quote:
Op vrijdag 9 januari 2009 02:16 schreef zomoetdat het volgende:Ik heb al eerder gereageerd in dit topic met een schitterende analyse en een geniaal advies, maar is helaas tot op heden genegeerd.
Ik heb dan nu nog gewoon 1 simpele vraag aan TS:
Waarom wil je met haar vrienden worden? (blijven zeg je, maar voor dat je vrienden wordt zal eerst jouw volledige aantrekkingskracht naar haar toe moeten verdwijnen)
Subvragen (optioneel)
-
Lijkt je het echt leuk om met haar over koetjes en kalfjes te praten terwijl je je ogen niet van haar tieten kunt afhouden?-
Heb je er echt wat aan om met haar hand in hand over straat te lopen, hopend dat ze toch in is voor die ene kus waar ze later spijt van krijgt?-
Wil je echt de verhalen aanhoren over hoe haar vriendje gister na de sex ineens kortaf tegen haar was?-
Wil je echt gebruikt worden als uitlaatklep voor al haar emoties, behalve de hartstochtelijke?Naja ik kan er nog meer bedenken... Maar elke gezonde kerel met zelfrespect wil toch absoluut niet in die positie terecht komen.
Als je haar nu "dumpt" voel je je 2 weken kut en dan kun je er weer tegen aan.
Als je je gevoelens blijft voeden door met haar om te gaan, haar lieve stem te horen en haar feromonen op te snuiven, dan ga je nog een lange donkere periode tegemoet.Deze keer wel reageren aub, ik heb echt het beste met je voor.
Allright. Ik ga je het voordeel van de twijfel geven en hier serieus op reageren.

Ik hoop dan ook dat jij je macho-ideeën (om het zo maar even te noemen) aan de kant kan zetten, en je kan indenken dat niet iedereen de wereld zo zwart-wit/mannelijk-vrouwelijk ziet als jij.
Laat ik voorop stellen, dat voordat ik haar leuk begon te vinden, we gewoon goede vrienden waren. De liefde kwam pas later. Deze vriendschap is gebaseert op gemeenschappelijke eigenschappen, zowel in persoonlijk opzicht als in interesses. Daarom ben ik ook verlieft op haar geworden, omdat ik zo'n goede band/connectie met haar had. Als ik over mijn gevoelens kan komen (dat is geen Nederlands, of wel? Je begrijpt wat ik bedoel.) dan zullen we een vriendschap voor het leven hebben. We hebben, ondanks alles, nou eenmaal een band met elkaar. We betekenen veel voor elkaar, we begrijpen elkaar, hebben veel steun aan elkaar, hebben lol met elkaar, kortom, we hebben de dingen die je zoekt in goede vriendschap.
1. Ik ben niet het type dat alleen objectief naar vrouwen kan kijken in de zin van "boh, die heeft dikke tieten."
Dat moge inmiddels wel duidelijk zijn, lijkt me. Ja, het lijkt me erg fijn om over 'koetjes en kalfjes' te praten. Zij zal de persoon zijn waar ik mee ga praten over toekomstige liefdes perikelen, over problemen die ik heb, maar ook over de goede dingen des leven. Nogmaals, de dingen die je met een goede vriend(in) bespreekt. Haar tieten zullen dat niet in de weg staan.
2. Die hoop heb ik al opgegeven. Ik moet zeggen dat ik het goed weet te accepteren tot nu toe, dus dat zal geen factor zijn.
3. Ze is tactisch genoeg om het daar niet met mij over te hebben. Ze weet dat het me kwetst, dat ik het er (zeker nu nog) moeilijk mee heb. Haar vriendje is sowieso vrij weinig te sprake gekomen, eigenlijk alleen als ik er naar vroeg of het gesprek die richting op stuurde (op de momenten dat het slecht tussen hen ging, en ik wou weten wat er aan de hand was). Pas wanneer ik er echt vrede mee heb, wanneer ik het geaccepteerd en verwerkt heb, en ik echt oprechte interesse heb in hoe het tussen hen gaat, of ze nog gelukkig is e.d., zal
ik erover beginnen en zal zij erover vertellen. In de toekomst wil ik wel weten wat voor en persoon het is. Nu nog niet, nu kan ik dat nog niet aan, ik zit nog te vol met woede en jaloezie, maar wanneer ik dat allemaal verwerkt heb denk ik dat ik het aankan om dat aspect van haar leven te leren kennen, als gewone/goede vriend zijnde.
