Nou, ik kan je een ding zeggen... mannen houden iig niet van een zeikende vriendin aan de telefoon... dus zorg wel dat je het oplost.. want het gaat paar maanden goed maar dan

Hoe: er zijn vele technieken. Probeer gewoon eens wat i.c.m. een psycholoog.

Als je echt van 'm houdt laat je 'm gaan.

Niet zo onzeker doen! echt meteen mee ophouden.
Dát gaat je relatie 100% zeker helemaal verpesten en dat kan ik je zeggen.
Gewoon niet denken over onzekerheid om wat voor reden dan ook, hij kiest voor jou anders zou hij wel iemand anders kiezen dus er is totaal geen reden om ergens onzeker over te zijn tegenover hem.

Heb dit ook gehad in een relatie van bijna ander half jaar, ik was helemaal dol op haar maar ze was zo onzeker. (En dat was echt helemaal nergens voor nodig...)

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 16:05 schreef l3laster het volgende:
Nou, ik kan je een ding zeggen... mannen houden iig niet van een zeikende vriendin aan de telefoon... dus zorg wel dat je het oplost.. want het gaat paar maanden goed maar dan

+1 voor je inlevingsvermogen.

(Sarcasme, natuurlijk)

Wat ik me afvraag is, waar ben je onzeker over? Heb je duidelijk wat je van je vriend verwacht, en hij bereid is en afgesproken heeft te geven?

Zolang dat goed zit, heb je geen last lijkt me...

Als het zo is dat je echt meer nodig heeft dan hij kan geven, kan het ook zijn dat je teveel verwacht... maar dat is iets wat je voor jezelf moet ontdekken denk ik...

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 16:16 schreef HzHertz het volgende:
Niet zo onzeker doen! echt meteen mee ophouden.
Dát gaat je relatie 100% zeker helemaal verpesten en dat kan ik je zeggen.
Gewoon niet denken over onzekerheid om wat voor reden dan ook, hij kiest voor jou anders zou hij wel iemand anders kiezen dus er is totaal geen reden om ergens onzeker over te zijn tegenover hem.

Heb dit ook gehad in een relatie van bijna ander half jaar, ik was helemaal dol op haar maar ze was zo onzeker. (En dat was echt helemaal nergens voor nodig...)

Je kan dat denk ik niet zo zeggen... sommige meisjes zijn ook terecht onzeker (niet elke vriend is wat het meisje ervn verwacht, en vice versa, trouwens).

Sowieso is elk GEVOEL dat je hebt terecht en komt het ergens vandaan, dus dat is sowieso interessant.

Ik denk in een goede relatie praat je daarover, jouw gevoelens en die van je partner zijn samen 1 en je werkt er samen aan denk ik om daar duidelijkheid over te krijgen.. anders werkt het vaak niet, dan ga je grenzen stellen, worden dingen onbespreekbaar en nekt het je verderop...

Het is heel erg belangrijk bij een relatie dat je je verhaal kwijt kan bij de ander. (Als dat niet kan, waarvoor heb je dan een relatie?)
Maar als je telkens onzekerheden over jullie relatie gaat uiten, dan maak je hem daarmee ook ontzettend onzeker en doet dat hem ook pijn. Dus tja, bedenk even of het logisch is dat je ergens onzeker over bent, of dat je gewoon goede keuzes hebt gemaakt en ga er met meer overtuiging achter staan. Het gaat er niet om wat je ouders vinden van jullie relatie (ook al is het natuurlijk wel zo fijn als ze blij zijn voor jullie), maar wat jullie er zelf van vinden.

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 16:23 schreef LikeRedRum het volgende:

[..]

Je kan dat denk ik niet zo zeggen... sommige meisjes zijn ook terecht onzeker (niet elke vriend is wat het meisje ervn verwacht, en vice versa, trouwens).

Sowieso is elk GEVOEL dat je hebt terecht en komt het ergens vandaan, dus dat is sowieso interessant.

Ik denk in een goede relatie praat je daarover, jouw gevoelens en die van je partner zijn samen 1 en je werkt er samen aan denk ik om daar duidelijkheid over te krijgen.. anders werkt het vaak niet, dan ga je grenzen stellen, worden dingen onbespreekbaar en nekt het je verderop...

