Ondertussen een brief gehad om a.s. dinsdag voor een onderzoek naar het ziekenhuis te gaan. Op dat moment is het ruim twee en een halve week geleden dat het eerste onderzoek gedaan is. We houden ons op de been met de gedachte dat als het echt slecht zou zijn, dat er dan wel eerder een reactie zou zijn gekomen.
Ik ga bewust nog niet googlen, in de angst weer een hoop tegenstrijdige verhalen tegen te komen.
Wie weet er werkelijk iets van af? Wat zijn de vooruitzichten en waar moeten we rekening mee houden? Ze is altijd elk jaar netjes op het onderzoek verschenen, dus al lang rondlopen met een tijdbom is imho niet aan de orde.
De periode tussen onderzoek en bericht zegt daarom in principe niks. Het enige wat je weet, is dat er iets is gezien wat vraagt om nader onderzoek in het ziekenhuis.
Wat ik hoop is dat het ziekenhuis waar je moeder nu naartoe gaat, ook een goed protocol heeft, namelijk dat je moeder binnen een aantal dagen weet of het een vals alarm was of niet.
Ik kan je moeilijk geruststellen, het blijft even heel spannend. Veel sterkte.
En dat gaan ze nu verder onderzoeken.
Het kan zijn dat het helemaal niets is en het kan helemaal mis zijn.
Laat het vooral over je heen komen. Schrijf de vragen op en geloof me, ze zijn ontzettend lief en aardig op de mamapoli.
quote:Hmm, ja, lief en aardig is wel fijn maar je moet er zelf toch mee klaarkomen. Voor je omgeving is het moeilijker dan voor jezelf, weet er alles van (zelf zaadbalkanker gehad ruim 12 jaar geleden, toen was ik 24).Op vrijdag 6 februari 2009 14:44 schreef Liejannuh het volgende:
Laat het vooral over je heen komen. Schrijf de vragen op en geloof me, ze zijn ontzettend lief en aardig op de mamapoli.
Moeilijkheid is dat Als het niet goed is, dat ik dan regelmatig weg ben voor mijn werk en mijn moeder dus letterlijk moederziel alleen is. Vader is 10 jaar geleden gestorven, haar zussen wonen te ver weg en ik ben enigst kind. Mijn vriendin zal ze zeker niet toelaten als verzorging, trouwens die zal gewoon moeten gaan werken aangezien mijn moeder geeneens familie is.
Naja, afwachten dan maar. Ik geloof dat de overlevingskansen voor borstkanker tegenwoordig best gunstig zijn. Alleen weer het hele circus door....zucht....chemo is waardeloos. Althans, sommige soorten wel. Ik herinner me de overweldigende misselijkheid van de cisplatinum nog maar al te goed, zelfs na al die tijd.
Je moet je verder voorstellen dat een foto ook niet alles zegt. Als je 'iets' ziet, kan dat nog alle kanten op gaan, vandaar het vervolgonderzoek. Het kunnen verkalkingen zijn, cystes, 'onrustig borstweefsel', goedaardige maar ook kwaadaardige gezwellen. Ga dus alsjeblieft niet catastroferen, maar houdt tegelijkertijd wel rekening met het feit dat het kwaadaardig kàn zijn. Ik kan wel wat kansen opnoemen maar daar heb je niks aan, je zult gewoon af moeten wachten.
De tijd tussen borstfoto en vervolgonderzoek zegt niks over hoe ernstig het zal zijn; Als er kanker zou zijn, is die niet in een paar dagen ontstaan. Wat dat betreft is het, hoe lullig het voor de patient/familie ook is, niet nodig dat er METEEN vervolgonderzoek gedaan wordt. In die paar weken zal er weinig verandering qua ziekte/prognose zijn.
Hoe dan ook:
quote:en sterkteOp vrijdag 6 februari 2009 14:44 schreef Liejannuh het volgende:
Laat het vooral over je heen komen. Schrijf de vragen op en geloof me, ze zijn ontzettend lief en aardig op de mamapoli.
quote:Waarom zit je nou al te brabbelen over chemo enzoOp vrijdag 6 februari 2009 14:51 schreef Osramp het volgende:
[..]
Hmm, ja, lief en aardig is wel fijn maar je moet er zelf toch mee klaarkomen. Voor je omgeving is het moeilijker dan voor jezelf, weet er alles van (zelf zaadbalkanker gehad ruim 12 jaar geleden, toen was ik 24).
