Een moeder had zich voorgenomen om mij eens even de les te lezen op de ouderavond
* Bij Wiskunde wordt de som direct helemaal fout gerekend als er een foutje instaat, terwijl mevrouw bij haar opleiding Boekhoudkunde het anders meemaakte. Daar wordt met de fout doorgerekend en lever je dus niet alle punten in. Altijd fijn als je direct in de verdediging gezet wordt en uit mag leggen dat wij dat ook doen, itt wat mevrouw denkt.
* Dochterlief had 5 minuten voor een toets gevraagd aan mij of ze een geodriehoek nodig had. Volgens moeder had ik geantwoord dat dat niet nodig was. Vervolgens bleek dat de hele toets over een geodriehoek ging. Ik geef aan dat ik me niet kan voorstellen dat ik dat antwoord gegeven heb (is al weer maanden terug) en geef aan dat het de verantwoordelijkheid van de leerling is haar spullen in orde te hebben. Ze weet dat ze altijd een geo bij zich dient te hebben bij mijn vak. Daarnaast heeft ze zelf alle sommen gemaakt van het hoofdstuk en weet dus zelf erg goed of in dat hoofdstuk een geo handig kan zijn
* Ze vroeg zich af of we de toetsen uberhaupt wel eerst inzien. Weten we zelf wel wat we toetsen? Zucht...
* Ze vroeg zich af waarom er maar één manier goed gerekend wordt bij Wiskunde, als het gaat over de oplossingstrategieen bij een som. Ik geef aan dat dat ook niet juist is. Er wordt vaak op het VMBO 1 manier voorgedaan, en zelden 3 of 4 verschillende manieren. Dit om onduidelijkheid te voorkomen. Andere correcte wiskundige manieren mogen natuurlijk ook, maar het is dan wel verstandig om die in de les aan de docent voor te leggen. Zucht zucht zucht.
Kortom: een frontale aanval op punten waar ze slecht over geinformeerd is. Echt zonde dat zulke ouders bestaan.
Daarnaast ben ik mentor van een brugklasleerling met autisme. Hij is aangenomen om te checken of het regulier onderwijs wel of niet geschikt zou zijn voor hem. In januari zijn moeder en school tot de conclusie gekomen dat dat niet het geval is. Hij heeft teveel persoonlijke aandacht nodig om mee te kunnen draaien in het systeem. Dat is niet haalbaar, aangezien er nog veel meer leerlingen in de klas zitten. Elke 10 sec (letterlijk) controleren of hij aan het werk is en snapt wat er moet gebeuren, of hij alles goed opschrijft in de agenda e.d. is niet haalbaar.
Moeder vindt het allemaal maar schandalig en vindt dat de school er veel te weinig aan doet. Ik durf dat stellig te ontkennen. Hij wordt 4 uur in de week begeleid door onze zorg-collega.
Daarnaast weet ik dat docenten meer dan gemiddeld aandacht voor hem hebben en hem helpen met het invullen van zijn agenda en dergelijke. Er gebeurt veel en er is sprake van veel welwillendheid van docenten. Moeder ziet alleen maar de dingen die NIET goed genoeg gaan in haar ogen. Ze wilde het in het gesprek niet hebben over de docenten die keihard werken om de leerling te helpen, maar wilde het alleen hebben over de docenten die niet genoeg energie in haar zoon stoppen, in haar ogen. (lees: minder dan een half uur of zo aandacht voor haar kind PER LES!)
De afdelingsleider heeft kenbaar gemaakt dat haar verwachtingen toch hoger zijn dan we voor het schooljaar hadden afgesproken. Hij geeft aan dat de docenten hun uiterste best doen, en dat moeder nu echt er te fel bovenop zit. Dit blijkt onder andere uit het feit dat ze naar mij als mentor en naar de docenten in totaal nu al zo'n 70 mails heeft verzonden met vragen, beschuldigingen en andere zaken.
Beide verhalen zijn niet helemaal compleet maar geeft wel een aardig beeld van deze twee gesprekken
De andere gesprekjes waren allemaal zoetsappig en ok. Maar deze twee gesprekken waren voor mij de reden om even te
-en op ouderavonden
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.