De auteur was vijf jaar correspondent in het Midden-Oosten. Hij sprak met stenengooiers en terroristen, met taxichauffeurs en professoren, met slachtoffers, daders en hun familie. Hij ondervond aan den lijve dictatuur, bezetting, terreur en oorlog. Hoe meer hij meemaakte, hoe verbaasder hij raakte. Wat gaapte er een kloof tussen wat hij als correspondent ter plekke waarnam, en wat hij daarvan terugzag in de media.
Ben nu op de helft van het boek en ik vind het echt een komisch en bizar verhaal. Ik kijk momenteel echt heel anders naar het nieuws. Sommige rellen zijn gewoon in scene gezet en alles wat het Midden Oosten in het nieuws brengt is alleen maar positief naar de bestuurders/leiders toe. Volslagen corrupt en dus onbetrouwbaar. Luyendijk beschrijft dit aan de hand van zijn bevindingen, vooral op een komische wijze. Een aanrader om te lezen!
Wat vinden jullie van het boek? Leuke citaten? Betrouwbaar? kom maar op met die discussie....
.
quote:Bijna uit nog twee hoofdstukjes..Op woensdag 3 december 2008 22:59 schreef Wickedangel het volgende:
Het is alweer een tijdje geleden dat ik het heb gelezen, maar ik vond het zowel geestig (Hello everybody!) als verbijsterend. Luyendijk heeft er een hoop kritiek op gekregen, o.a. van correspondenten in het Midden-Oosten die hun verhalen in rook zagen opgaan, hun bronnen worden immers als compleet onbetrouwbaar afgeschilderd
Afijn, ik vind het best moeilijk om te oordelen over de betrouwbaarheid van Luyendijk en de rest van de journalisten. Joris is nou niet een soort Superman die als enige een aantal 'skills' beschikt en zo de rest van de journalisten aan de kant schuift. Er zullen vast meer gespecialiseerde journalisten zijn in dat gebied.
Luyendijk vertrouw ik echter wel een stuk meer. Hij kent de cultuur goed en de normen en waarden die ze daar hanteren. Nouja, normen en waarden zijn er eigenlijk niet eens. Maar toch vertrouw ik hem een stuk meer dan de rest.