Moeilijkheid is dat Als het niet goed is, dat ik dan regelmatig weg ben voor mijn werk en mijn moeder dus letterlijk moederziel alleen is. Vader is 10 jaar geleden gestorven, haar zussen wonen te ver weg en ik ben enigst kind. Mijn vriendin zal ze zeker niet toelaten als verzorging, trouwens die zal gewoon moeten gaan werken aangezien mijn moeder geeneens familie is.
Naja, afwachten dan maar. Ik geloof dat de overlevingskansen voor borstkanker tegenwoordig best gunstig zijn. Alleen weer het hele circus door....zucht....chemo is waardeloos. Althans, sommige soorten wel. Ik herinner me de overweldigende misselijkheid van de cisplatinum nog maar al te goed, zelfs na al die tijd.
Vind ik onnodig paniek zaaien, wat nergens voor nodig is.
quote:Omdat er op zo'n moment van alles door je heen gaat, je je zorgen maakt en je vast voorbereidt op het ergste omdat het dan alleen maar mee kan vallen.Op vrijdag 6 februari 2009 14:59 schreef Netsplitter het volgende:
[..]
Waarom zit je nou al te brabbelen over chemo enzo
Vind ik onnodig paniek zaaien, wat nergens voor nodig is.
Sterkte TS.
quote:Dus jezelf alvast gaan zitten opnaaien over iets wat totaal niet hoeft is slim.Op vrijdag 6 februari 2009 15:16 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Omdat er op zo'n moment van alles door je heen gaat, je je zorgen maakt en je vast voorbereidt op het ergste omdat het dan alleen maar mee kan vallen.
Sterkte TS.
Daarmee steunt TS z'n moeder echt niet mee.
Ik snap ook wel dat dat allemaal door je gedachtes heen gaat maar het lijkt nu net of TS al besloten heeft dat er een chemo kuur nodig zal zijn.
Terwijl er dus nog totaal niet duidelijk is wat er nou precies aan de hand is.
Probeer te ontspannen, ik begrijp dat dat moeilijk is, maar ze zullen eerst verder onderzoek moeten doen voordat je echt weet wat er aan de hand is.
Zolang je moeder zelf geen bobbels voelt en altijd naar het bevolkingsonderzoek is geweest, is het vast nog geen terminale kanker.
quote:wat verwacht je dat ze zeggen? "Ja, we weten 100% zeker dat het kanker is, maar dat zeggen we liever niet nu maar over een week of twee" ? Als men iets zeker wist had TS dat allang gehoord. Daar is meer onderzoek voor nodig.Op vrijdag 6 februari 2009 16:17 schreef JurriaanK het volgende:
Ik denk, dat de radioloog liever nu een ongeruste patient aan de lijn heeft, dan straks iemand die drie dagen niet geslapen heeft en op is van de zenuwen. Heb je al overwogen om met de ziekenhuisafdeling die je moeder uitgenodigd heeft te bellen, en te vragen naar hoe of wat? Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat die mensen dan simpelweg zeggen 'dat hoort u dinsdag wel'.
quote:Er is al contact geweest, maar daar kwam niet echt iets uit. Radioloog bezet en assistentes kunnen je niks zeggen. Ik dacht alleen dat als ze er best een tijd overheen laten gaan, dat het dan wel zou meevallen.Op vrijdag 6 februari 2009 16:17 schreef JurriaanK het volgende:
Ik denk, dat de radioloog liever nu een ongeruste patient aan de lijn heeft, dan straks iemand die drie dagen niet geslapen heeft en op is van de zenuwen. Heb je al overwogen om met de ziekenhuisafdeling die je moeder uitgenodigd heeft te bellen, en te vragen naar hoe of wat? Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat die mensen dan simpelweg zeggen 'dat hoort u dinsdag wel'.
Ik weet dat het nog alle kanten uitkan en zoek eigenlijk een beetje geruststelling. Hoeveel % van de onderzochte vrouwen in het bevolkingsonderzoek krijgen echt slecht nieuws? En hoe liggen de genezingskansen?
Wacht nu maar gewoon af, en ja, ik weet uit ervaring hoe naar dat is. Maar er zit niks anders op. En niet Googelen is altijd goed
.quote:Mijn ervaring is natuurlijk anders. Ik ging naar de huisarts met een opgezwolle bal die pijn deed en waar ik me zorgen over maakte. De huisarts zei dat het niks ergs was en liet me voor een echo gaan, omdat ik me zorgen bleef maken. Maar hij stelde me gerust dat het ECHT niks ernstigs was. Op vrijdagochtend voor de echo, verdacht weefsel gezien en 's middags spoedoperatie. 2 weken herstellen en toen nabehandeling vanwege uitzaaiingen.Op vrijdag 6 februari 2009 14:59 schreef Netsplitter het volgende:
[..]
