Bevallingsverhalen deel 8

Ai Marlieske, dat lijkt me echt een naar gevoel... Zo'n keizersnede is natuurlijk niet niks, ik heb het idee dat veel mensen toch niet beseffen dat het een behoorlijk zware buikoperatie is.

Trouwens..... in sommige landen is het gebruikelijk om een klysma te krijgen zodra de bevalling van start gaat. Hier in NL wordt zoiets bij mijn weten niet (standaard) gedaan, met alle mogelijke gevolgen van dien...

Ca.ra, dat is laatst ook al eens geopperd. Zie: De historie en handige linkjes.
Wij mods vonden dit voldoende: De historie en handige linkjes.

sorry ben er al achter Bookmarks

nee dat kan niet...
Kijk eens gewoon in Ouder(s)
't Topic staat daar bovenaan, die raak je echt niet kwijt

Thnx tja het zullen nog wel de verweekte hersendelen zijn

quote:

Op zondag 7 juni 2009 21:48 schreef Kersjes het volgende:

Trouwens..... in sommige landen is het gebruikelijk om een klysma te krijgen zodra de bevalling van start gaat. Hier in NL wordt zoiets bij mijn weten niet (standaard) gedaan, met alle mogelijke gevolgen van dien...

O_o

Ik heb al wel eens in dit topiczitten meelezen/lurken, maar tot nu toe nog niet echt iets durven posten.. Kersjes, wat betekent 'alle gevolgen van dien'?

Ik ben als de dood voor de bevalling en ben er de laatste week wel weer ff mee bezig geweest.. Het is voor mij zelfs jarenlang de reden geweest om geen kinderen te willen, maar mijn biologische wekker heeft het van me gewonnen.. Ik weet niet zo goed of ik dit neer moet zetten want jullie vinden me vast een raar mens, maar ik heb een vaginistisch verleden en dat betekent voor mij dat ik soms nog steeds 'op slot sla' als ik bang ben of gestressed, en ja, dat maakt me weer heel bang voor de bevalling ook.. Het idee van toucheren bijvoorbeeld, en gewoon sowieso.. Hoe zou ik reageren wanneer ik daar na zoveel jaar weer pijn ervaar, en dan ook zo hevig? Mijn VK weet ervan hoor, en ik ga alle mogelijke vormen van pijnbestrijding paraat laten houden, maar toch..

Wil de dames met hun verhalen hier wel erg bedanken, ik vind ze allemaal erg mooi en helpen me met het idee dat de bevalling ook iets moois kan zijn, een nieuw begin.. Ik moet er meestal ook om huilen, jullie schrijven het mooi En dan ga ik nu nog even een potje janken

quote:

Op zondag 7 juni 2009 21:48 schreef Kersjes het volgende:

Trouwens..... in sommige landen is het gebruikelijk om een klysma te krijgen zodra de bevalling van start gaat. Hier in NL wordt zoiets bij mijn weten niet (standaard) gedaan, met alle mogelijke gevolgen van dien...

Hmm, die had ik niet nodig gehad

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

DF

Incantrix
Hopelijk kom je op tijd van je angsten af...
Mss een geruststelling, toucheren duurt meestal maar heel eventjes, en tegen de tijd dat je moet persen ben je toch al zover heen van de hormonenstorm dat dat hopelijk de angst verder ook wegneemt en je goed los kan.

Thnx Davina Ik heb aan de ene kant ook wel een soort van "ik zie het allemaal wel" en dat is wel fijn, en wat de dames hier posten geeft ook allemaal wel veel vertrouwen Alleen ja, dat laatste kleine beetje van die vaginistische vrouw in mij maakt het me soms moeilijk, die schreeuwt moord en brand.. Ik hoop dat ik niet zo erg op slot zal slaan en dat ik mijn oefeningen om mijn bekkenbodem te ontspannen kan onthouden, hopelijk ben ik dan al een heel eind!

Zou het niet zo zijn dat wanneer je straks weeen hebt en je denkt dat het serieus is en de verloskundige staat aan je bed om te controleren hoe ver je bent dat je je juist dan misschien wel voldoende kan ontspannen of overgeven aan de medische noodzaak?

Ik had bij beide bevallingen mijn darmen al tijdens de ontsluitingsweeen geleegd. Godzijdank want ik moet er niet aan denken hoe zwaar die bevalling was geweest met de hechtingen beneden. Overigens vond ik de napijn van de hechtingen na de 2e knip minder pijnlijk dan tijdens de 1e bevalling. Wat ik juist pijnlijk vond waren de scheurtjes langs mijn schaamlippen van de druk toen het hoofdje stond. Met plassen kon ik wel janken zo'n pijn.