Altijd lastig, maar wilde gewoon even laten zien hoe erg het is.
En vaak nog zelfs onnodig ook.
Zelfs na praten ging ze door.

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 16:25 schreef HzHertz het volgende:

[..]

Altijd lastig, maar wilde gewoon even laten zien hoe erg het is.
En vaak nog zelfs onnodig ook.
Zelfs na praten ging ze door.

Dan kom je idd niet echt tot de kern.

Ik denk wat je zegt is dat het soms echt bij haar ligt... maar dan nog is dat interessant om uit te spreken; dan *weet* zij dat ook, ligt het in het open en kun je er zelfs misschien om lachen. In ieder geval weet je dan ook dat jij die mening dus echt niet deelt... soms gaat daar wat tijd overheen, dat je allebei ook aan elkaar bewijst dat het zo is zoals je zegt dat het is...

Je moet dan wel heel goed weten wat de angst is, heel specifiek. 'Onzekerheid' is veel te vaag; waar ben je bang voor, en waarom? En komt dat uit het verleden (een gevoel van vroeger), of is het iets dat je stoort aan wat je vriend nu doet... etc

Als ik TS zo lees is ze ook een beetje aarzelend om dat uberhaupt te bespreken; kan je je gevoel, angsten etc wel bij hem kwijt? Niet te snel denken dat dat misschien niet zo belangrijk is, of dat je lastig bent door hierover te willen praten. Als dat niet kan is dat altijd een slecht teken.

Let wel op dat je het niet doet om de verkeerde redenen (manier om aandacht te krijgen/conflicten onbewust uit te vechten/te irriteren (psychologische oorlogsvoering), etc, maar dat je echt tot de kern wil komen van je vragen.

Eerst bij jezelf te raden gaan is goed, maar je MOET daarna ook kunnen praten.

Tot slot; kies ook de juiste momenten. Probeer eerst er zelf goed over na te denken, en breng het dan ter sprake op een goed moment. Ermee wachten en hem dan 'overvallen' met een telefoontje is erg impulsief; als je dat iets 'netter' doet, hoeft het ook niet lastig etc te zijn.

[ Bericht 9% gewijzigd door LikeRedRum op 19-12-2008 16:38:45 ]

Ouders zouden hun kinderen moeten steunen en stimuleren ipv tegenwerken..

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 16:25 schreef HzHertz het volgende:

[..]

Altijd lastig, maar wilde gewoon even laten zien hoe erg het is.
En vaak nog zelfs onnodig ook.
Zelfs na praten ging ze door.

Die ervaring heb ik ook ja

TS je mag wel praten hoor.

TS, ga alsjeblieft in therapie en werk aan je zelfvertrouwen! Juist nu het probleem nog niet onoverkomelijk is!
Nu heeft hij nog de energie om je hierin te steunen. Als het lang zo doorgaat kost dat hem (en ook jou natuurlijk) zoveel energie dat er straks geen mogelijkheden meer zijn om het samen op te lossen.

Ik stel me daarbij dan zoiets voor dat jij therapie krijgt en daar je problemen probeert op te lossen/ beheersbaar te maken. en dan kan je natuurlijk met je vriend ook praten erover en kan hij je ook steuren, maar dan hoeft hij het niet op te lossen, want dat kan hij namelijk niet (is ongezond, hij is je vriend, niet je psycholoog)

Ik hoop echt dat jullie eruit komen samen. Volgens mij ben je op de goede weg, omdat je naar mijn idee inziet dat het niet gezond is voor jullie relatie. Mijn exvriend was ook zo onzeker en die ging ook heel de tijd maar bevestiging zoeken en aan me hangen, en ik werd daar uiteindelijk echt gestoord van (ik probeerde teveel zijn problemen op me te nemen) , ben in een depressie beland en heb het uiteindelijk uitgemaakt, en nu voel ik me 100x beter. Dus vandaar ook dat ik misschien nogal zwart-wit reageer.

heel veel sterkte!!

[ Bericht 100% gewijzigd door SerialLain op 28-09-2009 15:30:16 (....) ]

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 17:35 schreef Murmeli het volgende:
TS, ga alsjeblieft in therapie en werk aan je zelfvertrouwen!