Waarom zit je nou al te brabbelen over chemo enzo
Vind ik onnodig paniek zaaien, wat nergens voor nodig is.
Ik ging dus met "niks" naar de huisarts.......vind je het gek dat dat toch door je hoofd gaat?
Paniek zaaien niet, maar wel zorgen maken. En in de hoop hier wat dingen te horen die de gemoederen wat verzachten.
quote:Okee, snap ik.Op zaterdag 7 februari 2009 12:32 schreef Vivi het volgende:
Ja maar dat kan dus niet, het is net zo vaak "niks" als mensen verwachten dat het wél wat is, dan dat het wél iets is als mensen zich in eerste instantie geen zorgen maken, dat snap je zelf toch ook wel?
Maar goed, folder heb ik ondertussen doorgelezen en het is toch allemaal bemoedigend. 60% van de vrouwen die op vervolgonderzoek moeten, hebben een goedaardige aandoening. Houden we ons daar die paar dagen nog maar aan vast.
quote:Bereid je er wel vast op voor dat je moeder wellicht niet gelijk de uitslag krijgt. Bij sommige ziekenhuizen gaat daar nog zo een week of zelfs twee overheen.
[..]
Okee, snap ik.
Maar goed, folder heb ik ondertussen doorgelezen en het is toch allemaal bemoedigend. 60% van de vrouwen die op vervolgonderzoek moeten, hebben een goedaardige aandoening. Houden we ons daar die paar dagen nog maar aan vast.
quote:Dat is bekend, maar we hebben gelukkig een vrij groot ziekenhuis dat ook academisch is dus ik verwacht geen lange wachttijd voor de uitslag.Op zaterdag 7 februari 2009 15:59 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Bereid je er wel vast op voor dat je moeder wellicht niet gelijk de uitslag krijgt. Bij sommige ziekenhuizen gaat daar nog zo een week of zelfs twee overheen.
quote:Heb je m'n andere post gelezen eigenlijk??Op vrijdag 6 februari 2009 22:46 schreef Osramp het volgende:
[..]
Mijn ervaring is natuurlijk anders. Ik ging naar de huisarts met een opgezwolle bal die pijn deed en waar ik me zorgen over maakte. De huisarts zei dat het niks ergs was en liet me voor een echo gaan, omdat ik me zorgen bleef maken. Maar hij stelde me gerust dat het ECHT niks ernstigs was. Op vrijdagochtend voor de echo, verdacht weefsel gezien en 's middags spoedoperatie. 2 weken herstellen en toen nabehandeling vanwege uitzaaiingen.
Ik ging dus met "niks" naar de huisarts.......vind je het gek dat dat toch door je hoofd gaat?
Paniek zaaien niet, maar wel zorgen maken. En in de hoop hier wat dingen te horen die de gemoederen wat verzachten.
Afwachten tot vrijdag dan maar.
Hoe is je moeder er onder?
quote:Bij het onderzoek is ze wel gerustgesteld. Ze wacht af wat komen gaat.Op dinsdag 10 februari 2009 16:14 schreef MinderMutsig het volgende:
Vrijdag is vrij snel.
Hoe is je moeder er onder?
quote:Veel meer kan je ook niet doen.
[..]
Bij het onderzoek is ze wel gerustgesteld. Ze wacht af wat komen gaat.
Hopelijk krijgen jullie goed nieuws vrijdag.
quote:Dat is fijn om te horen!
[..]
Bij het onderzoek is ze wel gerustgesteld. Ze wacht af wat komen gaat.
Ik ga duimen voor een goede uitslag!
Tenminste 1 goed bericht vandaag.
quote:Fantastisch, gefeliciteerd.Op vrijdag 13 februari 2009 17:17 schreef Osramp het volgende:
Gelukkig niks aan de hand, waren alleen kalkophopingen.
Tenminste 1 goed bericht vandaag.
quote:Dankjullie wel, allemaal.Op vrijdag 13 februari 2009 17:23 schreef Vivi het volgende:
Fijn!
Ondanks vrijdag de dertiende tenminste 1 goed bericht.
Vanochtend versliep ik me al, daarna brak mijn schoenveter en vanmiddag kreeg ik te horen dat mij functie vervalt vanwege de sterke economische teruggang. Per 1 april ben ik werkeloos, helaas.
Enfin, moeders is gezond en wel en dat is nu het voornaamste.