"een interessante discussiepartner ?"
Met bomen praten...
Er zijn dus mensen die dat (denken te) doen.
Ik zei in een ander topic al : ik vraag me af of zo'n boom nou wat te vertellen heeft, zo veel zal ie toch niet meemaken !
Heb je ervaring hiermee ? Heb je een praatclub voor stekjes en bomen ? Wil je er iets over kwijt ?
Dit is het topic !
.. ik vraag me af HOE een boom precies hoort. Heeft een boom oren ofzo?
Hij kan praten, maar ik versta er geen zak van.
quote:Gokje hoor, maar misschien omdat het daar rustig is ?Op vrijdag 9 januari 2009 14:34 schreef Topspin het volgende:
Heb nog nooit van mijn leven met bomen gepraat, weet wel dat wanneer ik in een groot natuurgebied loop dat ineens een super weldadende rust over me heenkomt. Vanaf het moment dat ik de eerste stappen zet in een gebied dat vol bomen staat valt er een rust over me heen op een of andere manier die ik ook niet kan verklaren.
quote:Je was me net voorOp vrijdag 9 januari 2009 14:35 schreef _Led_ het volgende:
[..]
Gokje hoor, maar misschien omdat het daar rustig is ?
Had nog toegevoegd dat het door de rust kan komen maar alsnog is die rust een soort van andere dimensie om het maar truth-achtig uit te drukken 
In de achtertuin hier is het ook rustig 's avonds maar in het bos is dat dus echt anders. Eigen natuur zonder stress ontstaan door een moderne maatschappij. Om maar even een andere reden te verzinnen Kan dan ook komen door de gezondere lucht en nog meer. Dus niet dat ik persee een paranormale betekenis eraan wil geven. Maar nogmaals, het komt apart over om ineens verlost te zijn van negatieve spanningen zomaar van het ene op het andere moment.quote:Ja dat is wat hij zegtOp vrijdag 9 januari 2009 14:38 schreef Topspin het volgende:
Of je komt dichter bij je eigen natuur in de natuur
Dat is geen andere reden; dat is de dagelijkse sleur ontvluchten en jezelf verplaatsen naar een rustigere omgeving. Weg van de maatschappij inderdaad :pquote:zei ik het niet...
Ontopic.. geen idee hoe 'ze' het doen, in het koningshuis zit ook iemand die beweert dat te doen.. prinses irene dacht ik.
Ik heb zelf geen gesprekken met een boom maar denk wel dat het een uitstekende gesprekspartner kan zijn; luistert goed, kraakt je niet af, probeert je niet de waarheid op te dringen enzo.
Ik neem aan Michielos, dat een boom geen oren heeft, maar dat als er communicatie plaats vind dit telepathisch is...
Dat die boom gewoon z'n dag niet heeft, chagerijnig is en rotopmerkingen maakt ofzo..
quote:Je wisselt wel vaak van avatar vandaag zegOp vrijdag 9 januari 2009 15:27 schreef _Led_ het volgende:
Kan zo'n bomenprater ook ruzie krijgen met een boom vraag ik me opeens af
Dat die boom gewoon z'n dag niet heeft, chagerijnig is en rotopmerkingen maakt ofzo..
quote:Als er op een dag teveel honden tegen een boom aanzeiken zal zo'n boom zeker wat te zeiken hebben.Op vrijdag 9 januari 2009 15:27 schreef _Led_ het volgende:
Kan zo'n bomenprater ook ruzie krijgen met een boom vraag ik me opeens af
Dat die boom gewoon z'n dag niet heeft, chagerijnig is en rotopmerkingen maakt ofzo..
quote:Mensen die overal wat achter zoeken.Op vrijdag 9 januari 2009 14:34 schreef Topspin het volgende:
Heb nog nooit van mijn leven met bomen gepraat, weet wel dat wanneer ik in een groot natuurgebied loop dat ineens een super weldadende rust over me heenkomt. Vanaf het moment dat ik de eerste stappen zet in een gebied dat vol bomen staat valt er een rust over me heen die ik op een of andere manier ook niet kan verklaren. Kan dan komen door de stilte in zulke gebieden maar het lijkt alsof die rust dieper verscholen ligt.
quote:OveralOp vrijdag 9 januari 2009 15:40 schreef Doppler.Effekt het volgende:
[..]
Mensen die overal wat achter zoeken.
Vind de rust die me overvalt dan iets bijzonders, zal echt niet een gat gaan graven om wortels te onderzoeken
Dit was een van de opdrachten van de beginners cursus die ik heb gevolgd betreffende telepatisch communiceren met dieren.
