vriend zit in Afghanistan

Mijn vriend zit er nu ook anderhalve maand. Hij gaat wel vaak de poort uit, zit bij de bravo cie van luchtmobiel.
Zelfde compagnie als die van de omgekomen sergeant.
Spreek hem wel heel vaak op msn en via de telefoon vind ik, zag hem net ook nog even op Veronica. Dat was wel leuk om te zien.

snap ik

Nee ben ik niet geweest. Jij wel? Relatie tussen ons is beetje ingewikkeld. Hij betrekt me bij niks dus ik weet niets van al die dingen.
Hij zit inderdaad in Schaarsbergen. Morgen gaat ie weer de poort uit voor langere tijd, beetje spannend wel..

Thuisfrontdagen helpen wel veel, al is het maar omdat je een standaard praatje hoort, je kan na die tijd ook met andere relaties praten. Met andere mensen die daar rondhuppelen. Het gaat niet alleen om dat praatje he

quote:

Op woensdag 31 december 2008 02:43 schreef Itt het volgende:

[..]

Hij is chauffeur van de Bushmaster als dat je iets zegt.

De Nederlandse Bushmasters zijn betrokken geweest bij verschillende incidenten. Op 20 september 2007 werd een Bushmaster bij een poging het lichaam van een gesneuvelde Nederlandse militair weg te brengen, beschoten door mortieren en raketwerpers. Het voertuig werd onbeweeglijk geschoten; hoewel geen van de passagiers gewond raakte, moest de pantserwagen worden opgegeven; hij werd later door een Apache vernietigd om te voorkomen dat hij in vijandelijke handen viel.

Op 5 decemter 2008 reed een Bushmaster ten zuidwesten van Chora op een bermbom. De Bushmaster raakte zwaar beschadigd maar alle inzittende bleven ongedeerd.

Lijkt me een redelijk veilig apparaat dus. Natuurlijk zijn niet alle bermbommen hetzelfde, maar dat voertuig ziet er wel solide uit.

Sterkte in elk geval

quote:

Op vrijdag 2 januari 2009 16:31 schreef Itt het volgende:

[..]

ok...omdat jij het zegt ga ik mss een keertje kijken.

Er is altijd meer dan alleen maar het officieele praatje

http://www.defensie.nl/landmacht/personeel/thuisfront/

Hopelijk heb je hier misschien wat aan.
Sterkte!

quote:

Op woensdag 31 december 2008 12:43 schreef Bob-B het volgende:
degene die denkt dattie niet normaal kan doen pm't me maar, dan regelen we meteen speciale voorzieningen.

Oh is dit weer zo'n "Trots op onze jongens" topic?

Dat als ik vertel dat ik 2 neefjes in Bosnie had we trots moeten zijn op ze maar dat ik niet mag vertellen dat ik een collega had die totaal verknipt terug kwam? Daar gaat het niet over?

Hoe moet IK hier in godsnaam vertellen dat je vriend veilig is daar zelfs mocht het zo zijn dat er al een jaar geen gewonde gevallen zou zijn???

Get a grip. Hij kan NU op een mijn rijden (of ied tegenkomen), de nederlanders hebben heel veel geluk gehad tot nu toe.

De enige houvast die ik je kan geven is dat de nederlanders behoorlijk voorzichtig zijn en ERG weinig doden/gewonden hebben ten opzichte van andere landen.

Guus, het is niet zo'n topic.
Het is een topic voor een ongeruste partner.
Jammer dat ik je niet kan pm'en.

Sorry krakkemieke, dit is weer zo'n topic met van die vage kut mods die me pissig maken.

Ik zie jouw punt wel. We kunnen er weinig aan doen eigenlijk. M'n neefjes hadden geluk. M'n collega niet. Het zit ook in de persoon zelf eigenlijk. Hoe gaat die er mee om als er dingen gebeuren die je niet tegenkomt buiten Sloterervaart.

Het toeval wou dat het 2 neefjes van verschillende kanten waren. Kwamen in hetzelfde onderdeel. De ene uit de stad, (amsterdamse kant) de andere kant is van het brabantse dorp. Beide zijn goed terecht nu (hebben normaal leven) terwijl m'n collega (gewoon eindhovenaar, redelijke stad) geflipt is en nu opgesloten is)

M'n punt is dat niet alleen doden/gewonden tellen maar wie er ook naartoe gaat een opdoffer krijgt (psychologisch gezien)en jij sowieso een moeilijke periode gaat krijgen als ie terug is.

Guus, de vriend van m'n zus kreeg ook een grote opdoffer en daardoor ging hun relatie uit.
Maar die vriend had erg veel aan de post van het thuisfront.
Deze post gaat erover hoe het thuisfront het kan volhouden. En niet voor zichzelf, juist ook voor de vriend.


Guus, je mag me pm'en.....

Guus, als je 't topic misschien nog even een keer doorleest was je er zelf achtergekomen waar dit topic over ging, dit voordat je, niet compleet ongegrond maar toch onnozel, begon te brabbelen.

Dit is tegen esses:

Ik zie het topic. Maar het probleem is dat je niet 1 op 1 kan geven hoe om te gaan met dit. net zoals die gasten die daar zitten (afghanistan in dit geval) kan je ook niet zien via een forum hoe de directe vrienden/vriendinnen/familie/hond/weetikveel ermee omgaat.

Goede kans dat het los loopt. re-eele kans dat het misloopt ...

Ik hoop (natuurlijk) dat het losloopt voor hun. maar wat wil ze? Zeggen dat het na die 4 maanden weer hetzelfde zal zijn? Het KAN wel. Maar ik denk dat ook zij zal zien dat hij veranderd zal zijn.