Ik denk dat het inderdaad verstandig is om eens met een psycholoog te gaan praten.. Heb in mijn omgeving gezien dat dit zeer zeker kan helpen..
Uiteindelijk zul je eerst een heel stuk gelukkiger moeten worden met jezelf, anders ben ik bang dat dit jullie op een gegeven moment wel jullie relatie gaat kosten..
Sterkte en succes!

Yes, ik herken het. Het klinkt exact als mezelf 2 jaar geleden.

Waarom het nu wel goed gaat? omdat ik toch wel beter ben dan 'emotionele instabiliteit'. Serieus, het is mijn leven en ik ben dat gewoon zelf gaan leiden. Niet mijn emoties en zeker niet mijn vriend, al maken beide gewoon een deel uit van mijn leven. Mijn eigen leven waar ik de baas over ben, waarin ik de keuzes maak.


En verder: bestel het boek 'gelukkig zijn kun je leren'. En dan ergens achteraan staat ook een hoofdstuk over relaties.

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 17:09 schreef Starlings het volgende:

[..]Misschien inderdaad in therapie gaan, maar momenteel is het probleem nog niet onoverkomelijk groot.

Dat wordt het vanzelf wel! Ik zou als ik jou was eens in gesprek gaan met een psycholoog.

Ik herken dit ook zeker.
Gevoelens kunnen sowieso echt een pain in the ass zijn.
Zit nu ook in een situatie dat ik mijn gevoel voor een deel opzij moet zetten om meer met mijn verstand te denken.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar uiteindelijk gaan jij en je partner er beide aan onderdoor. En dat is natuurlijk zeker niet (als het goed is) wat je wil.

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 16:16 schreef HzHertz het volgende:
Niet zo onzeker doen! echt meteen mee ophouden.
Dát gaat je relatie 100% zeker helemaal verpesten en dat kan ik je zeggen.
Gewoon niet denken over onzekerheid om wat voor reden dan ook, hij kiest voor jou anders zou hij wel iemand anders kiezen dus er is totaal geen reden om ergens onzeker over te zijn tegenover hem.

Heb dit ook gehad in een relatie van bijna ander half jaar, ik was helemaal dol op haar maar ze was zo onzeker. (En dat was echt helemaal nergens voor nodig...)

Inderdaad. Mannen zullen eerst nog een troostende schouder bieden, maar op een begeven moment word je er letterlijk ziek van om iemand op te beuren. En terecht, want je hebt zelf in de hand hoe gelukkig of ongelukkig je je voelt!

TS, als ik jou was zou ik echt met een psycholoog gaan praten
ik kom ook uit een gezin met instabiele moeder
ben daar ook heel onzeker door geworden en mijn vriend trok het uiteindelijk niet zo goed
heb therapie gevolgd en nu gaat t beter. Ben alweer 6 jaar samen met hem.

een tip die ik je nu kan geven is proberen je bewust te worden van zo'n onzeker moment en dan proberen afleiding te zoeken ipv bevestiging... doe iets wat je leuk vind, hobbies ofzo. Als je dat steeds opnieuw doet dan word je in die dingen ook weer beter, wat goed is voor je zelfvertrouwen. Probeer op zoek te gaan naar manieren om jezelf de bevestiging te geven die je nodig hebt. Er is namelijk maar 1 persoon waar je in ieder geval zeker voor de rest van je leven bij bent, en dat is jezelf dus daar kun je maar beter lief voor zijn.

tvp

Hallo

onzekerheid is bij mij vaak aanwezig, vandaag doorgezet en toch een reactie geplaatst;

ik heb zelf na het laten doen van een psychologische test ontdekt dat emotionele instabiliteit bij mij groot is
ik had al allerlei klachten en mijn studie liep niet en zo kwam ik op het maken van een test.
daarnaast doe ik nog vervolg tests, omdat mijn psycholoog een vermoeden kreeg dat ik misschien een autismespectrum stoornis heb,

sommige klachten van mij kunnen van emoties zijn, maar er kan ook iets anders zijn; PTSS na vervelende ervaringen in mijn jeugd. of een vorm van autisme. of een combi.