Ik hoop trouwens als ze deze 3e keer weer moeten knippen ze het nu aan de andere kant doen want mijn litteken ziet er niet en is nog altijd gevoelig op sommige momenten.

Incantrix, misschien geen goede vergelijking, maar een korte tijd voordat ik moest bevallen heb ik mijn ribben gekneust/gebroken. Heeeeeel pijnlijk , ik kon bijna niets meer en ik was bang dat ik daar nog wel eens behoorlijk last van zou kunnen krijgen tijdens de bevalling. Maar ik was zo bezig met bevallen dat ik achteraf pas besefte dat ik nergens last van heb gehad.

quote:

Op maandag 8 juni 2009 12:02 schreef Incantrix het volgende:
Thnx Davina Ik heb aan de ene kant ook wel een soort van "ik zie het allemaal wel" en dat is wel fijn, en wat de dames hier posten geeft ook allemaal wel veel vertrouwen Alleen ja, dat laatste kleine beetje van die vaginistische vrouw in mij maakt het me soms moeilijk, die schreeuwt moord en brand.. Ik hoop dat ik niet zo erg op slot zal slaan en dat ik mijn oefeningen om mijn bekkenbodem te ontspannen kan onthouden, hopelijk ben ik dan al een heel eind!

_{mijn zusje had/heeft er ook last van en zij zag hierdoor ook erg op tegen de bevalling en toucheren enzo, maar ook bij haar is het prima gelukt en heeft ze nergens last van gehad. Bij de 2e had ze er minder last van omdat ze toen al wist dat ze het kon.}

Twijfel twijfel of ik dit wel in het openbaar wil gaan zeggen, maar goed. Wie weet heeft iemand anders er nog wat aan. Komt ie:

Incantrix, ik kan me wel een beetje in je probleem verplaatsen. Ik heb dan wel geen vaginisme, maar wel vroeger 'wat vervelends' meegemaakt waardoor ik bang ben voor mannen en handen, en vooral doktoren.
Het klinkt misschien raar zo, maar ik ben best blij (achteraf) dat ik in het begin van mijn zwangerschap die harde buiken heb gehad. Hiervoor heeft mijn verloskundige ook moeten toucheren om te kijken of de harde buiken iets deden qua verweking/ontsluiting of dat er geen effect was. Voor mij maakte het in dit geval wel uit dat het een vrouw was, maar tochwas het eng. We hebben er in ieder geval over kunnen praten, dat is ook weer een pak van mijn hart.

Het klinkt heel stom, maar overleg anders eens met je verloskundige of je een keer kunt oefenen samen.

Zelf moet ik nog een keer overleggen wat er zou gebeuren als ik overgedragen zou worden van verloskundige naar ziekenhuis. Ik kan me niet voorstellen dat ik dan een vrouwelijke gyneacoloog kan 'eisen', dus daar moet ik nog eens navraag naar doen.

Mooi altij do de verhalen hier te lezen en hoe iedereen het ervaart.

Ikzelf zat er vorige week dus echt flink doorheen. Nadat Anna zich op tijd had aangediend, was ik er 100% van overtuigd dat onze kleine man ook op tijd zou zijn. Het maar niets voelen enzo maakte mij echt heel onzeker en een beetje verdrietig zelfs. Ik wilde zo vreselijk graag!!
Uiteindelijk dus op woensdag 3 juni naar het zkh geweest voor een ctg en echo en gesprek met de gyn. Gelukkig mochten we ons vrijdag 5 juni al melden en zou ik geprimed worden middels pillen. Een proces dat best een paar dagen kon duren, zo zei de gyn.

Op vrijdag 5 juni kwam ik dus met een goed gevulde koffer aan in het zkh en werd ik door verpleger Henk aan de CTG gelegd. De gynaecoloog kwam ook en deed een inwendig onderzoek. Zij constateerde al 2 cm ontsluiting en ik mocht mijn spullen gelijk weer pakken en door naar de verloskamer; ze gingen mijn vliezen breken! "Jullie kindje komt vandaag hoor!", zei Henk en hij liep weg. J. stond mijn spullen bij elkaar te pakken en ik begon te huilen. Vandaag? Echt? Ojee, nou gaat het echt gebeuren!
Met knikkende knieeen liep ik naar de verloskamer. Dat bed, die spullen, dat kinderbedje....alsof ik er net nog geweest was voor de bevalling van Anna. Toen had ik er bijna 20 uur doorgebracht, nu zou ik er mogelijk voor het eind van de dag al weg zijn...