Ik geef een voorbeeld m'n collega gaf: jij zit met je gedachtten bij het 8/9 jaar oude meisje dat je net een chocoladereep gaf en een sluipschutter schiet haar neer voor je ogen. Je vriendin maakt zich druk omdat de buren de heg niet knippen/whatever.

Guus, pm me even!

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 00:48 schreef Guus Muisarm het volgende:
Dit is tegen esses:

Ik zie het topic. Maar het probleem is dat je niet 1 op 1 kan geven hoe om te gaan met dit. net zoals die gasten die daar zitten (afghanistan in dit geval) kan je ook niet zien via een forum hoe de directe vrienden/vriendinnen/familie/hond/weetikveel ermee omgaat.

Goede kans dat het los loopt. re-eele kans dat het misloopt ...

Ik hoop (natuurlijk) dat het losloopt voor hun. maar wat wil ze? Zeggen dat het na die 4 maanden weer hetzelfde zal zijn? Het KAN wel. Maar ik denk dat ook zij zal zien dat hij veranderd zal zijn.

Ik geef een voorbeeld m'n collega gaf: jij zit met je gedachtten bij het 8/9 jaar oude meisje dat je net een chocoladereep gaf en een sluipschutter schiet haar neer voor je ogen. Je vriendin maakt zich druk omdat de buren de heg niet knippen/whatever.

37% krijgt te maken met ptss. (als ik het goed heb). Zolang mensen gelijk hulp zoeken (en dat is nu goed geregeld) kan het redelijk behandeld worden.
Maar dan nog snap ik niet waarom je hierover begint.. aangezien het offtopic is

quote:

Op vrijdag 2 januari 2009 23:36 schreef Guus Muisarm het volgende:

[..]

Oh is dit weer zo'n "Trots op onze jongens" topic?

Dat als ik vertel dat ik 2 neefjes in Bosnie had we trots moeten zijn op ze maar dat ik niet mag vertellen dat ik een collega had die totaal verknipt terug kwam? Daar gaat het niet over?

Hoe moet IK hier in godsnaam vertellen dat je vriend veilig is daar zelfs mocht het zo zijn dat er al een jaar geen gewonde gevallen zou zijn???

Get a grip. Hij kan NU op een mijn rijden (of ied tegenkomen), de nederlanders hebben heel veel geluk gehad tot nu toe.

De enige houvast die ik je kan geven is dat de nederlanders behoorlijk voorzichtig zijn en ERG weinig doden/gewonden hebben ten opzichte van andere landen.

Dus ik moet normaal doen als een paar users zich niet kunnen gedragen door de topicstarter in de zeik te nemen en ik hun waarschuw en hun berichten verwijder? Leg dat eens uit?

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 00:48 schreef Guus Muisarm het volgende:
Dit is tegen esses:

Ik zie het topic. Maar het probleem is dat je niet 1 op 1 kan geven hoe om te gaan met dit. net zoals die gasten die daar zitten (afghanistan in dit geval) kan je ook niet zien via een forum hoe de directe vrienden/vriendinnen/familie/hond/weetikveel ermee omgaat.

Goede kans dat het los loopt. re-eele kans dat het misloopt ...

Ik hoop (natuurlijk) dat het losloopt voor hun. maar wat wil ze? Zeggen dat het na die 4 maanden weer hetzelfde zal zijn? Het KAN wel. Maar ik denk dat ook zij zal zien dat hij veranderd zal zijn.

Ik geef een voorbeeld m'n collega gaf: jij zit met je gedachtten bij het 8/9 jaar oude meisje dat je net een chocoladereep gaf en een sluipschutter schiet haar neer voor je ogen. Je vriendin maakt zich druk omdat de buren de heg niet knippen/whatever.

Ja, maar dit staat niet in verband met het topic, en dat doet "the aftermath" ook niet. Immers het ging hier volgens mij over de huidige situatie. En aan Bob-B, dat stuk heeft hij waarschijnlijk gemist.

Hey Itt,

Hoewel ik eigenlijk liever niet op deze berichten reageer denk ik wel dat ik weet wat jij bedoelt, mijn ´´vriend´´.. naja.. soort van latrelatie is ook militair en heeft twee jaar terug voor 5 maanden in Kamp Holland gezeten. Hij zit bij een speciale eenheid en was alleen maar op pad. Dit was inderdaad soms moordend, maar hij vindt het zo belangrijk dat er steun komt vanuit het thuisfront. Het enige wat ik kon doen was hem ellenlange brieven schrijven, zoals hierboven gezegd met name over onzinnige dingen die je normaal nooit zou vertellen. Maar dat deed hem echt supergoed, hij hoorde normale verhalen zeg maar en kon zich zodoende op andere dingen richten dan op vechten. Mijn zorgen vertelde ik hem niet, naar mijn mening heeft hij daar ook niks aan; hij heeft al genoeg aan zijn hoofd.. Hij mailde me ongeveer eens in de twee/drie weken als hij op de basis was, doordat hij me niet vertelde wanneer hij wat ging doen (wat ook niet mocht..) stelde ik me daar ook niet op in. Iedere mail was dan weer een welkome verrassing!

Door brieven te schrijven kon hij die ook lezen wanneer en waar (niet alle informatie wil je lezen als er allemaal andere mannen om je heen zitten) hij wilde en was hij niet afhankelijk van de computers.

Het is zwaar maar bedenk dat ze er super hard voor gewerkt hebben en dat een ongeluk vaak letterlijk in een klein hoekje zit. Steun hem waar je kan en zoek idd mensen waarmee je hierover kunt praten, misschien inderdaad via zo´n lotgenotendag of met vriendinnen van andere jongens die daar zitten.

Heel veel sterkte!