Leeftijd en muziek (generatieconflict of niet?)

Jaren 60 vernieuwend is niet zo gek, daarvoor was er nog niet zoveel. Jaren 70 vernieuwend, mwah, dat valt wel mee. Ok, er werden een paar subgenres geboren en een aantal daarvan werden groot (disco en punk) maar veel van de jaren 70 muziek is gewoon verder borduren op de jaren 60 stijlen, soms wat grootser, soms wat mengvormen. En in 1978 begon muzikaal gezien de jaren 80 al met de opkomst van new wave.
Jaren 90 vormen het hoogtepunt waarin zo'n beetje alles wat in de 30 jaar daarvoor is geleerd maximaal werd benut, zowel goed als slecht. In de jaren 00 vervolgens zie je dat de enige verandering eigenlijk is dat veel nieuwe bands teruggrijpen op het wat verdere verleden.

Wat betreft de vraag van TS over ouders, ik heb nooit het idee gehad dat m'n ouders muzieksmaak echt slecht was. Het is wel zo dat ik nu de muziek die zij meegenomen hebben uit hun jeugd (Everly Brothers, Fats Domino, Cliff Richard) beter vind dan wat toen recent was (Bzn, George Baker, Neil Diamond).

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 02:40 schreef Sack_Blabbath het volgende:
Wat er gebeurd is dat je in je jonge jaren 'muzikaal' gevormd wordt. Dan heb je tijd en zin om je erg in muziek (en aanverwanten) te verdiepen. Dan vormt je muzikale basis. Later neemt de interesse en sowieso de tijd om dat te doen af.

Je gaat dan muziek die je hoort afzetten tegen die basis. Vandaar dat de meeste 40+ers alles wat naar hun basis, de traditionele rockbasis, gemaakt wordt vandaag de dag nog steeds snappen. Geef ze de hipste engelse hype gitaarbandjes en ze kunnen het op z'n minst wel waarderen. Het is alleen misgegaan toen de computers en hun voorgangers in de jaren '80 opkwamen en er compleet nieuwe geluidsbasissen kwamen en daar ook compleet nieuwe genres uit voortkwamen (hiphop, dance/electronica). Dat paste domweg niet in de aangeleerde muzikale basis van de eerdere generaties. Wat als gevolg heeft dat het merendeel niets met daarop gebaseerde muziek kan. Wat best lullig is, want de popmuziek (ja, ook de 'rock') is er tegenwoordig flink op gebouwd. En dus vinden ze het kut en zullen ze nooit wat kunnen met wat er vandaag aan prachtige en minder prachtige muziek uitkomt. En daarom is de top 2000 ook zo'n fantasieloze kutlijst van verzuurde bejaarden en pre-bejaarden.

Tot zo ver de theorie over de generatiekloof in muziekland.

Aan de muziek ligt het niet hoor, er zijn tegenwoordig veel mixjes van alles, dus bij wijze van spreke zouden mensen juist meer genre's leuk moeten vinden.
Ik denk zelf dat het gewoon met de gedachtegang te maken heeft;, als jij al standaard denkt dat alles wat deze tijd kut brengt, tja dan ben ik niet echt verbaasd als je dan eindelijk iets luistert en het dan kut vind.
Zelf probeer ik altijd alles uit (zonder al te veel vooroordelen te hebben over een album/artiest), en geloof er heilig in dat er in elk genre iets is voor mij, want doorzetten dat loont gewoon.
Er is genoeg leuks te vinden, maar je moet er gewoon goed voor zoeken

Verder vind ik het raar dat je muzikale basis enkel in je jeugd gevormd wordt, alsof je na je 18de niet meer van smaak kan veranderen, dingen erbij kan 'leren''.;p

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 07:34 schreef SingleCoil het volgende:

[..]

Je vergeet waarschijnlijk dat electronische popmuziek ook gewoon uit de 60s en 70s stamt? Wel eens gehoord van bands als Emerson, lake and palmer? Brian Eno? Kraftwerk? Het vervelende is alleen dat er een subcultuurtje mee aan de haal gegaan is die gewoon niet erg aantrekkelijk is.
Ik ben zelf nogal een freak op het gebied van electronische muziek, ik bouw ook zelf synths enzo, maar veel van de zgn. "electro" is vanuit dat oogpunt gewoon niet interessant. Wat er dan wel leuk aan is gaat idd aan mij voorbij. Maar dat geldt even zo goed voor andere muzieksoorten, bijv. de 60's en 70s soulmuziek, doet me ook niet veel.
Ik denk dat je analyse dus niet echt klopt.

Natuurlijk is er al in de jaren '60 en '70 geexperimenteerd. Alleen op beperkte schaal en nog volgens de patronen van de traditionele muziek. Pas in de jaren '80 is het gemeengoed geworden en ging men echt anders muziek opbouwen. Denk aan de knip-en-plak van de hiphop en het compleet nieuwe fenomeen 'house' waar het complete bestaande instrumentarium opzij werd gezet en andere patronen dominant werden in de opbouw van de muziek.

Verder ben jij blijkbaar niet representatief voor het gemiddelde (of je denkt dat het zo is). Maar als het voor jou niet perse opgaat wil niet zeggen dat het voor de gewone Jan met de pet niet klopt. En het is niet mijn analyse maar een grootschalig wetenschappelijk onderzoek wat dit concludeert.

Geboren in 1983

Ik pin me niet echt vast op een bepaalde periode en is het grootste deel van de muziek die ik leuk vind wel na 1985 gemaakt. Al zijn er daarvoor ook wel dingen gemaakt die me kunnen behagen.

Ik heb wel nostalgische gevoelens bij veel muziek uit de 90's. Maar ook de goede muziek van dit decennium kan ik prima verteren. Die cynische zuurpruimen doen gewoon geen moeite om uit te vinden wat voor tof spul er nu wordt gemaat.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 09:31 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Nog nooit van Can, John Cale, ELP, Robert Jan Stips gehoord ?

En ik blijf er bij. De muziek in de jaren '60 en '70 was "vernieuwender" in visie en kwaliteit dan nu (voor degenen die het daar niet mee eens zijn wil ik graag een geanimeerd pleidooi houden) . Het enige wat ik nu over het algemeen beter vind is de opnamekwaliteit.

