Ik heb al wat verhalen gelezen hier, en (gelukkig) is mijn verhaal daarbij vergeleken saai. Ik was de avond van tevoren nog bij mijn ouders geweest, want de volgende dag was mijn vader jarig. Ik zei nog dat ik niet wilde dat ik op zijn verjaardag zou bevallen omdat dit me zo onpraktisch lijkt, twee mensen jarig op dezelfde datum. Ik ging om een uurtje of half 12 naar bed ofzo, en voelde 10 over 12 een lichte steek in mijn buik. Ik dacht dat dit wellicht mijn darmen waren ofzo, ik was immers nog niet uitgerekend(dat was namelijk 3 dagen later), en ze zeggen toch altijd dat de eerste vaak pas na de uitgerekende datum komt?
Dus ik ben gaan slapen, maar werd na een uurtje weer wakker en besloot maar naar de wc te gaan. Ik had namelijk nog steeds last van mijn buik en hoopte eventuele rotzooi kwijt te kunnen raken. Helaas gaf dat geen verlichting. Nog een uur later was wel duidelijk dat het toch echt begonnen was. Wat zat ik te balen zeg...
Ik ben om een uur of half drie onder de douche gedoken, want liggend de weeen opvangen ging niet, en de wc was ook geen succes, was ook nog over mijn nek gegaan, dus misschien ging het in de douche wél goed. Mijn man hielp me en hield de tijden bij. Op het moment dat er een wee was, richtte hij de straal op mijn buik, was het pauze dan warmde hij met de straal mijn ledematen op.
Na drie kwartier zei mijn man dat het hem erg heftig leek te zijn, en of het niet verstandig was de vk te bellen? Ik zei dat de regel was: 'bellen als je twee uur lang om de 5 minuten een wee van een minuut hebt. Dus eigenlijk mochten we nog niet bellen, want ik had pas 3 kwartier lang weeen om de 2 a 3 minuten. We spraken af dat we zouden wachten tot het een uur had geduurd. Ikke paar minuten later: Bel de vk maar, want volgens mij heb ik persweeen...
Ik ben de douche uitgegaan en ben op het bed gaan liggen, terwijl mijn man de vk belde. Dat was om 4:10, en om 4:32 liet ik hem nog een keer bellen dat ze echt moest opschieten want ik hield het nauwelijks meer. Tijdens dat belletje ging ik nogmaals over mijn nek. De vk kwam 5 minuten na het laatste belletje binnen en toen ze me toucheerde was ik wel een beetje bang dat ze op dat moment zou zeggen: 'Geweldig meid, al 2 cm ontsluiting! Ik kom over een uurtje of 10 wel weer terug, DOEI!
' Maar ik had al volledige ontsluiting!
Maar ik moest nog wel wat weeen wegpuffen, want eerst moest alles nog klaargezet worden en de kraamzorg was er ook nog niet, dus moest mijn man dat allemaal doen.
De baby had het wel een beetje moeilijk allemaal, dus voor ik echt los kon gaan(ik mocht wel een beetje meepersen, maar wel rustig aan) moest ik eerst nog een wee wegzuchten om de baby wat meer lucht te geven. Daarna heb ik nog twee keer een wee gehad, en waren we om 5:21 de ouders van een dochter: Annicka.
De reactie van mijn zusje trouwens toen ik haar belde: (vol ongeloof)Neeeee?
Ikke: Jaaaaa...
(Ik belde redelijk vroeg, dus dan voel je de bui al hangen natuurlijk...)
Maar mijn dochter is dus op de verjaardag van haar opa geboren, eigenwijsje.