vinden komt het vast goed, en kun je alles een plekje geven zonder dat je jezelf te kort gaat doen.
jeumig, wat een warrige laatste alinea, ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel, kan het niet beter uitleggen geloof ik. 't is in ieder geval positief bedoeld!
Sterkte alletwee
Maar ja, de tegenvaller werd nu grotendeels veroorzaakt doordat er een verwachtingspatroon geschapen was.
Als je bij het eerste bezoek aan de gyn al hoort "reken maar op ICSI" had er nu niets aan de hand geweest, maar van IUI (zonder hormonen en zonder wachttijd) naar ICSI (zware behandeling EN een jaar wachttijd) is wel even een stap terug in je beleving.
Voor het eerste bezoek aan de gyn gingen we van het slechtste uit. Daarna zijn we op IUI gaan hopen. Hadden we dus beter niet kunnen doen.
CartWOman: Ik heb het hele traject al eens doorlopen met mijn ex. Aan de ene kant is dat voordelig, omdat ik al vrij aardig kon inschatten wat er allemaal zou gaan gebeuren. Aan de andere kant is het jammer, want Eloise krijgt allemaal nieuwe indrukken en emoties die ik al eens ondervonden heb.
Bottomline: Uiteraard zijn we blij dat voor ons de mogelijkheid bestaat om via zo'n weg in ieder geval nog een kans op zwangerschap te hebben. We zijn dus niet ondankbaar, alleen even teleurgesteld