Keizersnede-ervaringen deel 3

Kick voor burdie.

Hebben meer dames hier zwaardere menstruaties sinds hun keizersnede?

(Ja hoi als ie toch gekickt is heb ik ook nog wel een vraag )

Volgens mij is dat meer een generiek postpartum dertigplusdingetje

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 20:46 schreef Stormqueen het volgende:
Volgens mij is dat meer een generiek postpartum dertigplusdingetje

Jamaar, mijn bekkenbodem zou nog intact moeten zijn

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 20:42 schreef kwakz0r het volgende:
Hebben meer dames hier zwaardere menstruaties sinds hun keizersnede?

(Ja hoi als ie toch gekickt is heb ik ook nog wel een vraag )

Ooh wat komt dit topic als geroepen voor mij Thnx voor het kicken. Ik ga hem eens doorlezen

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 20:42 schreef kwakz0r het volgende:
Hebben meer dames hier zwaardere menstruaties sinds hun keizersnede?

(Ja hoi als ie toch gekickt is heb ik ook nog wel een vraag )

Ja dat was zeker wel zo. Het werd steeds extremer.

Na twee jaar is uiteindelijk mijn baarmoeder verwijderd op mijn 32ste.

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 20:42 schreef kwakz0r het volgende:
Hebben meer dames hier zwaardere menstruaties sinds hun keizersnede?

(Ja hoi als ie toch gekickt is heb ik ook nog wel een vraag )

Nope, ik niet.

Ik heb dus wel een andere vraag.
Mijn bevalling van Guppy is op zich heel fijn verlopen, maar dus wel in een spoedks geëindigd. Nou heb ik daar meestal wel gewoon vrede mee (vooral omdat het niet anders had gekund), maar het viel me laatst in een spa op dat ik niemand zag met een ks-litteken en dat maakte me ineens heel onzeker.
Herkenbaar voor iemand hier?

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 17:13 schreef Burdie het volgende:

[..]

Nope, ik niet.

Ik heb dus wel een andere vraag.
Mijn bevalling van Guppy is op zich heel fijn verlopen, maar dus wel in een spoedks geëindigd. Nou heb ik daar meestal wel gewoon vrede mee (vooral omdat het niet anders had gekund), maar het viel me laatst in een spa op dat ik niemand zag met een ks-litteken en dat maakte me ineens heel onzeker.
Herkenbaar voor iemand hier?

Wat voor litteken heb je dan? Verticaal? Die van mij zit horizontaal en in mijn broekje, dus die zie je niet, en bloot zie je hem ook nauwelijks

Gewoon een redelijk net, horizontaal streepje. Centimeter of 15 gok ik, huidskleurig met een paars zweempje. Maar dus gewoon bloot wel goed te zien.

Ongeveer 17% van de baby's komt met een keizersnede in Nederland. De meeste vrouwen hebben dus geen litteken. En dan is het nog de vraag of ze überhaupt kinderen hebben.

Wat maakt je onzeker? Is dat hoe je litteken er uit ziet, of het feit dat je een litteken hebt?

Nee over het litteken an sich ben ik niet onzeker, al had ik hem liever niet gehad. Het hoort bij Gups geboorteverhaal. Het was meer dat ik me ineens soort van alleen voelde. Alsof het alleen mij is overkomen (dat klinkt slachtofferig, maar zo voelde ik me misschien ook wel een beetje op dat moment). Over bevallen wordt zoveel gezegd en gesproken, maar hoe een ks (echt) is, hoor je nooit. De klinische setting, groene schorten, mondkapjes, het machteloze, surrealistische gevoel dat er iets buiten jou om gebeurt met je lijf. Het is zoiets groots en voor weinig mensen herkenbaar. Het gebrek aan zichtbare lotgenoten maakte mij daar ineens heel bewust van.
Vroeg me eigenlijk vooral af of dat herkenbaar is voor andere dames.

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 17:42 schreef Burdie het volgende:
Nee over het litteken an sich ben ik niet onzeker, al had ik hem liever niet gehad. Het hoort bij Gups geboorteverhaal. Het was meer dat ik me ineens soort van alleen voelde. Alsof het alleen mij is overkomen (dat klinkt slachtofferig, maar zo voelde ik me misschien ook wel een beetje op dat moment). Over bevallen wordt zoveel gezegd en gesproken, maar hoe een ks (echt) is, hoor je nooit. De klinische setting, groene schorten, mondkapjes, het machteloze, surrealistische gevoel dat er iets buiten jou om gebeurt met je lijf. Het is zoiets groots en voor weinig mensen herkenbaar. Het gebrek aan zichtbare lotgenoten maakte mij daar ineens heel bewust van.
Vroeg me eigenlijk vooral af of dat herkenbaar is voor andere dames.