Maar niet specifiek individueel een boom.
Echt communicatie zoals jullie nu bedenken was er ook niet.
Persoonlijk denk ik ook dat je dan lang kan blijven zoeken.
Met een dier kan ik het ook niet gaan hebben over de nieuwe president van Amerika
Dat valt gewoon buiten de belevingswereld van een dier.
Wat voor contact ik dan had met dit bos is lastig uit te leggen, daar het dus niet echt een "gesprek" was zoals mensen met elkaar gesprekken hebben.
Maar contact was er wel... een soort van wederzijdse liefde/gevoel/eenheid qua interactie dat toch wel bijzonder te noemen was.
Verder ga ik het niet proberen uit te leggen want dit zijn van die dingen die lastig naar woorden te vertalen zijn.
Over het algemeen zoek ik dit contact nog onbewust op en heb ik altijd een soort eenheid als ik door een natuurrijke omgeving loop.
Maar echt bewust contact zoeken met bomen of de natuur? Nee, daar heb ik mij nooit echt meer mee bezig gehouden.
quote:Ligt eraan waar de boom staat denk ik
Kan hij het over andere zaken hebben dan het weer
Je zou als boom maar op de wallen staan, dan heb je genoeg et vertellen lijkt me
quote:En op welke manier verschilt dit 'collectief in contact staan' van 'verbeelding' ?
Nu heb ik wel collectief in contact gestaan met de natuur in een bos.
quote:Serieus? Het puntje ervan? Dan zul je wel veel splinters in je tandvlees hebben.Op vrijdag 9 januari 2009 13:57 schreef Michielos het volgende:
Hoe heet die ziekte ook alweer Remake, het ligt op het puntje van mijn tong maar ik kom er niet op
quote:Heb ik weer een woord verkeerd gebruikt?Op vrijdag 9 januari 2009 16:16 schreef _Led_ het volgende:
En op welke manier verschilt dit 'collectief in contact staan' van 'verbeelding' ?
Volgens mij betekend "collectief" toch geen verbeelding maar "een cluster van"?
(Net als The Borg, ook een collectief bewustzijn.)
Als ik het toch goed heb en jij eigenlijk je mening probeert uit te dragen dat het waarschijnlijk verbeelding is geweest, be my guest.
Voor mij is het een feit dat het geen verbeelding was, dus die vraag is eigenlijk een beetje nutteloos.
[ Bericht 4% gewijzigd door Darkwolf op 09-01-2009 17:59:31 ]
Dit lijkt me nou een gezellige boom
Verder tja, ik heb nooit echt met bomen zitten lullen, maar ik heb wel een keer meegemaakt dat de Reiki heel sterk ging stromen toen ik een superdikke beuk vastpakte.
Was een bijzondere gewaarwording!quote:Sorry, verkeerder verwoording.
[..]
Heb ik weer een woord verkeerd gebruikt?
Volgens mij betekend "collectief" toch geen verbeelding maar "een cluster van"?
(Net als The Borg, ook een collectief bewustzijn.)
Als ik het toch goed heb en jij eigenlijk je mening probeert uit te dragen dat het waarschijnlijk verbeelding is geweest, be my guest.
Voor mij is het een feit dat het geen verbeelding was, dus die vraag is eigenlijk een beetje nutteloos.
Wat ik bedoel is - als ik bij een bos ga staan en me voorstel dat ik in contact sta met het bos, kan ik me voorstellen dat ik er contact mee heb, en gedachten oproepen die er op neer komen dat ik communiceer - alleen bedenk ik dan beide zijdes van het contact
Wat ik bedoelde is - hoe weet je dat je echt contact hebt, in plaats van dat je zelf projecteert wat jij denkt dat zo'n bos zou communiceren naar jou toe ?
Hoe maak je het onderscheid tussen 'je gedachten die met je op de loop gaan', en echte communicatie ?
(Kortom, dat je het je inbeeldt omdat je je kunt 'inleven' in het object, in dit geval een bos ?)
Om een voorbeeldje uit mijn eigen ervaring te geven, toen ik klein was wou ik niet altijd dezelfde knuffel in bed hebben omdat ik dacht dat de andere knuffels zich dan verlaten zouden voelen.
Dus ik projecteerde eigenlijk mijn eigen gevoelens op die knuffels - 'wat zou ik voelen als ik die knuffel was ?'.
Hetzelfde zou ik me afvragen met een heel bos - is het niet ongemerkt mijn eigen projectie - 'wat zou ik voelen / communiceren als ik een bos was wat hier al 400 jaar stond' ?
