Dag lieve Frits.
Mijn Fritsje, mijn kleine blonde dood, mijn eerste eigen hondje, mijn pokkepestchiwallie, onze Frips, Tits is er niet meer. Precies een maand voor zijn 10e verjaardag heb ik mijn mannetje laten gaan. Hij was moe en op en het ging zo niet langer.
Zijn hartje wilde niet meer, dus ik kon niet anders dan hem zijn rust geven.
Het was heerlijk om zijn lijfje voor het eerst sinds tijden te voelen ontspannen , ik heb hem heerlijk vastgehouden en hij is rustig ingeslapen.
Dayelle, Thessa en Karel, Chico, Billy en Kees waren erbij.
De hondjes wisten dat er iets was, ze waren zo rustig.
Ik heb hem naar huis gedragen, lekker tegen me aan.
Hij heeft nog even in zijn mandje op de bank gelegen en ik heb afdrukjes van zijn lieve kleine pootjes gemaakt.
Het was tijd om hem weg te brengen. In de auto lag ie lekker bij me in zijn deken, ontspannen en vredig.
Mijn kleine knorrie knorde niet meer.
In het crematorium kregen we rustig de tijd om afscheid te nemen.
De hondjes kwamen nog even alle 4 aan hem ruiken en liepen tegelijk weg.
Ik heb nog even met hem rondgelopen daar, hij lag zo lekker tegen me aan. En daarna moest ik hem afgeven en naar buiten lopen.
Dayelle was bij me , dat was zo fijn.
En nu zijn we hier zonder Frits.
Nooit meer mijn sleephout achter me aansjorren aan zijn flex…
Nooit meer spelen met Karel…
Nooit meer je gekef…
Nooit meer op je wachten als we naar buiten willen en je 6 keer roepen voor je komt…
Nooit meer blije kindjes die je mogen dragen op wandelingen…
Nooit meer iedereen aan het lachen maken met je gekke streken…
Nooit meer Thessa plagen…
Nooit meer wegkruipen achter Chico of veel te wild met Billy stoeien…
Nooit meer heerlijk op je mopperen…
Wat zal ik je missen vriendje.
Maar oh wat heb ik van je genoten, en veel mensen met mij.
Dag schatje!
Dank je wel dat je alleen maar met mij mee wilde als pup.