Dan praat ik met name over de pop/rockmzuiek. NIet dat ik niks goed vind. Maar die bandjes, die niet eens een fatsoenlijk liedje kunnen schrijven. En dan te pas en te onpas allemaal geluidjes er doorheen mixen en dergelijke. Dan doel ik dus vooral op het alternatieve circuit. Dat is gewoon lachwekkend hoe ze het plakkaat 'verfijnd' proberen op te roepen. Soms vind ik nog wel eens wat. Maar de verschrikkelijke moeite die je dan moet doen om dat te vinden. Tussen de hippe imago-makende bands.

Elektronische muziek kent qua dat dan veel meer kwaliteit. Daar zijn ze tenminste bezig met muziek maken. En niet met het zo opzichtig mogelijk in een hokje gestopt te worden. Minimal techno trekt mij heel erg. Maar die electro-jazz vind ik daarentegen pertinent droevigheid troef.

De enige reden waarom je de jaren '60 en '70 experimenteel kunt noemen is omdat men toen nog bezig was met uitzoeken wat men met een electrische gitaar en een syntheziser aan geluid kon produceren. De rest is allemaal variatie op patronen van genres die al bestonden. Als je bijvoorbeeld de eerste metalband ooit bent, dan ben je best vernieuwend en experimenteel. Maar wij weten allebei dat metal niets meer is dan het zoeken naar bepaalde grenzen van rock 'n roll. In die zin is er weinig echt vernieuwd in die jaren, maar wel heel veel gezocht naar de grenzen van het aanwezige instrumentarium en de bestaande muziekpatronen. Noem mij maar een echt nieuw genre wat in die jaren geboren is. Dat is er niet, hooguit de voorlopers van de twee genres uit de jaren '80 die echt anders naar muziek en de manier van muziek maken zijn gaan kijken.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 10:05 schreef Syb-rund. het volgende:

[..]

Aan de muziek ligt het niet hoor, er zijn tegenwoordig veel mixjes van alles, dus bij wijze van spreke zouden mensen juist meer genre's leuk moeten vinden.
Ik denk zelf dat het gewoon met de gedachtegang te maken heeft;, als jij al standaard denkt dat alles wat deze tijd kut brengt, tja dan ben ik niet echt verbaasd als je dan eindelijk iets luistert en het dan kut vind.
Zelf probeer ik altijd alles uit (zonder al te veel vooroordelen te hebben over een album/artiest), en geloof er heilig in dat er in elk genre iets is voor mij, want doorzetten dat loont gewoon.
Er is genoeg leuks te vinden, maar je moet er gewoon goed voor zoeken

Nee, het is dus niet alleen een bepaalde gedachtegang. Het is dus echt zo dat de meeste die niet opgegroeit zijn na de jaren '80 niets met hiphop en electronische muziek kunnen. Kan je ze niet kwalijk nemen, dat is de natuur. Iemandvan daarna die het niet perse niet wil waarderen is een verzuurde conservatief, dat wel, die heeft geem excuus,

quote:

Verder vind ik het raar dat je muzikale basis enkel in je jeugd gevormd wordt, alsof je na je 18de niet meer van smaak kan veranderen, dingen erbij kan 'leren''.;p

Ik zeg niet je jeugd, maar je jonge jaren. De periode dat muziek nog echt invloed heeft omdat je er tijd en zin voor vrijmaakt. Voor sommigen houdt dat op rond hun 18e. De ander rekt het nog tot ergens in de twintig. Totdat ie 40 uur per week werkt en de rest van z'n tijd bezig is met luiers verschonen.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 10:19 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Nee, het is dus niet alleen een bepaalde gedachtegang. Het is dus echt zo dat de meeste die niet opgegroeit zijn na de jaren '80 niets met hiphop en electronische muziek kunnen. Kan je ze niet kwalijk nemen, dat is de natuur. Iemandvan daarna die het niet perse niet wil waarderen is een verzuurde conservatief, dat wel, die heeft geem excuus,
[..]

Ik zeg niet je jeugd, maar je jonge jaren. De periode dat muziek nog echt invloed heeft omdat je er tijd en zin voor vrijmaakt. Voor sommigen houdt dat op rond hun 18e. De ander rekt het nog tot ergens in de twintig. Totdat ie 40 uur per week werkt en de rest van z'n tijd bezig is met luiers verschonen.

Kan ik me wel in vinden.

Ik zal wel een uitzondering zijn. Ik ben 50 en verschoon geen luiers, ik ben wel een uur of 10, 15 per week actief met muziek bezig. En ik ontdek iedere dag nieuwe dingen, soms dingen die net gemaakt zijn, soms dingen die eeuwen oud zijn. Dat heeft niks met leeftijd of generatie te maken, maar meer met of je open staat voor vernieuwing. Ik ken mensen van 80 die iedere dag nieuwe dingen bedenken, en mensen van 18 die dat nooit zullen doen. De laatste zijn er waarschijnlijk meer van.

Trouwens, iemand moet toch ook die luiers verschonen?

Je stelling over het 'iets met electronische muziek kunnen' slaat echt nergens op, het hoogtepunt van de electronische muziek lag in de eerste helft van de 80er jaren en wie toen opgroeide (ik was toen een jaar of 25 en luisterde vrijwel fulltime naar de radio) weet dus waar z'n roots zitten. Daar is later echt niet veel bijgekomen, alles wat je de afgelopen 20 jaar op de radio hoort is al eerder bedacht, en er is ook gewoon niet veel aan toegevoegd (of je moet haren gaan kloven, maar geef toe: wat is nou het orgineelste geluid van de 90's? en kun je daarbij echt geen eerdere band bedenken die dat al eens gedaan had?)
Het is allemaal natuurlijk niet zo belangrijk, wat je je moet realiseren is dat kreten als 'generatiekloof' iets zijn van het midden van de vorige eeuw, in de 50's en 60's had je dat. Nu bestaat het hele idee in de westerse wereld niet meer (behalve als je het echt graag wilt natuurlijk).