Dit vroeg ik me af omdat juist in dit soort 'communicatie' er niks te horen of op te nemen valt, je hoort /voelt het allemaal in je hoofd... (toch ? correct me if I'm wrong uiteraard!)
[ Bericht 5% gewijzigd door _Led_ op 11-01-2009 01:36:10 ]
Het is inderdaad zo dat je geest er altijd tussen kan / probeert te komen.
Je krijgt dan eigen aanvullingen die dus niet van de "externe" bron komen.
Met veel training en oefenen leer je dit op een gegeven moment scheiden.
De energie van jezelf is namelijk anders vergeleken met de energie van dat waar je in contact mee staat.
Door oefenen leer je beter contact maken en ga je er meer in op waardoor je meer oppikt.
Met als resultaat dat het allemaal qua gevoel niet alleen in je hoofd afspeelt.
Als ik mijzelf echt helemaal overgeef aan het gebeuren dan word mijn hele wezen een met het wezen "aan de andere kant van de lijn."
Die sensatie is lastig uit te leggen in woorden, maar daar komt het op neer.
Dit gevoel van eenheid heb ik dus tot zekere mate automatisch als ik in de natuur ben.
Niet alleen de "statische" natuur zelf, maar ook dieren en vooral paarden.
Er is dan geen specifieke communicatie, maar voel wel een bepaalde verbintenis met dit (heb ik overigens altijd al gehad dus ook voor die cursus.)
Verder blijft het inderdaad de kunst om echt alles stil in jezelf te maken en te houden, zodat je open staat voor wat er binnen komt zonder dat je mind vervolgens als stoorzender bezig is.
Oefenen, vallen en weer op staan.
En het blijft nog steeds een kunst, ook al heb ik ondertussen al de nodige jaren ervaring.
In het dagelijkse leven word je brein en geest namelijk juist aangespoort om zo actief mogelijk te draaien.
Het kost dan weer moeite om alles weer even stil te krijgen in mijn hoofd.
Om simpelweg te observeren en slechts te "zijn", zonder dat mijn geest een loopje met mij neemt.
[ Bericht 24% gewijzigd door Darkwolf op 11-01-2009 03:23:42 ]
Praat je ook tegen je tv of tegen je auto? Of moet de partner van de wederzijdse communicatie wel een vorm van leven in zich hebben?
quote:Hoe scheid jij het zelf? M.a.w. hoe weet jij het verschil te maken:Op zondag 11 januari 2009 03:12 schreef Darkwolf het volgende:
Ah op die manier, LED. Gotcha!
Het is inderdaad zo dat je geest er altijd tussen kan / probeert te komen.
Je krijgt dan eigen aanvullingen die dus niet van de "externe" bron komen.
Met veel training en oefenen leer je dit op een gegeven moment scheiden.
De energie van jezelf is namelijk anders vergeleken met de energie van dat waar je in contact mee staat.
Door oefenen leer je beter contact maken en ga je er meer in op waardoor je meer oppikt.
Met als resultaat dat het allemaal qua gevoel niet alleen in je hoofd afspeelt.
Als ik mijzelf echt helemaal overgeef aan het gebeuren dan word mijn hele wezen een met het wezen "aan de andere kant van de lijn."
Die sensatie is lastig uit te leggen in woorden, maar daar komt het op neer.
Dit gevoel van eenheid heb ik dus tot zekere mate automatisch als ik in de natuur ben.
Niet alleen de "statische" natuur zelf, maar ook dieren en vooral paarden.
Er is dan geen specifieke communicatie, maar voel wel een bepaalde verbintenis met dit (heb ik overigens altijd al gehad dus ook voor die cursus.)
Verder blijft het inderdaad de kunst om echt alles stil in jezelf te maken en te houden, zodat je open staat voor wat er binnen komt zonder dat je mind vervolgens als stoorzender bezig is.
Oefenen, vallen en weer op staan.
En het blijft nog steeds een kunst, ook al heb ik ondertussen al de nodige jaren ervaring.
In het dagelijkse leven word je brein en geest namelijk juist aangespoort om zo actief mogelijk te draaien.
Het kost dan weer moeite om alles weer even stil te krijgen in mijn hoofd.
Om simpelweg te observeren en slechts te "zijn", zonder dat mijn geest een loopje met mij neemt.
Als iets leven heeft, heeft het volgens velen een ziel, en met zielen kun je wel communiceren.
Daarbij zal het ook wel helpen dat bomen met hun wortels in de aarde staan; ze zijn vol van aarde-energie.
Mensen hier vragen waar bomen over kunnen praten. Misschien dat ze met die aarde-energie ook wat kennis van de aarde opnemen? (Hypothetisch gesproken.)
