FOK!forum / Voetbal / Oorsprong van het zwaaien met witte zakdoekjes?
AryaMehrmaandag 15 december 2008 @ 03:49
Weet iemand eigenlijk waar dit is begonnen, en waarom dit wordt gedaan? Je ziet het vaak bij Spaanse en Italiaanse clubs, maar ik heb geen idee waarom dit gedaan wordt. Misschien dat iemand het weet?
Wackyduckmaandag 15 december 2008 @ 03:52
Ik heb geen flauw idee, maar wil het antwoord wel weten!
De_Kardinaalmaandag 15 december 2008 @ 03:55
Omdat het mietjes zijn! Gewoon een teken van wij zijn huilies doe ons maar even niet slaan AUB!
Yi-Longmaandag 15 december 2008 @ 03:56
Supporters zijn nu eenmaal ontzettende verwendde irrationele wijven, en met een zakdoekje zwaaien staat nu eenmaal een stuk triester dan met zijn allen een dikke middelvinger opsteken...

Misschien willen ze er mee aangeven dat ze er ZIEK van worden

Anyway, het is en blijft een uitermate triest gezicht van een stel huillies op de tribune.
DonPerignonmaandag 15 december 2008 @ 04:01
Nee. Het is zo ontstaan:

In 1978 was er een meneer op de 4e rij. Die bezocht de eerste wedstrijd van Griekeland : AFS Borakdn - AEP SiechHyl 0 - 0. De wedstrijd viel zo tegen ( de kaartjes waren (in die tijd) redelijk duur) dat hij spontaan begon te wanken. Toen hij kwam, spoot hij op de mensen voor hem. Die pakte een zakdoekje en maakte hun hoofd schoon. En toevallig zaten zij achter de dug-out en werd het gedeelte gefilmd dat zij 'spontaan' de zakdoekjes pakte. Dit ging als een wave-effect door het hele stadion.

En zo doende.

Superfastmaandag 15 december 2008 @ 04:22
De wuiftraditie vindt haar oorsprong in het stierenvechten. Vreemd genoeg is het gebruik binnen de muren van de arena allerminst negatief. Met witte zakdoekjes vragen de toeschouwers de hoogste pief in de arena (de president, de burgemeester) om de torero te belonen voor een weergaloos optreden met een trofee. Een optreden dat de stier op de juiste manier afmat, in de luren legt en afmaakt. De trofee? Stierenoren. Verse.

Het gebruik werd overgenomen door publiek bij andere evenementen. Halverwege de vorige eeuw zwaaiden de toeschouwers veelvuldig uit enthousiasme met witte zakdoekjes voor sportvedettes. De legendarische Faas Wilkes werd in de jaren vijftig, toen hij speelde voor Valencia, behandeld als een held in de arena. Het publiek wuifde de armen lam voor zijn dribbels en droeg hem op de schouders de stad door. Onbekend is of hij de oren van zijn tegenstanders kreeg aangeboden.

Bron:http://www.depers.nl/spor(...)t-voor-Rijkaard.html

Eerste hit op Google trouwens!
JaZekerZmaandag 15 december 2008 @ 06:02
quote:
Op maandag 15 december 2008 04:22 schreef Superfast het volgende:
De wuiftraditie vindt haar oorsprong in het stierenvechten. Vreemd genoeg is het gebruik binnen de muren van de arena allerminst negatief. Met witte zakdoekjes vragen de toeschouwers de hoogste pief in de arena (de president, de burgemeester) om de torero te belonen voor een weergaloos optreden met een trofee. Een optreden dat de stier op de juiste manier afmat, in de luren legt en afmaakt. De trofee? Stierenoren. Verse.

Het gebruik werd overgenomen door publiek bij andere evenementen. Halverwege de vorige eeuw zwaaiden de toeschouwers veelvuldig uit enthousiasme met witte zakdoekjes voor sportvedettes. De legendarische Faas Wilkes werd in de jaren vijftig, toen hij speelde voor Valencia, behandeld als een held in de arena. Het publiek wuifde de armen lam voor zijn dribbels en droeg hem op de schouders de stad door. Onbekend is of hij de oren van zijn tegenstanders kreeg aangeboden.

Bron:http://www.depers.nl/spor(...)t-voor-Rijkaard.html

Eerste hit op Google trouwens!
Het is dus een compliment. It tells
AryaMehrmaandag 15 december 2008 @ 07:36
Heuh. Leuke verhalen.

Kwam ook dit verhaal nog net tegen op het internet:
quote:
Pavarotti nam daarmee altijd afscheid van het publiek.
Het is op een gegeven moment een begrip geworden en italiaans voetbalpubliek nam dit op een gegeven moment over om te laten blijken als ze van iemand afscheid wilde nemen waar ze het niet meer in zagen zitten.
Het spaanse publiek nam dit over en nu is het daar eigenlijk meer in gebruik gebleven dan in italie zelf.
Dus we hebben nu 3 verschillende verhalen. Welke zal waar zijn?