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 10:41 schreef SingleCoil het volgende:
Ik zal wel een uitzondering zijn. Ik ben 50 en verschoon geen luiers, ik ben wel een uur of 10, 15 per week actief met muziek bezig. En ik ontdek iedere dag nieuwe dingen, soms dingen die net gemaakt zijn, soms dingen die eeuwen oud zijn. Dat heeft niks met leeftijd of generatie te maken, maar meer met of je open staat voor vernieuwing. Ik ken mensen van 80 die iedere dag nieuwe dingen bedenken, en mensen van 18 die dat nooit zullen doen. De laatste zijn er waarschijnlijk meer van.

Iedereen is wel en geen uitzondering. Maar ik ben beroepshalve veel bezig met 40ers, 50ers en 60ers en muziek. En de tendens is voor mij duidelijk waarneembaar. Voer ze elke willekeurige nieuwe band met drums, bas en gitaar en ze slikken het. Sterker nog: vaak kennen ze die bands eerder dan ik. Maar voer ze een toegankelijk dancealbum en zelf met goede zin kunnen ze daar niets mee. De meeste.

quote:

Trouwens, iemand moet toch ook die luiers verschonen?

Tuurlijk, ik vind het ook niet meer dan normaal. Ik heb ook geen enkel probleem met mensen die blijven hangen in de muziek van 'hun generatie'. Wel heb ik iets tegen mensen die net doen of dingen die niet in hun straatje passen niet het label muziek mogen dragen en die vinden dat de luisteraars daarvan wel minstens half debiel moeten zijn. Maar dat zal je waarschijnlijk met me eens zijn.

quote:

Je stelling over het 'iets met electronische muziek kunnen' slaat echt nergens op, het hoogtepunt van de electronische muziek lag in de eerste helft van de 80er jaren en wie toen opgroeide (ik was toen een jaar of 25 en luisterde vrijwel fulltime naar de radio) weet dus waar z'n roots zitten. Daar is later echt niet veel bijgekomen, alles wat je de afgelopen 20 jaar op de radio hoort is al eerder bedacht, en er is ook gewoon niet veel aan toegevoegd (of je moet haren gaan kloven, maar geef toe: wat is nou het orgineelste geluid van de 90's? en kun je daarbij echt geen eerdere band bedenken die dat al eens gedaan had?)
Het is allemaal natuurlijk niet zo belangrijk, wat je je moet realiseren is dat kreten als 'generatiekloof' iets zijn van het midden van de vorige eeuw, in de 50's en 60's had je dat. Nu bestaat het hele idee in de westerse wereld niet meer (behalve als je het echt graag wilt natuurlijk).

Het hoogte punt van electronische muziek lag niet in de jaren '80. Toen begonnen de invloeden binnen de andere genres binnen te stromen. Het moment dat je echt over een nieuw genre kan spreken is toch echt ergens eind jaren '80 geweest. (Hoewel er natuurlijk best al in de jaren '70 muziekstukken gemaakt zijn die compleet aan alle eisen van het genre voldoen).

De jaren '90 waren ook niet de jaren waarin nieuwe dingen onstonden. Maar vooral de jaren waarin hiphop en 'dance' hun weg aan het vinden waren. Op zichzelf en in combinatie met wat er al bestond.

En de traditionele generatiekloof is natuurlijk een ander verhaal. Maar er is dus echt duidelijk een aantoonbaar verschil op muziekgebied tussen de groep van (pak 'm beet) voor 1970 en daarna. Met de ouderen die de jongere niet begrijpen terwijl dat visa versa niet het geval is. Een halve generatiekloof dus eigenlijk.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 10:14 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

De enige reden waarom je de jaren '60 en '70 experimenteel kunt noemen is omdat men toen nog bezig was met uitzoeken wat men met een electrische gitaar en een syntheziser aan geluid kon produceren. De rest is allemaal variatie op patronen van genres die al bestonden. Als je bijvoorbeeld de eerste metalband ooit bent, dan ben je best vernieuwend en experimenteel. Maar wij weten allebei dat metal niets meer is dan het zoeken naar bepaalde grenzen van rock 'n roll. In die zin is er weinig echt vernieuwd in die jaren, maar wel heel veel gezocht naar de grenzen van het aanwezige instrumentarium en de bestaande muziekpatronen. Noem mij maar een echt nieuw genre wat in die jaren geboren is. Dat is er niet, hooguit de voorlopers van de twee genres uit de jaren '80 die echt anders naar muziek en de manier van muziek maken zijn gaan kijken.

Maar daar gaan we dus de kant van de discussie op die ik wilde vermijden door "vernieuwend" tussen aanhalingstekens te schrijven. Vernieuwing bestaat namelijk niet in de muziek. Wat ze in de jaren '60 en '70 deden had meer te maken met muzikale vrijheid, met overtuigingskracht, met inderdaad, het opzoeken van grenzen van de muziek. En dát is nou precies wat er nu aan schort in de pop/rock muziek in ieder geval. HEt is taboe geworden om grenzen op te zoeken. En als dat al gedaan wordt, dan mist vaak de overtuiging of de kunde om er iets relevants van te maken. De jaren ´60 en ´70 waren de jaren waarin muziek body had, waarin er gearticuleerd werd op de instrumenten, waarin de textuur van het geluid belangrijker was dan dat er een apart geluid gemaakt werd, waarin elk geluid een doel had, waarin begrepen werd dat ingewikkelde muziek gemaakt werd door simpele toonladders akkoordenschema's op een unieke wijze te spelen in plaats van moeilijke patronen te gebruiken. En de liedjes waren buitengwoon krachtig. Dat mis ik nu echt.

En ik snap dan niet waarom bands van nu zeer sporadisch gebruik maken van de grenzen van die instrumenten die jij hier noemt. Als het al gebeurt dan is het op zeer onverschillige wijze. Die grenzen kunnen namelijke nog steeds opgezocht worden.

Plus:

Nieuwe genres genoeg in die tijd. Fusion. Electronica, noem maar op

Ik raad je aan om eens goed naar Can, naar John Cale mid '60s, naar de vroege Deep Purple, naar de late John Coltrane, naar Jeff Beck, naar de mid-70's Golden Earring, naar The Cream te luisteren. Genoeg vernieuwing te vinden. En dat heeft echt niks te maken met het uitzoeken van wat toen mogelijk was. Dat had gewoon te maken met de drang de allerbeste muziek van de wereld te maken en niks minder. En op de emotionele grens te leven.