Then again: de meeste mensen die met bomen praten, praten volgens mij meer over de belevingswereld van de boom zelf. Ze leven zich in in wat een boom beleeft en "gezien kan hebben" en haken daar op in.
quote:Naar mijn idee moet er wel leven in zitten ja.Op zondag 11 januari 2009 03:26 schreef Neleos het volgende:
Kun je ook communiceren met of ik bedoel, heb je ook verbintenis met bijvoorbeeld een huis?
Praat je ook tegen je tv of tegen je auto? Of moet de partner van de wederzijdse communicatie wel een vorm van leven in zich hebben?
Over deze stelling heb ik ook wel eens zitten denken.
Maar waar leg je de grens?
Vergeet even een huis of auto, maar denk aan een tafel met een stoelen van hout.
En waar komt hout vandaan? Juist!
In de praktijk is dit wel waar ik de grens trek en het niet ga proberen.
Dat is voor mij iets te vreemd.
Al is mijn vriendin wel gewend van mij dat ik af en toe zit te praten en/of te schelden met/tegen mijn computer.
Je kan in een auto (wat vele trotse mannen zien als hun "kindje") wel een persoonlijkheid stoppen.
Naar mijn mening krijg je dan een beetje het effect wat LED aanhaalde met zijn knuffels van vroeger.
Bij wijze van spreken stop je je eigen "ziel en geest" in de auto.
(Binnenkort moet ik mijn trouwe oude Mazda weg doen voor een nieuwe en dat is toch wel even slikken. Op een bepaalde manier heb ik er toch een bepaalde "band" mee opgebouwd. Aan de andere kant weet ik dat het gewoon een ding is, zover ik weet.)
quote:Je zal toch de vraag nog duidelijker moeten formuleren vrees ik, want voor mijn gevoel heb ik dit al een beetje proberen uit te leggen in mijn post die jij nu quote en is daar je antwoord al in te vinden.Op zondag 11 januari 2009 10:35 schreef Michielos het volgende:
Hoe scheid jij het zelf? M.a.w. hoe weet jij het verschil te maken:
[ Bericht 55% gewijzigd door Darkwolf op 11-01-2009 18:24:42 ]
quote:je schreef daar dat je dat op gevoel deed. maar wat is het hele proces?Op zondag 11 januari 2009 18:17 schreef Darkwolf het volgende:
[..]
Naar mijn idee moet er wel leven in zitten ja.
Over deze stelling heb ik ook wel eens zitten denken.
Maar waar leg je de grens?
Vergeet even een huis of auto, maar denk aan een tafel met een stoelen van hout.
En waar komt hout vandaan? Juist!
In de praktijk is dit wel waar ik de grens trek en het niet ga proberen.
Dat is voor mij iets te vreemd.
Al is mijn vriendin wel gewend van mij dat ik af en toe zit te praten en/of te schelden met/tegen mijn computer.
Je kan in een auto (wat vele trotse mannen zien als hun "kindje") wel een persoonlijkheid stoppen.
Naar mijn mening krijg je dan een beetje het effect wat LED aanhaalde met zijn knuffels van vroeger.
Bij wijze van spreken stop je je eigen "ziel en geest" in de auto.
(Binnenkort moet ik mijn trouwe oude Mazda weg doen voor een nieuwe en dat is toch wel even slikken. Op een bepaalde manier heb ik er toch een bepaalde "band" mee opgebouwd. Aan de andere kant weet ik dat het gewoon een ding is, zover ik weet.)
[..]
Je zal toch de vraag nog duidelijker moeten formuleren vrees ik, want voor mijn gevoel heb ik dit al een beetje proberen uit te leggen in mijn post die jij nu quote en is daar je antwoord al in te vinden.
Altijd leuk als je een nieuw paar schoenen koopt die door arme onderbetaalde Chinese kindjes gemaakt zijn!
quote:Pfff... dat gaat een flink lap tekst worden dan, gezien als ik iets doe het meteen wel goed wil doen.Op zondag 11 januari 2009 18:39 schreef Michielos het volgende:
je schreef daar dat je dat op gevoel deed. maar wat is het hele proces?
Zal eens kijken wanneer ik daar voor kan gaan zitten om het helemaal uit te gaan schrijven.
quote:Ziekte? T'is gewoon een takkewijf, meer niet.Op vrijdag 9 januari 2009 13:57 schreef Michielos het volgende:
Hoe heet die ziekte ook alweer Remake, het ligt op het puntje van mijn tong maar ik kom er niet op
[ Bericht 4% gewijzigd door ee-04 op 30-01-2009 02:36:16 ]