Voor mij heel herkenbaar maar het is voor mij dan ook pas een kleine 2 weken geleden. Vooral dat Bikkel na zijn geboorte meteen weg is gehaald om onderzocht te worden en ik hem niet mocht aanraken vond en vind ik nog steeds moeilijk. Gelukkig heeft een verpleegkundige foto's gemaakt en die heb ik al een paar keer terug gekeken wat wel helpt met de verwerking. Misschien zit er ook verschil in of je een geplande keizersnede hebt gehad of een spoed.

Om het litteken zelf maak ik me niet druk. Dankzij dat litteken heb ik Bikkel

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 17:30 schreef Burdie het volgende:
Gewoon een redelijk net, horizontaal streepje. Centimeter of 15 gok ik, huidskleurig met een paars zweempje. Maar dus gewoon bloot wel goed te zien.

Ja die van mij ook maar daar hangt een buikflapje overheen...

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 17:42 schreef Burdie het volgende:
Nee over het litteken an sich ben ik niet onzeker, al had ik hem liever niet gehad. Het hoort bij Gups geboorteverhaal. Het was meer dat ik me ineens soort van alleen voelde. Alsof het alleen mij is overkomen (dat klinkt slachtofferig, maar zo voelde ik me misschien ook wel een beetje op dat moment). Over bevallen wordt zoveel gezegd en gesproken, maar hoe een ks (echt) is, hoor je nooit. De klinische setting, groene schorten, mondkapjes, het machteloze, surrealistische gevoel dat er iets buiten jou om gebeurt met je lijf. Het is zoiets groots en voor weinig mensen herkenbaar. Het gebrek aan zichtbare lotgenoten maakte mij daar ineens heel bewust van.
Vroeg me eigenlijk vooral af of dat herkenbaar is voor andere dames.

Scheelt misschien dat ik in mijn directe omgeving (even tellen...) zeker vier of vijf vrouwen heb die ook een keizersnede gehad hebben. Ben zelf ook met spoed KS geboren!

Hier zit dat litteken ook verborgen onder buikflap. Misschien dat ik er onzeker over zou zijn als ik sws een killerbody had gehad maar nu valt het tussen vet, ks flap en al die tijgerstrepen ook amper op

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 20:36 schreef Kyara het volgende:
Hier zit dat litteken ook verborgen onder buikflap. Misschien dat ik er onzeker over zou zijn als ik sws een killerbody had gehad maar nu valt het tussen vet, ks flap en al die tijgerstrepen ook amper op

Dit dus, die buikflap verhult een hoop, en 3 weken na mijn KS kreeg ik ook nog even galstenen en werd mijn galblaas er uit gehaald dus mijn buik bestaat nu uit 4 gaatjes en een fikse jaap aan de onderkant, maar ik had er al vrede mee dat ik zelfs voor al die littekens geen bikinimodel zou worden Op mijn KS litteken ben ik op een bepaalde manier nog trots, omdat daar ons mooie meisje door geboren is

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 18:29 schreef Wolken het volgende:

[..]

Voor mij heel herkenbaar maar het is voor mij dan ook pas een kleine 2 weken geleden. Vooral dat Bikkel na zijn geboorte meteen weg is gehaald om onderzocht te worden en ik hem niet mocht aanraken vond en vind ik nog steeds moeilijk. Gelukkig heeft een verpleegkundige foto's gemaakt en die heb ik al een paar keer terug gekeken wat wel helpt met de verwerking. Misschien zit er ook verschil in of je een geplande keizersnede hebt gehad of een spoed.

Om het litteken zelf maak ik me niet druk. Dankzij dat litteken heb ik Bikkel

Herkenbaar en heb 2 keer een keizersnede gehad. Een keer spoed en een keer gepland.
Dit was een wereld van verschil.
Ik heb de jongste geboren zien worden, heb hem meteen op mijn buik gekregen onder een heerlijke warmte deken. De jongste is constant bij mij gebleven. Wat ik bij de oudste zo gemist had kon ik nu inhalen...het ruiken voelen van dat pasgeboren hoopje op mij...
Dus ja...ik vond dit een groot verschil en ben enorm blij dat er toen gekozen is voor een geplande keizersnede. Mede daardoor heb ik de geboorte van de oudste beter kunnen verwerken !
Geniet van de kleine en neem de tijd om aan te sterken het is en blijft een aanslag op je lichaam...

Ik herken het wel hoor Burdie. Het heeft mij geholpen om er heel open over te zijn. Niets het was mooi, nee alles aan de hele ks was gewoon *** .

Litteken ben ik trots op en ik vertel ook aan de oudste dat ik trots ben op hoe hij eruit is gekomen en hoe hij heeft “gevochten” (viel natuurlijk wel mee, maar hij ziet/mist wel bewust enkele foto’s).