Dát is uiteindelijk wat echt telt. De emotionele grens. En die is door de jaren niet verplaatst.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 11:06 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Iedereen is wel en geen uitzondering. Maar ik ben beroepshalve veel bezig met 40ers, 50ers en 60ers en muziek. En de tendens is voor mij duidelijk waarneembaar. Voer ze elke willekeurige nieuwe band met drums, bas en gitaar en ze slikken het. Sterker nog: vaak kennen ze die bands eerder dan ik. Maar voer ze een toegankelijk dancealbum en zelf met goede zin kunnen ze daar niets mee. De meeste.

Het zou interessant zijn zo'n experiment dan ook eens met 20ers en 30ers te doen. Ik geef je op een briefje dat die ook niets met 'een toegankelijk dancealbum' kunnen. Kun je er trouwens eens een voorbeeld van geven, een youtubeje van wat jij 'toegankelijke dance' noemt?

quote:

Tuurlijk, ik vind het ook niet meer dan normaal. Ik heb ook geen enkel probleem met mensen die blijven hangen in de muziek van 'hun generatie'. Wel heb ik iets tegen mensen die net doen of dingen die niet in hun straatje passen niet het label muziek mogen dragen en die vinden dat de luisteraars daarvan wel minstens half debiel moeten zijn. Maar dat zal je waarschijnlijk met me eens zijn.

Zeker. Muziek is wat de muzikant muziek noemt. Als jij het niet als muziek hoort, ook best hoor. Maar het blijft muziek.

quote:

Het hoogte punt van electronische muziek lag niet in de jaren '80. Toen begonnen de invloeden binnen de andere genres binnen te stromen. Het moment dat je echt over een nieuw genre kan spreken is toch echt ergens eind jaren '80 geweest. (Hoewel er natuurlijk best al in de jaren '70 muziekstukken gemaakt zijn die compleet aan alle eisen van het genre voldoen).

De jaren '90 waren ook niet de jaren waarin nieuwe dingen onstonden. Maar vooral de jaren waarin hiphop en 'dance' hun weg aan het vinden waren. Op zichzelf en in combinatie met wat er al bestond.

En de traditionele generatiekloof is natuurlijk een ander verhaal. Maar er is dus echt duidelijk een aantoonbaar verschil op muziekgebied tussen de groep van (pak 'm beet) voor 1970 en daarna. Met de ouderen die de jongere niet begrijpen terwijl dat visa versa niet het geval is. Een halve generatiekloof dus eigenlijk.

Ik denk dat je het te eenzijdig ziet, alsof er vanaf de 90's alleen maar dance en electro gemaakt is. Neem een willekeurige groep 50ers en laat ze een avondje naar Zappa luisteren, en kijk dan of ze daar wel allemaal van op de banken gaan...ik schat van niet. Toch kun je dan niks concluderen over 'die generatie'.

Het is heel gemakkelijk op basis van beperkte waarnemingen en halfslachtige definities generaliserende uitspraken te doen. Meestal houden die bij nauwkeurig onderzoek niet lang stand.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 11:11 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Maar daar gaan we dus de kant van de discussie op die ik wilde vermijden door "vernieuwend" tussen aanhalingstekens te schrijven. Vernieuwing bestaat namelijk niet in de muziek. Wat ze in de jaren '60 en '70 deden had meer te maken met muzikale vrijheid, met overtuigingskracht, met inderdaad, het opzoeken van grenzen van de muziek. En dát is nou precies wat er nu aan schort in de pop/rock muziek in ieder geval. HEt is taboe geworden om grenzen op te zoeken. En als dat al gedaan wordt, dan mist vaak de overtuiging of de kunde om er iets relevants van te maken. De jaren ´60 en ´70 waren de jaren waarin muziek body had, waarin er gearticuleerd werd op de instrumenten, waarin de textuur van het geluid belangrijker was dan dat er een apart geluid gemaakt werd, waarin elk geluid een doel had, waarin begrepen werd dat ingewikkelde muziek gemaakt werd door simpele toonladders akkoordenschema's op een unieke wijze te spelen in plaats van moeilijke patronen te gebruiken. En de liedjes waren buitengwoon krachtig. Dat mis ik nu echt.

En ik snap dan niet waarom bands van nu zeer sporadisch gebruik maken van de grenzen van die instrumenten die jij hier noemt. Als het al gebeurt dan is het op zeer onverschillige wijze. Die grenzen kunnen namelijke nog steeds opgezocht worden.

Plus:

Nieuwe genres genoeg in die tijd. Fusion. Electronica, noem maar op

Ik raad je aan om eens goed naar Can, naar John Cale mid '60s, naar de vroege Deep Purple, naar de late John Coltrane, naar Jeff Beck, naar de mid-70's Golden Earring, naar The Cream te luisteren. Genoeg vernieuwing te vinden. En dat heeft echt niks te maken met het uitzoeken van wat toen mogelijk was. Dat had gewoon te maken met de drang de allerbeste muziek van de wereld te maken en niks minder. En op de emotionele grens te leven.

Dát is uiteindelijk wat echt telt. De emotionele grens. En die is door de jaren niet verplaatst.

Je moet hier niet op een forum vernieuwing strak willen definieren. Maar toch kun je toch wel duidelijk stellen dat de jaren '60 '70 niet vernieuwd waren. Het is en blijft het verkennen van een basis gebaseerd op rock 'n roll en eerdere stromingen. Met af en toe een leuke nieuwe variatie of invalshoek. Maar de kern is nooit veranderd.

Bekijk het eens zo: alle muziek uit die jaren kun je noteren in onze traditionele westerse notenbalken en daarmee herproduceren. Doe dat maar eens met het sample knip-en-plak werk van een hiphopbeat en de flow van een rap. Dat kan niet. En doe dat zelfde eens met een gecompliceerde dancetrack, ook onmogelijk. (En dat geldt ook voor bijvoorbeeld Oosterse of traditioneel Westerse muzieknotatie.

