dotKoen: zoals ik al zei, je kan iedere stelling met wetenschappelijke argumenten onderbouwen, je kan onderzoek op tig verschillende manieren doen, honderd onderzoeken naar hetzelfde onderwerpen kunnen tig verschillende uitkomsten geven en ook de wetenschap vergist zich regelmatig. Vroeger was men ervan overtuigd dat eieren slecht waren omdat er cholesterol in zat, dat was wetenschappelijk bewezen. Later blijkt het toch niet zo te zijn. Ivm mijn eigen ziektegeschiedenis weet ik veel van depressies, ik las er heel veel over, ook over neuropsychologie in het algemeen en behandelingen en onderzoek en zo. Je kan honderd studies naast elkaar leggen over welke behandelmethode het meest effectief is en daar zitten dan enorme verschillen tussen. Wat ik daarmee bedoel is dat een wetenschappelijke onderbouwing nog niet garandeert dat iets waar is. Daarnaast was er een paar jaar geleden een nieuwe behandelmethode door in een bepaald deel van de hersenen een soort pacemaker in te bouwen; ze hadden toen wel een proces gevonden in de hersens wat niet goed ging, maar wisten op dat moment nog niet wat het veroorzaakte. Toch hadden ze er een oplossing voor gevonden. Dus nog een ander punt: je hoeft niet per definitie exact te weten hoe iets werkt om het te kunnen genezen.
En ja, ik heb slechte ervaringen met reguliere geneeskunde en niet zo'n beetje ook. Of althans, slechte ervaringen met artsen. Artsen zijn m.i. het meest arrogante volk wat er bestaat; ze denken allemaal dat ze alles het beste weten omdat ze ervoor geleerd hebben. Ten eerste, niemand is alwetend, ook een arts niet (en ook een arts mag een examen halen met een zes, wat dus inhoudt dat ie op het moment dat de stof nog vers in z'n hoofd zit al 40% van de kennis niet bezit). Ten tweede, wat je leert op school hoeft niet juist te zijn en inzichten kunnen veranderen; helaas gaan veel artsen niet met hun tijd mee. Ten derde, ze denken ook altijd van zichzelf dat ze het beter weten dan een andere arts. Mijn ouders hebben allebei te maken gehad met artsen die een diagnose die gesteld was door een specialist (en waar ze al jaren voor behandeld werden) gewoon fout verklaarden, ik heb zelf te maken gehad met een huisarts die beweerde dat ik iets niet had terwijl ik daar drie jaar voor in het ziekenhuis gelopen heb bij een specialist, ik heb een afwijking die door sommige artsen ontkend wordt, door sommige artsen erkend wordt maar voor onschuldig en pijnloos gehouden wordt en door weer andere artsen gezien wordt als (op z'n minst verwant aan) een ernstigere afwijking. Die artsen vinden allemaal dat ze gelijk hebben en dat kunnen ze ook allemaal wetenschappelijk onderbouwen en ze kunnen zichzelf allemaal laten steunen door medische onderzoeken van anderen.
Wetenschap is een interessant spel, maar je moet het ook echt niet al te serieus nemen. Dat het nut heeft, ja absoluut. Het probleem is echter dat mensen niet objectief zijn, wat een objectieve waarneming van de uitkomst van een onderzoek ook in de weg staat. Ik heb ook wetenschappelijk onderwijs gevolgd, dus ik kan wel zeggen dat ik een klein beetje snap van hoe men een onderzoek uitvoerd; feit blijft dat op de meeste onderzoeken wel iets aan te merken is aan de onderzoeksomstandigheden of dat soms zelfs vreemde conclusies worden getrokken op basis van een resultaat, of dat er een onterechte oorzaak-gevolgverklaring wordt getrokken omdat er een factor over het hoofd gezien wordt. Neem even een oud onderwerp: generatio spontanea; vroeger was men er heilig van overtuigd dat dit bestond omdat er vliegen kwamen uit oud vlees. Dit kon men ook bewijzen, want men kon honderd bakjes vlees neerzetten en honderd keer kwamen er vliegen uit. Ze misten alleen een paar stappen in het proces. Niets sluit uit dat wij dat ook doen, alleen denken we tegenwoordig dat we veel intelligenter zijn en betere apparatuur hebben. Het probleem is alleen dat we niet weten wat we niet weten en op het moment dat we erachter komen, denken we wéér dat we nu toch wel veel slimmer zijn en betrouwbaardere onderzoeken kunnen doen, dus dat we nu écht weten hoe iets zit.
quote:
Op donderdag 4 december 2008 12:20 schreef dotKoen het volgende:Mensen zijn de enige dieren die op een gestructureerde manier de wereld kunnen onderzoeken. Voorbijgaan aan die mogelijkheid en dingen oversimplificeren, of erger: mystificeren vind ik heel erg. Je ziet, mijn levensovertuiging speelt hierin een grote rol.
Mensen liegen zichzelf ook constant voor, praten hun handelen achteraf altijd goed, hebben last van tunnelvisie en kunnen hetzelfde verhaal op 20 verschillende manieren vertellen. Als er een overval is met tien getuigen en de overvaller had geen muts op, dan kun je ze vragen "wat voor kleur muts had de overvaller op" en ze zullen allemaal een kleur noemen. Zo betrouwbaar is de waarneming van de mens. Vertrouw je die waarneming dan wel wanneer ze een onderzoek doen?
[ Bericht 10% gewijzigd door Maeghan op 04-12-2008 20:47:19 ]