Hier juist het tegenovergestelde Kwak. Sinds de ks bij de oudste juist mindere menstruaties en minder last .

Mocht nummer 3 niet zelf komen opdagen ga ik trouwens wel met vertrouwen een geplande ks in hoor. Ben er niet bang voor dat het dan weer *** wordt.

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 17:30 schreef Burdie het volgende:
Gewoon een redelijk net, horizontaal streepje. Centimeter of 15 gok ik, huidskleurig met een paars zweempje. Maar dus gewoon bloot wel goed te zien.

Bij mij was het de eerste 2 jaar ongeveer ook wat paarsig, maar inmiddels (5,5 jaar na de ks) is het een dun wit lijntje. Geen buikflap hier, dus in principe 'gewoon' te zien maar je moet echt van dichtbij kijken wil het opvallen. Grote kans dat het nog minder zichtbaar wordt bij jou

quote:

Op maandag 20 augustus 2018 21:39 schreef Ereshkigal het volgende:

[..]

Herkenbaar en heb 2 keer een keizersnede gehad. Een keer spoed en een keer gepland.
Dit was een wereld van verschil.

Het verschil is zeker groot als ze bij de geplande de "gentle sectio" toepassen. Dat is helaas nog steeds niet overal zo. Ik heb ook serieus gedacht om Koen in een ander ziekenhuis geboren te laten worden, maar toen bleek ook het MCL de "zo gentle mogelijke sectio" te hebben ingevoerd.

Bij de oudste nog niet, dus dat was inclusief weghalen en na 1,5 uur weer zien. Koen is constant bij me geweest.

Ik had 2 littekens die door buikflap gemaskeerd werden, nu heb ik er 1 en is buikflap weg. Ik vond het wel jammer dat de buikwandcorrectie tot gevolg had dat mijn keizersnedelittekens zouden verdwijnen, maar ik ben ook wel enorm blij met flaploze buik.

Overigens had ik een spoed KS en werd baby nadat zijn Apgar in orde was (na 10 minuten) snel in een dekentje bij mij gelegd en kon ik snuffelen (niet echt gedaan) en zijn handje vasthouden en hem aaien terwijl ik gehecht werd.

Daarna op de verkoever (alleen tussendoor heel even bij papa op de arm ipv bij mij, tijdens het wegrijden) werd hij lekker bloot op mijn borst/buik gelegd onder een warmtedeken en hapte hij ook aan bij mij.

Van de verkoever al snel naar de verloskamer, daar dacht ik dat mijn wond gebloed had maar baby had op mn buik gepoept dus toen ben ik schoongepoetst en is hij aangekleed. Als ik gewild had hadden we nog langer huid op huid kunnen hebben, maar dan had ik assertief moeten zijn en dat was ik niet echt op dat moment.

S nachts lag hij eigenlijk de hele tijd aan de borst of in mijn armen, hoe chagerijnig de nachtzuster ook werd als ik weer aan de bel trok. Uiteindelijk met hem in mijn armen in slaap gevallen (tot verontwaardiging van de zuster)

Volgende nachten had ik een clip-on crib, aan mn bed vast dus dat was makkelijker!

Begin dit jaar een spoedks gehad. Ik vond het fysieke deel meevallen, ik was bang voor de ruggenprik, maar dat deed eigenlijk geen pijn. Natuurlijk was er napijn, maar die ervoer ik meer als ongemak. Moeilijk naar de wc kunnen (omdat zitten en weeropstaan lastig gaat). 7 maanden na dato is mijn buik nog ietsje bol, maar dat is omdat ik over de hele linie nog ongeveer 5 kilo te zwaar ben. Het litteken is nog rood,maar wel mooi. Geen flapjes.

Dan mentaal. Tja eigenlijk denk ik er nooit meer aan. De keizersnede was relatief een kleine handeling in het geheel. Ik lag al weken in het ziekenhuis, de baby was 7,5 werk te vroeg en veel te licht. Dus dat ze meteen na de verlossing werd meegenomen (ik mocht haar in het passeren heel even zien, niet aanraken) was geen verrassing. Het was nodig. Ik bedoel, je kan wel lekker willen uitkloppen en kroelen, maar je wil ook een levende baby, nietwaar? Rond middernacht kon ik buidelen, waarvan ik niks meer weet maar waarvan ik toch echt zelf een foto heb gemaakt i blame the morphin Na 1,5 dag werd ik ontslagen en op dag 6 liep ik elke dag 500 meter heen en terug naar de couveuse vanuit het hotel. Dat was voor het herstel niet zo goed, maar je baby niet zien is dat ook niet. Na een week of 4 was ik lichamelijk wel weer in staat om alles te doen wat ik normaal ook doe of deed. Al met al ben ik blij met hoe het gegaan is en dat men zo adequaat ingreep. Was ik vaginaal bevallen had baby het ws niet gehaald. Nu waren ze er op tijd bij, en had ze een goede start (Apgar 9,10,10)! En het gaat nog steeds goed met ons meisje

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 09:36 schreef Loj het volgende:
Ik herken het wel hoor Burdie. Het heeft mij geholpen om er heel open over te zijn. Niets het was mooi, nee alles aan de hele ks was gewoon *** .