In die zin is vernieuwend dus in zekere zin te definieren. Kun je muziek dusdanig noteren dat iemand uit 1935 het kan herproduceren? Ja, dat kan met wat er in de jaren '60 en '70 is gemaakt. Behalve dan waar het technische gedeelte er bij komt kijken. Vervang het orgeltje door een piano en vergeet de effecten op de electrische gitaar en je kunt het namaken. En dus is de vernieuwing miniem op een grote schaal gezien.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 11:16 schreef SingleCoil het volgende:

[..]

Het zou interessant zijn zo'n experiment dan ook eens met 20ers en 30ers te doen. Ik geef je op een briefje dat die ook niets met 'een toegankelijk dancealbum' kunnen. Kun je er trouwens eens een voorbeeld van geven, een youtubeje van wat jij 'toegankelijke dance' noemt?

Dan heb ik het voor het gemak maar over de grijsgedraaide Faithlessen, Underworlds en Prodigy's. Je weet wel, waar die langharige 20er en 30er tattoo-oefencanvassen van moeten kotsen. Maar voer ze 3 biertjes, zet Born Slippy op en ze gaan met hun hakken mee tikken.

quote:

Ik denk dat je het te eenzijdig ziet, alsof er vanaf de 90's alleen maar dance en electro gemaakt is. Neem een willekeurige groep 50ers en laat ze een avondje naar Zappa luisteren, en kijk dan of ze daar wel allemaal van op de banken gaan...ik schat van niet. Toch kun je dan niks concluderen over 'die generatie'.

Het is heel gemakkelijk op basis van beperkte waarnemingen en halfslachtige definities generaliserende uitspraken te doen. Meestal houden die bij nauwkeurig onderzoek niet lang stand.

Natuurlijk kijk ik heel eenzijdig. Anders is deze discussie niet te voeren. Er zijn miljard uitzonderingen en mitsen en maar-en. Het gaat om de grote lijn. En die is wetenschappelijk aangetoond. Mensen die niet in hun 'ontvankelijke' jaren zijn blootgestelt aan bepaalde klanken en klankpatronen kunnen dat op latere leeftijd ook niet meer goed verwerken en analyseren. Waaruit dus volgt dat nieuwe klankpalletten als hiphop en dance voor hen over het algemeen niet te behapstukken zijn. Dit in tegenstelling tot mensen die er wel mee opgegroeit zijn. Hun hersenen zijn er wel op berekend dit soort geluiden te 'snappen'. Dit is dan ook voornamelijk een biologische of psychologische discussie en niet zo zeer een sociologische of, nog erger, een smaakdiscussie.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 11:30 schreef Sack_Blabbath het volgende:
Dan heb ik het voor het gemak maar over de grijsgedraaide Faithlessen, Underworlds en Prodigy's. Je weet wel, waar die langharige 20er en 30er tattoo-oefencanvassen van moeten kotsen. Maar voer ze 3 biertjes, zet Born Slippy op en ze gaan met hun hakken mee tikken.

die voorbeelden vind ik niet sterk gekozen. het is wel algemeen bekend dat dit soort bands meer aanhang heeft bij 'Lowlands mensen' dan bij 'Dance valley mensen' om maar even heel generaliserend te zijn.

Prodigy als in Firestarter? Vinnik haske gaaf man! Als je dit wetenschappelijk wilt benaderen is je theorie dus daarmee naar de maan. Immers, uitzondering verwerpen de regel.

Maar je lijkt me geen wetenschapper, en dus zul je het daar wel niet mee eens zijn.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 11:22 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Je moet hier niet op een forum vernieuwing strak willen definieren. Maar toch kun je toch wel duidelijk stellen dat de jaren '60 '70 niet vernieuwd waren. Het is en blijft het verkennen van een basis gebaseerd op rock 'n roll en eerdere stromingen. Met af en toe een leuke nieuwe variatie of invalshoek. Maar de kern is nooit veranderd.

Bekijk het eens zo: alle muziek uit die jaren kun je noteren in onze traditionele westerse notenbalken en daarmee herproduceren. Doe dat maar eens met het sample knip-en-plak werk van een hiphopbeat en de flow van een rap. Dat kan niet. En doe dat zelfde eens met een gecompliceerde dancetrack, ook onmogelijk. (En dat geldt ook voor bijvoorbeeld Oosterse of traditioneel Westerse muzieknotatie.

In die zin is vernieuwend dus in zekere zin te definieren. Kun je muziek dusdanig noteren dat iemand uit 1935 het kan herproduceren? Ja, dat kan met wat er in de jaren '60 en '70 is gemaakt. Behalve dan waar het technische gedeelte er bij komt kijken. Vervang het orgeltje door een piano en vergeet de effecten op de electrische gitaar en je kunt het namaken. En dus is de vernieuwing miniem op een grote schaal gezien.

Dat is toch ook gewoon zo? Ik vraag me alleen af of je wel geluisterd hebt naar de artiesten die ik zojuist opnoemde.

De artiesten die ik noem die deden dingen (buiten de gebruikelijke rock & roll en jazz die ze speelden) die buiten schema's vielen.

Can, die alleen maar een toon omhoog laten pitchen en daar een nummer op baseren. Of gewoon een pure dancetrack produceerden...in 1970
John Cale die samples maakte van piano en viool en die achterstevoren draaide en dan aan elkaar plakte en daar geluidscollages van maakte(dus zo uniek zijn die hiphoppers niet).
John Coltrane die gewoon speelde wat in hem opkwam en zodoende tonen speelde die buiten schema's vielen.
Het oneindig laten doorsuizen van een bas-toon door Rinus Gerritsen in Eight Miles High.

Mayo Thompson. Ook een goeie. Ik vraag me af of die sowieso in schema's dacht.

Captain Beefheart. Geef jij mij maar eens een schema van hem die te herleiden valt op oudere muziek

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 11:49 schreef ranja het volgende:

[..]

die voorbeelden vind ik niet sterk gekozen. het is wel algemeen bekend dat dit soort bands meer aanhang heeft bij 'Lowlands mensen' dan bij 'Dance valley mensen' om maar even heel generaliserend te zijn.

Maak er 10 bier van en Tiesto voldoet ook.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 11:57 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Dat is toch ook gewoon zo? Ik vraag me alleen af of je wel geluisterd hebt naar de artiesten die ik zojuist opnoemde.