langzaam aan herken ik nu aan mijn emoties en gedrag wanneer ik instabiel reageer,
en ik probeer me in te leven in mijn omgeving en hoe het voor hen is,
ik praat ook zo veel in prive tijd, dat ik monologen houd naar anderen en daarmee niet echt tot goede vriendschappen kom, en op studie zet ik vaak een rem op mijn reacties, maar daar doe ik mezelf tekort mee, dit werkte niet
ik zoek nu een evenwicht tussen even kalm zijn en mezelf zijn

zeker in mijn relatie heb ik er last van; boos worden om kleine dingen op mijn vriend, me eenzaam voelen en dan bij hem weg willen gaan en op dat moment niet naar voren kunnen halen hoe veel leuke en gezellige momenten ik met mijn vriend al heb gehad.

van de psycholoog hoorde ik ook dat het sterker wordt naarmate je ouder wordt, bij mij voelde ik op 18 jaar me niet zo van slag als nu op 25 jaar. het gaat niet weg volgens haar, dus het is ook niet iets dat je moet negeren of verstoppen voor je directe omgeving. heb ik wel lang gedaan. kom nu uit de kast, zeg maar;" hoi ik ben anders dan de meesten"

ook ik had een hormoospiraaltje laten plaatsen net als de eerste persoon die dit topic startte en na lezen van forums o.a. deze besloten het spiraaltje te laten verwijderen. het kan zijn dat ik me nu beter voel,
ik ben in ieder geval niet achteruit gegaan in stabiliteit sinds het verwijderen. ik slik nu ook geen pil, even terug naar mijn eigen hormoonhuishouding

ik probeer de emoties schommelingen nu aan mensen uit te leggen als een soort onjuist signaal;
als een film waarbij de ondertiteling niet gelijk loopt, vertraagde reacties of te vroeg onzeker over dingen die pas veel later gaan gebeuren. en als de dingen eenmaal gebeuren gaat alles goed.
en soms lijkt het alsof de amplitude, zoals bij geluid, te extreem is, iemand vind ik aardig, ben ik bijna meteen al verliefd, iemand zegt iets onaardigs, meteen is die persoon gemeen.

ik kan ook snel van stemming veranderen, binnen een uur en muziek heeft veel invloed op me
en alcohol werkt ook erg snel bij,

voorlopig zijn mijn adviezen;
stop voor de zekerheid met hormonen veranderende medicijnen,
probeer op jouw manier luchtig aan naasten uit te leggen hoe het voelt voor jou als je emoties de loop met je nemen

zoek hulp bij een psycholoog, dat kan heel luchtig, je kan afspreken , ik kom een keer praten en als het bevalt ga je verder, liever een keer onnodig geweest naar een psycholoog dan een keer te weinig

bedenk om jezelf rustiger te maken dat je emoties buien zijn die ook weer overwaaien
en zoek herinneringen op aan gelukkiger tijden en zoek een rustig plekje op als het even niet gaat, bv ontspan je even in een toilethokje

en zoek ook een vriend of vriendin die jou kan opvangen, dan hoeft niet alles bij je vriendje terecht te komen. dit is trouwens een moeilijke stap als je onzeker bent. maar probeer het maar wel, in stapjes

neem geen emotionele beslissingen binnen een uur, laat er een dag of 2 overheen gaan
maar blijf ook niet besluiteloos, wat een risico is bij onzekerheid. stel een termijn in waarin je het besluit maakt.

verder ga ik ook nog verder zoeken naar boeken en tips
ik twijfel of ik er ooit medicijnen tegen zou willen nemen, als die al bestaan
ik werk liever met mijn eigen bewustzijn, ik heb gemerkt hoe sterk die kan zijn

en ik probeer ook positieve kanten uit mijn emoties en onzekerheid te halen,
ik heb een sterke intuitie en ik test nu vaker bij mensen of mijn vermoedens kloppen
over sociale situaties , ik zie het sneller als iemand zich ongemakkelijk voelt in een groep en probeer die persoon erbij te betrekken.
en ik praat tegenwoordig makkelijker openhartig over emoties
dat hielp mij tot nu toe goed en ik hoop dat zo anderen die ergens moeilijk over praten
ook los komen, een beetje taboes doorbreken

Succes met je relatie,
marie