Litteken ben ik trots op en ik vertel ook aan de oudste dat ik trots ben op hoe hij eruit is gekomen en hoe hij heeft “gevochten” (viel natuurlijk wel mee, maar hij ziet/mist wel bewust enkele foto’s).

Hier juist het tegenovergestelde Kwak. Sinds de ks bij de oudste juist mindere menstruaties en minder last .

Mocht nummer 3 niet zelf komen opdagen ga ik trouwens wel met vertrouwen een geplande ks in hoor. Ben er niet bang voor dat het dan weer *** wordt.

Mag jij nog wel "gewoon" bevallen?
Dat was het eerste wat de gynaecoloog tegen mij zei toen ik me weer in het ziekenhuis melden(medisch traject ivm zwanger worden) dat als het zou lukken het sowieso weer een keizersnede gaat worden. Wat ik overigens prima vind hoor.
Bij de 2e x hebben ze ook het oude litteken gebruikt dus ik heb er maar een waar je na 2 jaar amper nog iets van ziet.

Ik vond het herstel van de 2e wel echt zwaarder! Kwam vooral omdat ik een buik vol lucht had en niet naar de wc kon jemig wat deed dat zeer !! Heb daar echt vreselijk last van gehad. Bij de 2e x had ik ook nietjes ipv hechtingdraad dat was ook minder (deed vooral na een week irritant zeer) Op dat na voelde ik me prima en zou ik t zo weer doen.

[ Bericht 13% gewijzigd door Ereshkigal op 22-08-2018 18:57:49 (Nog niet klaar!) ]

Waren er bij jou dan geen andere medische redenen om de voorkeur te geven aan een ks? Ik ben na mijn ks ook vaginaal bevallen, ik weet ook niet beter dan dat het echt veel voordelen heeft tov een flinke buikoperatie als een keizersnede.

Na een ks mag je nog vaginaal bevallen mits er geen medische redenen waren dat de eerste een ks werd. Na een tweede ks mag je niet meer vaginaal bevallen. Ik vond het herstel na de tweede ks ook veel zwaarder dan na de eerste. Hier is het litteken nog steeds goed te zien ook erg gevoelig nog en ik heb een deuk in mijn buik net er boven. En een v als ik voorover buk in de buurt van die deuk.

Ik mag gewoon vaginaal bevallen hoor
De eerste was ks, tweede vaginaal.
Ze hadden het er bij Js wel over dat ze liever niet wilden strippen, maar daar heb in het ziekenhuis nu niet over gehoord. Oh en ze gaven mij een waakinfuus (nog niet aangekoppeld), maar dat had te maken met pijn rondom het litteken.

Voor nu hebben we het er nog niet over gehad, het is nogal druk hier met bevallingen. Ik heb maandag weer een afspraak bij de gyn, en dit keer zonder de jongens erbij dus dan eis ik maar eens wat tijd op

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 21:24 schreef ferrari_rood het volgende:
Na een ks mag je nog vaginaal bevallen mits er geen medische redenen waren dat de eerste een ks werd.

Dat zou voor mij denk ik gelden, maar doen ze wel aan inleiden na een ks? Ik weet trouwens niet of ik dat nog zou durven. En het is voorlopig totaal niet aan de orde ook, als het ooit al aan de orde zou komen. Maar het is wel gewoon fijn te weten.

Ja, in principe wel geloof ik.
Alleen (4 jaar geleden) vertelden ze mij dat ze dan alleen de ??? (Veter/ballon/pil geen idee meer) gebruikte ivm de hormonen die het litteken week konden maken. (Zoiets was het hoor, schiet mij niet lek als ik het verkeerd uitleg).
Ze wilden dus ook niet strippen.

Verder was de kans op een mislukte inleiding en alsnog een ks groter als de vorige keer de bevalling niet vorderde geloof ik. (Op internet had ik toen een fijne info folder van het Erasmus erover gevonden, zoeken lukt nu slecht).

Ik ben ook nog steeds blij met mijn keuze van 4 jaar geleden en van nu. Geplande ks met 41 weken en meldt baby zich ervoor proberen we het eerst natuurlijk met een laagdrempelige ks.

Oh dat kan natuurlijk ook nog. Hoewel mijn lijf niet doet aan spontaan bevallen .
Mijn bevalling vorderde niet ivm de ligging van de baby, dus dat zou niet per sé nog een keer zo hoeven te gaan. Nouja. Cross that bridge if we get to it.