De artiesten die ik noem die deden dingen (buiten de gebruikelijke rock & roll en jazz die ze speelden) die buiten schema's vielen.

Can, die alleen maar een toon omhoog laten pitchen en daar een nummer op baseren. Of gewoon een pure dancetrack produceerden...in 1970
John Cale die samples maakte van piano en viool en die achterstevoren draaide en dan aan elkaar plakte en daar geluidscollages van maakte(dus zo uniek zijn die hiphoppers niet).
John Coltrane die gewoon speelde wat in hem opkwam en zodoende tonen speelde die buiten schema's vielen.
Het oneindig laten doorsuizen van een bas-toon door Rinus Gerritsen in Eight Miles High.

Daar heb je allemaal gelijk in. Maar het gaat niet om de uitzonderingen in de uithoeken van het muzieklandschap in dit verhaal. Dan kan je hiphop ook terughalen naar 1911 als je wil.

Ik ben wel benieuwd wat je ontoegankelijke dance noemt als Tiesto, Underworld en Prodigy voorbeelden zijn van toegankelijk...

quote:

Op maandag 29 december 2008 00:22 schreef allsystemshalt het volgende:

Valse zang kan rechtgetrokken worden in de studio of Hell neem gewoon studiomuziekanten die iets "moois" maken en zet er een lekkere boys/girlsband voor in de plaats in de videoclip en cash gaat in jou richting rollen!!!

Klopt. Neem een band als de Monkees, daar moeten dit soort artiesten een voorbeeld aan nemen.

Ik zeg Brian Eno (1975):





Wat is hier wezenlijk anders aan dan Prodigy?

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:09 schreef ranja het volgende:
Ik ben wel benieuwd wat je ontoegankelijke dance noemt als Tiesto, Underworld en Prodigy voorbeelden zijn van toegankelijk...

Laat ik beginnen dat ik dance de ergste kutbenaming voor een genre ooit vind. Maar ik zou m'n moeder niet opzadelen met Aphex Twin op een verjaardagsfeestje.

Maar toegankelijk is dit verhaal is datgene wat een normaal persoon op dagelijkse basis voor z'n oren krijgt. Wat dus ongeveer neer zal komen op dance die je kan scharen onder het label 'pop'. (En dan mag ieder voor zich bepalen wat dat wel en niet is).

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:08 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Daar heb je allemaal gelijk in. Maar het gaat niet om de uitzonderingen in de uithoeken van het muzieklandschap in dit verhaal. Dan kan je hiphop ook terughalen naar 1911 als je wil.

Nou ja ok, dan is jouw punt duidelijk.

Hoewel voor mij juist de uitzonderingen (én de ultieme cliché's) er voor hebben gezorgd dat ik de jaren '60 en '70 verschikkelijk ben gaan waarderen.

Voor mij blijft Led Zeppelin ook het beste voorbeeld van hoe je met plenty jatwerk júist verschrikkelijk goede muziek kan maken. Omdat dat voor hun geen taboe was. De clue is dat ze er wel 4 muzikaal zeer uitgesproken persoonlijkheden hadden die snapten dat goed articuleren met de instrumenten, klankkleur en textuur ook van groot belang waren.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:15 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Laat ik beginnen dat ik dance de ergste kutbenaming voor een genre ooit vind. Maar ik zou m'n moeder niet opzadelen met Aphex Twin op een verjaardagsfeestje.

Maar toegankelijk is dit verhaal is datgene wat een normaal persoon op dagelijkse basis voor z'n oren krijgt. Wat dus ongeveer neer zal komen op dance die je kan scharen onder het label 'pop'. (En dan mag ieder voor zich bepalen wat dat wel en niet is).

Electronica

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:15 schreef SingleCoil het volgende:
Ik zeg Brian Eno (1975):

Brian Eno - In Dark Trees

Brian Eno - The Big Ship

Wat is hier wezenlijk anders aan dan Prodigy?

Geef je The Prodigy niet teveel credits hier? Ik ben wel fan van electronica, maar The Prodigy stelt in mijn ogen niets voor ten opzichte van onder andere Aphex Twin en Autechre. Commercieel gezien is dat anders, maar qua muziek is het een ander verhaal.

Maar Sack_Blabbath, vertel jij mij dan eens hoe het komt dat er met die opgezochte grenzen in die jaren heden ten dage in de popmuziek niks meer gedaan wordt. Terwijl da vroeger wel gedaan werd. Daar moet dan toch wel wat meer achter zitten. Ik zeg je dat die mensen donders goed wisten wat ze deden.

Ik bedoel. Ik luister nu ook veel jazz. In de hedendaagse jazz worden die dingen juist wél regelmatig toegepast. En goed ook. Waarom niet in de gitaarmuziek, progrock en dergelijke.

Ik vermoed dat dit komt door de uiterst belabberde muzikale basis van de hedendaagse popartiesten.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:29 schreef wallofdolls het volgende:
Maar Sack_Blabbath, vertel jij mij dan eens hoe het komt dat er met die opgezochte grenzen in die jaren heden ten dage in de popmuziek niks meer gedaan wordt. Terwijl da vroeger wel gedaan werd. Daar moet dan toch wel wat meer achter zitten. Ik zeg je dat die mensen donders goed wisten wat ze deden.

Ik bedoel. Ik luister nu ook veel jazz. In de hedendaagse jazz worden die dingen juist wél regelmatig toegepast. En goed ook. Waarom niet in de gitaarmuziek, progrock en dergelijke.

Ik vermoed dat dit komt door de uiterst belabberde muzikale basis van de hedendaagse popartiesten.

In de dance/electronica-hoek wordt nog volop geexperimenteerd. En nee, dat vind je niet in de top 40, maar daar vind je zelden welk soort van experiment dan ooit. Hiphop is creatief nagenoeg dood momenteel, maar komt er vast wel weer bovenop, net als rock, jazz enzo dat steeds doen.

Daarnaast is er ongelovelijk veel experiment met juist crossover van allerlei genres. Loop op Lowlands eens een willekeurige kleine tent binnen.....