4. Ik voel me niet gebruikt, en zij gebruikt me niet. In ieder geval niet op de manier waarop jij het (denk ik) bedoelt. Ze had me nodig, dat is waar, maar ze
misbruikte me niet. Ze ging door een moeilijke tijd, niet alleen kwa haar vriend, maar ook andere dingen. Zoals ik al eerder postte, het verhaal is erg incompleet. Haar thuissituatie is ook erg moeilijk, en ik ben blij dat ik er ben om haar te helpen. Dat is misschien een vreemde karaktertrek van mij, maar ik vind het fijn om mensen te helpen op zo'n persoonlijk niveau.
Om even op je laatste punt in te gaan:
Zoals ik al eerder gepost heb, verhuis ik zeer binnenkort weer terug naar Nederland. Dan zal er een flinke afstand tussen ons zijn, en zullen we vrijwel alleen maar contact hebben via msn en skype. Die afstand zal het voor mij makkelijker maken, en ik denk ook dat het een normale vriendschap mogelijk zal maken, omdat ik de ruimte heb om het te verwerken, 'get over it' enzo, en mijn eigen leven weer zal leiden. Tegelijkertijd zal het msn/skype contact onze vriendschap in stand houden, en zullen we elkaar weer zien in de toekomst, maar dan gewoon als goede vrienden.
Ik hoop dat ik antwoord heb gegeven op je vragen, en ik zou dan ook een tegenvraag willen stellen:
Vind je mijn gedrag en hoe ik op de situatie reageer werkelijk zo vreemd? Kan je je niet indenken dat mijn gevoelens e.d. werkelijk zo werken als ik in mijn berichten post? Ik snap dat het voor velen hier op Fok! onbegrijpelijk is, maar ik ben heel goed in staat om gewoon (goede) vrienden te zijn met vrouwen, zonder dat daar bijbedoelingen/seksualiteit een hindernis vormt.
---------
Om even een algemene post te maken, die ook betrekking heeft op het stukje tekst hiervoor:
Ik heb haar een paar uur geleden van de trein opgehaald. Aanvankelijk liep ik een beetje met lood in mijn schoenen naar het station, want ja, je gaat toch nadenken en je zorgen maken. Zodra ik haar uit de trein zag stappen verdwenen die twijfels echter als sneeuw voor de zon. Eigenlijk was alles als voorheen, nog voordat ik wist dat ik verlieft op haar was. Dat was echt een geruststelling. We zijn terug gelopen naar de studentenflat en hebben het over 'koetjes en kalfjes' gehad, haar reis, dat soort dingen. Hier in de flat hadden we een verjaardagsfeestje, en was het gewoon een heel erg gezellige avond. Geen ongemakkelijke momenten, geen extreme emotionaliteit o.i.d. van mijn kant. Er waren wel een paar momenten dat we elkaar (een beetje lang) een knuffel gaven, en waar ik toch de gedachte kreeg 'waarom is ze niet van mij?', maar dat was van erg korte duur. Het ging allemaal prima.
Over het algemeen viel het me dus heel erg mee, zoals de dingen er nu voor staan, lijkt het erop dat ik wel degelijk prima vrienden met haar kan zijn zonder dat het té moeilijk voor me wordt.

Daar ben ik erg blij om.
Take Sick Boy, for instance, he came off junk at the same time as me, not because he wanted to, you understand, but just to annoy me, just to show me how easily he could do it, thereby downgrading my own struggle.