Nou, toen werden om half tien mijn vliezen gebroken en werd de baby aangesloten op de ctg. Het infuus met opwekkers werd aangelegd en gestart. Maar dat vond onze knul niet zo leuk, Zijn hartslag zakte ineen en het infuus moest eraf. Mijn bloeddruk was ook nog maar 110/55, dus ik moest aan het vocht. Gelukkig herstelde alles zich en na een boterham te hebben gegeten ging om half twee het infuus weer aan. Nu vond de baby het helemaal prima en hij ging lekker mee op de weeen die echt steeds heftiger werden. J. vond het ook erg snel gaan en die kwam lekker naast me zitten. Ik heb zijn hand helemaal fijn mogen knijpen . De gyn checkte me nog: 3 cm!

Inmiddels had ik de verpleging gevraagd om een pijnpomp klaar te maken, want tegen 2 uur werd het allemaal wel wat heftig. Om drie uur was de pomp nodig en werd alles klaargemaakt. Mijn neef, anesthesioloog in het zkh kwam nog even kijken en zei dat het een goed plan was dat ik die pomp nam. Hij is nog even gebleven en toen werd de boel aangesloten. Inmiddels had ik weeen die echt niet meer weg te puffen waren.

De verpleegster zei tegen me: puf deze wee nog even weg, dan kan je gaan drukken op je pomp. Ik riep nog: dat gaaat niiiiieeeet meeeeeeeer. En ik had gewoon zo'n enorme persdrang! En 't was even voor vier uur. De gyn ging checken: 9 cm en nog een klein randje!
Ineens ging alles zo snel! Pomp weg, bed ombouwen, de verpleegster kwam binnen - ik dacht nog: hee, die ken ik nog van de vorige keer! - Ik hoorde Johan nog zeggen: komt 'ie nou al? Echt? Jeetje!"
Ik moest dat laatste randje nog wegzuchten, maar het was echt niet te doen hoor!
Eindelijk stond iedereen in positie en mocht ik. Wat een geweld. En dat brandende gevoel! Pijn zou ik het niet willen noemen, maar het stond echt in de fik daar beneden! Het hoofdje stond en na nog 1 keer persen was ie daar! onze Morris! Dat heerlijke warme lijfje op me. Dat warme ruggetje en die billetjes. Dat gefronste voorhoofdje! Alle pijn in een keer weg! En het geluk van een nieuw leventje erbij
De schade was beperkt tot 3 kleine hechtinkjes. En nadat ik lekker had gedouched kwamen mijn ouders, schoonvader en Anna de jongste telg even aanschouwen. Anna vond het overgebleven beschuitje interessanter, maar Morris kreeg toch een dikke kus van d'r.
Wat een mooi einde van een prachtig nieuw begin!

Mooi Memmel!
Heftig, maar wel mooi. En vlot ook! Een onverwacht kadootje dat je gewoon dezelfde dag nog naar huis mocht.

Een mooi bevallingsverhaal terwijl ik het lees voel ik alles weer branden, bah dat was niets. brrr

quote:

Op maandag 8 juni 2009 22:10 schreef Memmel het volgende:
Dat heerlijke warme lijfje op me. Dat warme ruggetje en die billetjes. Dat gefronste voorhoofdje! Alle pijn in een keer weg! En het geluk van een nieuw leventje erbij

Mooi

Incantric en Ca.ra, dat klinkt niet fijn allemaal. Hopelijk zal het allemaal meevallen en zullen jullie weinig last hebben van jullie verleden de komende periode van zwangerschap en bevallen.

Memmel, wat een race bevalling!

Wauw, Memmel, wat is dát snel gegaan! Heftig, maar wel erg mooi En wat fijn dat je neef daar werkt en je even een 'heads up' kon geven over die pijnpomp, al heb je die uiteindelijk niet meer nodig gehad. Ik vind je echt moedig hoor!

Faja, ik denk dat het heel goed mogelijk is, ik ben tenslotte ook niet meer volledig vaginistisch en mijn zwangerschap is op de 'normale' manier verwekt, zeg maar.. Dat scheelt denk ik al heel erg veel, maar een deel van de angst die deze aandoening veroorzaakt zal denk ik wel nooit helemaal weggaan en geeft nu dus ook een soort van basis-angst voor de bevalling. Hopelijk maak ik me druk om niks, maar juist het feit dat die basis-angst er al is is eigenlijk al een vaginistische reactie en als je dat wéét wordt je weer banger, want je weet dat die angst de pijn veroorzaakt en zo verder..