Ik bedoel. Als mensen dat nu niet meer kunnen reproduceren. Dan klopt er toch iets niet aan je redenatie van dat ze de mogelijkheden van hun instrumenten aan het verkennen waren.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:35 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

In de dance/electronica-hoek wordt nog volop geexperimenteerd. En nee, dat vind je niet in de top 40, maar daar vind je zelden welk soort van experiment dan ooit. Hiphop is creatief nagenoeg dood momenteel, maar komt er vast wel weer bovenop, net als rock, jazz enzo dat steeds doen.

Daarnaast is er ongelovelijk veel experiment met juist crossover van allerlei genres. Loop op Lowlands eens een willekeurige kleine tent binnen.....

Hiphop dood .

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:29 schreef drexciya het volgende:

[..]

Geef je The Prodigy niet teveel credits hier? Ik ben wel fan van electronica, maar The Prodigy stelt in mijn ogen niets voor ten opzichte van onder andere Aphex Twin en Autechre. Commercieel gezien is dat anders, maar qua muziek is het een ander verhaal.

Qua muziek is de Prodigy 1 van de eerste geweest die het fenomeen "rauw energie' in electronische muziek heeft weten te vangen in een vorm die voor grote groepen mensen toegankelijk is. Alleen daarvoor verdienen ze alle credits van de wereld.

Of het technisch en muzikaal nou hoogstandjes zijn maakt daarbij natuurlijk geen reet uit.

Ik vind experimenteren een beetje een vies woord. Net alsof mensen niet weten wat ze aan het doen zijn.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:39 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Hiphop dood .

Creatief dood, niet commercieel. Heb jij de laatste jaren iets echt nieuws gehoord?

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:35 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Daarnaast is er ongelovelijk veel experiment met juist crossover van allerlei genres. Loop op Lowlands eens een willekeurige kleine tent binnen.....

Mengen van genres is júist wat ze in de jaren '60 en '70 ook deden. Dat wordt nu zo doorgedreven dat het er meer om draait dát er gemengd wordt dan dat het voor daadwerkelijke kwaliteit leidt.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:41 schreef wallofdolls het volgende:
Ik vind experimenteren een beetje een vies woord. Net alsof mensen niet weten wat ze aan het doen zijn.

toch klopt dat vaak wel. ik experimenteer veel met geluid en muziek en soms weet ik idd niet precies wat ik aan het doen ben, in de zin van: geen idee of het mooi wordt. Dat lijkt me wel 'experimenteren'.

Aan 'vernieuwend' heb ik trouwens geen behoefte, mijn muziek heeft geen ander doel dan mooi zijn.

Ik wil even stellen dat ik het eens ben met Sack_Blabbath en dat de tegenwerpingen die hij krijgt echt zó zwak zijn. Kennelijk is het voor sommige mensen heel moeilijk om in een analyse het niveau van individuele bands te ontstijgen. Ik denk dat het niet gaat om het benoemen van curiosa uit de jaren 60 en 70 en op basis daarvan concluderen 'dat alles al gedaan is'. Tuurlijk, knippen/plakken en elektronica bestaat al veel langer dan de jaren 80 (theremin anyone?), het gaat er juist om -hoe- deze methodes worden gecombineerd worden. Ook de jaren 60 en 70 waren ook hercombinaties, die uitvergroot zijn vanwege de sociale onrusten van dat tijdperk. De veronderstelling van mensen die de jaren 60 en 70 als uitgangspunt nemen is een zogenaamde idee over de 'meta'muziek op basis waarvan wordt gesteld dat deze 'meta'muziek in de jaren 60 en 70 is ontstaan en dat de rest een uitvloeisel hiervan is. Dat is gewoon keihard hineininterpreteren! Sterker nog, zonder de ontwikkelingen in de jaren 80/90 was het helemaal niet mogelijk voor SingleCoils en de wallofdolls van deze wereld om een discussie over dit onderwerp te voeren. Het zijn juist de jaren 80/90 die hen een kader hebben gegeven waardoor zij anders naar de jaren 60/70 kunnen kijken en hun sentimenten over die tijd kunnen voeden. En wat mij betreft is dat overtuigend genoeg om te stellen, dat de jaren 80 en 90 gezorgd hebben voor nieuwe patronen en opvattingen over muziek(begrip).

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:44 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Mengen van genres is júist wat ze in de jaren '60 en '70 ook deden. Dat wordt nu zo doorgedreven dat het er meer om draait dát er gemengd wordt dan dat het voor daadwerkelijke kwaliteit leidt.

Soms wel, soms niet. Net als in de jaren '60 en '70. Alleen zijn we daar de stromen bagger van al weer vergeten.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:41 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Creatief dood, niet commercieel. Heb jij de laatste jaren iets echt nieuws gehoord?

Jup. De Jeugd. Opgezwolle. Kubus & BangBang

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:46 schreef SingleCoil het volgende:

[..]

toch klopt dat vaak wel. ik experimenteer veel met geluid en muziek en soms weet ik idd niet precies wat ik aan het doen ben, in de zin van: geen idee of het mooi wordt. Dat lijkt me wel 'experimenteren'.

Aan 'vernieuwend' heb ik trouwens geen behoefte, mijn muziek heeft geen ander doel dan mooi zijn.

Maar tegen de tijd dat je het publiekelijk maakt is het toch niet meer experimenteel?

