quote:
Op dinsdag 18 november 2008 00:05 schreef Iblis het volgende:Maar, Scaurus, ik snap dat men dat er thans onder verstaat, of wil verstaan, met (volgens mij) een lichte voorkeur in behoudende hoek, met name in de VS, voor deze term. Doch ik vraag me af sinds wanneer deze term (in Nederland) opgeld doet.
Het zou van na de Franse Revolutie kunnen dateren. De anti-revolutionairen en conservatieven begonnen toen de (joods-)christelijke traditie te onderscheiden van de nieuwe revolutionaire wind die door Europa woei. In recentere tijd heeft men het gelijk eender gebruikt om de traditionele ethos en moraal te scheiden van die van de '68'ers'.
quote:
En of het in de prakijk niet met name gebruikt wordt om het verschil met de Islam te benadrukken; en hoeveel historische waarde het heeft. Zou een middeleeuws Paus ooit over de Joods-Christelijke traditie hebben gesproken? Of zou hij het over een Christelijke traditie hebben gehad? In de 19e eeuw in de Syllabus Errorum wordt het Protestantisme nog hard aan de kant gezet. Ik kan me niet voorstellen dat die Paus met Christelijke traditie iets anders dan Katholieke traditie had bedoeld.
Identiteiten komen vaak tot stand door vijandschap. In het ontstaan van het nationalisme zie je sterk dat nationale identiteiten vorm krijgen in vijandschap op andere naties en volkeren.
Het onderscheiden van traditie is echter ook een stuk bewustwording. In het west-Europa van de 15de eeuw was traditie alom aanwezig: men onderscheidde haar dan ook niet van het 'nieuwe'. Nieuwe dingen werden met argwaan bekeken, moesten eerst door de jaren gelouterd zijn konden ze goedkeuring wegdragen.
Met de Franse Revolutie werd men zich sterk bewust van het feit dat er een overgeleverd lichaam aan gebruiken, rituelen en ideeën is. Dat bewustzijn wordt voor het eerst gearticuleerd in de counter-Enlightment, maar ook in de politieke filosofie van Edmund Burke.