Mijn vraag is: Wat is de historische legitimiteit van die term? Wanneer is hij voor het eerst geïntroduceerd (ik gok op 20e eeuw); en hoeveel Joden herkennen zich hierin?
quote:En Joden-Christen is:Joodsch-christelijk, uit joden-christenen bestaande.
quote:Beide artikelen zijn in 1914 geschreven. Nog geen spoor van Joods-Christelijk in de betekenis van ‘door Christendom en Jodendom gedeelte traditie’.Joden-christen (verg. hd. judenchrist), Christen uit de Joden; een Christen geworden Jood
Wel bevat het artikel Jood nog enkele ongunstige ingangen als:
quote:Wat niet een omschrijving is waarmee je graag een traditie deelt (denk ik).De Israëlieten hebben JEZUS verworpen en gekruisigd; hun naam gold daarom synoniem met verachter, versmader, vijand van de Christenen, van het Christendom; zij stonden, en staan in sommige landen nog, daarom, aan velerlei verdrukking en vervolging bloot.
quote:Dat is inderdaad een term die vnl. de laatste jaren graag door politici wordt gebruikt.Op maandag 17 november 2008 23:20 schreef Iblis het volgende:
Er wordt graag met de term ‘Joods-Christelijke’ traditie gegooid. Om af te zetten tegen de Islam, en voor waarden en normen te profileren.
Als we het écht over tradities gaan hebben, kunnen we het beter van de humanistische traditie spreken.
quote:Ja, ik vraag me af hoe men voor de oorlog had gereageerd op een Joods-Christelijke traditie.Op maandag 17 november 2008 23:47 schreef OldJeller het volgende:
Dat is inderdaad een term die vnl. de laatste jaren graag door politici wordt gebruikt.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2008 00:01:18 ]
Ik denk dat je het vooral tegen de achtergrond van de klassieke oudheid moet zien.
En of het in de prakijk niet met name gebruikt wordt om het verschil met de Islam te benadrukken; en hoeveel historische waarde het heeft. Zou een middeleeuws Paus ooit over de Joods-Christelijke traditie hebben gesproken? Of zou hij het over een Christelijke traditie hebben gehad? In de 19e eeuw in de Syllabus Errorum wordt het Protestantisme nog hard aan de kant gezet. Ik kan me niet voorstellen dat die Paus met Christelijke traditie iets anders dan Katholieke traditie had bedoeld.
Dus, hoe oud is de traditie van de Joods-Christelijke traditie eigenlijk?
quote:Ik zie het zo gebeuren.
Maar mocht China ooit een dreiging vormen voor west Europa en de moslims als eeuwen succesvol geintegreerd zijn in het westerse bestaan, volgens mij zou dan men ook weer spreken van een Judea-Christelijk -Islamitische traditie vs de blablabla chinese cultuur?
quote:Het zou van na de Franse Revolutie kunnen dateren. De anti-revolutionairen en conservatieven begonnen toen de (joods-)christelijke traditie te onderscheiden van de nieuwe revolutionaire wind die door Europa woei. In recentere tijd heeft men het gelijk eender gebruikt om de traditionele ethos en moraal te scheiden van die van de '68'ers'.Op dinsdag 18 november 2008 00:05 schreef Iblis het volgende:
Maar, Scaurus, ik snap dat men dat er thans onder verstaat, of wil verstaan, met (volgens mij) een lichte voorkeur in behoudende hoek, met name in de VS, voor deze term. Doch ik vraag me af sinds wanneer deze term (in Nederland) opgeld doet.
quote:Identiteiten komen vaak tot stand door vijandschap. In het ontstaan van het nationalisme zie je sterk dat nationale identiteiten vorm krijgen in vijandschap op andere naties en volkeren.En of het in de prakijk niet met name gebruikt wordt om het verschil met de Islam te benadrukken; en hoeveel historische waarde het heeft. Zou een middeleeuws Paus ooit over de Joods-Christelijke traditie hebben gesproken? Of zou hij het over een Christelijke traditie hebben gehad? In de 19e eeuw in de Syllabus Errorum wordt het Protestantisme nog hard aan de kant gezet. Ik kan me niet voorstellen dat die Paus met Christelijke traditie iets anders dan Katholieke traditie had bedoeld.
Het onderscheiden van traditie is echter ook een stuk bewustwording. In het west-Europa van de 15de eeuw was traditie alom aanwezig: men onderscheidde haar dan ook niet van het 'nieuwe'. Nieuwe dingen werden met argwaan bekeken, moesten eerst door de jaren gelouterd zijn konden ze goedkeuring wegdragen.
Met de Franse Revolutie werd men zich sterk bewust van het feit dat er een overgeleverd lichaam aan gebruiken, rituelen en ideeën is. Dat bewustzijn wordt voor het eerst gearticuleerd in de counter-Enlightment, maar ook in de politieke filosofie van Edmund Burke.
quote:Het zal niet gebeuren. De christelijk-Europese en Islamitische beschaving zijn los van elkaar tot bloei gekomen, hebben los van elkaar vorm gekregen. Ze zullen daarom niet makkelijk mengen: het zijn geen twee jonge planten die met elkaar verstrengeld kunnen raken.Op dinsdag 18 november 2008 00:08 schreef Triggershot het volgende:
Maar mocht China ooit een dreiging vormen voor west Europa en de moslims als eeuwen succesvol geintegreerd zijn in het westerse bestaan, volgens mij zou dan men ook weer spreken van een Judea-Christelijk -Islamitische traditie vs de blablabla chinese cultuur?
Verder heeft de Westerse beschaving kenmerken die de Islamitische beschaving niet heeft. Een sterk individualisme bijvoorbeeld, of een organisch ontstane democratie.
Wat de Islamitische beschaving betreft: De mohammedanen hebben we natuurlijk lang als heidenen beschouwd, maar Triggershot sprak over een verre toekomst. Het lijkt mij niet ondenkbaar dat vanwege de influx in Nederland en andere Europese landen allicht een ‘Westerse Islam’ ontstaat die zich op den duur ook richt op de gedeelde aspecten van het Christendom en Islam; de gedeelde normen en waarden, et cetera.