-edit-

[ Bericht 99% gewijzigd door zodiakk op 30-12-2008 13:01:58 ]

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:49 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Jup. De Jeugd. Opgezwolle. Kubus & BangBang

Nou, poe poe, wie had dat 5 jaar geleden kunnen bedenken. Kwalitatief gezien oke. Niet altijd voor de handliggend inderdaad. Maar vernieuwend en gewaagd? Komop. Alsof nederlandstalige raps en dancebeats onder rap niet al eerder bestonden.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:52 schreef zodiakk het volgende:
Ik wil even stellen dat ik het eens ben met Sack_Blabbath en dat de tegenwerpingen die hij krijgt echt zó zwak zijn. Kennelijk is het voor sommige mensen heel moeilijk om in een analyse het niveau van individuele bands te ontstijgen. Ik denk dat het niet gaat om het benoemen van curiosa uit de jaren 60 en 70 en op basis daarvan concluderen 'dat alles al gedaan is'. Tuurlijk, knippen/plakken en elektronica bestaat al veel langer dan de jaren 80 (theremin anyone?), het gaat er juist om -hoe- deze methodes gecombineerd worden. Ook de jaren 60 en 70 waren hercombinaties die uitvergroot zijn vanwege samenhang met de sociale onrusten van dat tijdperk. De veronderstelling van mensen die de jaren 60 en 70 als uitgangspunt nemen is een zogenaamd idee over de metamuziek op basis waarvan wordt gesteld dat deze in de jaren 60 en 70 is ontstaan en dat de rest enkel een uitvloeisel hiervan is. Dat is gewoon keihard hineininterpreteren! Sterker nog, zonder de ontwikkelingen in de jaren 80/90 was het helemaal niet mogelijk voor de SingleCoils en de wallofdolls van deze wereld om een discussie over dit onderwerp te voeren. Het zijn juist de jaren 80/90 die hen een kader hebben gegeven waardoor zij anders naar de jaren 60/70 kunnen kijken en hun sentimenten over die tijd kunnen voeden. En wat mij betreft is dit overtuigend genoeg om te stellen, dat de jaren 80 en 90 gezorgd hebben voor nieuwe patronen en opvattingen over muziek(begrip).

Oh ja, in de jaren '80 en '90 ging men opeens heel andere muziek maken

Dát is wat er in de jaren '70 óok al en masse werd gedaan. De jaren '80 in het algemeen waren een voortvloeisel van wat er in de jaren '70 in de glamrock al werd gedaan.

Jij interpreteert mijn teksten klaarblijkelijk ook verkeerd want ik vind het juist hélemaal niet erg dat alles al gedaan is. Ik vind alleen dat muziek karakter moet hebben, maar dat begon in de jaren '90 een beetje af te nemen

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:52 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Maar tegen de tijd dat je het publiekelijk maakt is het toch niet meer experimenteel?

hmmm...ligt aan je definitie. Is iets 'experimenteel' omdat het op een experimentele wijze tot stand is gekomen, of een experiment als basis of grondslag had? In dat geval is het wel soms wat experimenteel.
Als je praat over 'iets wat nog nooit eerder gedaan is', dan is dat meestal niet zo. Hooguit een unieke, positief uitvallende vergissing. Per ongeluk een track wat verschiven en hey, wat een gaaf rithme ontstaat er ineens!

Maar nogmaals: ik heb zelf het gevoel dat het hele begrip 'nieuw' een veel te zware lading heeft gekregen. Mijn persoonlijke visie daarin is dat het 'anders zijn' in onze maatschappij een zware nadruk heeft gekregen, en het met name jongeren zijn die in hun zoektocht naar identiteit nog wel eens graag anders willen zijn. En dus moet het nieuw zijn. Want anders kun je je er niet mee onderscheiden, toch? Tel daarbij op de relatief hoge modewaarde van jong zijn en de hele wereld moet ineens vernieuwen.
Terwijl 'mooi' helemaal niks met 'nieuw' te maken heeft. En voor mij moet muziek mooi zijn. Of het nou Prodigy, Eminem, Deep Purple, Frank Sinatra of Bach is: mooi, dat is belangrijk. De rest niet. Nieuw, dat is misschien wel belangrijk, als modeuiting, cultuursymbool, weet ik het. Maar estethisch gezien oninteressant.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 12:57 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Oh ja, in de jaren '80 en '90 ging men opeens heel andere muziek maken

Oh ja, even vergeten dat de Beatles al rapten over geknipte samples en dat Mozart al raves hield in leegstaande stoomfabrieken met muziek gebasseerd op vervormde electronische beats. Stom van me.

[ Bericht 0% gewijzigd door Sack_Blabbath op 30-12-2008 13:16:31 ]

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 13:05 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Oh ja, even vergeten dat de Beatles als rapten over geknipte samples en dat Mozart als raves hield in leegstaande stoomfabrieken met muziek gebasseerd op vervormde electronische beats. Stom van me.

Jij lijkt te denken dat het allemaal maar om de gebruikte techniek gaat. Dat heeft er toch niks mee te maken?

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 13:09 schreef SingleCoil het volgende:

[..]

Jij lijkt te denken dat het allemaal maar om de gebruikte techniek gaat. Dat heeft er toch niks mee te maken?

Wel als die techniek zorgt voor klanken en ritmes die voorheen niet bestonden die door een grote groep mensen gewaardeert worden. Dat lijkt me de essentie van waar we het de hele tijd over hebben.

Ik denk dat de discussie een beetje op twee benen loopt te hinken doordat aan de ene kant 'vernieuwend' als hét element naar voren wordt gehaald voor een genre/stijl en aan de andere kant 'toegankelijk voor een groot publiek'.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 13:16 schreef Sack_Blabbath het volgende:

[..]

Wel als die techniek zorgt voor klanken en ritmes die voorheen niet bestonden die door een grote groep mensen gewaardeert worden. Dat lijkt me de essentie van waar we het de hele tijd over hebben.

ah...dus als iemand in 2005 een 50's sample op een beat zet is het ineens een nieuwe klank? Ik denk dat je de weg kwijt begint te raken...

Het lijkt mee eerder dat het eindresultaat telt, niet de gebruikte techniek. ALs ik in de jaren 60 met tapes zit te klungelen (jimi hendrix bijv.), is het dan wezenlijk anders dan als ik in 2008 hetzelfde met protools doe?

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 13:20 schreef SingleCoil het volgende:

[..]

ah...dus als iemand in 2005 een 50's sample op een beat zet is het ineens een nieuwe klank? Ik denk dat je de weg kwijt begint te raken...

Het lijkt mee eerder dat het eindresultaat telt, niet de gebruikte techniek. ALs ik in de jaren 60 met tapes zit te klungelen (jimi hendrix bijv.), is het dan wezenlijk anders dan als ik in 2008 hetzelfde met protools doe?

Luister een willekeurige plaat van Tiesto en je snapt al dat het in al zijn wezen essentieel anders is dan de muziek die in 1963 gemaakt werd. Als je dat niet wil snappen dan geef ik het op.