Dollemina, zo krom vind ik die vergelijking denk ik niet, vaginisme wordt getriggerd door angst en jij was ook bang voor een bepaalde pijn. Fijn dat jij er uiteindelijk helemaal geen last van hebt gehad! Ik heb gelukkig wel back-up, degene die mijn vaginisme heeft behandeld staat nog altijd klaar om voor me in de bres te springen wanneer ik iets nodig heb ofzo. Dat is wel een erg fijn idee

Hi Asyniur, dat is fijn voor haar en dat vind ik echt ook knap van haar ik denk dat ik nog vaak aan je zus zal denken, want dit geeft me echt wel hoop! Mag ik vragen of ze pijnbestrijding heeft gebruikt? (En antwoorden hoeft echt niet, vind het echt heel lief dat je dit gepost hebt )

Ca.ra, jij ook ontzettend dank je wel voor je reactie lief van je om tóch te vertellen dat jij ook een angst hebt op dit gebied, ik hoor wel eens mensen zeggen dat er geen taboes meer zijn, maar deze mensen hebben geen gelijk.. Naar dat jij iets mee hebt moeten maken dat nu nog altijd aanwezig genoeg is om jou in de weg te zitten. Het idee van 'oefenen' is wel erg goed idd, dat ga ik binnenkort eens bespreken! Volgens mij ben je bij een medische bevalling wel aangewezen op wie er dienst heeft op dat moment (had het hier al eens met mijn therapeut over gehad toen wij gingen proberen een kind te krijgen) maar ik denk wel dat je het kunt vragen, er zullen op alle momenten toch wel meerdere mensen dienst hebben? In dat geval neem ik wel aan dat het érg toevallig zou zijn als er helemáál geen vrouwen zijn, maar overleggen met je VK lijkt me sowieso een goed plan, misschien heeft zij nog een idee hierover.

Ik vind het eigenlijk ook ergens wel krom dat vrouwen 'met een verleden' zelf een beetje moeten uitzoeken hoe ze kunnen worden geholpen op een voor hen fijne manier, maargoed.

En Kersjes, dank je wel

Incantrix, nu ben ik toch blij dat ik het geplaatst heb.

quote:

Op dinsdag 9 juni 2009 08:04 schreef Incantrix het volgende:
Hi Asyniur, dat is fijn voor haar en dat vind ik echt ook knap van haar ik denk dat ik nog vaak aan je zus zal denken, want dit geeft me echt wel hoop! Mag ik vragen of ze pijnbestrijding heeft gebruikt? (En antwoorden hoeft echt niet, vind het echt heel lief dat je dit gepost hebt )

Zij is van de eerste thuis bevallen en de tweede in het ziekenhuis (ivm poep in vruchtwater). Beide keren geen pijnbestrijding gehad.
Ze zei zelf bij de tweede al wat 'makkelijker' te zijn wat betreft het hele toucheren en de bevalling, gewoonweg omdat ze wist dat ze het kon. Zij heeft haar angsten ook besproken met de VK en die heeft hier ook rekening mee gehouden...
Komt wel goed, ook met jou...

quote:

Op maandag 8 juni 2009 22:15 schreef MamsX het volgende:
Een mooi bevallingsverhaal terwijl ik het lees voel ik alles weer branden, bah dat was niets. brrr

Idd

Ca.ra, ikke ook, nogmaals dank je wel ik hoop heel erg dat je zal kunnen bevallen op jóuw manier

Asyniur, wow, ook nog een thuisbevalling! Dat durf ik echt niet aan, maar ik meen ook dat ze daar niet heel happig op zijn als je 2 hoog woont zonder lift enzo.. Nouja, je zus is mijn held en ik vind het zo geweldig om te lezen hoe moedig ze was Dank je wel, het komt idd vast wel goed

quote:

Op woensdag 10 juni 2009 07:46 schreef Incantrix het volgende:
Asyniur, wow, ook nog een thuisbevalling! Dat durf ik echt niet aan, maar ik meen ook dat ze daar niet heel happig op zijn als je 2 hoog woont zonder lift enzo.. Nouja, je zus is mijn held en ik vind het zo geweldig om te lezen hoe moedig ze was Dank je wel, het komt idd vast wel goed

_{bij de eerste woonde zij 1 hoog zonder lift}

wooow ik heb me een lap tekst maar wilde het zelf ook bewaren dus onder de spoiler dan maar

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.