Aangezien zo'n driekwart van de foto's die ik maak van mijn hond / een hond zijn kom ik hier even neuzen...
Eerst een rondje commentaar, van onder naar boven.
@ Twizla: Lief moment gepakt, goed oogcontact met een heerlijk blije blik. Zelf probeer ik, meestal, oog-hoogte aan te houden. Daardoor krijg je nog meer contact en als je de goede scherptediepte hebt (achtergrond lekker wazig) dan spinrgt zo'n koppie er nog veel meer uit, mede ook doordat je een soort van horizon hebt.
@ Row-1: Jonge katjes zijn sowieso al lief om te zien wat het al gauw een lief plaatje maakt. Het lijkt of het schattige en kleine beestje er over nadenkt om de sprong van zijn of haar leven te maken. Foto oogt wel een beetje donker en wat grauw. Met een kleine aanpassing, in welk foto-bewerkingsprogramma dan ook, wordt het veel lichter. Verder zou je hem ook nog een stuk meer kunnen bijsnijden zodat het katje niet enigszins verdwijnt in de rest van de foto. Door de kat op 1/3e van boven te houden creëer je ruimte aan de onderkant en versterk je ook nog eens het effect dat hij naar beneden kijkt.
@ Hoi_Piepeloi: Weinig flatteuze pose!
Maar wel een goed beeld van hoe honden ongegeneerd kunnen slapen. Denk dat menig baasje dit wel herkend. Jammer dat zijn ene achterpoot er net niet helemaal opstaat. Ook nu zou je eens op je buik kunnen gaan liggen en je focussen op de ogen, die laten immers ook zien dat ze slapen. Misschien verkeerde woordkeuze, met de private parts open en bloot, maar zo krijg je een intiemere en lieve foto.
@ ..bennie: Bij de eerste heb je echt een prachtige blik te pakken met goed ruimte zodat de hond kan "kijken", Er "staat" echt een stoere herder! Verder lijkt de achtergrond dit beeld ook nog te versterken. Hij kijkt alsof er een hele wereld is die hij wel eens gaat onderzoeken. Eeuwig zonde dat zijn oog-opslag voor een groot gedeelte wordt overschaduwt door de enorme flare. Ik ben zo nieuwsgierig wat er was gebeurd als de zon precies achter zijn kop / neus had gezeten.
De tweede is een lekkere actiefoto met de goede ruimte voor de hond. In dit geval versterkt een wat hoger standpunt denk ik juist de beweging naar beneden. Jammer dat zijn schaduw er niet helemaal opstaat en weer zo'n, zij het minder prominent aanwezig, eigenwijze flare. Bijsnijden is misschien een optie al haal je dan ook wel de ruimtelijkheid weg die dat achterste stukje bos en lucht toevoegt.
Wel een vraagje: was het geen hel om alles correct te belichten? Donker hond met gillend geel hesje en witte sneeuw en felle zon... *brrrrrr*
En dan van Kayla naar Kaya... What's in a name zullen we maar zeggen! Wat losse portretjes, eentje in de sneeuw (anders waren het er nog meer geweest), een "serie" strand (onze laatste grote wandeling) en eentje van een paar dagen later op de dag dat ik afscheid heb van haar heb moeten nemen.
Ennuh, als het te veel foto's zijn hoor ik het wel...
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
Wees niet bang langzaam te gaan, wees alleen bang stil te staan.
-
Er is meer in het leven dan het tempo opvoeren.