Kat plots blind

Ze zit nu aan de bloeddrukverlagers, want volgens de DA zou ze door een hoge bloeddruk ook plots blind kunnen worden. Die pillen slikt ze nu al 3 weken en vanavond moeten we terug naar de DA, dus ben benieuwd wat hij zal zeggen. Ze maakt het verder prima, soms stapt ze per ongeluk op een andere kat maar die schrik is ze snel te boven.

Gisteren weer bij DA om bloed druk te laten meten. De bloed druk is nu wel lager, dus dat is positief, maar een te hoge bloed druk heeft een reden.... dus met die pillen die ze nu heeft zijn we alleen het gevolg aan het bestrijden en niet de oorzaak. Bovendien vind ik die pillen best duur .

Nu is het zo dat Pannekoek net zoveel als mijn 2 katers, maar wel een kilo lichter is. Bovendien wordt ze ook telkens als we komen gewogen en het is iedere keer toch weer zo dat er wat vanaf is, 10 gram lichter, 20 gram lichter. Ze weegt nu 3,20 kilo. Terwijl de kater ruim 4,50 kilo wegen. Maar goed, het is nooit een echte dikke geweest. Mijn man zei ook:misschien heeft ze net vandaag wat minder gegeten.

Misschien is het haar schildklier... Ze eet verder nl prima. Maar goed, binnenkort een bloed onderzoek en dan eens kijken wat daar uit komt. Als het haar schildklier is dan moet ze ook de rest van haar leven aan de medicijnen.

Vanmorgen was wel grappig. Mevrouw wilde ook even buiten op de plaats. Goed, dus ik laat haar naar buiten. Gaat ze eerst lekker op de bank voor het raam zitten. Slim, want dan kan ze zo weer naar binnen (bank staat nl recht onder het raam). Nee, mevrouw Pannekoek moest even op tafel gaan zitten en aan de plantjes ruiken. Tja, toen durfde niet vanaf de tafel weer op de bank... want ze ziet de hele bank niet. Dus zie je de hele tijd op tast zo'n pootje naar de bank zoeken.... aaaaa, dus ik ben haar snel gaan redden.

foutje

Kesum, hoe is het met jouw kat?

