Tyler weer opgenomen in het UMCG

We zijn net weer terug van een middagje Tyler, en het gaat echt niet goed met hem. Hij ziet er erg slecht uit. Mager, lijkbleek en ingevallen ogen. Ook heeft hij allemaal rare vlekjes op zijn lichaampje. Hij krijgt nu continu sondevoeding, om zoveel mogelijk aan te sterken. Daarnaast krijgt hij zesmaal daags een klein flesje, opdat hij het drinken niet verleert.

De sondevoeding wordt speciaal voor hem gemixt. Het is Pepti, gemengd met extra veel eiwitten en andere voedingsstoffen, die als het ware al zijn 'voorgekauwd'. De stoffen zijn allemaal zo klein gemaakt, dat zijn lichaampje de voedingsstoffen sneller opneemt. Dit wordt rechtstreeks in zijn maagje gepompt, om de kans van het uitspugen zo klein mogelijk te houden.

Want spugen doet hij nog steeds. Toen wij er waren, was het al bijna drie uur geleden dat hij een flesje had gehad. En nog zag ik hem spugen. Echt heel erg zielig, en hij kijkt je dan zo hulpeloos aan. We konden dan ook niet veel meer voor hem doen dan hem heel dicht tegen ons aan te houden.

Gelukkig ligt hij niet meer vastgebonden. Ingrid heeft er vandaag nog even wat van gezegd tegen een verpleegkundige, en die vond het ook heel raar. Nu heeft hij een boxpakje met verlengde mouwen, waarvan het uiteinde over zijn handjes wordt gevouwen. Zo kan hij niet meer met zijn handjes bij de sonde.

Verder hebben we uiteraard geen arts gesproken, deze was in geen velden of wegen te bekennen. Wel nog even met de maatschappelijk werkster gepraat, en de diëtiste kwam beknopt vertellen over de nieuwe voeding. Ze vertelde erbij dat de arts dat eigenlijk hoorde te doen, maar aangezien die vandaag niet kon, heeft zij een korte update gegeven. Verder kennis gemaakt met een verpleegkundige die we nog niet kenden en hem nu gaat verzorgen. Eindelijk iemand gevonden die kleiner is dan wij, scheelt toch zeker een kop aan. Dus langer dan 1,30 meter zal ze niet zijn. Maar wel heel erg aardig.

Maar goed, zoals het nu lijkt, gaan we morgen weer heen. Ingrid krijgt steeds meer last, en gaat morgen naar de huisarts. Kim hoest nog steeds mee, en ook mij hebben ze weten aan te steken. Misschien dat ik morgen maar thuisblijf van mijn werk, ik trek het emotioneel ook niet langer meer allemaal. Daarbij krijg ik het nu flink te pakken, met oorpijn en benauwd gevoel op de borst. Bij mij als astmapatiënt komt zo'n verkoudheid/griepje dubbel zo hard aan. Hopelijk heb ik morgen betere berichten, want dit was toch best wel even schrikken allemaal!

We zijn vandaag, hoe zeer het ons ook spijt, niet naar Tyler geweest. Wat ik gisteravond al voelde opkomen, heeft vannacht doorgezet. Ik heb de griep En dat terwijl ik jaarlijks een griepprik krijg vanwege mijn astma! Blijkbaar een gemuteerd virus, waardoor ik hier niet tegen was ingeënt. Vandaag zijn met met z'n drietjes dan ook naar de huisarts geweest. Voor Ingrid en Kim kon de dokter weinig betekenen, ik hem antibiotica meegekregen om een luchtweginfectie in te dammen.

Allemaal niet zo mooi dus, ik heb me zelfs ziek gemeld op mijn werk. Van de acht zijn er nu dan ook nog twee man over, de rest zit ziek thuis. En ik dus ook, ik heb ook gezegd dat ik het geestelijk allemaal niet meer trek. Ingrid heeft trouwens nog contact gehad met de gynaecoloog, maar deze kon niets voor haar doen. Er zit dan ook niets anders op dan te wachten tot vrijdag.

We hebben vandaag veel gebeld met het ziekenhuis. Wel erg jammer is dat de arts vandaag wel tijd had, en al een gesprek met ons had ingepland. Maar ze begrepen het wel, het is ook niks als we Tyler nog zieker maken dan hij al is. Hij is trouwens een paar luttele grammetjes aangekomen, de sondevoeding slaat goed aan. Hij slaapt erg veel. Ik zei dat hij ook niet suf moet worden, maar dat is niet het geval. Hij meldt zich goed voor zijn flesjes. Als deze leeg zijn, is hij makkelijk te troosten met zijn speentje.

Maar goed, weinig nieuws dus. Helaas dus geen arts gesproken. Ik opperde nog dat hij ons wel kon bellen, maar dit is op niets uitgelopen. Ik ga nu weer gauw onder de wol, ik heb het zo koud en benauwd. En dat hoesten word je ook niet vrolijk. Hopelijk ben ik morgen een heel eind opgeknapt, zodat we dan wel naar ons mannetje kunnen!