Wij hebben gisterenavond om 22.00 uur Pannekoek laten inslapen. Ik ben er nog overdonderd van...
Om 16.55 zat ze bij me in de keuken op een stoel (er was een klusman aan het werk de hele dag, dus ze liep overal tegen aan en ik dacht, ik zet haar lekker bij mij). Opeens dacht ik dat ze van de stoel viel, ik zag alleen haar achter poten nog, maar meteen een seconde later besefte ik dat ze een soort aanval had. Ik pakte haar meteen op, hield haar tegen me aan en riep haar naam en riep ook mijn man dat er iets mis was met Pannekoek. Haar spieren gingen op en neer en haar hart ging als een bezetene. We hebben gelijk de dierenarts gebeld. Ze zouden terug bellen (we hebben geen auto en met dat beestje iedere keer op de fiets is zo vervelend voor haar). Om 17.05 was alles (lichamlijk) weer rustig. Ik heb haar in haar mandje bij het raam gezet en even bij haar gezeten, geaaid en gezegd dat ze niet bang hoefde te zijn, ze was thuis in haar mandje en had net lekker gegeten. Ik ging verder met koken, maar bleef haar in de gaten houden. Ik zag dat ze niet helemaal door had waar ze was, ze durfde niet uit het mandje, zat de hele tijd naar de beneden te "kijken". Terwijl ze normaal toch wel weet hoe en wat in huis, leek ze nu helemaal de kluts kwijt. We hebben op de bank ons eten op, vlak bij haar, want ik durfde haar niet alleen te laten. Na het eten heb ik haar op schoot genomen en heeft ze lekker liggen spinnen. Ineens keek ze achter en haar ogen flitsten alle kanten op! Ik tikte mijn mijn aan. Haar spieren begonnen weer te trillen, het speeksel vloog in het rond en haar hart ging weer te keer. Dit was een paar minuten en toen was het weer over. Wel blijf ze nu heel erg hijgen, met open mond. Weer de dierenarts gebeld. We mochten om 19.40 komen. Wij een vriend met auto gebeld en daarheen. Daar was ze vrij rustig, lekker spinnen. De dierenarts zei wel dat ze de neiging had om de hele tijd rechtsaf te gaan, dat was ook zo. Haar hoofd (de spieren in haar nek) trokken de hele tijd naar rechts. De DA bekeek haar ogen en zei toen dat het niet positief was, ze vertelde dat als de ogen zo op en neer gaan het vaak in de hersenen zit. Waarschijnlijk had ze een herseninfarct. Ze kon een spuitje geven om de druk in haar hersenen te verlichten, maar dan moesten we binnen een paar uur verschil merken en binnen 24 uur zeker. Dus dan moest ze echt weer weten waar ze was, waar haar eten staat enz. We stemden hier mee in (andere optie was toen laten inslapen, maar dood kan altijd vinden we...). In de auto naar huis kreeg ze weer een aanval. Deze keer liet ze ook de urine lopen. Eenmaal thuis hebben we haar op een warme deken op de bank tussen ons ingelegd. Het was toen een grote ellende. Ze kreeg de ene aanval na de andere, ze bleven maar komen. Haar lichaampje stond helemaal stijf en iedere keer na zo'n aanval zag je haar om zich heen kijken zo van: wat is er met mij? waar ben ik?. Ze was echt de weg kwijt. Ze probeerde zelfs nog een keer te staan maar viel gelijk om. We hebben haar geaaid en ik heb haar verteld dat ze de liefste poes is (wel 100 x) en dat we van haar houden en dat ze lekker thuis is bij ons en alles goed komt en dat ze tante wordt (ik ben zwanger) en dat we in de zomer lekker weer naar buiten gaan, want ze houdt zo van in de zon zitten. Maar die aanvallen, ik kon het niet meer aanzien. Mijn man en ik zaten met tranen in onze ogen. Om 21.05 heb ik de DA weer gebeld, want ik wilde haar zo de nacht niet in laten gaan. De DA waar we eerst waren was al weg en nu nam de praktijk in Diessen op. Na kort overleg hebben we besloten en vriend met auto weer te bellen en richting Diessen te gaan om haar te laten inslapen. We vonden het vreselijk, maar ik wilde haar verdere ellende en pijn besparen. De aanvallen kwamen nu zo vaak en zo kort op elkaar dat dit waarschijnlijk onherstelbare schade in haar hoofdje heeft veroorzaakt. Om iets voor 22.00 kreeg ze een spuitje. Haar laatste aanval had ze toen ze bij de DA binnen kwam. Deze zei ook dat het zo beter was voor haar, dat het een goed besluit was, maar het voelt werkelijk vreselijk. Ik heb haar gekust, geknuffeld en verteld dat ze heel bijzonder is en dat ik het babietje over haar zal vertellen, lieve tante Pannekoek. Nu is ze er niet meer..... en dat terwijl ik had verwacht nog een paar jaar met haar door te brengen.
Zo, het is een heel verhaal, maar het is fijn om het kwijt te kunnen.

Dankjulliewel. Voor haar wel, dat geloof ik gelijk hoor, maar ik had haar zo graag nog even willen houden...
Er loopt hier nu ook een kater al de hele dag te zoeken. Hij heeft al door het hele huis gemiauwd en ik zit maar tegen hem te vertellen dat het zo goed is en dat zijn grote zus (ondanks de akkefietjes) echt wel weet dat hij veel van haar houdt. De andere kater schijnt er geen last van te hebben, de hond evenmin.
Maar brr, die aanvallen zeg, dan wens ik mijn volgende huisdier toe dat ze rustig uit ouderdom inslapen, want dit waren voor Pannekoek wel een heftig paar laatste uurtjes en dat had ik graag anders gezien.

Dankjulliewel. Het is echt wennen en idd wat WRH zegt, we waren nog zo bezig met het onderzoeken wat het is en goed op haar letten en nu ineens is het zo allemaal over. Er hoeft nu niets meer onderzocht te worden.... had net ook voor een paar maanden die bloeddrukverlagers in huis gehaald, zal ze maar terug brengen naar de DA.

Alles laten staan in huis, dus niks verzetten. Geen trap meer laten lopen en een kattenomheining maken in je tuin. Hebben wij ook gedaan, gewoon van een soort plastic kippengaas. Sterkte!